ตอนที่187 นิธานคิดทบทวนตัวเอง

ต๭นที่187 นิธานคิดทบทวนตัวเอง ชยานีรู้สึกว่าตั้งแต่นิธานกลับมาจากข้างนอกก็แปลกๆไปรเธอเองก็รู้สึกกังวลใจกลัวว่านิธานจะรู้อะไรแล้วถ้านิทานรู้แล้วเค้าจะเป็นยังไง? ชยานีรู้สึกขัดแย้งมากเลยทำให้ทั้งสองคนคุยกันหน่อยมาทางพอกลับถึงโรงแรมนิธานก็ไม่ทำงานทำห้องหนังสือและชยานีก็ไปมาส์กหน้าอยู่ที่ห้อง เธอควรลองไปทดลองดูมั้ยว่านิธานรู้อะไรมั้ยเพราะตอนนี้สำหรับชยานีนิธานเป็นคนที่สำคัญมากสำคัญจนชยานีไม่สามารถวัดว่าสำคัญขนาดไหนเลย แต่ชยานีก็ไม่อยากให้นิธานรู้เรื่องทั้งหมดของเธอเธอกลัวเธอไม่วางใจถ้าคนที่นิธานรักคือปาลีไม่ใช้เธอล่ะ?รู้ว่าเธอไม่ใช่ปาลีนิธานจะไม่เอาเธอทันทีเลยมั้ย? เธอเคยถูกทรยศมาหนึ่งครั้งแล้วไม่อยากที่จะถูกทอดทิ้งอีก ชยานีคิดอยู่ในห้องนานมากนิธานก็คิดอยู่ในห้องหนังสือนานมาก ก่อนหน้านี้เค้าไม่เคยสนใจประวัติของชยานีมาก่อนเลยไม่ว่าเค้าจะเป็นชยานีหรือปาลีเพราะยังไงเธอก็คือภรรยาของนิธานแต่วันนี้นิธานรู้แล้วว่าคนที่เขาชอบจริงๆคือเธอและต้องเป็นเธอเท่านั้นไม่ใช่ปาลีแต่เป็นชยานี เค้ากลัวว่าวันนึงชยานีจะจากเข้าไปกลับไปอยู่ในโลกเก่าของเธอและในโลกเก่าของเธอก็ไม่มีเขา นิธานเครียดจนปิดไดอารี่แล้วคิดคิดจนคนทั้งคนเงียบขรึมไปเลย ชยานีคิดเสร็จก็ลุกขึ้นมาจากที่นอนแล้วไปชงชาที่ห้องครัวไม่ว่ายังไงเธอก็อยู่ข้างๆนิธานคนที่อยู่กับนิธานมาตลอดคือเธอปาลีตายไปแล้วไม่อยู่แล้วดังนั้นนิธานติ้งรักเธอแค่คนเดียว ถึงแม้ว่าเธอจะกลัวว่าถ้านิธานรู้ตัวตนของเธอแล้วทิ้งเธอไปดังนั้นสิ่งที่เธอต้องทำในตอนนี้ก็คือทำให้นิธานรักเธอมากขึ้นสุดท้ายรักจนไม่อยากปล่อยเธอไปอย่างนั้นเธอก็จะสามารถอยู่กับนิธานได้ตลอดไป ชยานีคิดอยู่คิดอยู่ก็ยิ้มออกมา เธอเดินจนถึงหน้าห้องหนังสือแล้วเคาะประตู”นิธานนายยุ่งอยู่มั้ย?” นิธานแข็งไปทั้งตัวบุหรี่ที่คีบอยู่ในมือก็ลวกโดนมือเขาขมวดคิ้วแล้วทิ้งบุหรี่ไปเปิดหน้าต่างเพื่อให้กลิ่นบุหรี่ออกไป”ฉันอยู่!” ชยานีเปิดประตูออก”นิธาน……” นิธานหรี่ตาแล้วมองชยานี ชยานีใส่ชุดนอนกระโปรงแบบที่บางมากดูแล้วน่าจะเย็นสบายแก้มดูแกงและดูกังวลใบหน้านั้นมีทั้งความกลัวและอายนิธานรู้สึกได้ถึงความกังวลของชยานี ยัยเด็กโง่นี้คิดที่จะมาหลอกล่อตัวเอง? แต่ก่อนเธอไม่เคยใส่แบบนี้เลยแม้แต่ตอนที่อยู่บนเตียงเขาขอให้เธอทำท่าแปลกๆเธอยังไม่ยอมเลยแต่วันนี้กลับใส่แบบนี้มาอยู่ต่อหน้าเธอ สายตาของนิธานเข้มขึ้นเยอะมากลมหายใจก็แรงขึ้น ผู้หญิงคนนี้ปีศาจชัดๆ! เธอคงไม่รู้ว่าถึงแม้ไม่ใส่แบบนี้เธอก็เป็นจุดอ่อนของเขาอยู่ดี ถึงแม้เธอจะใส่มิดชิดแต่ในสายตาของนิธานเธอก็อยู่ตรงหน้าแบบใสๆ เธอเป็นผู้หญิงของเขาชาตินี้ทั้งชาติก็เป็นผู้หญิงของเค้าคนเดียว คิดได้อย่างนี้อารมณ์ของนิธานก็ดีขึ้นมาทันทีและร่างกายก็ถูกชยานีจุดประกาย เค้ากวักมือขึ้นลง“นีมานี้!” ชยานีใจสั่นรู้ว่านีเป็นชื่อเขาตั้งให้แต่ก็รู้สึกว่าเขาเรียกตัวเองว่านีน่าฟังมากว่าเรียกว่าลี ชยานีชอบที่เขาเรียกเธอว่านี ชยานีหายใจเข้าลึกลึกแล้วเดินเข้าไปอย่างใจกล้าพร้อมยกน้ำชาให้นิธาน”ธานเมื่อกี้ฉันไปชงชาให้คุณ!” นิธานดึงน้ำชาไปจากมือชยานีแล้วไปวางไว้บนโต๊ะหนังสือจากนั้นชยานีก็ถูกนิธานอุ้มขึ้น”นินิธาน!”ชยานีตกใจจนร้องออกมาเสียงดังมือทั้งสองอบคอของนิธาน”นายนายไม่ดื่มชาหรอ?” นิธานได้ยินแบบนั้นก็เงยหน้าขึ้นมาอยู่ตรงไหล่เธอแล้วกัดลงไปอย่างแรงแรงพร้อมทั้งหัวเราะออกมา”มีเธออยู่ยังจะต้องดื่มอะไรอีกละ?” ชยานีใจเต้นแรง”นิธานนาย……” “นางปีศาจ!”นิธานจูบชยานีความรู้สึกที่แข็งแกร่งดูเหมือนจะแตกออกชยานีรู้สึกได้ว่าวันนี้นิธานไม่เหมือนครั้งก่อนๆ ความดีของนิธานแบบนี้ทำให้เธอห้ามตัวเองไม่ได้ที่จะยิ่งทำให้ชอบเขามากขึ้น”ฉันเป็นปีศาจแล้วนายเป็นอะไร?” ชยานีหายใจแรงนิธานปัดเอกสารบนโต๊ะออกทั้งหมดแล้วทับอยู่บนตัวชยานี”ผมเป็นหมาป่าหมาป่าที่จ้องจะกินแต่เธอ!” “นิธานช้าๆหน่อย”ชยานีรู้สึกอึดอัดมือทั้งสองข้างว่างอยู่ที่อกของนิธานนิ้วที่เรียวๆของเธอยิ่งปัดอารมณ์ของนิธานเขารู้สึกเหมือนจะระเบิดแล้ว”ช้าไม่ได้นีช้าไม่ได้จริง!” “นิธาน”ขาทั้งสองข้างของชยานีพาดอยู่ที่เอวของนิธานมือพาดอยู่ที่คอหน้าผากชนกันใส่หัว”ธานเรื่องวันนี้นายไม่มีอะไรจะถามฉันเลยเหรอ?” เธอไม่อยากโกหกเขาแต่ขนาดเดี๋ยวกันเธอก็กลัว! นิธานเห็นชยานีมองเขาอย่างระมัดระวังรู้ได้เลยว่าเธอรู้สึกไม่วางใจนิธานไม่หยุดที่จะทบทวนตัวเองว่าเขาไม่ได้ทำให้ชายรีรู้สึกไว้ใจวางใจได้เลยเหรอ? เธอถึงได้กลัวขนาดนี้นอกจากวันตัวเองจะให้ความไว้วางใจเธอน้อยไปและตอนกลับมาก็ไม่ได้ปลอบใจเธอเลยคิดถึงแต่อารมณ์ตัวเองจนทำให้เธอคิดฟุ้งซ่านแบบนี้เขาทำได้ไม่ดีพอ “ถามอะไร?”นิธานยิ้มนิ้ววางอยู่ที่ปากของชยานีทไวไลท์ค่อยๆลึกขึ้น”ถ้าเธออยากบอกเดี๋ยวเธอก็บอกเองใช่มั้ย?” ชยานีมองนิธานแบบสับสน”แต่ฉันรู้สึกว่านายอยากรู้” นิธานทิ้งลมหายใจออก“ใช่ผมอยากรู้แต่ที่คุณไม่บอกผมคุณก็ต้องมีเหตุผลของคุณใช่มั้ยวันนี้ผมผิดเองที่ไม่ได้สังเกตอารมณ์ของคุณนีมองผมไม่ว่าคุณจะบอกหรือไม่บอกผมบอกเมื่อไหร่ก็ไม่เป็นไรมันไม่ใช่อุปสรรคของความสัมพันธ์ระหว่างเราคนที่ผมรักคือคุณที่เป็นคุณเข้าใจมั้ย?” ชยานีรู้สึกแสบปลายจมูกจมูกของเธอขยับเล็กน้อยเกือบจะร้องไห้ออกมาแต่นิธานจูบเธอก่อนเพื่อไม่ให้เธอร้องออกมา ดึกมาแล้วห้องหนังสืออากาศก็เริ่มเย็นขึ้นพวกเขาก็ยังอุ่นตัวกันครั้งแล้วครั้งเล่าจนกระทั่งเริ่มจะสว่างถึงจะหยุด เขาอุ้มชยานีไปที่ห้องน้ำอาบน้ำให้เสร็จแล้วพาไปที่เตียง ชยานีกลิ้งอยู่บนเตียงแบบมาว่างใจเหมือนกำลังหาอะไรสักอย่างอยู่นิธานดึงผ้าห่มออกแล้วลงไปนอนด้วยชยานีรู้สึกได้จึงกลิ้งมาทางนิธานแล้วกอดนิธานไว้แน่นเหมือนปลิงนิธานรู้สึกกลืนไม่เข้าคายไม่ออกแต่ก็รู้สึกหวาน ผู้หญิงคนนี้เขาแน่ใจว่ายังไงก็ต้องเป็นของเขาถึงแม้เธออย่าจากไปเขาก็ไม่ยอมให้ไปดังนั้นไม่ว่าโลกภายนอกจากเกิดอะไรขึ้นไม่ว่าคนอื่นจะว่าอะไรเธอเขาขอแค่เธออยู่เคียงข้างเขาก็พอแล้ว “นอนเถอะผมจะอยู่เคียงข้างอยู่ตลอดไป!”นิธานจูบลงที่หน้าผากของชยานีแม้แต่ในฝันชยานีก็ยิ้มอย่างมีความสุขมือของเธอไม่เคยปล่อยออกจากนิธานเลย ธนิดาพักอยู่ที่บ้านคชหิรัญอยู่หลายวันเฉลิมพลก็ไปหาที่บ้านทุกวันจากนั้นก็จะพาธนิดาออกจากบ้านตกดึกก็ส่งกลับบ้านไตรภบนี้ขายลูกกินเพื่อความสำเร็จจริงๆเลยเฉลิมพลกับธนิดาออกไปด้วยกันทุกวันก็ไม่เคยคิดเลยว่าเขาไปทำอะไรกันขอแค่ธนิดาจับเฉลิมพลไว้แน่นๆไตรภบพอใจแล้ว มาเมืองเมฆาก็เกือบครึ่งเดือนแล้วหลังจากนั้นเฉลิมพลมาเรื่องจำเป็นที่ต้องกลับจริงๆและการแสดงก็คงพอแล้วเฉลิมพลคงไม่ยอมเสียเวลาอยู่ที่เมืองเมฆาตลอดไปหรอกในระยะเวลาระหว่างนี้ธนิดาก็รู้สึกเกรงใจมากเหมือนกัน วันนี้เฉลิมพลก็มาบ้านคชหิรัญตามปกติแต่ไม่ได้มารับธนิดาออกไปกลับมาเพื่อลาไตรภบก็ไม่ได้รู้สึกแปลกใจอะไรเพราะเฉลิมพลเป็นคนใหญ่คนโตมีงานมากมายเฉลิมมาอยู่ที่เมืองเมฆาตั้งครึ่งเดือนก็คงเป็นเพราะธนิดาว่ากันแต่โบราณว่ามีใบหน้าแดงๆอยู่ต่อหน้าไม่มีชายใดอยากทำงานคำพูดนี้ไม่ผิดเพี้ยนเลยจริงๆ ธนิดาแสดงออกว่าไม่เต็มใจเลย”นายจะไปจริงๆเหรอ?ไม่อยู่กับฉันนานหน่อยหรอ?” ธนิดาทำท่าทางน่าสงสารต่อหน้าเฉลิมพลเฉลิมพลก็มองธนิดาแบบไม่เต็มใจที่จะไป”ดาขอโทษด้วยทางเมืองนภามีเรื่องเยอะจริงๆผมมาที่นี้เกือบครึ่งเดือนถ้ายังไม่กลับไปงานเดินต่อไม่ได้จริงๆ!” “แต่……” “เด็กดีรอผมมีเวลาเดี๋ยวผมมาหานะ?”เฉลิมพลพูดแล้วหยิกแก้มธนิดาอย่างอ่อนโยนธนิดาก็มองเฉลิมพลแบบไม่อยากให้ไป เอาจริงๆถ้าทั้งสองคนไม่รู้มาก่อนมานี้เป็นแค่การแสดงเห็นแบบนี้ก็คงคิดว่าต่างคนต่างคิดอะไรต่อกันแล้ว “เออลูกคนนี้นี่ไม่ใช่ว่าจะไม่ได้เจอกันอีก”ไตรภบพูดขึ้น”อีกอย่างดาหนูเคยบอกว่าละครที่แสดงที่เมืองนภายังไม่เสร็จไม่ใช่หรอ?เฉลิมพลก็กลับเมืองนภาแล้วไม่งั้นหนูก็กลับไปพร้องกันเลยสิ!” ธนิดาได้ยินแบบนี้ตาเป็นประกายขึ้นมาทันทีแต่แค่แป๊บเดียวก็เก็บอารมณ์ไว้ได้แล้วมองไตรภบแบบกังวลใจ”แต่พ่อแบบนี้ได้จริงๆเหรอ?ก่อนหน้านี้พ่อบอกว่าจะไม่ให้หนูแสดงละครแล้วไม่ใช่เหรอ?” “เด็กคนนี้นี่จริงๆเลยก่อนหน้านี้คือฉันไม่เข้าใจไม่ใช่เหรอ?หนูเด็กผู้หญิงตัวคนเดียวอยู่ข้างนอกพ่อไม่วางใจแต่ตอนนี้พ่อรู้แล้วว่ามีเฉลิมพลค่อยอยู่เคียงข้างลูกแล้วพ่อจะกังวลเรื่องอีกละ!”