บทที่ 31 พิจารณาดีๆ

บ๗ที่ 31 พิจารณาดีๆ “ประธานมู่ พวกเราซื่อสัตย์และจงรักภักดีต่อบริษัทนะ！” พนักงานที่อยู่รอบๆต่างพูดออกมาทีละคนๆ และมองเฉียวมั่นหลัวด้วยสายตาที่โกรธแค้น พูดไม่ได้ก็ไม่ต้องพูด！ “เฉียวมั่นหลัว คุณจัดการงานข้ามแผนกมาไม่ใช่ครั้งสองครั้งแล้ว ถึงผมจะไม่ค่อยอยู่ในประเทศบ่อยๆ แต่ก็ไม่ถึงกับว่าจะไม่รู้อะไรเลย”มู่เฉินหย่วนกล่าว“คนที่บริษัทมู่ซื่อรับมาเป็นพิเศษ ก็ไม่ใช่ว่าคุณจะสามารถไล่เขาออกได้” หัวหน้าซ่งพยักหน้าเห็นด้วย ก็ใช่ไง เขาคือคนที่แย่งชิงมาได้จากบริษัทคู่แข่งอื่นๆอย่างยากลำบาก หล่อนบอกว่าไล่ออกก็ไล่ออกเหรอ？ หน้าไม่อาย！ เฉียวมั่นหลัวกุมมือทั้งสองข้างไว้ อยากจะพูดอะไรออกมา แต่มองเห็นแววตาที่เศร้าหมองของมู่เฉินหยวน “สิ่งที่สำคัญที่สุดคือ คุณทำลายชื่อเสียงของบริษัท และไม่ใช่มีแค่คุณคนเดียว มู่หยางซิวก็โดนไล่ออกด้วย”มู่เฉินหย่วนเอนหัวและตัวพูดกับผู่ช่วยจางว่า“จับตาดูผู้จัดการเฉียวส่งต่องานให้เสร็จ ภายใน 3 ชั่วโมงเชิญหล่อนออกไป” ผู้ช่วยจางตอบกลับ：“ผมจะจัดการอย่างดีครับ” มู่เฉินหย่วนมองนาฬิกาข้อมือแล้วมองอีก คล้ายกับว่าใช้เวลาที่อยู่ตรงนี้นานเกินไปแล้ว พูดจบจึงเดินออกไป ถังซินที่ยืนอยู่ด้านหลังของเขาอ้าปากจะพูดอะไรออกมา อยากพูดอะไรก็ไม่พูด หล่อนคาดไม่ถึงว่ามู่เฉินหย่วนจะเข้าบริษัท และมาจัดการกับเรื่องพวกนี้ แต่มู่เฉินหย่วนไล่เฉียวมั่นหลัวกับมู่หยางซิวออก ก็นับว่าช่วยหล่อนทางอ้อมละกัน นี่คงไม่นับว่าหล่อนเป็นหนี้บุญคุณอีกรอบนะ? แปปนึง คนที่ล็อบบี้ก็ต่างแยกย้ายกันไปหมด ถังซินกับหลี่ซูเจ๋ก็ขึ้นลิฟท์กลับไปแผนกตนเอง “ถังซินคุณก็สุดยอดไปเลย แผนการนี้ใช้ได้นะเนี่ย เกือบจะจับหน่วยลับได้แล้ว” หลี่ซูเจ๋ตื่นเต้นสุดๆ “หญิงร้ายชายเลวก็ต้องเจอแบบนี้แหละ ทำให้พวกเขาจนมุม！” ถังซินไม่ได้พูดอะไรออกมา หล่อนไม่ใช่คนใจร้ายใจดำ หล่อนก็แค่เพื่อที่จะหลีกเลี่ยงให้หลินเฉิงจี๋แต่งงานกับมู่หยางซิว แต่ร่างกายดันมีอุปสรรค ในใจก็รู้สึกผิดต่อมู่หยางซิว ก็แค่ มู่หยางซิวใจร้ายเกินไปแล้ว ถ้าหากเขาอยากจะหย่าก็พูดได้ แต่หล่อนไม่คัดค้าน หย่าโดยไม่เอาอะไรไปเลยก็ยินยอม แต่ว่าเขากับเฉียวมั่นหลัวร่วมมือกันอยากให้หล่อนเสียชื่อเสียง หล่อนก็ไม่สามารถอดทนต่อไปได้แล้ว หลังจากแยกกับหลี่ซู่เจ๋ ถังซินกลับไปที่แผนกล่าม เพื่อนร่วมงานต่างรุมเข้ามาถาม สายตาที่เต็มไปด้วยความดีใจเมื่อคนอื่นผิดพลาดปรากฏออกมาอย่างชัดเจน ไมใช่“ความเป็นห่วง”ที่แท้จริง ถังซินตอบกลับตามมารยาท “โธ่ ถังซิน ได้ยินว่ามู่หยางซิวคือลูกพี่ลูกน้องของประธานมู่ งั้นเธอก็คือ......หลานสะใภ้ของประธานมู่？” ไม่รู้ใครว่าพูดออกมา บรรยากาศก็เปลี่ยนไปทันที “ได้ยินว่าหัวหน้าหลิวจะไปสาขาที่นิวยอร์ก หัวหน้าหลิวไปแล้ว งั้นพวกเราจำเป็นต้องมีหัวหน้าคนใหม่ เธอน่ะยอดเยี่ยมที่สุดท่ามกลางพวกเราแล้ว และยังเป็นหลานสะใภ้ของประธานมู่อีก ประธานมู่ต้องดูแลเธอดีแน่ๆ？” “ฮ่าฮ่าฮ่า，ฉันก็อยากจะถามเหมือนกัน！” “พวกเธอนี่หูดีกันจริงๆ รู้กันหมดเลยว่าหัวหน้าหลิวจะไปที่สาขานิวยอร์ก ขนาดฉันยังไม่รู้เลย”ถังซินกวาดตามองพวกเขา พร้อมกับยิ้ม：“พวกเธอไปถามหัวหน้าหลิวตรงๆว่าจะเลือกใครไม่ดีกว่าเหรอ？” เพื่อนร่วมงานที่โดนถังซินกวาดตามองสีหน้าก็เปลี่ยนทันที พร้อมบ่นพึมพำกลับไปว่า：“พวกเราก็ไม่ได้อะไรนี่ ก็แค่ถามเฉยๆไหม ถ้าหากหัวหน้าหลิวเลือกเธอ พวกเราก็แค่อยากแสดงความยินดีกับเธอล่วงหน้า” “เธอว่างขนาดนี้ ทำเอกสารภาษาอิตาลี่ 2 ไฟล์นั้นให้เสร็จก่อนไม่ดีกว่าเหรอ”ถังซินมองไปที่เพื่อนร่วมงานคนนั้นด้วยสายตาที่เย็นชา“หัวหน้าบอกว่าจะเอาวันพฤหัสบดี。” เพื่อนร่วมงานคนนั้นหดไหล่ ค่อยๆเดินถอยหลังไปออกไป ถังซินกวาดตามองไปรอบๆเพื่อนร่วมงานอีกรอบหนึ่ง พร้อมกับน้ำเสียงที่นุ่มนวลว่า：“ทุกคน ฉันกับมู่หยางซิวจะหย่ากันแล้ว หลังจากนี้เรื่องที่ว่าฉันคือหลานสะใภ้ของประธานมู่ ก็ไม่ต้องพูดแล้ว โอเคไหม？” “ทุกคนต่างก็รู้ว่า ประธานมู่ไม่ชอบพนักงานที่พูดอะไรเรื่อยเปื่อยที่สุด ฉันเข้ามาแผนกล่ามที่บริษัทมู่ซื่อได้ ก็ผ่านการสัมภาษณ์เลือกเข้ามา ทุกคนก็เหมือนกัน” ถังซินดูเหมือนพูดออกมาด้วยความนุ่มนวล แต่ว่ารู้สึกโกรธขึ้นมาแล้วจริงๆ และก็ไม่สามารถไว้หน้าใครได้อีก ทุกคนยิ้มออกมาอย่างละอายใจ แปปนึงก็กระจายกันออกไป ถังซินถอนหายใจออกมา พร้อมกับหน้านิ่วคิ้วขมวด หล่อนไม่รู้จริงๆเรื่องที่หัวหน้าหลิวจะถูกย้ายตำแหน่ง ทำไมเพื่อนร่วมงานเหล่านี้ถึงคิดว่าหล่อนจะได้รับตำแหน่งต่อหัวหน้าหลิวนะ ใครแอบพูดอะไรไร้สาระอีก？ คิดแล้วคิดอีก หรือว่าหล่อนควรส่งอีเมลไปขอบคุณมู่เฉินหย่วน ถึงแม้ว่าจะไม่มีมู่เฉินหย่วนหล่อนก็สามารถจัดการเรื่องนี้ได้ แต่ว่าทำให้เฉียวมั่นหลัวลาออกได้คงไม่ราบรื่นขนาดนี้ สุดท้ายยังไงความสัมพันธ์ของหล่อนกับรองหัวหน้าอื่นๆต่างก็ดีต่อกันมาก มู่เฉินหย่วนแปปเดียวก็ตอบกลับอีเมลหล่อนทันที：【เกรงใจเกินไปแล้ว】 ถังซินจ้องอีเมลตอบกลับอันนั้นอยู่ประมาณ 2-3 นาที จนแน่ใจว่ามู่เฉินหย่วนไม่ได้พูดถึงเรื่องหนี้บุญคุณอะไรอีก ยังดีที่ไม่นับ ไม่อย่างนั้นหล่อนคงจะติดหนี้บุญคุณเขาจนเกือบจะวนได้ 1 รอบโลกแล้ว！ ตอนบ่าย มู่หยางซิวดูเหมือนว่าจะเห็นข่าวแล้ว จึงโทรศัพท์หาถังซินไม่หยุด หลังจากโทรติดแล้ว ก็ด่าถังซินด้วยความโกรธจัด：“ถังซินผมไม่คิดเลยนะว่าคุณจะชั่วร้ายได้ขนาดนี้！อุบัติเหตุที่เกิดขึ้นก็เพราะคุณวางแผนใช่ไหม คุณอยากแจ้งอะไรผมใช่ไหม？” “ถังซินคุณเจอฉันแน่ ผมจะฟ้องร้องคุณ ว่าคุณตั้งใจฆ่าคน อยากจะหย่าเหรอ？ไม่มีทาง！คุณทำให ผมถูกบริษัทมู่ซื่อไล่ออก ผมจะไม่ทำให้คุณอยู่ดีแน่！” “โอเค ฉันจะรอนะ”ถังซินพูดจบก็ตัดสายทิ้ง ในใจรู้สึกงงอย่างมาก หล่อนนึกว่ามู่หยางซิวไม่ระมัดระวังจึงเกิดอุบัติเหตุ แต่มู่หยางซิวพูดขนาดนี้แล้ว หรือว่ามีคนต้องการทำร้ายเขา？แต่ว่าหล่อนไม่ได้หาคนมาทำขนาดนี้ และก็ไม่สามารถทำแบบนี้ได้ ใครกันนะ？ ยังมีรูปในมือเฉียวมั่นหลัว หล่อนเอามาจากไหนนะ？ ถังซินให้คนส่งใบหย่าไปที่โรงพยาบาล ได้ยินทนายความพูดว่าถูกมู่หยางซิวฉีกออกเป็นชิ้นๆ และยังจะทำร้ายเขาอีก ถังซินจึงร้องเรียนศาลโดยตรง อยากให้ใช้กฎหมายบังคับหย่า ยังไม่ทันข้ามวัน มู่หยางซิวก็โทรศัพท์หาหล่อน ให้หล่อนมาหาเขาที่โรงพยาบาล แล้วเขาจะเซ็นใบหย่าให้ ถังซินแปลกใจจู่ๆเขาก็ตกลงหย่า ตอนนั้นฟังน้ำเสียงของเขารู้สึกผิดปกตินิดหน่อย แต่ว่าก็ไม่คิดมาก หยิบใบหย่าไปหามู่หยางซิวที่โรงพยาบาล มู่หยางซิวประสบอุบัติเหตุบาดเจ็บหนักนิดหน่อย หน้าอีกข้างนึงผิดไปด้วยผ้าพันแผล ส่วนขาทั้งสองข้างก็เข้าเฝือก มันช่างยากจริงๆ พอมองเห็นถังซินก็ไม่ได้อาละวาดหนักเหมือนก่อนหน้านี้ มีแต่แค่ความน่ากลัว ถังซินเอาใบหย่าส่งให้เขา：“ฉันเอง เดี๋ยวฉันจะมาเอาคืน ทรัพย์สินมากมายฉันก็ไม่เอา” “คุณว่าอย่างไรก็เอาตามนั้น”มู่หยางซิวตอบกลับอย่างตะกุกตะกัก รับปากกาไปก็รีบเซ็นชื่อตัวเองลงบนใบหย่าด้วยความเร็วไม่เกิน 5 วินาที “มู่หยางซิว คุณกำลังคิดจะทำอะไรอยู่น่ะ？”ถังซินขมวดคิ้วถาม รู้สึกผิดปกติ ก่อนหน้านี้มู่หยางซิวโทรมาบอกว่าจะไม่ปล่อยหล่อน ให้ตายยังไงก็ไม่หย่า ทำไมภายใน 1 วันก็เปลี่ยนความคิดแล้วล่ะ？ “ไม่ ไม่มีอะไรนี่ ก็อยากหย่ากับคุณ”มู่หยางซิวเอาใบหย่าคืนให้ถังซิ“หลังจากหย่าพวกเราก็จะไม่เกี่ยวข้องอะไรกันแล้ว ใช่ไหม？” เขาก็แค่คิดถึงเรื่องเมื่อวาน ทั้งร่างกายตั้งแต่หัวจรดเท้าก็สั่นขึ้นมา เมื่อคืนวานนี้เขายังด่าว่ากับทนายความไม่ว่าอย่างไรก็ไม่หย่า และบอกว่าถังซินตั้งใจฆ่าคน นึกไม่ถึงประตูถูกเปิดออกมาด้วยเสียงดังพร้อมกับมีผู้ชายสองคนเดินเข้ามา ผู้ชายที่เดินเข้ามาหาเขาก่อนแต่งตัวดี บนจมูกสวมแว่นเล็กๆ ดูมีการศึกษาดี คล้ายกับอาจารย์ในมหาวิทยาลัย แล้วถามเขาว่า：“ได้ยินว่าคุณไม่อยากหย่ากับหล่อน？” “ทำไมฉันต้องหย่า？”มู่หยางซิวนึกว่าผู้ชายคนนี้คือทนายความคนใหม่ของถังซิน จึงด่ากลับ：“ฉันไม่ใช่แค่จะไม่หย่านะ，ฉันยังจะฆ่าหล่อนด้วย！” “คุณมู่หยางซิว พิจารณาดีดีนะ จะไม่หย่าจริงๆเหรอ？” “ไม่หย่า！”มู่หยางซิวรู้สึกหงุดหงิดเป็นอย่างมาก เขาเอนตัวลงบนเตียง ต่อยไปที่ใบหน้าของผู้ชาย นึกไม่ถึงว่าถูกผู้ชายคนนี้จับหมัดไว้ แล้วถูกบิดตามเข็มนาฬิกา เขาเจ็บจนใบหน้าถูกบิดเข้าไปด้วยกัน รู้สึกเหมือนถูกห่อหุ้มไปด้วยความชั่วร้ายที่แผงไปด้วยน่ากลัวอีกรอบ แปปนึงหนังศีรษะก็เกิดอาการชา “คุณมู่หยางซิว ผมสามารถทำให้คุณมีอุบัติเหตุแบบไม่คาดคิดครั้งหนึ่งแล้ว ก็มีครั้งที่ 2 ได้”ผู้ชายคนนั้นยิ้มแล้วพูดต่อว่า“แต่ว่าครั้งหน้าขาของคุณอาจจะไม่โชคดีแบบนี้อีกแล้ว”