บทที่ 63 เพราะผมเชื่อมั่นในตัวคุณ

บ๗ที่ 63 เพราะผมเชื่อมั่นในตัวคุณ "คราวนี้ทำได้ดีมาก" มู่เฉินหย่วนไม่ลังเลเลยที่กล่าวชื่นชมกวนชิงเฟิง “คืนนี้คุณเหนื่อยมากแล้ว กลับไปพักผ่อนเถอะ ที่เหลือเปลี่ยนให้เป็นหน้าที่ของคนอื่น” "ประธานมู่ ผมจะอยู่ที่นี่เพื่อดูแลผู้หญิงคนนั้น" กวนชิงเฟิงไม่ได้จากไป "ผู้หญิงคนนั้นได้รับบาดเจ็บเพราะความประมาทของผม และผมกลัวว่าอีกฝ่ายจะมีพรรคพวกของพวกเขาซุ่มอยู่ในโรงแรมอีก" ดวงตาของมู่เฉินหย่วนเปล่งประกาย ในไม่ช้าเขาก็กล่าวกับกวนชิงเฟิงว่า "คนร้ายก็ถูกคุณฆ่าไปแล้ว ไม่ต้องรู้สึกผิดอีกต่อไป กลับไปพักผ่อนเถอะ ที่นี่ปล่อยให้ผมจัดการเอง อีกไม่กี่วันข้างหน้ายังต้องรบกวนคุณอีกหลายครั้ง" เมื่อเห็นความแน่วแน่ของมู่เฉินหย่วน กวนชิงเฟิงก็ไม่สามารถพูดอะไรได้อีก จึงออกจากห้องไปพร้อมกับเฉินคาง หลังจากคนออกไป ห้องก็เงียบ มู่เฉินหย่วนยืนอยู่ตรงนั้นครู่หนึ่งและไม่รู้ว่าเขาคิดอะไรอยู่ สักพักเขาก็หยิบโทรศัพท์มือถือที่อยู่บนโต๊ะขึ้นมาก่อนจะเดินไปที่หน้าต่างบานสูงจากพื้นจรดเพดานและโทรออก ในไม่ช้าก็มีคนรับสาย "เฉินหย่วน มีอะไรเหรอ?" เสียงผู้หญิงออกมาจากปลายอีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์น้ำเสียงที่อ่อนโยนทำให้คนฟังรู้สึกผ่อนคลาย "โทรมาตอนดึกแบบนี้ต้องรบกวนคุณแล้ว" มู่เฉินหย่วนมองไปที่ทิวทัศน์ด้านนอกหน้าต่างใบหน้าของเขาสงบนิ่งอย่างสิ้นเชิง "พ่อบอกฉันว่าไม่ได้เจอคุณมานานแล้ว คุณอายังอยู่ที่สิงคโปร์เหรอครับ?" "ใช่แล้วล่ะ ฉันยังยุ่งอยู่ที่นี่" อาพูด "บางทีฉันอาจจะไม่ได้กลับไปสักหนึ่งหรือสองเดือน" "ถ้าอย่างนั้นคุณก็ทำงานหนักแย่เลยสิ ช่วงวันหยุดยาวในเทศกาลกลางฤดูใบไม้ร่วง คุณจะกลับมาไหม?" "ฉันต้องดูก่อนว่า จะมีเวลากลับไปไหม" "ถ้าคุณกลับมาอย่าลืมบอกผมด้วยนะ ผมจะไปรับคุณด้วยตนเอง" “อ้อ ได้สิ เฉินหย่วนช่างมีน้ำใจกับทุกคนในครอบครัวจริงๆ เธอเองก็ยุ่งอยู่กับการบริหารบริษัทมู่ซื่อ แล้วฉันจะกล้าบอกให้คนงานยุ่งอย่างเธอมารับฉันได้ยังไง” ริมฝีปากของมู่เฉินหย่วนมีร่องรอยเยาะหยัน แต่เสียงของเขายังคงนุ่มนวล “ก็เพราะคุณเป็นคนในครอบครัวและคุณยังเป็นน้องสาวที่แย่ที่สุดของพ่ออีกด้วย คุณเป็นอาของผม ผมจะไม่ไปรับคุณเมื่อคุณกลับมาได้อย่างไร?” "ตกลง แล้วฉันจะบอกเธอ" "ถ้าอายุ่งอยู่ ผมไม่รบกวนแล้ว" การโทรหนึ่งครั้งเสร็จสิ้นใช้เวลาเพียงห้านาที มู่เฉินหย่วนมองออกไปนอกหน้าต่างแล้วบีบโทรศัพท์แน่นขึ้นเล็กน้อย ผู้ชายจางยืนเงียบๆเหมือนมนุษย์ล่องหน ประมาณสิบนาทีต่อมามู่เฉินหย่วนก็หันกลับมามองผู้ช่วยจางโดยไม่แสดงสีหน้าใดๆ และเสียงของเขาก็เบาลง "อาของผมไปสิงคโปร์ทำไม?" ผู้ช่วยจางขยับแว่นตาของเขาและตอบว่า "เป็นเรื่องที่เกี่ยวข้องกับการเจรจาความร่วมมือ อีกอย่างหนึ่งก็คือคุณหนูสี่มู่ ให้เงิน 230 ล้านดอลลาร์ เพื่ออัดฉีดเงินทุนให้กับบริษัทชั้นนำของสิงคโปร์ ที่ชื่อว่า"หวนรุ่ย" จนกลายเป็นผู้ถือหุ้นใหญ่อันดับสอง" "หวนรุ่ยเป็นบริษัทยาสูบที่ใหญ่ที่สุดในโลกแถมยังขายสินค้าหนีภาษีทำให้มีกำไรเยอะมาก มิน่าล่ะ เธอถึงเลือกที่นั่น" มู่เฉินหย่วนขมวดคิ้วอย่างเย้ยหยัน "บริษัทของเธอในสวีเดนและบราซิลล้มละลาย สามีของเธอกวาดเงินไปกว่า 200 ล้าน แล้วเธอจะเอาเงินที่ไหนมาอัดฉีดให้หวนรุ่ย?" "ตอนนี้คุณมัวแต่ยุ่งอยู่จึงอาจไม่ทราบว่าคุณชายน้อยจิ่นซิงเพิ่งจะได้รับการเลื่อนตำแหน่ง"ผู้ช่วยจางอธิบายเพิ่มเติมว่า "ผู้ใต้บังคับบัญชาของเขามอบของขวัญและเงินเพื่อติดสินบนคุณจิ่นซิงอยู่สามสี่ครั้ง คุณจิ่นซิงจึงติดต่อคุณหนูสี่มู่เพื่อเอาเงินที่ได้มาไปมอบให้กับเธอ" มู่เฉินหย่วนทำท่าว่าเข้าใจ "อาของผมเป็นคนฉลาด แต่การที่เธอคิดจะเล่นงานผม ช่างเป็นเรื่องที่โง่เขลาสิ้นดี!" เรียกรับเงินจากผู้อื่นงั้นเหรอ เห็นได้ชัดว่าเป็นเรื่องถนัดของลูกชายเธอ" "คุณหนูสี่มู่เป็นคนมือเติบ เธอย่อมร้อนใจถ้าไม่มีเงินอยู่ในมือ" ผู้ช่วยจางละเว้นคำว่า "โง่" เอาไว้ "ไม่อย่างนั้น เมื่อเธอมีข้อมูลเรื่องคนที่จะมาเป็นล่าม เธอคงจะไม่ให้ลูกสะใภ้บุญธรรมของเธอไปเจรจากับคุณถัง แต่พอเจรจาไม่สำเร็จเธอก็ส่งคนมาฆ่าปิดปาก" นิ้วที่ซุกอยู่ในกระเป๋ากางเกงเกร็งขึ้นเล็กน้อย ก่อนที่มู่เฉินหย่วนจะพูดต่อไปว่า "ส่งหน่วยมังกรไปสิงคโปร์ เบื้องต้นให้เจรจากับพวกเขาก่อน ทำให้คุณหนูสี่มู่หลุดจากตำแหน่งให้ได้ ถ้าหากว่าพวกเขาไม่เห็นด้วย คุณคงรู้นะว่าจะต้องทำยังไง" " "ท่านวี่ไม่ได้เกี่ยวข้องกับกองทัพก็จริง แต่เขาเป็นคนกว้างขวาง หากสามารถโน้มน้าวให้เขาแจ้งให้คนของเขากดดันไม่ให้มู่จิ่นซิงเลื่อนตำแหน่งได้ภายในห้าปี จะสามารถส่งคนไปยังพื้นที่ที่ดีที่สุดทางทิศตะวันตกได้ครับ" "เธอจะไม่ได้แตะเงินพันล้านนี้แน่" มู่เฉินหย่วนมองไปที่ห้องนอน ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความโกรธ "กล้าแตะต้องคนของฉัน เธอจะต้องชดใช้" ผู้ช่วยจางตอบรับว่า "ครับ" อย่างตื้นตัน เมื่อก่อนเวลาที่คุณหนูสี่มู่เล่นไม่ซื่อ มู่เฉินหย่วนมักจะเห็นแก่ความสัมพันธ์อาหลาน ยอมปิดตาข้างหนึ่งเปิดตาข้างหนึ่ง แต่ในเวลานี้ คุณหนูสี่มู่ทำให้เขาบันดาลโทสะเสียแล้ว ไม่ต้องพูดถึงว่าถ้าประธานมู่เปิดโหมดสังหารแล้วล่ะก็ น่ากลัวมาก! -- เมื่อถังซินตื่นขึ้นมา เธอรู้สึกเจ็บคอไปหมด เธอมองไปรอบๆและมองออกไปนอกหน้าต่าง ก็รู้ว่ามันเป็นเวลากลางวัน ห้องนอนนี้คล้ายกับห้องของเธอ แต่ไม่ใช่ห้องของเธอ และนอกจากเธอแล้ว ในห้องยังมีคนอื่นอีกหนึ่งคน ไม่ไกลกันนัก มู่เฉินหย่วนในชุดนอนผ้าฝ้ายแขนยาวขายาวนั่งอยู่ในเก้าอี้ เขานั่งไขว่ห้างเอามือกอดอกหลับตาอยู่ ดูสง่างามและน่าเกรงขาม เธอยังมีชีวิตอยู่เหรอ? ถังซินพยายามที่จะลุกขึ้นนั่ง แต่ร่างกายของเธอไม่มีแรงเลย เธอลองยกมือขึ้นแตะไปที่ลำคอของเธอ เมื่อสัมผัสโดนผิวหนังบริเวณลำคอเธอก็ต้องกัดฟัน สูดลมหายใจเข้าไปอย่างเจ็บปวด ตกลงว่าเธอยังมีชีวิตอยู่จริงๆ มู่เฉินหย่วนไม่ได้หลับลึก เขาจึงตื่นขึ้นมาเมื่อได้ยินเสียงสูดลมหายใจของถังซิน เขาลืมตาแล้วลุกขึ้นเดินไปที่เตียงเพื่อช่วยจัดหมอนรองหลังให้เธอ ก่อนจะรินน้ำให้ถังซิน มู่เฉินหย่วนถามขึ้นว่า "คุณถังรู้สึกเจ็บตรงไหนบ้างครับ?" ถังซินต้องการที่จะบอกว่าเจ็บคอแต่อ้าปากอยู่นานก็ไม่สามารถเปล่งเสียงออกมาได้ ทำได้เพียงชี้ไปที่คอของตนเอง เขาหันมามองแล้วยื่นแก้วน้ำมาให้ เธอไม่เชื่อว่าคนที่บุกเข้าไปในห้องของเธอจะไม่มีเหตุผล เมื่อเธอคิดดูเธอก็พอจะรู้ว่าทำไม ต้องเกี่ยวกับเรื่องการเจรจาความร่วมมือแน่นอน! "คุณถัง ผมขอโทษที่ตอนนั้นผมประมาท" มู่เฉินหย่วนลากเก้าอี้มานั่งลงข้างเตียง เขารู้สึกผิดจริงๆ เรื่องที่ถังซินถูกลอบสังหาร ถังซินกัดฟัน หันไปมองรอบๆ เมื่อพบกับโทรศัพท์ เธอก็พิมพ์มันอย่างแรงเพื่อแสดงให้เขาเห็นว่าเธอโกรธ "ประธานมู่ ฉันเกือบจะถูกรัดคอตาย!! การที่คุณพูดว่า "ขอโทษ" มันชดใช้อะไรได้ไหม?" "คุณถังพูดถูกแล้ว คำว่าขอโทษไม่อาจชดใช้อะไรให้ได้เลย" มู่เฉินหย่วนหยิบเอกสารที่ถูกเตรียมเอาไว้ก่อนหน้านี้ขึ้นมา นี่เป็นเอกสารสัญญาที่เขาให้กวนหลิงเอ๋อร์เซ็น "นี่เป็นเอกสารต้นฉบับ คุณถังจะเก็บเอาไว้หรือทำลายมันไปก็ได้" นอกจากนี้ ผมสามารถให้สัญญากับคุณถังได้สามอย่างไม่ว่าจะเป็นเงิน ตำแหน่งหรือบ้าน ผมจะพยายามทำให้คุณพอใจ" ถังซินมองไปที่เขาอย่างไม่ไว้วางใจ ค่อยๆเอื้อมไปรับเอกสารนั้นมา เป็นลายเซ็นของกวนหลิงเอ๋อร์จริงๆ เมื่อเธอเห็นมันแล้วก็นึกขำมู่เฉินหย่วนขึ้นมา นี่มันไม่ใช่เอกสารเกี่ยวกับงานที่ต้องทำ เขาจะพกมันมาตุรกีด้วยทำไม? เกือบจะตายเพราะสัญญาบ้าๆนี่แล้ว! ถังซินหยิบเอกสารออกมาฉีกเป็นชิ้นๆทีละหน้าๆ ต่อหน้ามู่เฉินหย่วน น้ำตาไหลด้วยความดีใจ ก่อนจะหันมามองเห็นหน้าซีดๆ ของมู่เฉินหย่วน เธอฉีกเอกสารแล้ว เขาไม่กังวลเหรอ? ถังซินเคาะบนแป้นโทรศัพท์อีกครั้ง ยื่นให้เขาอ่าน "ประธานมู่ ฉันฉีกสัญญาทิ้งไปแล้ว คุณไม่กลัวว่าฉันจะหลบเลี่ยง ไม่ช่วยคุณเรื่องเกี่ยวกับความร่วมมือเหรอ?" มู่เฉินหย่วนมองไปที่โทรศัพท์ในมือของเธอ ริมฝีปากบางคลี่ออกเล็กน้อย พูดด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความมั่นใจว่า "ไม่หรอก"