ตอนที่71ก็แค่หยอกเธอเล่น

ต๭นที่71ก็แค่หยอกเธอเล่น ธัชชัยเข้าใกล้เข้ามาทุกทีเพียงเพื่อที่จะได้เห็นใบหน้าของวัจสาที่แสนจะงดงามสดใสอย่างชัดเจนวัจสาไม่รู้ตัวเลยว่าตัวเองนั้นสวยหยาดเยิ้มแค่ไหน ธัชชัยก็เป็นแค่ผู้ชายธรรมดาๆทั่วไปคนหนึ่งแล้วเขาก็ได้ทนมานานมากแล้วแถมตอนนี้ยังอยู่ในสถานการณ์ที่มี“หนังอย่างว่า”เปิดอยู่ไฟร้อนในร่างกายยิ่งเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆจิตใจที่ฮึกเหิมมันหลั่งพรั่งพรูออกมาจากร่างกายที่กำยำล่ำสันของเขาและพร้อมที่จะระเบิดได้ทุกเมื่อ ความสูงของทีวีอยู่ที่คอด้านหลังของวัจสาพอดีดังนั้นเมื่อตัวของเธอเอนไปด้านหลังร่างกายที่สวยงามเว้าโค้งของเธอก็อยู่ในอ้อมอกที่แข็งแรงของเขาพอดี นี่!นายธัชชัยมันจะมากเกินไปแล้วนะพอได้แล้ว ธัชชัยเพียงแค่มองลงเขาก็เห็นเนินอกของเธอได้อย่างง่ายดายเขายิ้มมุมปากอย่างเจ้าเล่ห์พูดว่า“ทำไมหละเธอเป็นคนหันมาหาฉันเองนะวัจสา” พูดจบวัจสาก็รู้สึกถึงคำพูดที่แฝงไว้ซึ่งความหมายแย่ๆของธัชชัยเธอไม่ลังเลร้องตะโกนกลับไป“นายธัชชัย!คนบ้าไม่เคยได้ยินคำว่าห้ามล่วงเกินผู้หญิงบ้างเหรอไง” พูดจบก็รีบเอามือมาปิดตัวเองผู้ชายอะไรแย่จริงๆทำไมไม่ดูโทรทัศน์ไปมาใช้สายตาแบบนี้มองฉัน!ไอ้คนบ้ากาม! “จะโทษฉันก็ไม่ได้เธอเป็นคนอ่อยฉันเองจะให้ฉันไม่สนใจได้ยังไงฮะ” ธัชชัยรู้สึกชอบมากที่ได้เห็นแมวตัวเล็กๆที่มีเขี้ยวเล็บอย่างวัจสาแผลงฤทธิ์ทำให้เขารู้สึกมีความสุขอย่างบอกไม่ถูก ถ้าได้หยอกล้อผู้หญิงคนนี้ไปตลอดก็คงจะดีชีวิตคงมีแต่ความสุข วัจสาไม่รู้จะทำยังไงกับผู้ชายคนนี้ดีตั้งแต่ที่เธอกับเขาถูกขังเข้ามาอยู่ด้วยกันเขาก็ไม่เลิกที่จะหยอกเย้าแถมยังมาทำเจ้าชู้ใส่พี่สะใภ้อย่างเธออีกไม่รู้คิดอะไรอยู่แทนที่จะเอาเวลาไปคิดว่าจะหนีออกไปจากที่นี่ได้ยังไงกลับมาคิดแต่เรื่องไร้สาระพวกนี้ วัจสารีบเอามือปิดหน้าอกเพื่อให้พ้นจากมือปีสาดของธัชชัยน่าเสียดายที่ในสายตาที่ดื้อรั้นซ่อนไว้ซึ่งความเขินอายและสดใสน่ารักทำให้คนยิ่งหลง ธัชชัยทำหน้านิ่งแล้วก็พูดขึ้นมาว่า“นี่วัจสายายผู้หญิงปัญญาอ่อนมาบังทำไมฉันจะดูทีวี!หรืออยากจะต่อเรื่องของเรา?” วัจสาหน้าแดงน่าอายจริงๆที่แท้เขาก็แค่อยากดูทีวีด่าไปซะเยอะเลย... “นายนายรีบปิดทีวีเถอะ!”วัจสากล่าวพร้อมกับถอยหลังกลับด้วยความเคอะเขิน วัจสาไม่ทันระวังเหลือบไปเห็นทีวีพอดี...ตายจริงไม่เคยเห็นอะไรสุ่มเสี่ยงแบบนี้มาก่อน ต่อไปถ้าเห็นใครกำลังดูอะไรพวกนี้ไม่แน่เธอยังคิดอีกว่าไม่คุ้มค่าที่จะดู... วัจสากลับมาตั้งสติได้อีกครั้งก็เกือบที่จะอยากตบหน้าตัวเองคิดอะไรไร้สาระ ไม่แน่ว่าจะติดเชื้อนายธัชชัยมา? สายตาของเธอมองเหม่อไปที่ใบหน้าดังเทพมาจุติของผู้ชายคนนี้ ธัชชัยหารีโมทอยู่นานมากหายังไงก็หาไม่เจอเขาคิดที่จะดึงปลั๊กออกให้รู้แล้วรู้รอดพระเอกนางเอกในทีวีแสดงได้ถึงพริกถึงขิงมากธัชชัยทำอะไรไม่ถูกรีบดึงสายไฟที่อยู่ตรงกำแพงทันใดนั้นก็มีแสงแปร๊ดขึ้นมาแล้วห้องก็มืดไปหมด ห้องมืดมากจนมองไม่เห็นแม้กระทั่งมือของตัวเอง ทันทีที่ห้องมืดวัจสาก็ตกใจรีบเขยิบเข้าไปใกล้ธัชชัย พอรู้สึกถึงร่างกายของผู้หญิงที่เข้ามาใกล้ธัชชัยก็โอบกอดวัจสามือก็ขยับจากเอวขึ้นไปทำตัวเหมือนกับสามีภรรยาเหมือนกับสามีที่ทำตัวใกล้ชิดกับภรรยา “วัจสาฉันหวังว่าต่อไปเหตุการณ์แบบนี้จะเกิดขึ้นบ่อยๆนะ” วัจสาได้ยินธัชชัยพูดแบบนี้ก็รู้สึกโกรธมากตอกกลับไปว่า“นายธัชชัย!เอามือสกปรกของนายออกไปอย่ามาฉวยโอกาสกับฉันนะ!”พูดจบก็เอามือปัดธัชชัยออกไป วัจสารู้สึกแปลกใจที่ธัชชัยไม่ได้ดื้อด้านที่จะล่วงเกินหล่อนต่อไปเธอได้ยินเสียงเขาเดินออกไป วัจสากลัวความมืดนึกว่าธัชชัยจะปล่อยให้เธออยู่คนเดียวจึงรีบถามไปว่า“นายจะไปไหน?” ธัชชัยตอบกลับในความมืดสั้นๆแค่สองคำ“ไปนอน”เสียงของเขามาจากห้องที่อยู่ข้างใน ธัชชัยรู้ว่าในห้องต้องมีเตียงสบายๆใหญ่ๆแน่นอนเพราะวรพลได้เตรียมการให้พวกเขามีลูกด้วยกันต้องเลือกเตียงดีๆไว้แน่ๆยังไงคืนนี้ก็ออกไปไม่ได้งั้นก็ถือโอกาสพักซักหน่อยแล้วกัน วัจสาได้ยินเสียงธัชชัยเดินเข้าไปในห้องเสียงถอดรองเท้าของเขาเป็นเสียงสุดท้ายหลังจากนั้นห้องก็เงียบกริบ “...”วัจสาอึ้งผู้ชายคนนี้ในสถานการณ์แบบนี้ยังจะนอนหลับอีกเหรอถูกขังอยู่แบบนี้ไม่รู้สึกเดือดร้อนบ้างหรือไง เป็นเพราะเขาคนเดียวที่ไม่ทันระวังตัวทำให้ต้องตกมาอยู่ในสถานการณ์แบบนี้ วัจสายืนอยู่ในความมืดด้วยความกลัวรอบตัวมืดมากจนมองอะไรไม่เห็นถ้ามีคนร้ายหรือสัตว์โผล่ขึ้นมาจะทำยังไงยิ่งถ้าเป็นสุนัขพันธ์ทิเบทันมาสตีฟเธอต้องไม่รอดแน่ๆแค่กัดทีเดียวคงหัวขาด วัจสายิ่งคิดก็ยิ่งกลัวยิ่งไปกันใหญ่... ในที่สุดก็ตัดสินใจเดินเข้าไปข้างในถ้าเจอคนร้ายหรือสุนัขตัวนั้นก็ยังมีธัชชัยอยู่ยังไงวัจสาก็เป็นพี่สะใภ้เขามีหน้าที่ที่จะต้องปกป้องเธอ... ทันใดนั้นเสียง“ปัง”ก็มาพร้อมกับเสียงร้องของผู้หญิง“โอ้ย”วัจสาจับไปที่หน้าผากที่พึ่งชนบางอย่างไปทำร้ายตัวเองซะงั้นตอนนี้รู้สึกเจ็บจริงๆ ธัชชัยที่นอนอยู่บนเตียงอย่างสบายใจเกือบหลุดขำนึกอยู่แล้วว่าวัจสาต้องเดินเข้ามาในห้องแต่ไม่คิดว่าเธอจะซุ่มซ่ามเดินชนประตูเข้าให้ กลิ่นหอมของหญิงสาวเริ่มเข้ามาใกล้“ปัง”แล้วเสียงก็ดังขึ้นมาอีกวัจสาชนไปที่ขอบเตียงทำให้เธอล้มไปที่เตียงโชคดีที่คราวนี้ไม่ได้ทับถูกอะไรอีกแค่รู้สึกเหมือนโดนอะไรบางอย่างนิ่มๆแล้วเสียงร้องของธัชชัยก็ดังขึ้นดังยิ่งกว่าตอนวัจสาชนประตูเสียอีก วัจสาตกใจเอามือคลำๆดูว่าชนถูกอะไรเข้าแล้วก็ค้นพบว่าหน้าของเธออยู่ตรงสิ่งที่ยากที่จะพูดถึงของผู้ชายพอดี...ซวยแล้วสิทีนี้... “นายโอเคมั้ยเจ็บรึป่าวฉันไม่ได้ตั้งใจนะ”วัจสารีบขอโทษเป็นการใหญ่นึกได้ว่าตรงนั้นของผู้ชายบอบบางมาก ธัชชัยตอบกลับแบบประชดประชันว่า“เธอคิดว่าเจ็บมั้ยหละ!?” วัจสารู้สึกร้อนขึ้นมาทันทีไม่เห็นจะต้องดุกันเลยตอนชนก็ไม่ได้ใช้แรงซักหน่อย... เธอจึงตอกกลับไปว่า“ทำไมต้องดุกันด้วยใช่ว่าจะเจ็บอะไรมากมายไม่ได้ขาดไม่ได้เสียหาย!ก็ยังอยู่ดีๆอยู่นี่ไง” “งั้นเหรอเธอรู้ได้ยังไงว่าไม่เจ็บเธอมีกะเค้าด้วยเหรอ?”ธัชชัยตอบกลับด้วยน้ำเสียงเจ้าเล่ห์ ผู้ชายคนนี้ปกติก็จริงจังได้ตลอดเวลาแต่ในเวลาแบบนี้กลับจะมาล้อเล่นกันอีก วัจสายังไม่ทันได้ตอบธัชชัยก็ถามขึ้นมาว่า“วัจสาเธอร้องตะโกนเป็นมั้ย” วัจสาตอบแบบงงๆ“อะไรร้องตะโกนอะไรกันร้องตะโกนว่าช่วยด้วยงั้นเหรอ?” ในความมืดวัจสามองไม่เห็นหน้าของธัชชัยที่แสดงถึงความเมินเฉยดูเหมือนว่าเธอจะไม่เข้าใจอะไรในตัวเขาเอาซะเลย ธัชชัยขยับหาตำแหน่งอย่างรวดเร็วจับไปที่มือของวัจสา วัจสาร้อง“ว้าย!” ธัชชัยพูดเบาๆที่ข้างหูของวัจสาว่า“ทีนี้ทำไมร้องได้ดีแล้วทำต่อไปเรื่อยๆ” วัจสาเพิ่งเข้าใจเขากำลังล้อเล่นอีกแล้วใช่มั้ยหรือว่ากำลังทำเจ้าชู้ใส่อีก? เธอรู้สึกรำคาญรีบเอามือออกจากมือของธัชชัยรีบออกจากเตียงไปนั่งบนพรมที่อยู่ที่พื้น ธัชชัยขมวดคิ้วพร้อมกับถามว่า“วัจสาไม่ร้องแล้วเหรอ?” “ร้องบ้าร้องบออะไรเวลาแบบนี้ยังจะมาล้อเล่นสู้เอาเวลามาหาวิธีออกไปจากที่นี่ไม่ดีกว่าเหรอ”วัจสาคิดอยู่อย่างเดียวว่าจะออกไปจากที่นี่ยังไงถ้าคืนนี้ออกไปไม่ได้แล้วต้องมาอยู่กันสองต่อสองกับผู้ชายที่ทั้งหยาบคายทั้งป่าเถื่อนบ้ากามแบบนี้ต้องแย่แน่ๆ... หนุ่มสาวอยู่ด้วยกันสองต่อสองในที่แบบนี้ถ้าบรรยากาศพาไป...ไม่นะคิดอะไรไร้สาระ วัจสารีบหยิกขาตัวเองให้ตื่น พอรู้ว่าเธอไม่ได้อยู่ข้างเตียงแล้วจึงตะโกนถามไปว่า“เธออยากออกไปจากที่นี่มากเลยเหรอ?” “เออสิ!คงมีแต่นายนี่แหละที่ไม่อยากออกไปจากที่นี่” “งั้นถ้าฉันบอกว่าทางเดียวที่เธอจะออกไปจากที่นี่ได้คือต้องยอมมีอะไรกับฉันเธอยังอยากจะออกไปอีกมั้ย?ธัชชัยพูดแบบเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นแต่แฝงไว้ด้วยเล่ห์กลบางอย่าง เขาก็แค่อยากให้เธอเลือกระหว่างความจงรักภักดีกับการออกไปจากที่นี่อะไรสำคัญกว่ากัน วัจสาไม่ได้เชื่อในคำพูดของธัชชัยคิดว่าเขากำลังพูดจาไร้สาระ“ธัชชัยนายอย่าคิดว่านายจะหาเหตุผลมาร้อยแปดแล้วหวังว่าฉันจะยอมมีอะไรกับนายนายคิดผิดแล้วหละถ้าอยากจะหลอกล่อให้ฉันมีอะไรด้วยก็รบกวนหาข้ออ้างที่มันดีกว่านี้หน่อย ธัชชัยตอบแบบเยือกเย็น“เธอคิดว่าฉันอยากมากเหรอ?ไม่เลยซักนิด” “...”วัจสาพูดไม่ออกนี่มันอะไรกันเขาไม่ได้ต้องการแล้วหมายความว่าเธอต้องการหรือไงคนอะไรยโสโอหังเป็นคนขอแท้ๆเกิดมาไม่เคยเห็นใครหน้าหนาไร้ยางอายขนาดนี้มาก่อน วัจสาอดไม่ได้ที่จะนึกถึงวรพลที่ทั้งฉลาดและเป็นสุภาพบุรุษเปรียบเทียบกับน้องชายอย่างธัชชัยที่ทั้งหยาบคายทั้งบ้ากามแล้วมันช่างต่างกันฟ้ากับเหว “ไม่ต้องห่วงฉันไม่ต้องการมากกว่านายอีก”วัจสาอยากที่จะให้เขาได้รู้สึกอับอายบ้างไม่งั้นเขาจะไม่รู้ตัวเลยว่าเขาหลงตัวเองแค่ไหน ธัชชัยไม่ได้ตอบอะไรวัจสาเขามัวแต่คิดอยู่ว่าคงจะหนีไปไหนไม่พ้นแม้ว่าพวกเขาจะไม่ต้องการแต่ถ้าผ่านไปหนึ่งวันสองวันสามวันแล้วยังไม่สำเร็จไอ้โสธรคงไม่ปล่อยไปแน่ๆยังไงก็ต้องหาทางให้สำเร็จจนได้