ตอนที่ 110 ความสวยงามของเธอ

ต๭นที่ 110 ความสวยงามของเธอ “ไม่เป็นไรนะ ไม่ต้องเขิน ถ้าเข้าใจการตกหลุมรักนั่นแหละ แสดงว่าคุณโตแล้ว รู้เรื่องมากขึ้นแล้ว” วัจสาฟังที่คำพูดไร้สาระที่ธัชชัยพูด ไอคำว่า รู้เรื่อง สองคำนี้นี่มันค่อนข้างจะเน้นซะด้วย ยิ่งมันออกมาจากปากของธัชชัยแล้วด้วย นี่ก็คือคิดดีไม่ได้เลยจริงๆ “รู้เรื่อง? รู้เรื่องอะไรหรอ?” วัจสาแสร้งทำเป็นฟังไม่เข้าใจ ทันใดนั้นเองเธอก็นึกถึงเรื่องที่เธอคุยกับวรพลบนรถออก เลยถามไปอย่างระมัดระวัง “เออจริงสิ วรพลคงจะคุยกับคุณเรื่องเดทแล้วใช่รึเปล่า?” ด้วยความที่เธอตระหนักได้ว่าความรู้สึกของเธอไม่ควรเพิ่มขึ้นมากไปกว่านี้แล้ว เธอจึงอยากให้เขาหาแฟนสักคนเพื่อที่จะได้จบความรู้สึกแบบนี้สักที แม้ว่าสุดท้ายแล้วเธอจะไม่โอเค แต่มันเป็นสิ่งที่ควรจะทำ!” “พูดแล้ว” ธัชชัยตอบมาอย่างสั้นๆง่ายๆ รอยยิ้มที่มีออกมานิดนึงก่อนหน้านี้หุบลงทันทีอย่างรวดเร็ว นั่นทำให้วัจสาประหลาดใจอย่างมาก ผู้ชายคนนี้นี่เปลี่ยนหน้าได้เร็วอย่างกับเปลี่ยนหนังสือจริงๆ แต่ก็นะมันก็คือนิสัยของเขาเลยแหละ การที่จะต้องทนกับการไปนัดบอดนั่นก็คงทำให้เขาไม่ค่อยชินซักเท่าไหร่ มันคงทำให้รู้สึกแปลกๆแหละ “พรุ่งนี้เป็นวันเสาร์นี่คุณคงจะว่างใช่มั้ย?” วัจสาคิดว่าถ้ายิ่งไวมันก็คงยิ่งดี ดังนั้นเธอจึงเลือกเป็นพรุ่งนี้ เพื่อที่เขาจะได้เลื่อนไม่ได้อีก มันจะดีกว่าถ้าจะให้เขาเห็นด้วยกับเธอ “ทำไมหาวันเดทให้ฉันไวแบบนั้นหล่ะ? วัจสานี่คุณรอหน่อยไม่ได้เลยหรอ?” ธัชชัยพูด มุมปากของเขาขยับยิ้มขึ้นอย่างเจ้าเล่ห์ “หรือว่าผู้หญิงคนที่พูดถึงนั้นคือคุณเอง” วัจสาโดนคำพูดชวนอ้วกนั้นของเขาไป ก็เกือบจะอ้วกเอาของที่เพิ่งกินไปออกมา ทำไมผู้ชายคนนี้ถึงได้หน้าด้านขนาดนี้นี่นะ หน้าหล่อๆของเขานี่เอาไว้แค่ให้ทักทายแล้วก็ผ่านไปเท่านั้นแหละ! แล้วทำไมถึงได้ยิ้มน่าหมั่นไส้อย่างนั้นหล่ะ? “ธัชชัย ฉันเป็นพี่สะใภ้ของคุณนะ อย่ามาพูดอะไรกับฉันแบบนี้อีก ฉันเคารพคุณนะ คุณเองก็ควรที่จะเคารพฉันเหมือนกัน อย่างน้อยก็ช่วยไว้หน้าพี่ชายคุณซะบ้าง” วัจสาหล่ะรับไม่ได้กับความเย้อหยิ่งและบ้าอำนาจของเขาจริงๆ! “เคารพอย่างนั้นหรอ? จูบฉันก็จูบแล้ว กอดฉันก็กอดแล้ว แล้วอีกอย่างนอนด้วยฉันก็นอนแล้ว อย่างนี้ไม่เรียกว่าให้เกียรติกันหรอ? อีกอย่างความสัมพันธ์ของเรามันเกี่ยวอะไรกับพี่ใหญ่ด้วย?” ธัชชัยคีบเนื้อพริกไทยดำพลางพูดด้วยเสียงไม่แยแส วัจสาขมวดคิ้วอย่างงุนงง “ทำไมจะไม่เกี่ยวหล่ะ? ฉันกับพี่คุณเป็นสามีภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายนะ!” ปัญหานี้เป็นเรื่องที่ทั้งสองถกเถียงกันไปกันมาตลอด สำหรับธัชชัยแล้ว เขาก็ยังคงตอบเหมือนเดิม “ฉันเคยบอกไปแล้วนะว่า สำหรับฉันคุณไม่ได้เป็นพี่สะใภ้มาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว ดังนั้นอย่าเอามาใช้อ้างอีก” “ไม่ใช่ว่าพอคุณบอกว่าไม่ใช่แล้วมันจะไม่ใช่ไหมหล่ะ! ฉันกับวรพลเราต่างจดทะเบียนสมรสที่มันถูกต้องตามกฎหมาย มีพยานรู้เห็น และมีกฎหมายรับรอง หากคุณยังไม่เคารพฉันอีก ฉันจะแจ้งความ!” วัจสาโกรธราวกับแมวโดนดึงหาง เหมือนแมวน้อยที่กางกรงเล็บออกมาเตรียมขู่ ซึ่งในสายตาของธัชชัยมันดูน่ารักน่าหยอกมากๆ ดังนั้นเขาเลยยิ้มออกมา ยิ้มแบบขยี้ใจคน”คุณจะแจ้งความหรอ? มือถืออยู่ในมือแล้วไม่ใช่หรอ? ไม่มีใครห้ามคุณเลยไม่ใช่หรอเนี่ย?” วัจสาหายใจเข้าอกสวยเฮือกใหญ่ “ ธัชชัยคุณนี่มันร้ายจริงๆเลย” ความโกรธของวัจสานั่นทำให้อกของเธอยิ่งฟู นั่นมันเป็นการเติมเต็มผสมรวมกันของกายภาพและอารมณ์ที่เพอร์เฟคมากเลยทีเดียว และทุกๆกระเบียดนิ้วของมัน ธัชชัยก็ได้วัดมันด้วยมือของเขาเอง “เบื่อที่จะคุยอะไรไร้สาระกับคุณแล้ว พรุ่งนี้คุณต้องให้เวลากับฉันด้วย ฉันจะให้ที่อยู่กับคุณเอง ครั้งพี่ชายของคุณบอกแล้วว่าคุณจะต้องฟังฉัน!” และมันก็ไม่มีประโยชน์ที่จะต้องพูดซ้ำอีก วัจสาเดิมทีก็พูดได้ไม่เต็มปากเท่าไหร่ และธัชชัยก็ดื้อไม่หยอกเลยอีกด้วย นั่นทำให้เธอโมโหมากจริงๆ ธัชชัยไอ้คนบ้า! เสียงของธัชชัยเริ่มแข็งขึ้นทั้งยังเย็นชาขึ้นไปอีก “วัจสาคุณอยากจะรีบผลักฉันไปหาผู้หญิงคนอื่นขนาดนั้นเลยหรอ?” วัจสาชะงักไปชั่วครู่แล้วตอบอย่างรวดเร็ว “ก็ใช่หน่ะสิ! รีบมากๆด้วย!รอให้คุณมีแฟนหรือภรรยาเมื่อไหร่ ฉันก็จะได้น้องสะใภ้ ระหว่างเราก็จะได้ชัดเจนขึ้นและเป็นปกติมากขึ้น!” “ถ้าคุณพูดแบบนั้นแสดงว่าเราตอนนี้ไม่ปกติอย่างนั้นหรอ? แล้วก็ไม่ชัดเจนด้วย?” ธัชชัยยิ้มมุมปากราวกับว่าเขากำลังล้อเลียนเธอ “อ่ออที่แท้คุณก็มองว่ามันทั้งชัดเจนและปกติอย่างนั้นหรอ?” วัจสาถามกลับ “เรื่องในอดีตก็ปล่อยให้มันเป็นอดีตไปก็แล้วกัน แต่ต่อจากนี้เราจะทำแบบนั้นไม่ได้แล้ว!” เขารู้สึกสนุกที่ได้เห็นใบหน้าเล็กๆน้อยๆของวัจสาดูกังวลและไม่พอใจ ดังนั้นเขาจึงแกล้งเธอต่อ “ทำยังไงไม่ได้หรอ?” การที่เธอพยายามจะต่อกรและสู้อย่างหมดหนทางนั่นทำให้เขารู้สึกสนใจมากๆ เขาชอบมองเธอค่อยแพ้ภัยตัวเองไปทีละขั้นๆ มันเป็นวิธีที่แสดงให้เห็นถึงเสน่ห์ของเธอมากที่สุด วัจสาถูกเขาถามกลับมาแบบนั้น แล้วฉันจะพูดมันออกมาได้ยังไงหล่ะ? ในขณะที่วัจสากำลังรู้สึกอับอายจนแทบอยากจะมุดดินอยู่นั่นเอง โทรศัพท์ของธัชชัยที่อยู่บนโต๊ะก็ดังขึ้น เขาหยุดชะงักก่อนจะรับสาย ไม่ต้องเดาก็รู้ว่าเจ้าบุรีคนโง่คงจะโดนกนิษฐาจัดการเข้าให้แล้ว มองด้วยตายังรู้เลย เขารับสาย เสียงทุกข์ร้อนของบุรีก็ดังขึ้นมาทันที “ท่านชัย! คิดถึงคุณจังเลย!คุณรีบกลับมานะครับ” บุรีเหมือนจะใกล้ประสาทกินไปแล้ว เขาอยากให้ธัชชัยกลับไปช่วยเขาจริงๆ! เขาหันหลังไปมองหญิงสาวที่อยู่บนเตียง ตัวเขาใกล้จะถูกกนิษฐาฆ่าตายอยู่แล้ว หัวใจที่น่าสงสารของเขากำลังโดนหญิงสาวหลอมให้ตายทั้งเป็น “ฮ่าฮ่า” ธัชชัยหัวเราะอย่างเย็นชา “ฉันก็คิดถึงคุณ” บุรีได้ยินก็รู้สึกเสียวสันหลังวาบๆ คำว่า คิดถึงของธัชชัยทำไมเขาถึงรู้สึกกลัวๆ เหมือนกับธัชชัยจะหมายความว่า “อยากจะทุบคุณ” อะไรอย่างนี้มากกว่า บุรีก็คือคนที่ไม่มีสมองคนหนึ่ง ธัชชัยพูดอะไรเขาก็ทำตามทุกอย่าง และก็ยังอยู่กับธัชชัยมาสี่ปีเต็มแล้ว ไม่มีสวัสดิการใดๆและงานก็หนัก แต่เขามักจะปฏิบัติต่อธัชชัยอย่างไม่ปรานีปราศรัย สิ่งที่เขาเห็นคือความตรงไปตรงมาและความเพียรของเขาประดุจนักมวย บุรีค่อนข้างจะมีความคิดเป็นของตัวเองต่ำมาก และตอนนี้เขาก็ไม่สามารถจัดการกับกนิษฐาได้ นี่ขนาดธัชชัยเพิ่งจะกลับมาได้ไม่นานเองนะ เขาโทรหาธัชชัยทุกวัน จนเขาเบื่อจะตายอยู่แล้ว เบื่อจนแทบจะอยากบีบคอกนิษฐาให้ตายๆไปเลย! วัจสาที่อยู่ห่างออกมาก็ได้ยินไม่ชัดว่าคนที่โทรมาเป็นผู้ชายหรือผู้หญิงแต่เมื่อเธอได้ยินเขาพูดว่า “ฉันก็คิดถึงคุณ” มันค่อนข้างทำให้เธออึดอัดใจ แต่เธอก็ยังอยากที่จะรู้ว่าอะไรกันแน่ที่ทำให้ธัชชัยคิดถึง ผู้หญิงคนนั้นเป็นยังไงกันนะ หัวของวัจสานึกไปถึงลีน่าผู้หญิงหุ่นผอมบางคนนั้น ที่รอยืนอยู่หน้าประตูไม่ยอมเข้ามา ทั้งยังกอดกับธัชชัยอีกด้วย เรียกได้ว่าเธอทั้งสวยและก็ลาดอีกด้วย แต่ดูเหมือนน้ำเสียงของธัชชัยจะไม่ปกติ เหมือนว่าเขาพูดผ่านไรฟันออกมา ขณะที่เธอกำลังสงสัยอยู่นั้นเอง ธัชชัยก็ลุกขึ้นยืน ก่อนจะก้าวมาทางเธอ เพียงแวบเดียวนิ้วของเขาก็มาพันที่ผมของเธอ เขาม้วนผมของเธอไปมา ซึ่งก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม ธัชชัยจะชอบเล่นกับผมสีดำของเธอเป็นพิเศษซึ่งมันให้สัมผัสที่เรียบเนียน ทำให้เขาผ่อนคลายและกำจัดความกังวลได้ วัจสาจ้องเขาตาเป็นมัน ชายคนนี้ชอบเล่นผมเธอจริงๆเลยจะมากไปแล้ว เธอจะต้องไม่ให้เขาทำแบบที่เขาอยากทำได้ เธอจึงปัดผมของเธอไปไว้ด้านหลังทั้งหมด ไม่ให้เขาเล่นผมของเธอได้ ไม่รู้ว่าธัชชัยวางสายไปตั้งแต่เมื่อไหร่ นิ้วสากๆของชายหนุ่มเริ่มเปลี่ยนมาลูบไล้พวงแก้มของเธอ “เด็กดีอยู่บ้านนะ มีอะไรก็โทรหาฉัน” เขาชอบทำเหมือนว่าเธอเป็นเด็กอยู่เรื่อยสิน่า? เอ๊ะแล้วทำไมถึงบอกว่า เด็กดีอยู่บ้านนะ? นี่อย่าบอกนะว่าเขาให้ฉันเป็นหมาน้อยบ้านตระกูลศรีทองไปแล้ว? เธอต่างจากแจ๊คก็แค่ไม่ได้โดนล่ามเชือกก็เท่านั้นแหละเนี่ย หลังจากที่ธัชชัยออกไปแล้ว สีหน้าของวัจสาก็เปลี่ยนเป็นนิ่งลง ผู้หญิงคนหนึ่งที่ทำให้เขาบอกว่า “คิดถึงมาก” แล้วก็ออกไปหลังจากที่วางสาย อย่างนี้ก็ดีแล้วแหละ ถ้าธัชชัยคบกับผู้หญิงคนนั้น ก็คงไม่ต้องพึ่งเธอให้หานัดบอดให้เขาแล้ว แต่ว่าก็ไม่รู้ว่าหญิงคนนั้นเป็นใครกัน? ทำไมเธอเองต้องนั่งคิดถึงเรื่องของเขาด้วย? วัจสาดึงสติตัวเองขึ้นมา แต่พอมองหมูชิ้นที่4ในชามของเธอแล้ว ในใจก็รู้สึกหดหู่ขึ้นมา แค่ใครคนหนึ่งโทรมา เขาก็ออกไปเลย… เธอคีบชิ้นหมูไม่ติดมันนั่นเข้ามาในปาก ก่อนจะเคี้ยวแต่มันกลับไม่อร่อยเหมือนเดิม ผู้ชายคนนั้นกินไปตั้งเยอะ ไม่รู้สึกเลี่ยนมั่งรึยังไงนะ? เมื่อวัจสานึกถึงการกระทำของเขาก่อนหน้านี้ ใจเธอก็รู้สึกอบอุ่นขึ้นมาซะเฉยๆ เขานี่มันเป็นคนที่ย้อนแย้งและซับซ้อนจริงๆ “คุณผู้หญิง ถ้าคุณไม่ชอบกินมันเดี๋ยวป้าใช้มีดตัดออกให้นะ” ป้าอ้อยเอ่ยปากขึ้นมาทันที “ไม่เป็นไรค่ะ รบกวนป้าอ้อยเปล่าๆ ฉันอิ่มแล้วแหละค่ะ ปกติไม่เคยกินเกินสามชิ้นด้วย วันนี้กินไปตั้งสี่ชิ้นแหน่ะ” วัจสาอธิบาย ป้าอ้อยเห็นวัจสามีท่าทางแบบนั้นก็มองออกทันที จึงพูด “คุณผู้หญิงคะ คุณชายรองเขาใช้ปากกัดให้คุณด้วยตัวเองเลยนะคะ ถึงจะดูว่าเขาเป็นคนโหดร้าย แต่จริงๆแล้วเขาแคร์คุณมากๆเลย ดังนั้นป้ามั่นใจว่าคุณจะต้องค่อยๆรู้สึกว่าจริงๆแล้วคุณชายรองเขาดีกับคุณค่ะ” วัจสาได้ยินป้าพูดก็รู้สึกว่ามันเปล่าประโยชน์ เธอจะพูดให้ธัชชัยดูดีกับเธอที่เป็นพี่สะใภ้ของเขาทำไมกันนะควรจะไปบอกกับผู้หญิงของเขานู่นมากกว่า ดังนั้นเธอจึงเอาเรื่องที่คุยกับธัชชัยเอาไว้ไปบอกว่าป้าอ้อยเพื่อจะดูปฏิกิริยา “ป้าอ้อยคะ ฉันคุยกับวรพลแล้วละคะ ว่าพรุ่งนี้จะเริ่มนัดหาคู่บอดให้ธัชชัย ป้าอ้อยมีบ้านตระกูลไหนแนะนำไหมคะ ที่ฐานะพอจะเทียบเคียงกันได้หน่อย แต่งมาจะได้ไม่เป็นที่ครหา” ป้าอ้อยสีหน้าตกใจรีบถามกลับ “คะคุณหาคู่นัดบอดให้คุณชายรองหรอคะ?” มันเป็นครั้งแรกของป้าอ้อยที่ได้ยินว่าภรรยาจะหาคู่ให้สามีของตัวเอง เธอรับไม่ได้จริงๆเลย “ไม่ได้หรอคะ?”อีกอย่างเขาไม่ค่อยมีเวลาเพราะมัวแต่ทำงาน ก็เลยไม่มีเวลาไปสานสัมพันธ์กับหญิงคนไหน แต่ว่ายังไงก็ตามธัชชัยของเราก็คงจะมีผู้หญิงตามจะมาแต่งงานกับเขาเป็นขบวนอยู่แล้ว” วัจสาตั้งใจจะพูดต่อ แต่เธอหยุดเอาไว้ได้ทัน คำพูดนั้นก็คือ “ถึงแม้ว่าเขาจะอารมณ์ร้อนไปหน่อย แต่คำพูดและการกระทำของเขาก็อ่อนโยนมากเลยหล่ะ” ป้าอ้อยถอนหายใจ พลางพูดว่า “คุณผู้หญิงคะทำไมคุณถึงทำอย่างนั้นหล่ะคะ? คุณชายรองก็ออกจะดีกับคุณ ทำไมคุณถึงผลักไสเขาไปแบบนั้น?” ครั้งนี้เป็นคราวของวัจสาที่ประหลาดใจ ทำไมเธอถึงพูดว่าเธอผลักไสธัชชัยไปหล่ะ? “ธัชชัยเองก็ต้องมีภรรยาเป็นของตัวเอง ไม่ใช่ว่าเขาดีหรือไม่ดีกับฉัน ฉันเลยผลักไสเขาออกไป และมันก็แค่การแต่งงานเท่านั้น แต่พวกเราก็ยังเป็นครอบครัวเดียวกันอยู่นะคะ” น้ำเสียงของวัจสากลับสู่โหมดปกติ