ตอนที่ 157 ท้องแล้ว 2

ต๭นที่ 157 ท้องแล้ว 2 เธอเบิกตากว้าง นัยน์ตาไร้ซึ่งอารมณ์ความรู้สึกใดๆ ก่อนจะนั่งลงบนชักโครก ทำยังไงดีละ? เธอกำลังตั้งท้องลูกของธัชชัย......ไม่ใช่ลูกของสามีตามทะเบียนสมรสอย่างวรพล แต่เป็นคุณลุงอย่างธัชชัย......เธอควรจะต้องทำยังไงต่อไปดี? อยู่ๆวัจสาก็รู้สึกว่าเธอแบกหน้าที่จะมีชีวิตอยู่อีกต่อไป เธอไม่เพียงแต่มีสัมพันธ์ลึกซึ้งกับธัชชัย แถมตอนนี้เธอยังท้องกับเขาอีก! จะยังไงก็ตามเธอก็ไม่ควรมาท้องกับน้องชายของสามีตัวเองแบบนี้! นี่มันเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นได้ยังไงกัน? ! ทันใดนั้น วัจสารู้สึกเหมือนโลกทั้งใบทลายลงมา โลกที่เคยอึกทึกครึกโครมก็กลับเงียบสงบลงมาในทันใด ขีดสองขีดบนแผ่นตรวจครรภ์อยู่ตรงหน้าเธอ มันอยู่ตรงนั้นเนิ่นนาน จนถึงตอนนี้เธอก็ยังไม่อยากจะเชื่อว่าตัวเองท้องลูกของธัชชัย แต่เธอก็มีอะไรกับเขาเพียงคนเดียว ถ้าไม่ใช่เขาแล้วจะเป็นใครไปได้ล่ะ? เธอนั่งบนชักโครกเหมือนอย่างตุ๊กตาที่ไร้วิญญาณ วัจสาไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่าเธอควรจะต้องทำยังไงดี เธอยังวัยรุ่น อายุเพียง 23 ปี ยังเป็นเพียงแค่เด็กสาวคนนึง แล้วจะแก้ไขปัญหานี้ยังไงกันล่ะ? เกี่ยวกับเรื่องจริงที่เกิดขึ้นตรงหน้านี้ ไม่ใช่ว่าเธอไม่อยากจะเชื่อ แต่คือ ไม่รู้ว่าควรจะเผชิญหน้ากับเรื่องนี้ยังไง จะเก็บเด็กไว้ หรือเอาออก? เมื่อความคิดเรื่องที่จะเอาเด็กออกผุดขึ้นมา วัจสาก็รู้สึกปวดใจขึ้นมา เธอก็นึกถึงเด็กในบ้านกำพร้า นึกถึงตัวเองที่ไม่มีพ่อมีแม่ตั้งแต่เด็ก ต้องคอยพึ่งพาอาศัยผู้อื่นเพื่อเอาชีวิตรอด......แต่ว่า เด็กในท้องไม่ได้ผิดอะไร ในเมื่อเราทำให้เขามาเกิดบนโลกนี้แล้ว ก็ไม่ควรหาข้ออ้างหรือข้อแก้ตัวอะไรเพื่อจะมาทอดทิ้งพวกเขา แต่ว่า ถ้าไม่เอาออก แล้วต้องคลอดเด็กออกมา? แม้แต่เธอยังเลี้ยงตัวเองไม่ได้เลย แล้วจะเลี้ยงเด็กคนนี้ยังไง? แถมพ่อของเด็กยังเป็นธัชชัยอีก และไม่ใช่วรพลสามีที่ถูกต้องตามกฎหมาย! การมีตัวตนของเด็กคนนี้ มีเพียงแต่จะคอยซ้ำเติมทิ่มแทงจิตใจของวรพล เดิมทีก็ถูกไฟคลอกจนเสียโฉมแล้ว แล้วตอนนี้ภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายของตัวเองยังรวมหัวกับน้องชายแท้ๆมาสวมเขาให้อีก...... วัจสารู้สึกปวดใจมาก และก็รู้สึกสับสนมาก เพียงแค่นึกถึงวรพล เธอรู้สึกผิดเต็มหัวใจ ในทางศีลธรรมแล้ว เธอไม่ควรคลอดเด็กคนนี้ออกมา แต่โดยธรรมชาติของมนุษย์แล้ว เธอไม่สามารถทอดทิ้งทำลายชีวิตเด็กที่ไม่มีความผิดคนนี้ได้ เขายังเด็กมาก ยังไม่ทันได้ลืมตาดูโลกเลย วัจสาเอื้อมมือไปกุมหน้าท้องแบนราบของเธอไว้ ดูแล้วยังไงก็ไม่มีความผิดปกติอะไรเลยสักนิด แต่ใครจะไปรู้ ว่าในนั้นจะมีชีวิตเด็กอีกคนอยู่ ถ้าหากธัชชัยรู้ว่าตัวเองกำลังตั้งท้องลูกของเขาอยู่ล่ะก็ เขาจะมีปฏิกิริยายังไงกันนะ? จะโกรธมั้ย? หรือจะดีใจ? หรือเขาจะบอกให้เธอไปเอาเด็กออกซะ? เมื่อนึกถึงธัชชัยที่ปลอมตัวเป็นพี่ชายของเขามาหลอกเธอแล้ว วัจสาก็ไม่รู้จะให้อภัยเขายังไงดี พฤติกรรมที่ธัชชัยทำนั้นมันแสดงให้เห็นแล้วว่า ในใจของเขานั้นมองว่าวัจสาเป็นเพียงแค่ผู้หญิงหน้าเงินคนนึง ต้องการฮุบสมบัติของตระกูลศรีทอง เป็นผู้หญิงที่ทำตัวไม่เหมาะไม่ควร หากรู้ว่าตัวเองตั้งท้องลูกของเขาแล้วล่ะก็ จะต้องคิดว่าเธอยอมมีลูกก็เพื่อสร้างความมั่นคงให้ตัวเอง ใช้ลูกเพื่อไปรีดไถทรัพย์สมบัติของบ้านตระกูลศรีทอง...... ผู้ชายคนนั้น ดูถูกเธอมาโดยตลอด เธอหัวเราะเยาะตัวเอง แต่ก็ไม่แปลกที่คนอื่นจะคิดแบบนี้ เพราะมันไม่มีคนปกติที่ไหนที่จะยอมแต่งงานกับผู้ชายที่ถูกไฟคลอกจนเสียโฉมแถมยังช่วยเหลือตัวเองไม่ได้เลยแบบนั้น ถ้าไม่ได้ทำเพื่อเงิน แล้วจะทำเพื่ออะไรล่ะ? โอ๊ย ไม่บอกเรื่องที่ตัวเองท้องกับธัชชัยจะดีกว่า เพราะมันคงจะได้แค่เปิดทางให้เขามีโอกาสในการดูถูกและโจมตีเธอมากขึ้นก็เท่านั้น แค่คำพูดคำด่าจากเขาก็ทำร้านความรู้สึกของเธอมากพอแล้ว วัจสาไม่ต้องการให้เขามาเหยียบย่ำหัวใจของเธอไปด้วย อย่างน้อยๆแล้วเธอก็ควรจะเคารพตัวเองบ้าง! และอีกอย่าง เธอต้องการรักษาสิทธิ์ให้กับลูกของตัวเองด้วย ลูกของเธอใสสะอาด ไร้มลทิน และเป็นผู้บริสุทธิ์ ส่วนธัชชัยอย่าคิดแม้แต่จะแตะต้อง! แต่เธอจะคลอดเด็กคนนี้ออกมาจริงๆอย่างงั้นเหรอ? แล้วหลังจากนั้นล่ะ? ตัวเองจะเลี้ยงเด็กคนนี้ยังไง? จะให้เด็กคนนี้มาทนทุกข์ทรมานกับเธองั้นเหรอ? มือที่กุมท้องอยู่ค่อยๆลูบหน้าท้องตัวเองช้าๆ สัมผัสไปถึงเด็กที่หัวใจยังไม่เริ่มเต้น อยู่ๆเธอก็รู้สึกได้ถึงความอบอุ่นและเยือกเย็น ลูกแม่ หนูต้องหน้ามืดตามัวแค่ไหน ถึงได้เลือกผู้หญิงไร้ค่าอย่างเธอเป็นแม่ เพราะแม้แต่ชีวิตที่ปกติธรรมดา เธอยังให้เขาไม่ได้เลย วัจสาไม่รู้ว่าตัวเองนั่งอยู่ในห้องน้ำนานแค่ไหน จนเมื่อแม่บ้านมาเก็บกวาดทำความสะอาดห้องน้ำ เธอถึงโยนที่ตรวจครรภ์ทั้งสามชิ้นนั้นทิ้งลงถังขยะ แล้วเดินออกไป เมื่อเธอมั่นใจแล้วว่าตัวเองตั้งท้อง งั้นก็ต้องไปตรวจดูอายุครรภ์ ยังไงซะเธอก็ต้องมีการเตรียมตัวเอาไว้ แต่วัจสาไม่กล้าเข้าไปตรวจโรงพยาบาลในใจกลางเมือง เธอจึงต้องนั่งรถนานถึงสองชั่วโมง เพื่อไปตรวจในโรงพยาบาลเล็กๆแห่งนึง ไม่นานนักผลก็ออกมา ตัวอ่อนในครรภ์ที่อายุเพียงเจ็ดสัปดาห์ เธอยังอยู่ในช่วงระยะแรกของการตั้งครรภ์อยู่ เธอถือแผ่นทดลองภาพทารกในครรภ์ วัจสามีความรู้สึกที่หลากหลาย ไม่รู้ว่าภายในใจนั้นมันเป็นความรู้สึกปลื้มปีติหรือขื่นขม สิ่งที่เป็นอยู่ในตอนนี้มีแต่ความสับสนวุ่นวาย หนึ่งชีวิตที่ก่อตัวเกิดขึ้นมานั้นควรจะเป็นสิ่งที่สวยงามและบริสุทธิ์ แต่จากความรู้สึกของวัจสานั้น เธอกลับรู้สึกดีใจขึ้นมาไม่ได้เลย แม้แต่ชื่อของพ่อแม่ที่แท้จริงของเด็กยังไม่สามารถพูดมันออกมาได้เลย จากนิสัยของธัชชัยแล้ว เมื่อรู้ว่าเธอท้อง ก็ไม่รู้ว่าเขาจะเยาะเย้ยเธอยังไงบ้าง หรืออาจจะถึงขั้นรีบพาเธอไปโรงพยาบาลเพื่อทำแท้งเลยด้วยซ้ำ ผู้ชายที่เย็นชาไร้ความรู้สึกอย่างเขาจะต้องทำเรื่องแบบนั้นได้อย่างแน่นอน เพราะภายในใจของเขานั้น วัจสาเป็นคนอ่อนน้อมถ่อมตน เรียกเมื่อไหร่มาเมื่อนั้น แค่ของเล่นที่จะทำอะไรก็ได้