ตอนที่ 184 พวกคุณเป็นเกย์

ต๭นที่ 184 พวกคุณเป็นเกย์ “คุณอยากจะทุบฉันหรอ?ไม่มาทุบหล่ะ?เนี่ยหน้าฉันก็อยู่ตรงเนี้ยเนี่ย กลัวคุณจะไม่กล้าเองมากกว่า！”กนิษฐาเดิมทีที่อยู่ห้องนั่งเล่นก็วีนแตกมากพออยู่ละ ยิ่งมาเห็นธัชชัยมานอนเตียงเดียวกับพี่ชายเขา แถมยังดูสนิทสนมชิดเชื้อกันปานนั้นอีก นั่นก็ยิ่งเพิ่มโทโสของหล่อนเป็นเท่าๆตัว ราวกับแม่ไก่โดนไฟเผาเขาหมดตัวงั้นแหล่ะ วรพลอยู่ข้างๆแบบนั้น ธัชชัยก็ไม่กล้าลงมือทำจริงๆ แม้ว่าเขาอยากจะฆ่าผู้หญิงคนนี้ซะให้ตาย แต่ตอนนี้ก็ไม่ได้จริงๆ พอเห็นว่าธัชชัยที่ใส่เสื้อบนเตียงกำลังตรงมายังกนิษฐา วรพลก็รีบไกล่เกลี่ยทันที “อาหล่ะๆ ชัยแกอย่าโกรธไปเลย ฉันขอนับผิดแทนฐาเขาเองได้มั้ย? เป็นฉันที่ไม่ดีเองหล่ะที่ตื่นมาซะเช้าก็เลยส่งเสียงรบกวนการพักผ่อนของแก” แหงหล่ะว่าธัชชัยรู้ว่าพี่ชายของเขากำลังปกป้องกนิษฐา คงจะกลัวว่าเขาจะทำอะไรผู้หญิงคนนั้น แต่เขาประเมินธัชชัยต่ำไปแล้ว ถ้าจะทำร้ายผู้หญิงคนนี้ ไม่จำเป็นต้องใช้แรงอะไรเลย เพราะว่าพี่ชายเขาตามใจเธอ ธัชชัยเลยไม่ได้สั่งสอนนางมารร้ายนี่ เพราะไม่งั้นก็จะทำให้เธอเรียกคะแนนความเห็นใจได้มากขึ้นไปอีก จู่ๆเขาก็นึกอะไรขึ้นมาได้ เดินไปยังหน้าวิลแชร์ของวรพล เขาโค้งตัวลงก่อนจะจุ๊บไปที่ปากของพี่ชายของเขาทันที “พี่ ผมรักพี่นะ” จริงๆ มันก็ไม่ได้เป็นแค่การแสดงให้กนิษฐาเห็นเท่านั้น แต่มันเป็นส่วนลึกของหัวใจธัชชัยที่จะเป็นการแสดงความรักที่เขาไม่ได้แสดงออกมาหลายปีแล้ว วรพลเองก็สตั๊นไปเช่นเดียวกัน อาจจะด้วยปกติธรรมดาของธัชชัยเป็นคนที่ไม่ค่อยจะแสดงออกมาตั้งแต่ไหนแต่ไร ขนาดของที่เขาชอบอะไรเยอะแยะมากมายไปหมด ก็ยังไม่ค่อยแสดงออกเท่าไหร่ นับภาษาอะไรกับความรู้สึก แต่ก่อนวรพลมักจะพูดกับธัชชัยว่า ‘มีพี่อยู่ด้วย จะไม่มีใครมาทำอะไรแกได้ แกไม่ได้อยู่ตัวคนเดียวนะ พี่จะอยู่กับแกตลอดไป’ คำสัญญาตั้งแต่ยังเด็ก แม้โตแล้วก็ไม่ได้เสื่อมคลายไป ถ้าสมัยเด็ก ไม่มีความรักของวรพลแล้วล่ะก็ ธัชชัยก็คงเปลี่ยนเป็นคนที่มืดมน อย่าว่าแต่คนดีๆนี่เลย ไม่ไปฆ่าใครก็นับว่าดีแล้ว เขาที่ถูกขังไว้ในห้องเล็กๆแบบนั้น ชีวิตทั้งชีวิตจะต้องมืดมนแค่ไหนหล่ะ วรพลถือเป็นแสงสว่างของธัชชัย เขาเป็นดั่งดวงตะวัน แต่การกระทำของธัชชัยนั่นก็ทำให้กนิษฐากลัวเข้าให้แล้ว “หน่ะ นี่พวกคุณเป็นเกย์จริงๆหรอเนี่ย โอ้ยให้ตาย พระเจ้า ขยะแขยงขุนลุกไปหมด！” เธอว่าภาพที่อยู่ตรงหน้ามันอุบาทว์จนเกินไป เธอมองไปยังสองพี่น้องด้วยอาการเคืองโกรธ ก่อนจะหันหลังวิ่งออกไป ผู้ชายที่เธอชอบไปจุ๊บกับผู้ชายอีกคนนึงเนี่ยนะ！ จุ๊บที่ปากอ่ะ！ แล้วงี้ปากของเธอเขายังจะเอาอยู่มั้ยหล่ะ? แล้วจูบกับปากที่ไม่ปกติแถมเบี้ยวนั่นอีก แค่เธอเห็นก็รู้สึกอยากอาเจียนแล้วอ่ะ เห็นกนิษฐาเดินโกรธไปแล้ว วรพลก็กังวลอยากจะอธิบาย “ฐา อย่าเข้าใจผิดนะ ผมกับธัชชัยไม่ได้เป็นอย่างที่เธอคิด…..ฐาอย่าไปนะ…..ฟังผมอธิบายก่อน…..” ธัชชัยมองท่ารีบร้อนของพี่ชายตนก่อนจะพูด “พี่ใหญ่ รีบแก้ความสัมพันธ์เชียวนะ นี่มันทำร้ายจิตใจน้องชายของพี่เกินไปแล้ว เพื่อผู้หญิงคนนี้เนี่ย มันเกินไปเปล่า?” เมื่อมองไปทางหญิงสาวที่เต็มไปด้วยความกลัว หัวใจเขาเกิดความอำมหิตขึ้นมา นี่เป็นครั้งแรกที่เขาเห็นเธอแสดงความรู้สึกแบบนี้ และนี่แหล่ะคือการแก้แค้นได้ดีที่สุด！ “ถึงตอนนี้แล้วแกยังจะพูดล้อเล่นอยู่อีกหรอ? ฐาเธอแค่มารบกวนเวลานอนของแกเท่านั้น ทำไมต้องไปรังแกผู้หญิงที่บอบบางแบบนั้นด้วยเล่า?”วรพลพูดด้วยความอ่อนโยน “เธอเนี่ยนะบอบบาง? ก็สุนัขจิ้งจอกดีๆเนี่ยแหล่ะยัยนี่ ระวังพี่จะไปตายคาคมเขี้ยวเธอก็แล้วกัน”ธัชชัยพูดอย่างดูถูก “ทำไมแกถึงพูดกับฐาแบบนั้น！”วรพลตะโกนออกมาเสียงดังก่อนจะถอนหายใจแล้วพูดต่อ “เอาหล่ะ ตอนนี้ฐาเขาก็เข้าใจผิดไปหมดแล้วแน่ๆ” “เข้าใจผิดก็เข้าใจผิดไปสิ ไม่งั้นพี่ก็แบ่งเส้นขอบเขตกับผมไปเลยมั้ยหล่ะ”ธัชชัยพูดด้วยน้ำเสียงกระด้าง “ชัย...แกก็รู้ว่าพี่ไม่ได้หมายความแบบนั้น…..”วรพลพยายามที่จะอธิบายให้ธัชชัยเข้าใจ พอเห็นสีหน้ากังวลของวรพลเข้า ธัชชัยก็ผ่อนลงก่อนจะเปลี่ยนเป็นท่าทีที่โอนอ่อนขึ้น เขาโค้งตัวไปจุ๊บพี่ชายของเขาอีกครั้ง “นี่คือค่าชดเชย” วรพลไม่ได้พูดอะไร หลายปีมานี้น้องชายของเขาดื้อมาก แต่ก็ยังคงชอบหยอกเล่นกระเซ้ากับเขา ซึ่งมันแสดงถึงความไม่เปลี่ยนแปลงไปของความสัมพันธ์ ธัชชัยมองหน้าพี่ชายของเขาก่อนจะพูดขึ้น “ผู้หญิงที่ร้ายกาจอย่างกับอสรพิษคนนั้นจะมาเข้าใจความรักที่พี่น้องสองเรามีให้กันได้ยังไง?” ผลจากการเห็นภาพชวนสะอิดสะเอียนนั่นทำให้เธอกินข้าวไม่ลงเลยทีเดียว เมื่อคิดถึงภาพที่ธัชชัยจูบวรพลแล้ว ข้าวปลาอาหารจะกินก็กินไม่ลง จะอ้วกก็ยังอ้วกไม่ออกเลย ไม่รู้ว่าบุรีถูกธัชชัยจัดการเอาไปไว้ที่ไหนแล้ว เปลี่ยนมาเป็นผู้ชายที่แม้แต่ความเมตตาสักกนิดก็ไม่มี ไม่สิ ไม่รู้ว่าใบหน้าของเขาตายด้านไปแล้วรึยังถึงจะถูก