ตอนที่ 192 เป็นเกียรติมากที่ได้นอนกับคุณ

ต๭นที่ 192 เป็นเกียรติมากที่ได้นอนกับคุณ เธอคิดๆก่อนจะอธิบายให้ธัชชัยฟัง “มันไม่ได้เป็นอย่างที่คุณคิดซะหน่อย ฉันเพิ่งจะเจอเขาข้างนอก ที่ฉันไปที่สถาบันสอนเต้นนั่นเพราะฉันเป็นครูที่ปรึกษาสอนเต้นให้กับลุงๆป้าๆที่นั่น ฉันไปหาเงิน！” ไม่ว่าเขาจะเชื่อหรือไม่เชื่อ เธอก็อธิบายไปแล้ว เธอไม่ได้ทำอะไรผิดเลย ทำไมเธอต้องกลัวด้วย “หาเงิน?”ธัชชัยตอบกลับมาด้วยเสียงเย็นชา “นี่คุณขาดเงินขนาดนั้นเลยหรอ? หรือว่าพ่อบ้านภูษิตหักเงินคุณ?” วัจสากัดริมฝีปากล่างก่อนจะพูด “ประทานโทษนะคะ ฉันไม่ต้องการเงินค่าบริการนั่นของคุณ ถึงแม้ว่าตัวฉันวัจสาจะสกปรกเพียงไหน แต่จิตใจฉันยังบริสุทธิ์ โอเคมั้ย?” ธัชชัยเอียงคอมองหญิงสาวราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ ตาเบิกกว้าง “เงินค่าบริการ? นี่คุณเรียกเงินที่ผมให้ว่าอย่างนั้นหรอ?” ในขณะที่พูด ธัชชัยก็เขยิบตัวไปทางวัจสาช่องว่างระหว่างพวกเขาค่อยๆใกล้กันขึ้นเรื่อยๆจนเธอได้มินต์และความเผ็ดร้อนจากบุหรี่ของเขา “ฉันก็แค่เรียนรู้ตามคำที่คุณชายรองพูด”เธอไม่แม้จะมีที่ให้หลบหลีก “อื้ม..เหมือนฉันก็เคยพูดจริงๆด้วย” ธัชชัยหัวเราะหยัน “แต่ว่าเงินค่าบริการที่ฉันให้ ดูเหมือนว่าจะมีคนใช้แทนเธอหมดไปแล้ว แต่เธอกับยังไม่ให้ฉันใช้สิทธิ์ของลูกค้าเลย” “ใครที่ใช้เงินค่าบริการของคุณก็ไปขอสิทธิจากเขาสิ! คุณคงต้องไปหาอาของฉัน” วัจสาระเบิดออกมาอย่างกราดเกรี้ยว ผู้หญิงคนนี้ให้เขาไปหลับนอนกับปยุตเนี่ยนะ? “เดี๋ยวนี้รู้จักพูดขึ้นตั้งแต่เมื่อไหร่?”ธัชชัยพูดด้วยน้ำเสียงเรียบเย็น “ตุณเชื่อไหมหล่ะว่าถ้าผมไปขอเงินค่าบริการจากอาของคุณแล้ว เขาจะไม่คุณผูกเตียงให้ผมทันที?หรือว่าคุณรู้สึกว่าการถูกผมหลับนอนด้วยนี่มันทำให้คุณรู้สึกแย่มาก?” วัจสาอยากกัดลิ้นตายไปเลย ยังจะมาถามว่ารู้สึกแย่ไหมอีกหรอ? เธอควรจะบอกว่ารู้สึกเป็นเกีรติมากที่ได้นอนกับเขาอย่างนี้หรอ? กับคนโมโหร้ายอย่างเขาเนี่ยนะ? แต่วัจสาไม่อยากจะพูดกับเขาอีกต่อไป เธออยากจะกลับหอให้เร็วที่สุด ยิ่งพูดมากยิ่งผิดมาก ยิ่งพูดแล้วทำให้เขาโมโห เธอก็คงไม่ได้กลับหอง่ายๆ “ธัชชัย อะไรที่ฉันควรจะบอกฉันก็บอกคุณไปอย่างชัดเจนแล้ว ตอนนี้จะปล่อยฉันไปได้แล้วหรือยัง?” “อะไรกันอยากไปแล้วหรอ?แนวคิดผิดๆของคุณควรจะมาปรับสักหน่อยก่อนมั้ย?ดึกดื่นมืดค่ำมาคุยเจื้อยแจ้วกับแฟนเก่า ยังไม่ลืมเขาหรือยังไง? ที่ก่อนหน้านี้อยากจะละทิ้งตำแหน่งคุณนายบ้านศรีทองก็เพราะว่ามันใช่มั้ย?” “มีสามีแล้วมาทำแบบนี้ พอผมจับได้ก็หนีอย่างนั้นหรอ?วัจสา คุณพร้อมจะเผชิญแล้วใช่มั้ย?”ธัชชัยเริ่มจะใช้เสียงดังขึ้นเรื่อยๆจนเกือบจะเป็นคำราม วัจสาไม่ได้พูดอะไรกับชายหนุ่ม เขาเพียงเชื่อแค่ในสิ่งที่เห็นเขาไม่ฟังคำอธิบายของเธอเลย “ฉันก็แค่ติดรถเขา” “ติดรถ?บ้านตระกูลศรีทองไม่มีคนขับให้คุณอย่างนั้นหรอ? ข้างนอกก็ไม่มีรถแท็กซี่? คุณก็รู้ว่ามันคิดไม่ซื่อกับคุณ แต่คุณก็ยังไปนั่งซ้อนท้ายรถมัน?” เขาไม่รอให้วัจสาได้พูดอะไร “อย่าพูดว่าคุณบริสุทธิ์ใจนะ ไม่อยากจะใช้เงินของตระกูลศรีทอง ไม่ได้ว่าเป็นเงินของปรมะ ที่พอเขาเสนอความสะดวกสบายมาให้ คุณก็รีบไว้อย่างนั้นหรอ?” “ไอ้นั่นน่ะแต่ก่อนผมคิดว่ามันก็แค่เด็กเนิร์ด ไม่คิดว่ามันจะมาอะไรกับคนในบ้านได้ ที่แท้ก็ช่วยคุณให้ได้ทันตาทุกที เงินนั่นมันก็แค่เปลี่ยนวิธีให้คุณสามารถใช้มันได้อย่างง่ายดายงั้นหรอ?” สิ่งที่ธัชชัยพูดออกมาทำให้วัจสาตะลึงงัน เธอโพล่งออกมาในทันที “ธัชชัยคุณอย่ามาพูดเหลวไหลแบบนี้นะ เงินทุกนั่นฉันได้มันมาด้วยความตั้งใจของฉันเอง!” “คุณคิดว่าที่คุณต้องเดินเข้าหลังห้องทุกปี สามารถพอที่จะได้รับทุนการศึกษางั้นหรอ? กฎของโรงเรียนของคุณ คุณเองก็รู้ดี เพื่อที่จะได้รับทุนการศึกษา เขาสามารถพอที่จะช่วยให้เปลี่ยนคะแนน ‘ผ่าน’ของคุณให้กลายเป็น‘ดี’ไหนหล่ะความสามารถ?” พอฟังมาถึงตอนจบเธอก็ตระหนักได้ในทันที ว่าการที่เธอได้รับทุนมาตลอดสามปีนี้ เป็นเพราะปรมะช่วยมาโดยตลอด “เงินของปรมะ คุณกลับไม่พูดอะไร แต่เงินของบ้านเราคุณกลับบอกว่าไม่ถูกถ้าจะใช้”ธัชชัยสบดด่า เธอเอียงไปด้านข้างมองชายหนุ่มผู้ซึ่งกำลังโกรธแต่ใบหน้าที่ยังคงสวยงามและยังกล่าวแย้งอย่างรุนแรง “ปรมะไม่ได้เหมือนคุณ ถึงแม้ว่าเขาจะให้เงินฉัน แต่ก็ไม่เคยขออะไโรคจิตๆ แล้วคุณล่ะ ลับหลังพี่ชายของคุณ คุณกลับทำอะไรเลวๆกับฉันผู้ซึ่งเป็นพี่สะใภ้? “ธัชชัยคุณมันยิ่งกว่าสัต…” วัจสายังไม่ทันพูดจบประโยคดี ธัชชัยที่นั่งอยู่ตรงที่ก็กระโดดตระครุบคร่อมมายังตัวเธอและกดทับเธอไว้ทันที ร่างกายเล็กๆน้อยๆของเธอไม่สามารถต้านทานร่างกายแข็งแรงของธัชชัยได้ เทียบเท่ากับมีกำแพงผิวมนุษย์มากดทับเธอเอาไว้อย่างไรอย่างนั้น ชายหนุ่มตอนนี้หัวร้อนจนแทบลุกโชน เขาดูดดื่มไซร้ซอกคอระหงของหญิงสาวราวหิวกระหาย เขากัดดูดจนเธอเจ็บหน่วงไปหมด วัจสาอยากจะหยุดเขา เธอไม่อยากให้เขาทำให้เกิดอันตรายใดๆกับท้องของเธอ ตัวเธอเองหน่ะสามารถรับน้ำหนักเขาได้อยู่แล้ว แต่กับลูกเธอกลัวว่ามันจะเป็นอันตราย เธอพยายามใช้แรงทั้งหมดที่เธอมีแต่ก็ยังผลักเขาออกไปไม่ไหว อีกทั้งเขาก็พยายามที่จะกดทับเข้ามาอีก จนตอนนี้ปอดของเธอแทบจะไม่มีลมหลงเหลือ