ตอนที่ 207 สวมเสื้อผ้าของเขาเป็นอีกสิ่งที่น่าเย้ายวน 2

ต๭นที่ 207 สวมเสื้อผ้าของเขาเป็นอีกสิ่งที่น่าเย้ายวน 2 “คุณไปถามถังขยะเอาสิ” ชายคนนั้นพูดพร้อมรอยยิ้มบางๆ ดวงตาที่เปิดอยู่ครึ่งหนึ่ง มองดูผู้หญิงที่ถูกห่อไว้ด้วยเสื้อคลุมตัวยาวของเขาอย่างเกียจคร้าน ตอนนี้ถึงแม้ว่าจะมองไม่เห็นอะไรแต่กลับทำให้เขารู้สึกว่ามันยิ่งน่าหลงใหล ใบหน้าขาวสะอาดรูปไข่และท่าทางการเดินทำให้คนที่มองยิ่งมองยิ่งสบายใจ “นี่คุณทิ้งเสื้อผ้าฉัน? คุณบ้าไปแล้วหรือไง?! แล้วฉันจะใส่อะไรกลับหล่ะ? ” วัจสาเริ่มโมโห พูดจบก็เดินไปหาที่ถังขยะ แต่เมื่อไปหาที่ถังขยะก็กลับไม่มีเสื้อผ้าอยู่ในนั้น “ไม่ต้องใส่แล้ว ผมรู้สึกว่าคุณไม่ใส่อะไรอ่ะดูดีที่สุดแล้วแถมยังสะดวกอีกด้วย” เสียงชั่วร้ายของชายหนุ่มสูงขึ้นเล็กน้อย เหมือนกับพูดสิ่งที่มันไม่ได้ซีเรียสอะไร สะดวก? สะดวกสำหรับธัชชัยสิ ที่ใช้เวลาส่องวัจสา！ผู้ชายคนนี้นี่มีตัวสเปิร์มอยู่ในสมองรึไง? วันๆ คิดแต่เรื่องพวกนี้ แต่ว่าวัจสาก็ไม่ได้คิดที่จะตอบกลับอะไร เพราะคนปกติเทียบไม่ได้เลยกับคนที่ไร้ยางอายอย่างนั้น! วัจสาโยนถังขยะออกไปอย่างแรงและกลับไปที่ตู้เสื้อผ้าต่อเพื่อที่จะมองหาว่าเสื้อผ้าไหนเหมาะสำหรับเธอบ้าง กางเกงในCKแสนเซ็กซี่เนี่ยแน่นอนว่าไม่เหมาะกับเธอ และยังมีเสื้อที่แนบติดตัวอีก วัจสาเองก็ไม่ชินที่จะใส่ของคนอื่นและก็ยังมีกางเกงขายาวที่ยาวมากผู้ชายคนนี้นี่มันจะสูงไปไหนเนี่ย！ขายาวก็ดีอยู่หรอก? ！ แต่ว่าส่วนล่างของวัจสามันโล่งไม่มีอะไรเลย ไม่มีความรู้สึกปลอดภัยเลยสักนิด แถมโครงสร้างของผู้หญิงกับผู้ชายก็ไม่เหมือนกัน เธอรู้สึกว่าถ้าไม่ใส่อะไรมันก็จะมีลมและก็จะหนาวมากเกรงว่าจะเป็นหวัดได้ “ไม่ต้องทำอะไรให้มันยุ่งยาก มานี่มาให้ผมกอดสักพักสิ” ชายหนุ่มหลอกล่อวัจสา เพียงแต่วัจสายินยอมที่จะขอผ่านจากความชั่วร้ายนั้น! เธอกลอกตาใส่เขาอยู่หลายครั้ง และก็ยืนอยู่นิ่งๆ ไม่ไปขยับ สุดท้ายก็โดนบังคับให้ใส่กางเกงนอนของเขาซึ่งมันไม่ถึงกับยาวเท่ากับกางเกงขายาวของเขา เธอหยิบกระเป๋าข้างของตนเองและพุ่งเข้าไปในประตูห้องพัก ตอนนี้การหนีออกจากที่นี่สำคัญกว่า ไหนจะรองเท้าอีกหล่ะ! แต่วัจสาก็อยู่ในนี้มานานก็ยังหาทางที่จะออกไปเปิดประตูใหญ่ได้ เธอมองๆ ดูแล้วถึงได้รู้ว่าต้องใช้ลายนิ้วมือของธัชชัยถึงจะสามารถเปิดประตูได้ ถ้าไม่มีลายนิ้วมือประตูนี้จะเปิดได้ก็ต่อเมื่อโดนระเบิดหรือไม่ก็มีคนเข้ามางัดแงะ เธอก็ไม่สามารถตัดนิ้วของเขามาเปิดประตูมั้ย เธอไม่ได้อยากเป็นเหมือนในหนังสยองขวัญฆ่าคนนะ! “ก็พูดแล้วว่าอย่าทำให้มันวุ่นเลยยังไงก็ออกไปไม่ได้” ธัชชัยพูดด้วยความกระหยิ่มยิ้มย่อง “ธัชชัย เปิดประตูให้หน่อยเร็ว! ฉันอยากออกไปแล้ว! ” วัจสาพาลโกรธและตะโกนออกมา “ทำไมผมต้องเปิดประตูให้คุณด้วย? ก็คุณไม่เชื่อฟังบอกให้เดินมาให้ผมกอด ถ้าอย่างงั้นผมก็ขี้เกียจเดินไปเปิดแล้ว” ชายหนุ่มจุดบุหรี่อีกครั้งด้วยท่าทางสง่างาม ใบหน้าสวยที่อยู่หลังกลุ่มควันดูเป็นปริศนา “ไอ้คนชั่ว! รีบเปิดประตูได้ยินมั้ย? ” วัจสาโกรธจนร้องไห้ “ได้ยินแล้ว แต่ว่าผมบอกให้คุณมานี่มาให้ผมกอดหน่อยคุณได้ยินมั้ย? หรือคุณจะอยู่ที่นี่จนข้ามปีไปเลย? ” ผู้ชายคนนี้ก็ยังเป็นจอมเผด็จการอยู่เสมอ น้ำเสียงที่ชั่วร้ายของเขาทำให้วัจสารู้สึกอึดอัดแต่ก็ต้องฝืนตัวเองไว้ว่าไม่สามารถที่จะพาเขาไปอย่างงั้น! เธอก็ทำได้เพียงแค่เงียบๆ ในเมื่อตอนนี้ออกไปไม่ได้ร้อนใจไปก็ไม่มีประโยชน์ เธอทำแบบที่ชายคนนี้บอกไม่ได้จากนั้นก็ไม่ต้องออกไปไหนให้เขาอยู่เป็นเพื่อนเธอจนข้ามปีไปเลย！ เขายังมีเรื่องที่ต้องทำมากกว่าเธออีกเยอะ! เขาไม่ใช่แค่ต้องไปเรียนเท่านั้นนะ เมื่อนึงมาถึงตรงนี้ใจวัจสาก็สงบลง เดินมานั่งลงตรงมานั่งแล้วก็เริ่มต่อสู้กับธัชชัยต่อ ท่าทางนิ่งๆ ของหญิงสาวทำให้ธัชชัยรู้สึกแปลกๆ เขาเลิกคิ้วถาม : “แค่กอดน่า ไม่ได้ทำอะไรสักหน่อย เด็กดีมานี่สิ ผู้หญิงหน่ะต้องเชื่อฟังหน่อยรู้มั้ย” ไม่มีเหตุผล! ในใจของวัจสาตะโกนออกมา และเธอก็ทำเป็นไม่สนใจเขาเหมือนกับว่าเธอไม่ได้ยินสิ่งที่เขาพูด เมื่อเธอมองเห็นว่าบนโต๊ะมีหนังสือเศรษฐศาสตร์โลกภาษาอังกฤษวางอยู่ก็ถือวิสาสะหยิบขึ้นมา นี่คือห้องพักผ่อนของเขา หนังสือเล่มนี้ก็ต้องเป็นของเขาแน่นอน คาดไม่ถึงเลยว่าผู้ชายคนนี้สามารถอ่านอะไรที่มันเข้าใจยากอย่างงี้ได้ด้วย แต่เกรงว่านี่มันจะเป็นเพียงหนังสือที่ใช้ในการเสแสร้งเพื่อทำให้ตนเองดูอ่อนโยนขึ้น ระดับภาษาอังกฤษของวัจสาตอนนี้ยังไม่ได้ถึงขั้นที่่เธอจะอ่านภาษาอังกฤษเล่มนี้ได้อย่างง่ายๆ สบายๆ ดังนั้นเมื่อเธอเริ่มอ่านๆ คิ้วคู่สวยก็เริ่มขมวด มีเสียงการเคลื่อนไหวของชายหนุ่มดังมาจากด้านนั้น วัจสาหันไปมองโดยไม่ได้ตั้งใจนี่มันแย่มากๆ สำหรับคนนี้มันก็ไม่ดีทั้งนั้นแหล่ะ เธอจึงรีบหันหน้าไปทางอื่นและไม่กล้าที่จะหันไปมองด้านนั้นอีก ชายคนนั้นทั้งตัวไม่ได้ใส่อะไรเลยยืนแกว่งไปแกว่งมา และยังจะเดินมายังตรงที่วัจสานั่งอยู่ วัจสารู้สึกว่าโอ๊ยไม่น่ามองเลย เพราะว่าจากมุมที่เธอนั่งแล้วมองไปสิ่งที่เห็นก็คือ....... ถึงแม้ว่าจะไม่ใช่ครั้งแรกที่เห็นร่างกายของเขา แต่เมื่อปะทะกับสายตามันก็ยังคงทำให้หน้าของเธอแดงอย่างรวดเร็ว เมื่อเห็นท่าทางที่เขินอายของหญิงสาว บนใบหน้าหล่อเหลาของธัชชัยก็กำลังขบคิดแผนชั่วร้ายเกิดขึ้นก็เพียงแค่คิดว่ามันน่าตลกและน่าสนุก และตัดสินใจที่จะแกล้งเธออีก “คุณเขินอายขนาดนี้ก็อยากจะเปิดช่วงล่างไปซะให้หมดๆ เลยก็แล้วกัน! ”