ตอนที่ 234 ไม่อยากนอนกับเธอ

ต๭นที่ 234 ไม่อยากนอนกับเธอ สำหรับเรื่องวรพลนั้น ธัชชัยไม่อยากจะพูดอะไรต่ออีก เขาจึงเปลี่ยนเรื่องไป “พี่ใหญ่ พี่ไม่อยากนอนกับนางฟ้ากนิษฐาอะไรของพี่หรอ ทำไมไม่เห็นพี่พูดเรื่องเธอตลอดสัปดาห์นี้เลยหล่ะ?” หลายวันก่อนวรพลคุยกับธัชชัยตรงๆว่าปล่อยกนิษฐาไป ถ้าเธออยากจะอยู่บ้านนี้ต่อไปก็ให้เธออยู่ แต่ถ้าหากไม่อยากแล้วก็ให้เธอไป อย่าให้ใครไปแอบจับตามองเธอด้วย ธัชชัยตอบรับ แม้จะเห็นๆอยู่ว่าไม่มีใครคอยตาม แต่เขาก็แอบจัดคนให้ตามเธออยู่ดี เขาจะไม่ปล่อยให้ไปของโอกาสที่จะได้เข้าถึงปลาใหญ่ของเรื่องนี้โดยเธอไปเด็ดขาด เมื่อวรพลกลับมาถึงบ้านในตอนเย็น ก็ไร้ซึ่งเงาของกนิษฐาไปเสียแล้วแต่แท้จริงเธอก็ยังอยู่นั่นแหล่ะแค่กลับมาช้าเท่านั้น ขณะที่วรพลกำลังนอนอยู่ในห้องบำบัด ทุกๆคืนเขาก็จะได้ยินเสียงเธอกลับบ้านมาแล้ว เขาไม่ใช่ว่าไม่รักเธอแล้วนะ เพียงแต่เพราะว่ารักเธอมาก เขาจึงมองว่าตัวเองนั้นต่ำต้อย “บางทีอาจจะเริ่มปลงเรื่องความสวยงามแล้วหล่ะมั้ง เลยไม่ได้ชอบขนาดนั้นแล้ว” วรพลปากว่าแบบนั้นแต่ใจไม่ได้เป็นแบบนั้นเลย เขาเป็นคนฉลาด จากที่สังเกตมาหลายวันนี้ มักจะเห็นสัญญาณอะไรบางอย่าง เขารู้สึกว่าเธอไม่ได้อยากจะอยู่ข้างๆเขาหรอก เธอน่าจะโดนบังคับโดยธัชชัยซะมากกว่า น้องชายของตัวเองน่าจะเพราะว่าตัวเขาเองหัวใจแตกสลาย ก็เลยน่าจะคิดว่าจะให้เธอเชื่อฟัง ใช้เวลามากของความคิดมากทีเดียว และเพราะเขารักเธอมากเสียมากมาย นั่นคือเหตุผลที่เขาไม่ต้องการผู้หญิงที่เขารักไม่มีอิสระ เหมือนนกยูงที่ถูกขังอยู่ในกรง เธอต้องรำแพน ดังนั้นก็ควรที่จะให้เธอได้ออกไปรำแพนร่ายรำในโลกที่เธอชอบดีกว่า และด้วยต้องการให้เธอเป็นหญิงสาวที่สง่างามและมีชีวิตชีวาเพราะมันคู่ควรกับเธอ มันโหดร้ายเกินไปจริงๆ ตัวเองเป็นเพียงแค่ขยะเปียกก้อนหนึ่งเท่านั้น จะไปสามารถให้ความสุขแก่เธอได้ยังไงกัน? แต่จนท้ายสุดเขาก็ปล่อยเธอไปไม่ลง เพราะเขาไม่รู้ว่าชีวิตที่เขาไม่มีเธอ นั้นจะอยู่ไปเพื่ออะไร?แต่นั่นก็จะทำให้เขาต้องทำร้ายน้องชายของตัวเอง ดวงตาของเขาหรี่หลับลงจ้องไปที่เบย์แม๊กตัวใหญ่สีขาวที่อยู่กับเขามาตลอดหลายวัน ในตอนนี้มันไม่สามารถช่วยอะไรเขาได้แล้ว หมอกควันที่ปกคลุมในใจทำให้วรพลรู้สึกแย่ ธัชชัยรู้ดีว่าที่พี่ชายของเขาพูดแบบนั้นคืออะไร เขาเองก็ไม่ได้เปิดเผยความคิดของพี่ มันจะดีสำหรับวรพลที่จะหลอกตัวเอง ตราบใดที่สุดท้ายเขาจะมีความสุข “พี่จะคิดแบบนั้นก็ได้ ผมน้องชายคนนี้สนับสนุนมากๆเลย ผมบอกพี่มาตลอด ว่าพี่ไม่ควรรักผู้หญิงที่ทำร้ายตัวพี่เอง ในโลกก็ออกจะมีอยู่มากมาย ทำไมต้องมาจงรักผู้หญิงอยู่คนเดียวหล่ะใช่มั้ย? เอาอย่างนี้เดี๋ยวผมจะหามาให้ใหม่เอาให้ดีกว่าเธอเลย เขาไม่ได้ต้องการที่จะใครอีก มีเพียงเธอ นั่นมันก็เพียงพอแล้ว ธัชชัยดึงไหล่ของวรพลเข้ามา สัมผัสหน้าผากของกันและกัน ก่อนหน้านี้ทุกครั้งที่เขาได้รับบาดเจ็บและถูกตำหนิ วรพลจะปลอบเขาแบบนี้ มันจึงกลายเป็นวิธีที่พี่น้องทั้งสองเท่านั้นที่จะรู้ เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นขัดจังหวะช่วงเวลาที่อบอุ่นของสองพี่น้อง ธัชชัยเดินออกไป ก่อนที่จะปิดประตูห้องลง แล้วรับโทรศัพท์ “เกิดอะไรขึ้น? พูดสิ” เขาเลือกใช้คำที่สั้นและกระชับ เสียงของบุรีดังออกมาจากปลายสาย “ท่านชัย นักพนันอิตาลีคนนั้นมาอีกแล้ว และพาผู้หญิงต่างประเทศอีกคนมาด้วย” คิ้วยาวของเขาบิดงอเล็กน้อย “จับพวกเขาไว้ก่อน ฉันจะไปที่นั่นทันที” อีกไม่นานก็จะเย็นอีกแล้ว การรักษาของวันนี้เสร็จสิ้น เขาก็ขึ้นรถประจำของเขา เตรียมตัวกลับบ้าน เขามองดูท้องฟ้าก่อนจะพูด “พ่อบ้านภูษิต ตอนนี้เวลาแบบนี้สาก็น่าจะเลิกเรียนแล้วนะ เราขับรถไปรับพาเธอกลับไปที่บ้านก่อนดีกว่า แน่นอนว่าพ่อบ้านภูษิตไม่คัดค้านอะไร เขาเองก็ชอบคุณผู้หญิงของเขาอยู่เป็นทุน “ได้สิครับ” แล้วเขาก็พูดกับภูผาคนขับรถ “ภูผา ไปที่โรงเรียนของคุณผู้หญิงนะ” อีกนิดเดียวจะใกล้ถึงประตูโรงเรียนแล้ว พ่อบ้านภูษิตจึงหยิบเอาโทรศัพท์มือถือของเขาขึ้นมาและกดโทรหาเธอ “คุณผู้หญิงครับ ผมพ่อบ้านภูษิตนะครับ คุณชายใหญ่ให้มาพาคุณกลับบ้านไปด้วยกัน ตอนนี้เราอยู่ที่หน้าประตูโรงเรียนนะครับ” “วรพลมาหรอ อื้ม เดี๋ยวฉันจะลงไปเดี๋ยวนี้” ด้วยว่าอยู่วรพลก็มานั่นทำเอาเธอแอบตกใจนิดหน่อย แต่สำหรับเธอแล้ว หากเป็นพ่อบ้านภูษิตโทรมาแบบนี้ ความน่าเชื่อถือก็ถือว่าสูงมาก ไม่ต้องเป็นกังวลเลยว่ามันเป็นเรื่องเล่นตลกของผู้ชายคนนั้น นอกจากนี้เขาก็ไม่สามารถเล่นหลอกตัวเองเป็นวรพลได้อีกต่อไปแล้ว ดังนั้นเธอจึงเชื่อว่า ครั้งนี้วรพลให้เกียรติมาเองเลยจริงๆ พอออกไปที่ประตูโรงเรียน เธอก็เห็นรถจอดอยู่ตรงนั้น โดยคนที่นั่งอยู่บนรถเข็นก็คือวรพลนั่นเอง สิ่งที่ทำให้เธอประหลาดใจมากขึ้นไปอีกนั่นก็คือเห็นตุ๊กตาล้มลุกสีขาวขนาดใหญ่อยู่ในมือของเขา เขาถือมันตลอดเวลาเลย “วรพล คุณมาที่นี่ได้ยังไงคะ?” วัจสาขึ้นรถโดยไม่ลังเล ในความเป็นจริงกระเป๋าของเธอมีใบหย่าร้างอยู่สองฉบับ มันเป็นโอกาสที่ดีที่สุดเลยในตอนนี้ ด้วยเพราะคนเลวอย่างธัชชัยไม่ได้อยู่ที่นี่ด้วย