ตอนที่ 239 ความคลุมเครือของเขาและเธอ 2

ต๭นที่ 239 ความคลุมเครือของเขาและเธอ 2 ธัชชัยยอมที่จะกัดมันหมูออกให้ยัยวัจสาเนี่ยนะ? แถมเธอก็ยังกินระรื่นดูเหมือนว่านี่จะไม่ใช่ครั้งแรกนะ ต้องมีอะไรมากกว่านั้นแน่ๆ! กนิษฐาพูดขึ้นมาอย่างอิจฉา “ฉันหล่ะไม่เคยเห็นน้องเขยกัดมันหมูให้พี่สะใภ้ที่ไหนเลยจริงๆ นะ！ฉากนี้นี่มันช่างน่าประทับใจเสียจริงๆ ” ที่เธอพูดแบบนี้ก็เพราะตั้งใจพูดให้วรพลได้ฟังให้เขาได้เห็นว่าน้องชายของตนเองกับภรรยาของเขานั้นทรยศเขาอยู่ อยู่ต่อหน้าเขายังกล้าที่จะคลุมเครือๆ ขนาดนี้แล้วเมื่อลับหลังหล่ะไปถึงขึ้นไหนๆ กันแล้ว?! ” วัจสาเมื่อถูกกนิษฐาพูดอย่างนั้นถึงตระหนักได้ว่าตัวเองนั้นอยู่ต่อหน้าคนมากมายแต่ดันเอาสามชั้นที่ผู้ชายกัดมันหมูออกไปให้มากินอย่างระรื่นแถมสามีตนเองยังนั่งอยู่ตรงหน้า! วัจสาก็เปลี่ยนไปเป็นรู้สึกเก้ๆ กังๆ และอับอายขึ้นมาทันที ใบหน้าสวยก็เปลี่ยนเป็นสีแดงทั้งหน้า ทันใดนั้นหัวใจของวัจสาก็แทบระเบิดออกมาเมื่อเธอนึกถึงคำพูดที่โหดเหี้ยมของวัจสา “ผู้หญิงที่ต้องการจะหลอกล่อเกลี้ยกล่อมธัชชัย เธอจะไม่ปล่อยเอาไว” ความอับอายทั้งหมดที่มีก็หายไปหลงเหลือแต่เพียงความกลัว แถมตอนที่ยังไม่ได้เข้ามาในห้องนั่งเล่น ธัชชัยก็พูดกับตนเองว่าต้องระวังกนิษฐาให้ดีๆ แต่ตอนนี้ตัวเองกำลังก่ออาชญากรรมดีๆ นี่เอง ในสายตากนิษฐามองว่าตนเองกับธัชชัยมีอะไรคลุมเครือนี่ไม่ใช่รนหาที่ตายรึไง? ก็อย่างที่เธอพูดว่าไม่เคยเห็นน้องเขยกัดมันหมูให้พี่สะใภ้แล้วจะอธิบายยังไงดีหล่ะ? จะอธิบายไปยังไงมันก็ไม่มีประโยชน์แล้วมั้ย? แต่ธัชชัยไม่ได้สนใจคำพูดที่แฝงไปด้วยความอิจฉาอย่างรุนแรงของกนิษฐา ยังคงคีบเนื้อชิ้นบางๆ แล้วก็ใช้ปากกัดเข้าไปครึ่งนึงแล้วก็ใส่เข้าไปในถ้วยน้ำซุปของตนเองเพื่อล้างเครื่องปรุงออกแล้วค่อยเอาเข้าปากไปอีกครั้ง ธัชชัยที่เคยหล่อเหลาสง่างามแต่ว่าตอนนี้ได้กลายเป็น “......” อย่างสมบูรณ์แบบ รอจนวรพลกินหมดแล้วธัชชัยจึงพูดขึ้นมาอย่างเรียบๆ ว่า “ครอบครัวของพวกเราแจ๊ค ชอบกินกระดูก ดังนั้นเอากระดูกให้มันกินก็ไม่ผิดหนิบางครั้งฉันก็ยังเอาเนื้อข้างบนให้กินเลย” ประโยคเรียบๆ นี่พูดตามตรงมันยอดเยี่ยมมาก ไม่เพียงแต่เป็นการแก้ตัวให้วัจสาแถมยังเป็นการแก้แค้นที่วัจสากับวรพลร่วมมือกันเปรียบเปรยว่าเขาเป็นแจ๊ค ธัชชัยกินเนื้อข้างบนกระดูกแทนแจ๊ค ช่วยวัจสากัดมันหมูออกไป แล้วก็กินชิ้นเนื้อครึ่งนึงของวรพล นี่มันเหมือนเป็นการพลิกเกมกลับมาชนะเลยนะเนี้ย วรพลก็ตอบกลับ ตำหนิอย่างอ่อนโยนว่า “ธัชชัยเด็กคนนี้นี่กำลังหลอกด่าคนอื่นอยู่หรอ?! ” “พี่ พวกเราเป็นพี่น้องที่รักกัน ผมจะกล้าด่าพี่ได้ยังไง? ！ ด่าพี่ก็เท่ากับด่าตัวเองนั่นแหล่ะผมไม่ได้โง่ขนาดนั้นนะ! ” ธัชชัยเอาช้อนเล็กๆ จุ่มลงไปในไวน์แดงแล้วป้อนเข้าวรพล โดยปกติแล้วตอนที่เขาอยู่จะไม่ยอมให้คนอื่นมาทำเรื่องแบบนี้ วรพลถอนหายใจ “แกรู้ก็ดี! ” “พร้อมกับพูดกับป้าอ้อยว่า “ป้าอ้อยกนิษฐาชอบกินลูกชิ้น ช่วยไปเอาชามเล็กๆ มาใส่ให้เธอกินหน่อยนะ” แน่หล่ะว่าวรพลไม่ละเลยผู้หญิงที่ตนเองรัก แต่เพียงแค่มือของเขาไม่สะดวกที่จะจับตะเกียบยิ่งไม่ต้องพูดถึงการคีบอาหารให้เธอ” ป้าอ้อยตอบกลับมา “ฉันกำลังจะไปแล้วค่ะ” “พี่นี่ก็แปลกนะตรงนี้ก็มีไม่ใช่หรอ? ทำไมต้องวานป้าอ้อยให้ไปหยิบด้วยหล่ะ” ธัชชัยเหน็บแนมพร้อมกับใช้ช้อนตักลูกชิ้น2ลูกให้กนิษฐา กนิษฐากินกับข้าวที่ธัชชัยตักมาให้ด้วยหัวใจที่พองโต เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่ธัชชัยตักอาหารให้แก่เธอ คนที่นั่งมองดูอยู่ข้างอย่างวัจสารู้สึกว่าธัชชัยผู้ชายคนนี้นี่เก่งจริงๆ ชาติที่แล้วเขากู้ชาติไว้ใช่มั้ยเนี่ย? ถึงได้ช่วยกู้สถานการณ์ตอนนี้ได้ เพราะเพียงแค่การกระทำเล็กๆของเขาก็สามารถที่จะทำให้ความโกรธของกนิษฐาหายไปได้อย่างรวดเร็ว แต่ดูๆ แล้วเขาก็ต้องเหนื่อยมากจริงๆ ไม่เพียงแต่จะต้องดูแลพี่ชายของตัวเองแล้วยังต้องมามีส่วนร่วมในการสู้กันระหว่างหญิงสาวทั้งสองคน และความสัมพันธ์ของผู้หญิงสองคนนี้กับพี่ชายเขาก็ไม่ธรรมดามันต้องเป็นเรื่องยากสำหรับเขาจริงๆ วรพลที่กินอยู่ อยู่ๆ ก็ถามขึ้นมาว่า “สา คุณเรียนคณะอะไรหรอ? “ดีไซเนอร์” วัจสายิ้มตอบ “อ๋ออย่างนี้นี่เอง มิน่าหล่ะการผสมสีของคุณดีมากๆ เค้กผลไม้ที่คุณทำให้ฉันครั้งที่แล้วฉันชอบมากๆ ขอบคุณนะ” วรพลจำได้ว่าวัจสาแต่งเข้ามาในตระกูลศรีทองไม่นานก็ทำให้เขากิน “ถ้าหากว่าคุณชอบงั้นเดี๋ยวพรุ่งนี้ฉันทำสารพันผลไม้ให้คุณดีกว่า ครั้งนี้จะใช้ผลไม้มาทำเป็นปั่นแค่นี้คุณก็กินได้แล้ว” วัจสายิ้มอย่างสดใสเป็นรอยยิ้มที่ทำให้ผู้คนใจเต้นและสดใสราวกับแสงอาทิตย์ที่มีค่า แต่พอเมื่อคิดว่าอีกไม่กี่วันก็จะต้องหย่ากับวรพลแล้วเธอก็รู้สึกแย่ไม่น้อย วรพลเป็นผู้ชายที่ดีคนหนึ่งตั้งแต่วันแรกจนทุกวันนี้เขายังสุภาพ อ่อนโยนไม่เปลี่ยน เธอไม่อยากที่จะทำร้ายเขาจริงๆ แต่ว่าเด็กที่อยู่ในท้องก็รอไม่ได้เหมือนกัน เธอเอื้อมมือไปกอดท้องของตัวเองอย่างไม่รู้ตัว นี่คือลูกของเธอกับธัชชัยและโอกาสที่ลูกจะได้ทานอาหารร่วมโต๊ะกับพ่อก็มีน้อยลงไปทุกที ดังนั้นเธอจึงอยากจะถนอมช่วงเวลานี้เอาไว้ เธอเงยหน้าขึ้นเล็กน้อย สายตามองตรงไปยังธัชชัยอย่างไม่รู้ตัว.......