บทที่ 36 ใบรับรองการเสียชีวิต（2）

บ๗ที่ 36 ใบรับรองการเสียชีวิต（2） ดูเหมือนว่าสีหน้าของนภสรในตอนนี้จะเกิดรักตัวกลัวตายขึ้นมา ：“พี่ พี่คะ.....พี่โกรธฉันเหรอ？” ชโนดมมองเธออย่างเย็นชา สายตาที่แหลมคมราวกับมีดที่กำลังทิ่มแทง เพียงสามวินาที นภสรตัวสั่นเทา แขนของเธอแทบไม่มีแรง น้ำตาเริ่มคลอ：“พี่คะ....อย่ามองฉันแบบนั้นสิ ฉันกลัว....” “นภสร”น้ำเสียงของชโนดมยิ่งเพิ่มแรงกดดันเข้าไปอีก เขาพูดเสียงทุ้ม：“มองหน้าฉันสิ เธอคิดเหรอว่าคุณสมบัติอย่างเธอจะสามารถมาเป็นเลขาของฉันได้จริงๆ？” เมื่อนภสรได้ยินคำพูดนั้น สีหน้าของเธอก็เปลี่ยนไป เธอคิดไม่ถึงว่าชโนดมจะพูดคำที่ตรงไปตรงมาและทำร้ายจิตใจคนได้มากถึงเพียงนี้ ใบหน้าของเธอแดงก่ำ พูดเสียงอ่อนด้วยความอาย：“พี่คะ....” “เรียกฉันว่าท่านประธาน！”ชโนดมพูดแทรก：“ฉันอาจต้องบอกเธออีกครั้ง ตอนนี้เธอไม่ใช่ภรรยาของฉัน อนาคตเธอก็ไม่ใช่ภรรยาของฉัน เปลี่ยนความคิดพวกนั้นได้แล้ว อย่ามาโทษว่าฉันไม่นึกถึงเรื่องราวเก่าๆ” “ค่ะๆ.....ดิฉันทราบแล้วค่ะ”นภสรพยักหน้า “ท่านประธานมักจะยุ่ง อย่างนั้นฉันขอตัวกลับก่อนนะคะ ” พูดจบ ราวกับว่าหนูมองเห็นแมว เดินไปตามผนังไม่กี่ก้าวจากนั้นก็ออกไปอย่างรวดเร็ว ……… หลังจากที่ออกจากเขตหมู่บ้านแล้ว จรินทร์ก็ค่อยๆเดินช้าลง ขณะนั้นเองเสียงโทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้น เมื่อพบว่าเป็นสายของชโนดมก็รีบกดตัดสายทันที ไม่ถึงวินาที เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นอีกครั้ว คราวนี้เธอไม่ปิดมือถือโดยที่ไม่แม้แต่จะมองว่าเป็นสายของใคร เหอะ จะทำให้เธอซวยสินะ ไม่มีทางหรอก เรื่องนี้จะโทษว่าเป็นความผิดของเธอไม่ได้ ใครใช้ให้พวกเขาสนิทสนมกันโดยไม่ปิดประตูล่ะ？ แต่จะว่าไปแล้ว เธอยังนับว่าเป็นภรรยาของเขาในนาม เขาพลอดรักกับเลขาต่อหน้าภรรยาของตัวเองมันไม่มากไปไหนเหรอ！ แม้ว่าเธอจะไม่ได้รักเขา แต่เธอก็เป็นคนธรรมดาทั่วไปที่หัวแตกได้ เลือดไหลได้ ใบหน้าที่ไม่สามารถได้รับบาดเจ็บได้ จรินทร์ยิ่งขึ้นก็ยิ่งโกรธ เมื่อเดินออกมาถึงประตูทางเข้าโรงเรียน จู่ๆเธอก็เปลี่ยนใจ เพราะว่าอารมณ์ไม่ดี เพราะอย่างนั้นจึงไม่เข้าคลาสสเก็ตช์ภาพแล้ว เธอยังคงเดินไปรอบๆ ในหัวคิดฟุ้งซ่าน เธอตั้งสติ เดินไปตามทางถนน เดินๆไป เธอก็มาถึงร้านอาหารเล็กๆและตอนนี้ก็ใกล้พักกลางวันแล้ว กลิ่นหอมของอาหารลอยโฉยมาตามลม จรินทร์อดที่จะเดินเข้าไปในร้านไม่ได้ ขณะที่เธอกำลังจะเดินเข้าไปสายตาก็เหลือบไปเห็นใบโฆษณาทูเดย์รับทำบัตรปลอมที่ติดอยู่ที่เสาไฟฟ้า ของแบบนี้สามารถทำให้ใช้ชีวิตอยู่ในเมืองไปได้ตั้งหลายวัน แต่ก่อนเห็นทีไรก็จะรู้สึกไม่ดี แต่มาวันนี้กลับไม่รู้สึกอะไรด้วยซ้ำ ปลอมเอกสาร！ทำไมก่อนหน้านี้เธอถึงคิดไม่ได้นะ？ เอ๊ะ？ดูเหมือนว่าเธอจะคิดหาวิธีที่อันตรายพอควรออกแล้วสิ แล้วเราจะได้เห็นดีกัน ชโนดม！ จรินทร์เป็นคนเชื่อคนง่าย พูดว่าจะทำก็ทำจริง เธอจำเบอร์ติดต่อได้อย่างรวดเร็ว จากนั้นก็รีบกลับหอ ติดต่อกับพี่ชายที่ปลอมเอกสาร “ฮัลโหล ปลอมเอกสารใช่ไหมคะ？ขอถามหน่อยนะคะว่าถ้าปลอมใบรับรองการตายสักใบ ราคาเท่าไหร่เหรอคะ？” พี่ชายที่ปลอมเอกสารเงียบไปพักใหญ่ ปลอมเอกสารมาตั้งมากมาย นี่เป็นครั้งแรกที่มีคนขอให้ปลอมใบรับรองการตาย！จะปลอมไปทำอะไร？ แต่ว่า เพราะจิตวิญญาณที่เห็นแก่เงิน พี่ชายที่ปลอมเอกสารที่เงียบไปพักหนึ่งตอบกลับอย่างมั่นใจ：“แน่นอนว่าทำได้อยู่แล้ว！พวกเรามีร้านที่รับทำมานานแต่ว่าค่อนข้างจะรักความผิดชอบชั่วดีอยู่พอสมควรเลย เอาแบบนี้ ฉันจะให้ข้อมูลติดต่อไป เธอก็ติดต่อมาละกัน อย่าลืมให้ค่าตอบแทนล่ะ！” จรินทร์กรอกตา“ค่ะ แต่พี่รีบหน่อยได้ไหมคะ หนูต้องใช้มันตอนบ่ายสอง” “ไม่มีปัญหา พวกเรามีบริการจัดส่งฟรีทั่วเมืองให้อยู่แล้ว” จรินทร์กดวางสาย รีบเข้าอินเทอร์เน็ตเปิดเบราว์เซอร์ทันที