ตอนที่ 100 ตามใจคุณ(2)

ต๭นที่ 100ตามใจคุณ(2) ไม่รู้ว่าเกิดจากที่แสงจากหน้าจอส่องมาหรือเกิดจากความเบือเซ็งเป็นเหตุใบหน้าดำคร่ำเครียดนั้น ภายใต้ใบหน้าดำคร่ำเครียดนั้นมีแววตาแห่งแผนการณ์ซ่อนอยู่ ดูน่ากลัว กชกรบีบนิ้วมือตัวเองไว้แน่น ไม่รู้ว่าไปจี้จุดระเบิดตรงไหน ปัดมือจนเม้าส์คอมกระเด็นตกพื้น กระจัดกระจาย ก่อนนั้นอาจจะประมาทไป นึกว่าชโนดมเป็นเพียงแค่ทายาทผู้รับมรดกตกทอดรุ่นที่สองแค่นั้น ถ้าเธอพอจะรู้แบคกราวด์ของชโนดมสักเล็กน้อย อาจจะไม่เกิดเรื่องที่โรงแรมสะวิทแลนวันนี้เกิดขึ้น ฉัตรฤดีเคาะประตูจากด้านนอก “กชกรลูกออกมาทานอะไรสักเล็กน้อยเถอะแม่โทรหาพ่ออีกรอบแล้ว เดี๋ยวพ่อก็กลับมาถึงแล้ว” กชกรสบถออกมาแบบไม่สบอารมณ์ “พ่อกลับมาช่วยอะไรได้ ครั้งนี้เราไปแหย่จมูกเสือ คนที่เราไม่ควรแหย่เข้าแล้ว” ฉัตรฤดีได้ยินดังนั้น รีบบิดเปิดประตูเข้ามา “ลูกว่าอะไรนะ” มองเห็นใบหน้าอันดำคร่ำเครียดของลูกสาว ฉัตรฤดีถึงกับตกใจ ยังไม่ทันรอให้เธอถามอะไร กชกรก็ลุกขึ้นยืนพร้อมกับพูดว่า “แม่ หนูจะบอกอะไรแม่นะ วันนี้คนที่มากับคุณชเนตร์ เขาคือผู้ชายที่จรินทร์เพิ่งคว้ามาได้ตัวจริงของผู้ชายคนนั้นคือบุตรชายคนเดียวของตระกูลเกตุทัต ชโนดม ！” กชกรอยู่บ้านไม่เคยเรียกว่า พี่จรินทร์เลย ทุกครั้งจะเรียกชื่อของเธออย่างเดียว ฉัตรฤดีเคยชินนานแล้ว ก็ถามไปว่า “เกตุทัตไหน” “แม่คิดว่า เกตุทัตไหนหละ เมืองเมฆจะมี เกตุทัตกี่ตระกูล” ฉัตรฤดีอึ้ง อึ้งจนพูดอะไรไม่ออก ผ่านไปครู่ใหญ่ ถึงเบิกตาโพลงขึ้น พร้อมกับพูดแบบติดอ่าง “ลูก ลูก.......กชกร ลูกบอกแมเองไม่ใช่หรือว่าผู้ชายที่จรินทร์คบอยู่เป็นคนไม่มีหัวนอนปลายเท้า ไม่มีอันจะกินไม่ใช่หรือ ยังบอกแม่กับพ่อให้บอกกับอาของลูก แล้วไหงกลายเป็นคนตระกูลเกตทัต กชกรยิ้มอย่างเย็นชา พูดขัดจังหวะขึ้นมาว่า “ แม่ แม่นี่ซื่อจริงๆ ถ้าหนูไม่พูดแบบนั้น แม่กับพ่อจะไปพูดกับเขาแบบนั้นหรือ ช่างเถอะ พูดไปแม่ก็ไม่เข้าใจเรื่องพวกนี้หรอก แม่กลับไปเถอะ หนูอยากอยู่เงียบๆคนเดียว” “แกยังจะอยู่เงียบๆอะไรอีก” ตั้งแต่ได้ยินเรื่องของตระกูลเกตุทัต จิตใจก็กระเจิดกระเจิงไปหมด กรอกสายตาไปมา “ ถ้าแกพูดมาแบบนี้ พี่สาวแกมีคนหนุนแบบนี้ เขาคงไล่ต้อนเราจนมุมแน่นอน” “เขาไม่ใช่พี่สาวหนู” กชกรโมโหเตะเก้าอี้ออกมาด้วยความโมโห ประโยคนี้เหมือนทิ้มแทงใจเธอ หน้าเธอแดงก่ำด้วยความเคียดแค้น ตาแดงเหมือนจะกลืนกินฉัตรฤดีเข้าไป ตอนนี้แกยังจะมาห่วงเรื่องสรรพนามเรียกชื่อ แกบอกว่า ตระกูลเกตุทัต เป็นเกตุทัตตระกูลที่มีอิทธิพลแห่งเมืองเมฆ” เรื่องนี้กระเทือนใจยิ่ง ฉัตรฤดีถึงตอนนี้ยังเหมือนจิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว ถามกับกชกรเพื่อความแน่ใจอีกครั้ง “ใช่” มองดูใบหน้าที่เต็มไปด้วยความหวาดกลัวของฉัตรฤดี กชกรก็โมโหเธอไม่ลง ดวงตาแดงก่ำด้วยโมโห คำรามออกมาว่า “แม่กับพ่อช่วยอะไรหนูไม่ได้หรอก ขนาดความสามารถในการซื้อหมึกนั้นยังทำไม่ได้ ยังต้องไปร้องขอคนอื่น” ฉัตรฤดีเริ่มมีอารมณ์โมโห หลังจากได้ฟังประโยคนี้ ได้แต่ตะลึง แต่กลับไม่พูดอะไร ได้แต่มองกชกรอย่างลังเล กำลังจะพูดขึ้น กลับได้ยินเสียงคนเปิดประตูเข้ามา กันต์ธีร์กลับมาแล้ว ฉัตรฤดีรีบหุบริมฝีปากลง แล้วก็เบิกตาใส่กชกรโพล่งหนึ่ง แม่ลูกปรับอารมณ์ให้ดูกระปรี่กระเปร่า รีบเดินออกไป แต่งเสริมเติมเรื่องที่พบเจอมาวันนี้ให้กันต์ธีร์ฟังรอบหนึ่ง จุดไหนที่ฉัตรฤดีลืมรายละเอียดไป กชกรเป็นเสริมเติมแต่งให้ แม่ลูกคู่นี้ เธอประโยค ฉันประโยค เหมือนฉากในหนังแสดงให้ดูอีกรอบหนึ่ง กันต์ธีสีหน้าเรียบเฉย ไม่พูดอะไรสักคำ ไม่แสดงความคิดเห็นตลอดเวลารับฟังเรื่องราวเหล่านั้น แม่กับลูกเล่าเรื่องราวออกรสออกชาติอยู่ครู่ใหญ่ เริ่มรู้สึกว่ามีอะไรไม่ชอบมาพากล ฉัตรฤดีอดไม่ได้ที่จะถามขึ้น “ทำไมคุณไม่พูดอะไรเลย ฉันกับลูกถูกรังแกขนาดนี้ คุณตายด้านไปแล้วหรือ ดูซิดูลูกสาวเราซิ ถูกน้องสาวคุณทำจนบวมเป่งขนาดนี้ ผิวถลอกด้วย” ก่อนหน้ากันต์ธีร์ยังนั่งเงียบอยู่บนโซฟา ได้ยินคำนั้นถึงกับลุกพรวดพราดขึ้นจากโซฟา สีหน้าเหมือนจะกลืนกินฉัตรฤดี จนทำให้เธอถึงกับอุทานเสียงหลงออกมา เห็นเพียงกันต์ธีร์ ง้างมือขึ้นมา และตบลงไปตีปากของฉัตรฤดีอย่างที่เธอไม่ทันได้ระวัง ตบแรงจนทำให้ฉัตรฤดีเซลงไปนอนกองอยู่ที่โซฟา ผ่านไปหลายวินาทีจนเธอตั้งตัวได้แล้วหันกลับมา ตะโกนเสียงแหลมออกมา “กันต์ธีร์ คุณกล้าตบฉัน” “ใช่ ฉันตบเธอ พวกเธอหาแต่เรื่องใส่ตัว ดูเธอเลี้ยงลูกจนกลายเป็นคนนิสัยแย่แบบนี้ไปแล้ว” พูดจบ เดินไปดึงผมของฉัตรฤดีอีก ตบด้วยหลังมือไปที่ปากของฉัตรฤดีอีกฉาด รอบนี้กันต์ธีร์เอาจริงแล้ว กชกรไม่เคยเห็นกันต์ธีร์ลงมือกับฉัตรฤดีแบบนี้มาก่อน กลัวจนสีหน้าซีดเผือด ยืนมองอยู่ข้างๆไม่กระดิกตัว กันต์ธีร์แต่งงานกับฉัตรฤดีมาแล้วยี่สิบปี เหตุใดจะใม่รู่ว่าฉัตรฤดีเป็นคนยังไง สิ่งที่เขากลัวก่อนกลับมา คือกลัวว่าฉัตรฤดีจะไม่พูดความจริง กลับดำเป็นขาว ขาวเป็นดำ ดังนั้นระหว่างทางกลับบ้าน เขาจึงโทรหาขนนนก่อน พอจะรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง เมื่อกลับถึงบ้าน กันต์ธีร์ตั้งใจที่จะไม่กระโตกกระตากอะไร ไม่คิดไม่ฝันว่าสองแม่ลูก แม่ประโยค ลูกประโยค หาหนทางใส่ร้ายชนนน เพิ่งสั่นคลอนความสัมพันธ์ระหว่างพี่น้องสายเลือดเดียวกัน เห็นสภาพผู้หญิงที่อยู่ข้างกายเขาสองคน ภรรยากับลูกตอนนี้ สภาพบุรุษอย่างเขา จิตใจอมทุกข์ยากที่แบกรับ จนถึงขั้นไม่กล้าคิดเรื่องหย่าร้าง คนร่ำรือกันว่ามีบ้านที่แม่ยายจิตใจดีอยู่หลังหนึ่งทั้งธุรกิจครอบครัวกำลังรุ่งเรือง แต่เมื่อเขาแต่งงานกับฉัตรฤดี นอกจากชีวิตคู่จะลุ่มๆดอนๆแล้ว หาเรื่องให้พี่น้องทะเลาะเบาะแว้งกันไม่พอ ตอนนี้ยังมีเรื่องให้ขึ้นโรงขึ้นศาล