ตอนที่55จับผิดนังสารเลว

ตอนที่55จับผิดนังสารเลว “พวกเขาทะเลาะกันแล้วเหรอคะ”ชญาภามองท่าทางแม่ตัวเองอย่างดีใจ “อื้มทะเลาะกันแรงมากแม่เคยพูดไว้ก่อนแล้วนวิยาต้องไม่ยอมให้ลูกชายของตัวเองกลับไปคืนดีกับผู้หญิงคนนั้น”นพนายิ้มอย่างเยือกเย็นเธอรู้นิสัยนวิยาดีหญิงแก่ที่เห็นแก่ตัวและดื้อรั้นคนนี้ในตอนแรกที่พยายามทำให้จรีภรณ์ออกจากบ้านขณะนี้จรีภรณ์เลี้ยงเด็กคนหนึ่งแต่เด็กคนนั้นเป็นลูกของผู้ชายคนอื่นเธอจะให้จรีภรณ์เข้าบ้านของตระกูลได้อีกอย่างไร “ถ้าอย่างนั้นเด็กคนนั้น”ชญาภาถามอย่างประหลาดใจ “เด็กไม่ใช่ลูกของจิรภาสเป็นลูกของจรีภรณ์กับผู้ชายคนอื่น”นพนาทำนายล่วงหน้า“ฉันก็พูดแล้วถ้าหากเด็กคนนี้เป็นลูกของจิรภาสเธอคงบอกนวิยาไปนานแล้วจะปิดบังความจริงไว้ทำไมนานขนาดนี้ “แม่เก่งมากถ้าอย่างนั้นที่เธอโทรมาก็ไม่ใช่เพราะบอกพวกเราเรื่องนี้ใช่ไหมคะ”ชญาภารู้สึกโล่งใจก่อนหน้านี้ก็เพียงทายไว้เพียงแค่ยังไม่ได้พิสูจน์หรือยืนยันเธอก็ยังไม่มีข้อสรุปอยากรู้ว่าเด็กคนนี้เป็นกุญแจสำคัญแต่ว่าโล่งใจได้เพียงครู่เดียวเธอก็รู้สึกตึงเครียดนวิยาต้องไม่โทรมาเพราะเรื่องนี้สิ “โอ้โอ้ไม่ใช่แน่นอน”นวิยาเลิกคิ้วราวกับได้รับข่าวดีด้วยเหตุนี้เธอจึงนำสิ่งที่นวิยาพูดกับเธอทั้งหมดมาพูดให้กับชญาภาฟัง เมื่อเธอพูดว่านวิยาตบเด็กคนนั้นชญาภาก็อุทานออกมาอย่างตกใจเธอคิดไม่ถึงว่านวิยาจะอำมหิตขนาดนี้คาดไม่ถึงว่าจะตบลูกของจรีภรณ์จนเข้าโรงพยาบาล ทำให้เธอหยุดคิดไม่ได้ว่าถ้าหากเธอแต่งเข้าตระกูลแก้วใสถ้าหากนวิยาไม่พอใจเธอเธอจะทำอะไรกับเธอต้องไม่ให้อภัยเธอแม้แต่หน่อยเหมือนกับที่ทำกับจรีภรณ์เมื่อคิดถึงตรงนี้ชญาภาก็ตัวสั่น “อำมหิตยังไง”นพนาถลึงตาใส่ชญาภาหรือเพราะลูกสาวนั้นยังเด็กแค่ตบไปครั้งเดียวเท่านั้นถ้าเป็นเธอต้องทำให้ตาย “แม่หนูไม่ได้ไม่ความแบบนั้น”ชญาภาอธิบาย“หนูแค่กลัวว่าถ้าแต่งเข้าตระกูลแก้วใสถ้าเธอไม่เข้าตานวิยาก็จะจัดการกับหนูเหมือนกับที่ทำกับจรีภรณ์หนูจะทำยังไง” “ทำยังไงเหรอโอ้”นพนาหัวเราะเยือกเย็น“เธอไม่กล้าทำเช่นนั้นเธอกับจรีภรณ์ไม่เหมือนกันที่เธอกล้าทำแบบนั้นกับจรีภรณ์เพราะเธอไม่รู้จักตัวตนของจรีภรณ์แต่เธอไม่เหมือนกันชญาภาเธอเป็นลูกนายกเทศมนตรีเธอเป็นลูกสาวของบ้านตระกูลเทพนอกแม้จะให้คาวมกล้าหาญเธอแค่ไหนก็ไม่กล้าทำแม้ว่าจะทำให้เธอขุ่นเคืองในภายหลังเธอเชื่อไหมเธอก็ทำเพียงกัดฟันและกลืนมันเข้าไป “ค่ะแม่หนูเชื่อ”ชญาภาเชื่อฟังคำพูดของแม่ในใจนั้นรู้สึกมั่นคงขึ้นไม่น้อยแต่ในขณะเดียวกันก็ยังรู้สึกกังวลกับเรื่องนี้“แต่นวนิยาทะเลาะกันแบบนี้จะมีประโยชน์อะไรตอนนี้จิรภาสทะเลาะกันอยู่กับเธอไม่ใช่เหรอคะแบบนี้ยิ่งทำให้เขาห่างออกไปถึงเวลานั้นพวกเขาก็อยู่ด้วยกันไม่ช้าก็เร็ว” “ตรงกันข้าม”นพนายิ้มอย่างมั่นใจใช้มือลูบหัวของชญาภาอย่างเบามือ“ตอนนี้แม้นวิยาไม่สามารถควบคุมจิรภาสได้แต่ตราบใดที่เธออยู่ที่นั้นถ้าอย่างนั้นเขากับจรีภรณ์ก็ดีไม่ได้” “แม่หมายความว่าอย่างไรคะ”ชญาภาไม่เข้าใจสิ่งที่แม่พูดในเมื่อจิรภาสไม่สนใจนวิยาแล้วถ้าอย่างนั้นทำเรื่องของจิรภาสกับจรีภรณ์ถึงดีกันไม่ได้หละ” “เพราะเธอเหมือนกับแม่เดิมทีนั้นก็เป็นคนที่มีความคิดอนุรักษ์นิยมหัวโบราณตอนแรกที่จิรภาสนอกใจต่อหน้าเธอนั้นสิ่งนี้ทำให้เจ็บปวดมากมิเช่นนั้นเธอจะหย่ากับจิรภาสได้อย่างไรกันตอนนี้นวิยาก็ตบลูกของเธออีกแบบนี้จรีภรณ์ก็รู้สึกเกลียดนวิยาแล้วอาจจะเกลียดจิรภาสไปด้วยพูดได้เลยว่าตอนนี้จรีภรณ์มีแค่ความโกรธที่มีต่อจิรภาส เมื่อฟังคำพูดของแม่สีหน้าของชญาภาก็แฝงไปด้วยความสุข“แต่ว่าแม่คะถ้าอย่างนั้นเราจะทำอย่างไรต่อไปคะ” “ตรงนี้เธอไม่ต้องสนใจในเมื่อเรื่องทั้งหมดตอนนี้มีผลดีต่อเราถ้าอย่างนั้นเราก็ไม่รังเกียจที่ช่วยเหลือเธออีกครั้ง” “ช่วยยังไงคะ”ชญาภามองท่าทีของแม่ทันใดนั้นก็กลืนน้ำลายด้วยความกลัวแต่ไหนแต่ไรแม่ไม่ทำไร้สาระโหดร้ายเด็ดเดี่ยวมันเป็นวิธีจัดการปัญหาของแม่แต่เปลือกนอกนั้นจะให้คนเห็นความสงบเงียบและความอ่อนโยนอยู่เสมอไม่เช่นนั้นตรีภพที่อยู่ในสายตาของวงการราชนั้นทำไมจะดูไม่ออกโฉมหน้าที่แท้จริงของแม่ “ในเมื่อนวิยาควบคุมลูกชายตัวเองไม่ได้ก็แค่ให้น้ำนั้นดึงมาทางจรีภรณ์”ที่นั้นความโหดร้ายของนวิยาต้องทำให้จรีภรณ์เจ็บปวดแน่นอนยิ่งพวกเธอทะเลาะกันเรื่องนี้พวกเรายิ่งมีพลังมากขึ้นถึงเวลานั้นพวกเราก็นั่งรอรับผลประโยชน์ “แล้วจิรภาสละคะ” “ทางด้านนั้นตอนนั้นลูกก็ทำเป็นไม่รู้เรื่องอะไรตอนนี้เขากำลังโกรธอย่าเพิ่งไปยุ่งรอให้นวิยาจัดการเสร็จแล้วลูกค่อยออกหน้า”นพนามองชญาภาอย่างระมัดระวังถ้าหากตอนนี้ให้ลูกสาวออกหน้าต้องทำให้จิรภาสเบื่อแน่นอนเพียงแค่รอให้จรีภรณ์ทำให้จิรภาสตายใจแล้วจริงๆเวลานั้นชญาภาค่อยออกหน้าปลอบโยนจิรภาสที่กำลังเสียใจอยู่เรื่องทั้งหมดก็จะสำเร็จ “ค่ะของคุณแม่ค่ะ”ชญาภากอดนพนาอย่างมีความสุขในใจนั้นสงสัยว่าเธอต้องทำอะไรเพิ่มเติมอีกไหม เพียงแค่คิดขึ้นมาว่าจิรภาสนั้นก็รู้ว่าจรีภรณ์มีลูกกับคนอื่นแต่ก็ไม่สนใจยังอยากจะอยู่กับเธอใจของเธอราวกับจมอยู่ในถังน้ำส้มสายชูเธอบ้าคลั่งด้วยความอิจฉาและเกลียดชังเกลียดจนอยากฆ่าจรีภรณ์ด้วยมือของตัวเอง แต่ว่าตอนนี้เธอทำได้เพียงรอรอให้ทุกอย่างมันจบลงอย่างสมบูรณ์ถึงเวลานั้นเธอจะส่งรูปแต่งงานของเธอกับจิรภาสให้เธอด้วยมือของตัวเองคิดถึงตรงนี้ชญาภาก็ยิ้มอย่างสบายใจต้องทำได้ต้องมีวันนั้น บ่ายวันถัดไปนพนาแต่งตัวสวยหรูปรากฏตัวที่ร้านน้ำชารอไม่นานนวิยาก็เห็นนพนาเดินเข้ามาจึงรีบดึงเธอมานั่งด้านข้าง วันนี้ตอนบ่ายแม้แต่นอนกลางวันเธอก็ไม่นอนรีบออกมารออยู่ที่นี่สายตาเห็นว่าใกล้ถึงเวลานัดแล้วแต่นพนายังไม่มาจึงโทรไปหาเธอแต่ว่าเธอยังอยู่บนรถเธอบอกว่ารถติดมาก ไม่มีทางแล้วเธอก็ไม่สามารถเร่งได้จึงรอต่อไปแต่นี่ก็รอมาเป็นเวลาหนึ่งชั่วโมงแล้วจนกระทั่งเธอรู้สึกว่าเธอรีบจะตายอยู่แล้วถึงจะเห็นนพนาเปิดประตูเข้ามา เพียงเห็นหน้านวิยาแม้แต่คำพูดทักทายแขกก็ตัดทิ้งไปจึงเปิดปากถาม“เธอพูดมาสิตอนนี้ฉันควรทำยังไงลูกชายของฉันตอนนี้ก็ไม่สนใจฉันแล้วฉันควรทำยังไง” “อย่าใจร้อนเธออย่าใจร้อนไปพวกเรามาพูดคุยกันดีๆก่อน”นพนาแกล้งทำเป็นปลอบใจนวิยาแต่สายตานั้นแฝงไปด้วยการคิดร้าย แท้จริงแล้ววันนี้ตอนบ่ายกำลังรับโทรศัพท์ของนวิยานั้นเธอกำลังจะนอนกลางวันไม่ออกไปไหนเธอเจตนาให้นวิยากังวลใจจากนั้นก็ตึงเครียดและกังวลมีเพียงแบบนี้ถึงจะกระตุ้นความกลัวของเธอทำให้เธอสับสนถึงจะทำให้ตัวเองกลายเป็นผู้ที่ช่วยเหลือจากนั้นเธอก็จะเชื่อฟัง ต้องบอกว่าการคำนวณของนพนานั้นดีมากเข้าใจคนอื่นนั้นแม่นยำมากเมื่อเธอเห็นสายตากระวนกระวายของนวิยาเธอก็รู้เลยว่าเธอชนะแล้ว เป็นอย่างที่คิดไว้หญิงแก่คนนี้จับเธอไว้พูดกับเธออย่างเร่งรีบ“แท้จริงแล้วฉันแค่ไม่อยากให้ลูกชายของฉันอยู่กับผู้หญิงคนนั้นฉันไม่ได้คิดว่าจะตบเด็กคนนั้นจริงๆเขากัดฉันฉันโกรธมากฉันไม่ได้ตั้งใจ” “ไม่เป็นไรค่ะไม่เป็นไรฉันรู้”นพนาปลอบโยนนวิยาแต่จริงๆแล้วในใจนั้นมีความสุขมากโอ้โอ้ตบนี้ตบได้ดีมากมันวิเศษมากมันอาจเป็นการทำให้แยกกันระหว่างจรีภรณ์และจิรภาสจบอย่างสมบูรณ์ความรู้สึกทั้งหมดระหว่างนวิยาและลูกชายนั้นจะเปลี่ยนไปอย่างมากเพราะการตบนี้ แต่คำพูดพวกนี้เธอไม่สามารถพูดออกไปเธอมองตานวิยาและค่อยปลอบเธอต่อไป“แท้จริงแล้วที่เธอทำมันก็ไม่ผิดถ้าหากเปลี่ยนเป็นคนอื่นใครๆเขาก็ทำกันแบบนี้แต่เพียงผู้หญิงคนนั้นโง่เองกล้าคิดร้ายกับเธอ” “แต่ว่าฉัน..”เดิมทีนวิยาพูดสับสนวุ่นวายกับนพนาแต่ทันใดนั้นก็ถูกประโยคสุดท้ายของเธอทำให้ตกใจเธอตกใจมากและถามไป“หมายความว่าอย่างไรคิดร้ายอะไร” “โอ๊ะเรื่องนี้เธอดูแล้วเข้าใจจริงๆเหรอเรื่องนี้มันยังไม่ชัดเจนอีกเหรอ”นพนามองนวิยาแกล้งทำเป็นพูดไม่ออก นวิยาถูกเธอถามด้วยคำถามสบประมาทตึงเครียดและรีบถามต่อ“ชัดเจนอะไรเกิดอะไรขึ้นกันแน่เธอกำลังพูดอะไร”