ตอนที่ 99

ต๭นที่ 99 ถ้าหากว่าเวทัสโดนทำโทษเพราะด่าปาณีจริงๆก็ช่างเถอะ แต่นี่ปาณีใส่ร้ายเขาชัดๆ ไวยาตย์ทนมองต่อไปไม่ได้เล็กน้อย สายตาของธามนิธิตกอยู่บนตัวของปาณี “เธอว่ายังไง?” ปาณีอดไม่ได้ที่จะแอบมองไวยาตย์แวบหนึ่ง พบว่าไวยาตย์ก็กำลังมองตัวเองอยู่เช่นกัน เป็นความจริงที่บทลงโทษของธามนิธินี้หนักไปหน่อย และยิ่งไปกว่านั้น เวทัสก็วิ่งไป 10 กว่ารอบแล้ว เธอตอบว่า “หนูรู้สึกว่าที่คุณไวยาตย์พูดก็มีเหตุผลนะคะ ตอนนี้ร้อนมากเกินไปแล้วค่ะ” ธามนิธิพูดว่า “ถ้าอย่างนั้นก็ให้เขาพักเถอะ” ก็แค่อยากให้บทลงโทษกับเขานิดหน่อย ไม่ได้อยากทำโทษเขาจนตาย โยนเรื่องปาณีทิ้งไปก่อน เวทัสก็ยังคงเป็นหลานชายเขาตลอดเวลา ธามนิธิก็ไม่ใช่คนที่ไร้ความรู้สึกขนาดนั้น ไวยาตย์พูดว่า “ถ้าอย่างนั้นผมไปหาเขาก่อนนะครับ” เขาออกไปจากตึกอย่างรวดเร็ว และบอกกับเวทัสถึงเจตนาของธามนิธิ “คุณธามนิธิฝากบอกคุณว่าไม่ต้องวิ่งแล้วครับ” “ไม่ใช่ 20 รอบหรอกหรอ? ผมยังวิ่งไม่ครบ” เวทัสพูดอย่างโกรธเคือง มองไปยังทิศทางที่ปาณีอยู่แวบหนึ่ง แววตาของเขาเย็นชามาก เขาจะจดจำวันนี้ไว้ ไวยาตย์พูดว่า “คุณชายฌายิน......” ไม่จำเป็นต้องงอนผู้หญิงอย่างปาณีเลยนี่! ไวยาตย์รู้สึกว่า แม้ว่าเวทัสจะวิ่งจนขาหัก ปาณีก็ไม่มีทางชายตามองอยู่ดี ผลปรากฏว่า เวทัสไม่รอเขาพูดจนจบ วิ่งต่อทันที เวทัสฝืนวิ่งจนครบ 20 รอบ สมรรถภาพทางกายของเขาไม่เลวเลยทีเดียว คิดไม่ถึงว่าทำจนสำเร็จ เกินความคาดหมายคนอื่นอย่างมาก ไวยาตย์ยืนดูอยู่ข้างๆอย่างเป็นห่วงอยู่ตลอดเวลา กลัวว่าเขาจะเกิดเรื่อง ไม่สามารถรายงานกับจันวิภาได้ ...... ในห้องรับแขกแอร์เย็นฉ่ำ ปาณีกับธามนิธิก็ลงมาแล้ว ปาณีกำลังเล่นมือถืออยู่ ไม่ได้ใส่ใจเรื่องที่เขาวิ่งเลยแม้แต่น้อย เขาเดินเข้ามา ยืนอยู่ตรงหน้าธามนิธิ “ผมวิ่งครบแล้วครับ” ธามนิธิเงยหน้าขึ้นมองเวทัสแวบหนึ่ง “ไม่เลวนี่ ดูเหมือนช่วงที่ฉันไม่ได้ฝึกนาย นายก็ยังคงออกกำลังกายอยู่ตลอดเวลานะ” สามารถวิ่งจนครบ 20 รอบได้ เกินความคาดหมายของธามนิธิเล็กน้อย เวทัสยิ้มมุมปาก มองไปยังปาณีแวบหนึ่ง พบว่าสายตาของปาณีไม่คาดจากหน้าจอมือถือเลยแม้แต่น้อย ไม่มีท่าทีที่จะมองเขาเลยแม้แต่นิดเดียว! นี่เธอไม่สงสารเขาแม้แต่นิดเดียวเลยหรอ ? เวทัสโมโหมาก เมื่อครู่ที่เขายืนหยัดวิ่งจนครบก็เพราะบันดาลโทสะเธอ ก็เพื่อที่จะกลับมาดูท่าทางที่เสียใจภายหลังของปาณี แต่ว่า เขากลับไม่ได้เห็นภาพนั้น ท่าทางเย็นชาไม่ใส่ใจของเธอ ไม่เพียงแต่ทำให้เขาโกรธเท่านั้น แต่เขายังมีความรู้สึกเหมือนอกหักอีก? ขณะที่จันวิภาเดินออกมา ก็พบกับเวทัสที่ท่าทางเหนื่อยล้าอ่อนเพลียมาก เดินเข้ามาใกล้พร้อมกับพูดว่า “ลูกรัก ลูกเป็นอะไรเนี่ย ทำให้ถึงทำให้ตัวเองอยู่ในสภาพแบบนี้” เหงื่อออกทั้งตัว เสื้อผ้าก็เปือกปอนไปหมด ดูไปแล้วทำให้คนรู้สึกปวดใจมาก ธามนิธิก็ไม่ได้กลัวอะไร พูดว่า “ไม่ได้เทรนเขานานไปหน่อย เมื่อกี้เลยให้เขาไปวิ่งสักพัก” น้ำเสียงของเขาเรียบนิ่งมาก จนไวยาตย์ที่ยืนอยู่ข้างๆเกือบทนไม่ไหว แทบอยากฟ้องว่า 20 รอบต่างหาก วิ่งสักพักที่ไหนกัน? ถ้าเปลี่ยนเป็นคนอื่น คงเป็นลมเป็นแล้งไปตั้งนานแล้ว? จันวิภาเชื่อธามนิธิจนถึงขีดสุด ในเมื่อเขาเป็นคนเทรนเวทัสเอง ก็ไม่มีอะไรต้องเป็นห่วง เห็นเวทัสที่เหงื่อเต็มตัว กลับรู้สึกรังเกียจเล็กน้อย “รีบไปอาบน้ำสิ สกปรกจะตาย” “......” เวทัสหมดคำพูด นี่แม่แท้ของเขาหรอเนี่ย! จันวิภาก็ไม่ได้สนใจเขาต่อ นั่งลงข้างๆปาณี พูดว่า “ปาณี ลองดูแหวนแต่งงานวงนี้สิ รู้สึกยังไงบ้าง?”