ตอนที่176

ต๭นที่176 “ก็ยังได้อยู่” พอเห็นท่าทีของทีนาร์แบบนี้ในใจติรยารู้สึกได้หน้าแต่ก็ทำเป็นแสดงหน้านิ่งๆ ทีนาร์ “ฉันจำได้ว่าโทรศัพท์เครื่องเก่าของเธอยังดีอยู่นะ!” ติรยาเป็นแฟนคลับยี่ห้อผลไม้ ทุกครั้งที่ออกรุ่นใหม่ก็จะตามซื้อตลอด เขามองไปที่ทีนาร์ “พอใช้ไปนานๆก็รู้สึกไม่สวยเลยเปลี่ยน” “ถ้าครั้งหน้าเธอไม่ใช้ก็เอามาให้ฉันใช้สิ” ทีนาร์ยิ้มแล้วพูดล้อเล่น ติรยา “อือ” ระหว่างที่ทั้งสองคนคุยกัน ปาณีก็เดินเข้ามาจากข้างนอก เธอสะพายกระเป๋าไม่ต่างจากปกติแต่รองเท้าคู่ใหม่ของเธอแย่งซีนมาก ติรยาก็มีความรู้เกี่ยวกับเรื่องแบรนด์นิดนึง รองเท้าที่ปาณีใส่อยู่ตอนนี้เป็นรองเท้าคู่ที่เธออยากซื้อแต่ก็อดใจไม่ซื้อ ตอนนี้รองเท้าคู่นี้ปาณีกำลังใส่มันอยู่! ตาย! ความรู้สึกที่โดนคนอื่นแย่งของที่ชอบไปทำให้ติรยาเกิดความไม่สบายขึ้นมา ปาณีมองโมรีที่พึ่งตื่นจึงยิ้มทักทายแล้วกลับที่ของตัวเองวางกระเป๋าลงพอดีกับที่ธามนิธิโทรเข้ามา ธามนิธิถามในโทรศัพท์ “ถึงหรือยัง?” “ถึงแล้ว” ปาณีตอบ จากบ้านวิสิทธิ์เวชมาโรงเรียนมันไกลนิดนึง ตั้งแต่ออกจากบ้านมาก็ใช้เวลาสองชั่วโมง ตอนปาณีคุยโทรศัพท์อยู่ สายตาของติรยสก็สะดุดกับโทรศัพท์ของปาณี รุ่นเดียวกันยี่ห้อเดียวกัน! ปาณีกับธามนิธิจบไปแล้วไม่ใช่หรือไง? งั้นเธอเอาตังมาจากไหน? ดูจากรายได้ของเธอไม่น่าซื้อรองเท้าได้แล้วจะซื้อโทรศัพท์ได้งั้นหรอ! หรือว่าเวทัสให้? แค่แวบเดียวก็รู้สึกปาณีหน้าด้านมากจริงๆ! นี่หลอกให้เวทัสซื้อของให้เธองั้นหรอ ปาณีวางสายก็ได้ยินทีนาร์ทัก “ปาณีเธอเปลี่ยนโทรศัพม์แล้วหรอ?” ก่อนหน้านี้ปาณีใช้เครื่องเก่าที่ใช้มาสองปีแล้วพอมาเทียบกับติรยาแล้วก็เป็นสองโลกเลยทันทีบวกกับปกติเธอใส่ธรรมดาทำให้ทีนาร์รู้สึกบ้านของปาณีไม่ได้ร่ำรวย แต่เธอกลับซื้อยี่ห้อผลไม้ได้…… อคติที่มีต่อปาณีก็ค่อยๆเปลี่ยน พอเห็นทีนาร์ชมปาณีติรยสก็รู้สึกเหมือนโดนตบหน้าแล้วพูดประชด “ถ้าเธออ่อยผู้ชายเก่งเหมือนเขา เธอก็มีสิทธิได้นะ!” ปาณีมองติรยาพอได้ยินที่เธอพูดแบบนี้มันก็ไม่น่าฟังแต่ปาณีไม่ได้โกรธแค่รู้สึกตลก นี่ติรยาคิดว่าฉันแย่งซีนงั้นหรอ? ไม่ดีใจสินะ? ต้องรู้ว่าปกติติรยาอยู่ต่อหน้าคนอื่นจะทำเป็นใสๆ คนดีนี่รีบแสดงธาตุแท้ตัวเองออกมาแล้วหรือไง? โมรีลุกจากเตียงมองที่ติรยา “พูดแบบนี้มันไม่เกินไปหรือไง! เธอไม่ได้เห็นกับตาแล้วมาพูดมั่วได้ไง” ก่อนหน้านี้โดนทีนาร์ใส่ร้ายไปครั้งนึง ตอนนี้โมรีเกลียดคำพูดแบบนี้มาก ติรยานิ่งไปแป๊บแล้วมองที่โมรีไม่คิดว่าปกติดูนิ่งๆเฉยๆอย่างโมรีจะช่วยปาณี ทั้งสองคนนี่ดูเป็นแนวเดียวกันจริงๆเห็นแล้วหมั่นไส้ ติรยา “ฉันกับปาณีเป็นเพื่อนตอนมัธยมศึกษาตอนปลาย เขาเป็นคนยังไงฉันรู้ดีกว่าเธอ” “งั้นเธอก็ลองพูดดูสิว่าฉันเป็นคนยังไง?” ปาณียกคิ้วพูดต่อติรยา เขาคงรู้ดีว่านิสัยสันดานเธอเป็นยังไงแต่ควรเป็นติรยามากกว่าที่ควรมีจิตสำนึกในตัวเอง