ตอนที่ 202

ต๭นที่ 202 ปาณีมองข้อความที่ติรยาส่งมา โมโหจนอดไม่ได้ที่กัดฟันไว้ ติรยาคนอื่นนี้เหยียบบนหลังเธอจนชินแล้วใช่ไหม พูดจนถึงสุดท้ายแล้วยังไม่ลืมที่จะว่าเธออีก โมโหไปสักพัก ปาณีก็อดขำไม่ได้ คิดไม่ออกหรอ? คิดไม่ออกก็ถูกแล้ว ทันใดนั้นเธอก็รู้สึกว่า ด้วยนิสัยของติรยาแล้ว ชาตินี้ก็คงไม่เข้าใจแน่ๆ เพราะในสายตาของเธอ ปาณีก็แค่คนชั้นต่ำที่ไม่มีอะไรดีเลย ...... ประมาณ 10 นาทีหลังจากที่คุยกับติรยาเสร็จ ปาณีก็พบว่า Weibo ที่เธอเพิ่งอัพเดทล่าสุด มีเงินรางวัลเข้า 999 หยวน ติรยาเป็นคนให้เอง เธอรู้สึกว่าติรยาต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ! ถ้าหากมีวันหนึ่งที่ติรยารู้ว่าบัญชีนี้คือบัญชีของคนที่เขาดูถูกมากที่สุด จะโมโมจนบ้าตายไหมนะ? ในเวลานี้เอง ในวีแชทของปาณีก็มีข้อความเข้า แค่สองคำ คุณอาเป็นคนส่งมาเอง : อยู่ไหน? ตอนที่ธามนิธิไปอาบน้ำ ปาณีกลับไปยังห้องของตัวเอง เธออาบน้ำเสร็จ ก็ขึ้นไปนอนกลิ้งอยู่บนเตียง ถึงขั้นลืมเขาไปเลย ปกติธามนิธิไม่ชอบนอนห้องเดียวกับเธอ ตอนนี้กลับเป็นคนตามหาเธอเอง ปาณีรู้สึกเกินความคาดหมายเล็กน้อย เธอยิ้มมุมปาก โดดลงมาจากบนเตียง ใส่รองเท้าแตะและวิ่งไปยังห้องข้างๆ วิ่งเร็วกว่ากระต่ายซะอีก ธามนิธินอนหนุนหมอน ไฟในห้องนอนเปิดไว้เพียงไฟบนหัวเตียงเท่านั้น ปาณีไต่ขึ้นไปบนเตียง มองไปยังเขา “คุณอา” ดวงตาของเธอยิ้มจนเหมือนพระจันทร์เสี้ยว ท่าท่างดีใจมาก ธามนิธิลูบริมฝีปากตัวเอง นึกถึงต้องนอนกับเขา เธอมีความสุขขนาดนั้นเลยหรอ? ในความเป็นจริง เขารู้เหตุผลที่ปาณีไม่กลัวที่จะนอนห้องเดียวกับเขา ก็คิดว่าเขาทำไม่ได้ไม่ใช่หรือไง? ชั่วพริบตาเดียวก็จะถึงเดือนตุลาคมแล้ว เดือนตุลาคม เป็นวันเกิดของปาณี อายุของเธอตามบัตรปะชาชนก็จะครบ 20 ปีแล้ว ถึงเวลานั้นจะให้เธอเข้าใจเองว่าเขาทำได้หรือทำไม่ได้ แต่ว่า...... มองไปยังรูปร่างของปาณี ธามนิธิกลับเต็มไปด้วยความสงสัย เธอจะได้ไหมนะ? ทั้งๆที่กินเยอะขนาดนี้ ทำไมไม่มีเนื้อมีหนังบ้างเลย? ปาณีมองไปยังธามนิธิ “คุณอา คุณคิดอะไรอยู่หรอคะ?” จ้องมองเธอขนาดนี้ ไม่พูดสักคำ ทำให้คนอื่นรู้สึกหวาดระแวง ธามนิพูดว่า “พรุ่งนี้เธอตื่นเช้าหน่อย แล้วออกไปวิ่งซะ” “หา?” ปาณีมองไปยังธามนิธิอย่างไม่อยากเชื่อสายตา ปกติสุดสัปดาห์เขาก็จะให้เธอนอนเยอะหน่อย ตอนนี้กลับพูดแบบนี้อย่างไม่มีเหตุมีผล นี่มันหมายความว่าอะไร? ปาณีพูดอย่างลำบากใจว่า “แต่ว่าพรุ่งนี้หนูมีนัดกับส้มโอนะคะ” ธามนิธิพูดว่า “ก็ได้ งั้นเธอก็ตื่นเช้าหน่อย จากนั้นก็ไปวิ่ง 1 ชั่วโมง” “......” ปาณีมองเขาอย่างไม่อยากจะเชื่อ “เพราะอะไรคะ?” การวิ่งไม่ใช่สิทธิพิเศษของเวทัสคนเดียวหรอกหรอ? เธอทำอะไรผิด? ทำไมเธอต้องโดนลงโทษแบบนี้ด้วย?