ตอนที่277

ต๭นที่277 ไวยาตย์ “ครับ” เธอมองธามนิธิแล้วรู้สึกผิดคาด ต้องรู้ว่าธามนิธิเกลียดที่มีเรื่องทะเลาะวิวาทในโรงเรียน บ้านวิสิทธิ์เวชสอนมาอย่างเข้มงวดยกตัวอย่างจากเวทัสถึงถานะทางบ้านดีขนาดไหน เขาก็ไม่กล้าไปทำอะไรในโรงเรียนอย่าว่าแต่ต่อยตีกันเลย! เพราะว่าตั้งแต่แรกคนในบ้านก็พูดคุยกันอย่างชัดเจนแล้วว่าถ้าเขาอยู่ในโรงเรียนมีเรื่องกับคนอื่นอย่าหวังให้ใครไปช่วยเขาเลย บ้านวิสิทธิ์เวชมีวิธีสอนลูกหลานที่ชัดเจนนั่นก็คือเธอจะทำอะไรก็ได้แต่ห้ามทำเรื่องแหกกฎก็พอ อย่างเช่นเรื่องต่อยตีกันมันเป็นเรื่องที่ไม่ถูกต้องอยู่แล้วถ้าเวทัสมีเรื่องต่อยกันที่โรงเรียน พวกเขาก็จะไม่ไปช่วยเธอแถมตอนกลับบ้านเธออาจจะโดนตีอีกด้วย ขนาดเวทัสยังไม่มีสิทธิพิเศษแบบนี้แต่ไม่คิดว่าธามนิธิจะเปิดปากให้ตัวเองไปช่วยปาณี นี่เขาปกป้องปาณีเกินไปหรือเปล่าเนี่ย? ไวยาตย์ “แล้ว……ทางคุณชายฌายินต้องไปจัดการด้วยเลยไหมครับ?” ธามนิธิ “อือ” เวทัสไปต่อยเขาเพราะช่วยปาณี มันเป็นเรื่องเดียวกันอยู่แล้วก็ต้องจัดการไปพร้อมกันสิ ธามนิธิมองไวยาตย์ “เรื่องนี้ห้ามให้ปาณีรู้เด็ดขาด” เขาก็แค่อยากให้ปาณีรู้ร้อนรู้หนาวหน่อย ไปมีปัญหาใหญ่แบบนนี้ถ้าให้เขาไปช่วยเธออย่างว่าง่ายเดียวคราวหลังเธอจะไม่จำ ปาณีไม่เคยทำเรื่องร้ายมาก่อนนี่เป็นครั้งแรกที่เธอมีเรื่องแบบนี่ใจสั่นจะตายอยู่แล้ว ขนาดตอนกินข้าวเช้าของวันที่สองเธอยังไม่ค่อยพูดอะไร ธามนิธิมองเธอ “ไม่สบายตรงไหนหรือเปล่า?” ปาณี “คุณอาว่าฉันจะโดนโรงเรียนไล่ออกหรือเปล่า?” “……” ธามนิธิมองเธออย่างหมดคำพูด “กลัวโดนไล่ออกแล้วจะไปก่อเรื่องทำไม?” “ตอนนี้รู้สึกผิดไปแล้ว” ถึงแม้ตอนนี้ปาณีก็สะใจอยู่แต่พอนึกไปนึกมาแล้วมันไม่คุ้มจริงๆ “คุณอาคะถ้าหนูโดนไล่ออกจะทำยังไงดี?” เธอไม่อยากเป็นคนที่เรียนมหาวิทยาลัยไม่จบแล้วโดนเขาหัวเราะนะ ธามนิธิมองเธอ “แล้วจะทำยังไงได้? ก่อเรื่องไว้ก็ต้องรับผิดชอบด้วย” “หนูรู้สึกว่าคุณอาไม่รักหนูเลยสักนิด” เห็นเขาไม่ห่วงไม่พอแถมยังมาซ้ำเติมอีก ธามนิธิมองเธอแล้วหัวเราะ “แล้วฉันเคยบอกว่าฉันรักเธอตอนไหน?” “……” คำพูดของธามนิธิทำให้ปาณีสำลักไปทีหนึ่ง ใช่สิ! ถึงธามนิธิจะทำดีกับเธอมาตลอดแต่ก็ไม่เคยบอกว่ารักเธอเลย เป็นเพราะตัวเองตกลงเป็นเจ้าสาวเลยดีกับเธอ เธอมองธามนิธิแล้วก้มหัวลง “งั้นคืนนี้หนูไม่กลับมาละ คุณอาก็ไม่ได้ชอบฉันจะได้ไม่ต้องเจอหน้าหนูแล้วรู้สึกรำคาญ” “……” นี่เขาเคยบอกว่าไม่ชอบเธอตอนไหนกัน? ธามนิธิพบว่าผู้หญิงเป็นสิ่งมีชีวิตที่จัดการยากที่สุด ธามนิธิมองเธอ “กลางคืนเธอไม่อยากกลับมาแล้วจะไปทำอะไร?” “หนูโตขนาดนี้แล้วอยากทำอะไรก็ทำได้เองสิ” ราวกับเรื่องของตัวเองไม่เกี่ยวกับเขา ปาณีตั้งใจพูดอีก “ก็หาผู้ชายแล้วไปเดท ไม่อยู่เป็นเพื่อนกับผู้ชายแก่ๆที่บ้านหรอก……” ผู้ชายแก่? นี่เธอบอกว่าเขาเป็นผู้ชายแก่งั้นหรอ? ธามนิธิ “เธอกล้า!” ปาณีเห็นเขาโกรธแบบนี้ก็อยากหัวเราะ ยังบอกว่าไม่รักเธออีก? ทั้งๆที่ห่วงเธอจะตายอยู่แล้ว เธอมองธามนิธิแล้วตั้งใจมำเขาโกรธ “หนูจะไม่กล้าได้ไง? หนูทำอะไรบ้างในโรงเรียนหนูไม่บอกคุณอาหรอก คุณไม่รู้เรื่องอยู่แล้ว”