ตอนที่39 เปิดเผยความลับของหัวใจ

ต๭นที่39 เปิดเผยความลับของหัวใจ พระเจ้าช่วย เธอแค่อยากเก็บซ่อนความลับนี้ไว้อย่างดีที่สุด เธอคิดว่าเธอสามารถปกปิดตัวตนได้ดีทำให้ไม่มีใครรู้ ผลที่ได้คือการเคลื่อนไหวเพียงแค่เล็กน้อยก็ทำให้มันถูกเปิดเผยโดยสมบูรณ์ “ได้สิ เขาเป็นคุณอาของฉัน แน่นอนว่าฉันก็ต้องไปดูแลเขา” กรินทร์ลุกขึ้นแต่งตัว เธอหันหน้าหนี “โอเคหรือยังคะ” “เธอจะหันมาดูเองก็ได้ ฉันไม่รังเกียจ” เขาวางศีรษะลงบนไหล่ของเธออย่างสนุกสนาน มือโอบรอบเอวของเธอ ณิชาตกใจจนเกือบกรีดร้อง “หยุดเล่นได้แล้ว” เธอดึงมือของเขาออกด้วยความโกรธ และผลักเขาออกไปราวกับว่าเคยชินไปแล้ว “ขี้ขลาดตาขาว” กรินทร์จิ้มศีรษะของเธอ แล้วไปกับเธอเพื่อแอบเข้าไปในห้องของกรินทร์เงียบๆ ห้องสะอาดและเป็นระเบียบเรียบร้อย ชุดสูทสีดำแขวนอยู่ข้างๆ ภายในห้องมีแสงไฟสีแดงเข้ม ดูเหมือนว่ากรินทร์จะไม่เคยเข้ามาในห้องของกสิณ ที่จริงแล้วเขาก็ไม่ได้สื่อสารกับคุณอามากนัก ณิชาเข้าไปใกล้ๆกสิณเงียบๆ กลิ่นแรงของไวน์โชยออกมา ที่แท้เพราะคุณอาเมา ใบหน้ายามหลับใหลของเขายังคงหล่อเหลา หน้าตาดั่งรูปสลักดูไม่ดุร้ายเท่าตอนเขาตื่น เสื้อเชิ้ตสีขาวปลดกระดุม เผยให้เห็นแผงอกแกร่งสีข้าวสาลี เป็นผู้ใหญ่และเซ็กซี่ กสิณขมวดคิ้วทั้งที่ยังหลับ ดูเหมือนจะอึดอัดมาก เธอต้องการที่เข้าไปคลายออก มือเหยียดออกโดยไม่ได้รับอนุญาตจากสมอง สัมผัสผิวตรงพื้นที่คิ้วของเขา มันเป็นเหมือนไฟฟ้าช็อต สับสนในกฎ ท่ามกลางอารมณ์ที่หลากหลาย จู่ๆเธอก็พบว่ามีบางอย่างที่เรียกว่าความหวาน “คุณอาเหมือนจะไม่เป็นไร แค่เมา เห็นไหม เวลาเขาเมาดูไม่ค่อยเย็นชานะ” ณิชาพูดกับตัวเอง โดยที่สายตาที่ไม่เคยละไปจากใบหน้าของเขา ต้องการที่จะเห็นตลอดทุกช่วงเวลา กรินทร์ที่ยืนอยู่ข้างณิชารู้สึกถึงอาการหัวใจตึงแน่น ทำไมเขาถึงเห็นความเขินอายของหญิงสาวบนใบหน้าของเธอ มันเหมือนกับการได้พบกับคนที่ทำให้สุขใจ ดวงตาแห่งคำถามของเขาจ้องมองไปที่ณิชา สายตาคมด้านหลังทำให้เธอหันกลับไป จึงปะทะเข้ากับดวงตาที่มืดมนของเขา เธอไม่ได้รับอนุญาตให้ครุ่นคิด มือถูกกรินทร์ดึงขึ้น “พวกเราต้องไปแล้ว” เขารีบออกจากห้องและพาเธอลงไปข้างล่าง สิ่งที่เธออยากจะพูด กลัวว่าคนที่จะปลุกคนทั้งวิลล่า จึงทำได้แค่ตามเขาไป ที่นอกวิลล่า เขาปล่อยมือเธอและหันหลังให้ ทำให้ไม่สามารถมองเห็นอารมณ์ “คุณอาดูเหมือนจะไม่เป็นอะไร ฉันกังวลเกินไป” เธอกล่าวด้วยรอยยิ้ม ต้องการผ่อนคลายบรรยากาศที่อึมครึม กรินทร์ยังไม่ตอบสนอง แต่หลังแข็งเกร็งขึ้นเรื่อยๆ ณิชาเดินเข้าไปตรงหน้าเขา “พี่กรินทร์ คุณเป็นอะไรเหรอคะ เมื่อครู่ยังดีดีอยู่เลย” เธอไม่ได้รู้เลยว่าความลับในใจของเธอนั้นถูกเปิดเผยแล้ว กรินทร์จ้องเธออย่างดุเดือด และเอ่ยถามเสียงเย็น “ทำไมเธอถึงไม่เกลียดคุณอา เขาทำกับเธอขนาดนี้ไม่ใช่เหรอ ทำไมยังจะให้ความสนใจเขามากมายขนาดนั้น” รู้สึกกลัวกับท่าทีที่รุนแรงของเขา ทำไมถึงถามแบบนี้ หัวใจเธอเต้นแรง เธอตอบอย่างซื่อบื้อ “เพราะเขาให้บ้านกับฉันค่ะ” “นี่ก็คือเหตุผลเดียวเหรอ ผู้ชายอย่างคุณอาน่ะแสนจะมีเสน่ห์ เธอชอบเขาไหม” กรินทร์ตั้งคำถามตรงไปตรงมาที่ทำให้คนฟังต้องสั่นไหว เธอกลืนน้ำลายคงคอ รักษาอาการท่าทีเอาไว้ให้อยู่ในสภาพเดิม ครู่หนึ่งผ่านไปเธอก็เปิดริมฝีปากที่แห้งผาก “คุณ....คุณกำลังพูดเรื่องไร้สาระอะไร ฉันจะชอบเขาได้ยังไง” ดวงตาของเธอเปล่งประกาย ในความสับสนวุ่นวายถูกเปิดเผยไปยังส่วนลึกของหัวใจที่ไม่สามารถเห็นแสงนั้นได้ เปลือยเหมือนไม่มีเสื้อผ้า เปลือย ยืนเปลือยกายต่อหน้าคนอื่น