ตอนที่ 105 เจอผลิตา และยังมีรถที่ผ่านไปต่อหน้าต่อตาเธอ

ต๭นที่ 105 เจอผลิตา และยังมีรถที่ผ่านไปต่อหน้าต่อตาเธอ วงการบันเทิงก็เป็นแค่คุกที่ถูกห่อด้วยรูปลักษณ์ที่งดงาม เจ้าเล่ห์ในแบบสุนัขจิ้งจอก มีเพียงความดุร้ายของหมาป่าเท่านั้นที่สามารถทำให้พวกมันเคลื่อนที่ได้อย่างอิสระ “คุณรู้จักเหรอ” ครรชิตกอดอกเหลือบมองณิชาอย่างรู้แจ้ง “ค่ะ เคยอยู่โรงเรียนเดียวกัน เธอเป็นรุ่นพี่ของฉัน” เธอไม่ลังเลที่จะตอบ ธรรมชาติของณิชาทำให้ครรชิตชอบเธอมากขึ้น ความสงบของเธอทำให้เขารู้สึกแปลกใจเล็กน้อย ตั้งแต่การมาถึงของผลิตาแฟนๆก็ดันไปข้างหน้าด้วยความตื่นเต้นเพื่อที่จะได้เห็นไอดอล ผลิตาเดินผ่านฝูงชน พยักหน้าและยิ้มให้กับทุกคนไปด้วยแล้วก็โบกมือไปด้วยนิสัยที่อ่อนโยน ไม่รู้ว่าทำให้ผู้ชายหลงไปกี่คน แฟนๆยังชอบเธอมากเพราะความใสของเธอ หลายปีที่ผ่านมาเธอถ่ายละครและภาพยนตร์ด้วยภาพลักษณ์แนวหวานใส “เธอสวยจริงๆ แล้วก็น่ารักด้วย” “แถมยังดูบอบบางมากด้วย ทำไมถึงเป็นผู้หญิงที่สมบูรณ์แบบอย่างนี้นะ” ทุกคนกับกล้องในมือมองเธอเดินเข้าไปในบ้าน ทันทีที่ออกจากสายตาของทุกคน ใบหน้าของเธอก็เต็มไปด้วยความเฉยเมยทันที และทั้งหมดนี้ปรากฏสู่สายตาของครรชิตและณิชาที่กำลังยืนอยู่อีกด้านหนึ่ง ครรชิตเลิกคิ้วขึ้น “ณิชา เห็นนั่นไหม รุ่นพี่ในวงการบันเทิงต่างก็เป็นแบบนี้ คุณก็ควรฝึกฝนเช่นกัน” “สิ่งที่เหยียบย่ำความรักที่แท้จริงของผู้อื่น ฉันไม่สามารถทำมันได้ค่ะ” “ถ้าคุณคิดอย่างนั้น แล้วคุณจะสูญเสีย ผมแนะนำให้คุณเปลี่ยน” ครรชิตจงใจจี้จุด ณิชายังคงส่ายหน้า “ไม่ค่ะ ฉันไม่อยากเป็นแบบนั้น ฉันชอบที่จะเป็นตัวของตัวเอง” “งั้นก็จบ ผมไม่มีเวลาพอที่จะเป็นพี่เลี้ยงเด็กของคุณ จะเสียจะได้มันก็ขึ้นอยู่กับคุณเอง” ปากของเขาเป็นเสียงแห่งความผิดหวัง แต่ในหัวใจชื่นชอบเธอมากขึ้น ช่างเป็นผู้หญิงดีที่ไม่ปลอม “ไม่จำเป็นค่ะ” เธอยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ เธอจะรักษาความจริงใจด้วยความจริงใจ ต่อสู้กับความเท็จด้วยความเท็จ ครรชิตก็ยิ้มออกมาเช่นกัน ดูเหมือนว่าความกังวลของเขาจะเป็นสิ่งที่ไม่จำเป็น เธอฉลาดมากกว่าที่ตัวเองคิด สิ่งที่น่าชื่นชมคือเธอยังเป็นคนจิตใจดี ถึงแม้ว่าเธอจะไม่ได้พูดอย่างชัดเจน แต่ในใจของทั้งสองตระหนักชัดเจน นี่คือสำนักงานใหญ่ของบริษัทบันเทิง ตัวอาคารไม่เหมือนใครมีรูปร่างที่เป็นเอกลักษณ์ กสิณไม่ชอบที่มีแฟนคลับจำนวนมากอยู่หน้าประตูบริษัทตระกูลอรียาสกุลทุกวัน ส่งผลกระทบร้ายแรงกับการเข้าถึงของพนักงานคนอื่นๆ ดังนั้นบ้านหลังนี้จึงถูกสร้างขึ้นที่ด้านข้าง พวกเขาเข้าไปด้วยกัน นอกเหนือจากสำนักงานของนายหน้าแล้วยังมีสตูดิโอส่วนตัวสำหรับดาราใหญ่ด้วย ชั้นล่างเป็นห้องโถงสันทนาการ มีเปียโนสีขาวหลังหนึ่ง บนชั้นสองเป็นพื้นที่สำหรับการฝึกอบรมของผู้มาใหม่ บนชั้นสามและชั้นสี่เป็นสำนักงานของดาราและตัวแทนที่มีชื่อเสียง บนชั้นห้าเป็นห้องเสื้อผ้า พื้นที่ในชั้นเรียนสตูดิโอ ชั้นใต้ดินเป็นพื้นที่ของการถ่ายภาพ แต่คนที่มีชื่อเสียงโด่งดังไม่ได้มาบ่อยๆเพราะงานยุ่งมาก ที่มีชื่อเสียงโด่งดังอย่างผลิตาก็ไม่ค่อยได้มาเช่นกัน มักจะมีแค่คนใหม่ที่มาฝึกอบรมเท่านั้น ตลอดทางผู้คนต่างก็ทักทายครรชิต เห็นณิชาที่อยู่ข้างๆครั้งแรกก็ประหลาดใจ จากนั้นก็พยักหน้าให้ด้วยรอยยิ้มถือว่าเป็นการทักทาย ที่มุมของชั้นสอง ผลิตาที่เพิ่งเจอมีผู้ช่วยอยู่ข้างๆ เธอเปลี่ยนเป็นชุดกีฬาพร้อมกับถักเปีย ดูเด็กและสวย “สวัสดีค่ะผู้อำนวยการครรชิต” เธอทักทายเขาอย่างสุดซึ้ง ถึงแม้ว่าจะไม่ได้เป็นนักร้อง แต่ความสำเร็จในแวดวงภาพยนตร์ในวันนี้ ครรชิตเป็นหนทางสู่ความสำเร็จ เป็นสะพานก้าวสำคัญ “สวัสดี” ครรชิตยิ้มในแบบเดียวกัน เพียงแต่ค่อนข้างไม่ใส่ใจ เมื่อเห็นณิชา เธอก็มองพิจารณา แต่ได้ความว่าไม่รู้จัก “รุ่นพี่ผลิตา สวัสดีค่ะ” ณิชาทักทายเธออย่างอบอุ่นและการกระทำที่สุภาพ ผลิตาค่อนข้างสับสน เธออยู่โรงเรียนเดียวกับเธอเหรอ ทำไมไม่เคยเห็นเธอเลย “คุณคือ...” “ฉันคือณิชา ไม่คิดเลยว่าพี่ผลิตาจะลืมฉันเร็วขนาดนี้” ณิชาพูดและยิ้มอย่างสงบเยือกเย็น ดูไม่เหมือนเป็นคนใหม่เลย ไม่มีความรู้สึกของความกลัว “คุณคือณิชาเหรอ” ผลิตาส่งเสียงดังอย่างประหลาดใจ จนเกือบจะสูญเสียตัวตน เพราะว่าเธอตกใจมาก มันเป็นไปไม่ได้สำหรับที่จะคิดว่าเป็นคนเดียวกันกับผู้หญิงที่น่าเกลียดคนนั้น ภายใต้การปรับลดลง มีความคล้ายคลึงกันมากระหว่างคิ้ว แต่เธอก็ยังไม่สามารถรับความงดงามของณิชาได้ “ใช่สิคะ ดูไม่เหมือนเลยเหรอ” ณิชาสัมผัสใบหน้า เพลิดเพลินกับการเปลี่ยนแปลงของผลิตาจากอาการช็อกเป็นความอิจฉา ผลิตากลับมาเป็นปกติ “ดูไม่เหมือนเลย รุ่นน้องณิชาสวยขึ้นมาก ที่เธอเข้าบริษัทบันเทิงของเรา คุณอาของเธอรู้ไหม” “มันเป็นเรื่องของฉัน ไม่จำเป็นต้องผ่านเขา” ณิชายิ้มนิ่งๆ ครรชิตดูการสนทนา เขาไม่ได้อยากให้ณิชารู้ตั้งแต่มาวันแรก เธอต้องทะเลาะกับเขาแน่ อย่างน้อยก็จนกว่าเธอจะยอมรับงาน นั่นอาจจะดีกว่านี้หน่อย “ณิชา ผมมีเวลาจำกัด ผมจะพาคุณไปห้องเรียนเต้นวันนี้ให้คุ้นเคยก่อน” เขารีบบอกลาผลิตาแล้วเดินนำไป “ลาก่อนค่ะ” ณิชาไม่ลืมที่จะบอกลา ใบหน้าที่งดงามนั้นพาให้คนอึ้ง “ช่างเป็นผู้หญิงที่สวยมากจริงๆ ถ้าได้ถ่ายภาพยนตร์จะดีแค่ไหนนะ แต่น่าเสียดายที่ถูกขุดไปร้องเพลง” ผู้ช่วยที่ยืนอยู่ข้างผลิตาถอนใจ “หุบปาก เธอจะรู้อะไร” ผลิตามองตาขวาง ผู้ช่วยเงียบเสียงลงทันที ผลิตามองไปทางณิชาด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความร้ายกาจ ดีนี่ณิชา ปกปิดใบหน้าก็เพื่อรอโอกาสแบบนี้งั้นเหรอ แล้วแถมยังได้รับความโปรดปรานจากครรชิตอีก รู้แล้วเหรอว่าเจ้าของเสียงนั้นคือณิชา เธอรู้สึกถึงร่องรอยภัยคุกคามในหัวใจ แต่ไม่เป็นไร ตอนนี้เธอมีผู้สนับสนุนที่ใหญ่กว่า ถึงแม้ณิชาจะเป็นคนของตระกูลอรียา แต่ก็ไม่ได้เป็นคนโปรดของกสิณ เธอไม่จำเป็นต้องสนใจ เพราะตอนนี้กสิณหนุนหลังเธออยู่ เดินเข้าไปในห้อง มีชายคนหนึ่งกำลังตบมือตามจังหวะ ส่วนคนที่เหลือก็ตามจังหวะเขา พวกเขากำลังฝึกเต้น “ทุกคนหยุดก่อน วันนี้ผมจะแนะนำสมาชิกใหม่ให้พวกคุณ” ครูสอนเต้นที่อีกด้านหนึ่งยกมือส่งสัญญาณให้ทุกคนหยุดสักครู่ ครรชิตดันเธอเข้าไปตรงหน้าทุกคน ณิชาเห็นผู้หญิงหลายคนเสื้อผ้าเปียกชุ่ม พวกเขาเหงื่อออกเหมือนโดนฝนและหอบอย่างหนัก “ยินดีที่ได้รู้จักทุกคน ฉันชื่อณิชา โปรดให้คำแนะนำด้วยนะคะ” ในห้องที่เต็มไปด้วยผู้มาใหม่ ทุกคนที่จะเป็นไอดอลหน้าใหม่ต้องผ่านการฝึกแบบนี้ เพื่อสามารถควบคุมแขนขาให้ชำนาญบนเวที การเรียนรู้การเต้นไม่ใช่แค่ความหลากหลายของรูปแบบ ยิ่งกว่านั้นมันทำให้ยิ่งรู้สึกอิสระคล่องตัวมากขึ้นเมื่ออยู่บนเวที ทุกคนในห้องพยักหน้าและยิ้มทักทายให้เธอ มีไม่กี่ใบหน้าเย็นชาเฉยเมยไม่ตอบสนองแต่ก็ยิ้มไม่จริงใจให้ลวกๆ มันอยู่ในสายตาของณิชาทั้งหมดแต่กลับไม่แสดงสีหน้าอะไร “สวัสดีค่ะครู” ณิชายื่นมือออกไปจับ ครรชิตตบไหล่ของเขา “กันต์ ผมฝากณิชาให้คุณ เธอเหนื่อยหรือป่วยก็ไม่ยกเว้น ผมให้คุณตามสบาย” เขาหันไปทางณิชา พูดด้วยอารมณ์อบอุ่นว่า “วันนี้ให้คุณคุ้นเคยกับสภาพแวดล้อมที่นี่ก่อน ผมมาที่นี่ทุกวัน มีเรื่องอะไรก็โทรหาผมได้” “ฉันเข้าใจแล้วค่ะ คุณไปก่อนได้เลย” ไม่สามารถให้เขาอยู่ด้วยได้ตลอดไป เธอควรจะพึ่งพาตนเอง “ดี” ครรชิตยิ้มให้กำลังใจเธอ แล้วหันไปหาคนอื่น “พวกคุณทุกคนก็พยายามเข้านะ อาทิตย์หน้าจะมีการออดิชั่นใหม่ ผมหวังว่าพวกคุณจะแสดงให้ดีที่สุด” คำพูดของเขาทำให้เกิดเสียงสะท้อนกับคนมากมาย ในสายตาของทุกคนมีแผน แม้ว่าจะไม่ได้แสดงอาการตื่นเต้นมาก แต่ความปรารถนาที่สดใสในสายตาทำให้รู้ว่าจิตวิญญาณของพวกเขาตื่นเต้น ออดิชันใหม่งั้นเหรอ ณิชาครุ่นคิด เป็นการแข่งขันอะไร เธอต้องเข้าร่วมด้วยไหม ทุกคนกลับเข้าสู่การฝึกอีกครั้ง ณิชาหาที่ยืนที่พอเหมาะ แล้วตามขั้นตอนของพวกเขาไป แต่ความสามารถพิเศษของเธอดูเหมือนจะไม่มีพรสวรรค์สำหรับการเต้น แข็งทื่อเท่าที่จะเป็นไปได้ ผู้หญิงที่อยู่ข้างๆเธอเผยร่องรอยของการเยาะเย้ย “พักก่อนแล้วค่อยฝึกต่อ” คนสามหรือห้ารวมกลุ่มกันนั่งบนพื้น ทุกคนต่างเหนื่อยและมึนงง และไม่ค่อยเป็นมิตรกับณิชา “ฉันว่าพวกเราฝึกไปก็ไร้ผล ทุกคนต่างไม่มีหัวนอนปลายเท้า การออดิชั่นครั้งนี้ฉันคิดว่ามันถูกตัดสินแล้ว” “ใครให้เกิดมามีพื้นหลังดีล่ะ และยิ่งถ้าเธอสวยอยู่แล้วจะมาเหนื่อยที่นี่ทำไม แค่กระดิกหางก็จะได้ทุกอย่างแล้ว” ณิชากำลังนั่งดื่มน้ำอยู่อีกด้าน สิ่งที่พวกเขาพูดเธอได้ยินชัดเจน แน่นอนว่าจุดประสงค์คือเพื่อให้เธอได้ยิน เธอแกล้งทำเป็นไม่ได้ยิน ยังคงจิบน้ำเล็กน้อย มีบางอย่างที่ไม่ต้องอธิบาย ถ้าบริสุทธิ์ใจก็ไม่จำเป็นต้องแก้ตัวอะไรทั้งนั้น การฝึกอบรมของวันนี้ บอกให้เธอรู้ว่าการเป็นศิลปินนั้นยากแค่ไหน มันเป็นงานที่หนักหนาสาหัสเบื้องหลังการฉายแสง มันเริ่มมืดแล้ว หลังจากณิชาอาบน้ำแล้วก็ถือกระเป๋าออกจากบริษัท ยังคงมีบางคนอยู่ที่ประตู แต่การปรากฏตัวของเธอไม่ได้ก่อให้เกิดความปั่นป่วนมากนัก ผ่านอาคารสีดำ เธออดไม่ได้ที่จะหันศีรษะไปมองอีกครั้ง รถสปอร์ตสีน้ำเงินเข้มผ่านมาข้างหลังเธอ จนกระทั่งเธอหันหลังไป รถก็ไปไกลแล้ว