ตอนที่ 112 เริ่มการแข่งขันอย่างเป็นทางการ

ต๭นที่ 112 เริ่มการแข่งขันอย่างเป็นทางการ การต่อสู้ที่ดุเดือดกำลังจะเริ่มขึ้น สิ่งที่เกิดขึ้นจะเป็นอุบัติเหตุกับความประหลาดใจ มันเหมือนรถไฟเหาะ ทันทีที่พ้นจากอันตรายก็ตกอยู่ในอันตรายอีกครั้ง “มันอยู่ที่นี่” ครรชิตเปิดประตูห้องหมายเลข 2126 ด้านขวาเป็นผนังกระจกทั้งหมด มีโซฟาอยู่ด้านซ้าย และมีเสื้อผ้าอยู่ทุกประเภท ณิชามองพวกมันบางชุด ไม่สามารถบอกได้เลยว่าคืออะไร ไม่รู้ว่าชุดพวกนี้ใส่อย่างไร ก่อนหน้านี้ชุดของเธอมีป้าโอ้มคอยจัดเตรียมให้เธอ ด้วยสายตาของคนรุ่นเก่าก็มักจะอนุรักษ์นิยม จึงชินกับการแต่งตัวแบบนั้น ดังนั้นเมื่อออกจากบ้านตระกูลอรียา เสื้อผ้าที่ตัวเองซื้อด้วยเงินก็จะมุ่งเน้นเป็นชุดกีฬาเสียส่วนใหญ่ เพราะมันทั้งสวมใส่สบายและราคาถูก “ณิชา ชุดของคุณไม่ได้อยู่ที่นี่ มาทางนี้” ครรชิตขำที่เห็นเธอศึกษาเสื้อผ้าเหล่านั้นด้วยท่าทางทนทุกข์ เธอเอาเสื้อผ้าในมือแขวนไว้ที่เดิมแล้วเดินไปหาเขา ครรชิตยื่นชุดที่อยู่ในถูงสีดำอย่างดีให้เธอ เธอมองที่มุมของถุงผ้าก็เห็นป้าย ถึงแม้ว่าเธอจะไม่รู้จักแบรนด์ แต่รู้สึกว่ามันละเอียดอ่อนและพิถีพิถันอย่างดี “ไปลองดูสิ น่าจะพอดีนะ” เธอเดินไปที่ห้องแต่งตัวพร้อมกับเสื้อผ้า เปิดออกดู เห็นชุดเดรสสีขาวบริสุทธิ์ น่าจะเป็นกระโปรงยาว มีดอกไม้เล็กๆติดที่หน้าอก ถึงแม้ว่ามันจะเป็นสีขาวแต่ชุดไม่ได้ดูเรียบง่ายเลย คุณภาพดีเยี่ยม ดูคล้ายจะเป็นผ้าไหม ไข่มุกประดับส่องแสงแพรวพราว ชุดเดรสทั้งตัวคัตติ้งเรียบง่าย ชอบชุดเดรสแบบนี้มาก แต่งสวมใส่ได้พอดี เหมือนว่ามันถูกออกแบบมาเพื่อเธอโดยเฉพาะ ออกจากห้องแต่งตัวมา ที่ฝั่งตรงข้ามก็เป็นกระจก เธอยืนมอง มองตัวเองในกระจกด้วยความงุนงง ครรชิตมองเด็กสาวตรงหน้าด้วยความประหลาดใจ เส้นผมสีดำดั่งเส้นไหมของเธอที่เพิ่งยาวพ้นไหล่นั้นดูนุ่มสลวย ใบหน้าเรียบง่าย ขาวใสชุ่มฉ่ำ ไม่เห็นข้อบกพร่องแม้แต่น้อย ร่างผอมเพรียวไร้ที่ติ บริสุทธิ์ไร้การปรุงแต่ง ครรชิตผิวปาก “ไม่เลว สวยมาก เกือบจะหลงเสน่ห์คุณแล้ว” “คุณชมเกินไปแล้วค่ะ” ณิชาหันไปเล็กน้อย ไม่ได้มีการแสดงความเขินอาย เธอรู้ว่าในวงการบันเทิง สิ่งที่จำเป็นคือความมั่นใจและความภาคภูมิใจ “แต่ก็นั่นแหละ คุณเยี่ยมมาก” เขาไม่สามารถหาคำที่ดีที่สุดมาอธิบายความเป็นเธอได้ ในวงการบันเทิงมีคนสวยมากมาย แต่เขาสามารถพูดได้ว่า ไม่มีผู้หญิงคนไหนดูบริสุทธิ์เท่าเธอ เธอเป็นเหมือนนางฟ้า ทั้งสองคนยิ้มให้กัน ถึงแม้ว่าหัวใจจะอบอุ่น แต่เรื่องเกี่ยวกับความรักแล้วนั้น ความรักทำให้คนเหนื่อย แต่มิตรภาพกลับเป็นยาแก้ปวด ที่สามารถบรรเทาอาการเจ็บปวดได้ เมื่อออกมาก็มีรถสปอร์ตสีดำจอดอยู่ท่ามกลางรถหลายคัน และคนที่อยู่ข้างในกำลังเฝ้ามองเธอ และหวังว่าในวันพรุ่งนี้เธอจะสามารถเผชิญหน้ากับมันอย่างใจสงบ ตระกูลอรียา “คุณอา คุณกลับมาแล้ว” กสิณกลับมาบ้าน ขึ้นไปข้างบน เห็นนิมมานอยู่ในชุดนอนกำลังยืนรอที่หน้าประตูห้อง เขาลูบผมของเธอด้วยความเอ็นดูแล้วชักมือกลับ “ทำไมเธอยังไม่นอน ใส่ชุดน้อยชิ้นมายืนที่ประตูระวังจะเป็นหวัด” “ฉันมีบางอย่างจะถามคุณค่ะ” นิมมานไม่ได้มีความสุขเหมือนเช่นปกติ ดูมีบางอย่างในใจ “เรื่องอะไร เธอถามสิ” กสิณสามารถเดาบางอย่างได้คลุมเครือ “ณิชาไปอยู่ในบริษัทบันเทิงได้ยังไงคะ คุณเจอเธอแล้วเหรอ ทำไมคุณไม่บอกฉันล่ะคะ” หรือว่ามีอะไรระหว่างพวกเขาที่เธอไม่รู้งั้นเหรอ ณิชาชอบคุณอา หรือว่าเธอสมหวังแล้วงั้นเหรอ ตั้งแต่ณิชาไปแล้ว คุณอาก็ไม่ได้สนใจอะไรเธอมากนัก ถึงแม้ว่ามันจะเป็นแค่การเปลี่ยนแปลงเล็กน้อย แต่เธอก็ยังสามารถรู้สึกได้ คิดเสมอว่าณิชานั้นหายไปแล้ว แต่วันนี้เธอเห็นวิดีโอที่น่าทึ่งบนอินเทอร์เน็ต ณิชาที่สวยงามทำให้เธอประหลาดใจและยิ่งแปลกใจที่ไปปรากฏตัวในบริษัทบันเทิงภายใต้บริษัทตระกูลอรียาสกุล เขาลูบศีรษะของเธอ “นิมมาน ฉันก็เพิ่งรู้เรื่องนี้เหมือนกัน ณิชาถูกคุณอาครรชิตค้นเจอ” เป็นครั้งแรกที่เขารู้สึกตระหนกกับนิมมาน เขาไม่อยากให้นิมมานรู้เกี่ยวกับเรื่องของเขากับณิชา อย่างน้อยก็ยังไม่อยากให้เธอรู้ในตอนนี้ “ที่แท้ก็เป็นอย่างนี้นี่เอง” นิมมานยิ้มอย่างเข้าใจ ยิ่งมั่นใจว่ามีบางอย่างผิดปกติระหว่างพวกเขา ตัวอย่างเช่น ครรชิตไม่รู้จักณิชางั้นเหรอ หรือเช่นว่าทำไมคุณอาไม่บอกว่าพบณิชาแล้ว เห็นเธอเป็นเด็กสามขวบที่หลอกง่ายหรือยังไง ไม่ได้ เธอไม่สามารถปล่อยณิชาไปได้ กรินทร์ก็กำลังจะกลับมาเร็วๆนี้แล้ว ตอนนี้แม้แต่คุณอาก็บอกไม่ได้ว่าอยู่ข้างเธอ ฉะนั้นเธอไม่สามารถนั่งอยู่เฉยๆเพื่อรอความตายได้ กสิณเปิดประตูให้เธอ “รีบไปนอนเถอะ เด็กดี” นิมมานเดินไปไม่กี่ก้าวก็หันกลับมา “คุณอาคะ พรุ่งนี้ฉันไม่มีเรียน ฉันสามารถไปดูการแสดงของณิชาได้ไหมคะ เธอเป็นครอบครัวของฉัน ฉันควรจะไปเชียร์เธอ” “ได้ พรุ่งนี้เธอก็ไปกับฉัน” กสิณตอบส่งๆ ไม่ได้อ่านความคิดของนิมมาน สิ่งแรกที่ตื่นขึ้นมาในตอนเช้า ไม่ได้คาดหวังว่าวันนี้จะมีการแข่งขัน แต่เอาปฏิทินจากใต้หมอนมากากบาทสีแดงลงบนตัวเลข เมื่อมองไปก็เหลืออีกเพียงวันเดียวเท่านั้นที่ไม่มีเครื่องหมาย วันมะรืนเป็นวันที่พี่กรินทร์จะกลับมา เธออยากจะไปพบเขาที่สนามบิน แต่เธอก็กลัวว่ามันจะทำให้เขาเดือดร้อน ช่างเถอะ รอจนกว่าเขาจะกลับบ้านตระกูลอรียาแล้วกัน หวังว่าจะได้พบเขาเร็วๆนี้ ที่แท้การได้คิดถึงใครสักคนแบบนี้ช่างเป็นเรื่องที่งดงามเหลือเกิน เด็กหนุ่มหล่อเหลาที่ปฏิบัติต่อเธออย่างอ่อนโยน หลังจากอาบน้ำเสร็จ ก็มาส่องกระจกด้วยจิตวิญญาณเต็มเปี่ยม เธอฟังคำพูดของครรชิตอย่างแท้จริง ไม่ต้องคิดอะไรทั้งนั้น คืนนี้หลับให้สบาย ที่ข้างล่างมีรถสปอร์ตสีแดงจอดอยู่ เป็นปริพล ไม่ได้เจอเขามาเป็นสัปดาห์แล้ว เธอเดินไปที่ด้านข้างของตัวรถ “ปริพล คุณมาทำอะไรที่นี่แต่เช้าขนาดนี้คะ” “รอเธออยู่ จะต้องไปแข่งไม่ใช่เหรอ ฉันเลยตั้งใจมารับเธอ” ปริพลพูดอย่างมั่นคงเป็นธรรมชาติ “อ้อ” ณิชามึนงง “คุณรู้ได้ยังไง” เธอจำไม่ได้ว่าบอกเขา ปริพลส่งนิตยสารให้เธอ “มันเขียนไว้น่ะ ขึ้นมาเร็ว ฉันจะไปส่งเธอเอง” “ต้องรบกวนคุณแล้วค่ะ” ณิชาเข้าไปในรถ มองดูรายงานในนิตยสาร มันเต็มไปด้วยข่าวลือเกี่ยวกับการศัลยกรรมความงามและการแข่งขันใหม่ แสดงว่ามีหลายคนที่รู้เรื่องนี้แล้ว กสิณ นิมมาน พวกเขาก็ได้เห็นแล้วใช่ไหม แต่หวังว่าพวกเขาจะไม่เห็นมัน