ตอนที่ 40 แรงปรารถนาที่ทะลักล้นเข้ามา

ต๭นที่ 40 แรงปรารถนาที่ทะลักล้นเข้ามา ใบหน้าเรียวเล็กตรงหน้าเจ็บจนต้องแสดงออกถึงความอ่อนแรงและซีดเผือดนั่นออกมา ปลายคางที่เรียวเล็กยิ่งกว่านั้น ก็เผยให้เห็นถึงความงดงามยามที่เธอป่วย ผู้หญิงคนนี้ขนาดไม่สบายอยู่แท้ๆยังมีเสน่ห์ดึงดูดใจคนได้ถึงขนาดนี้เลย! ความรู้สึกที่ว่านี้ทำเอาเขาหงุดหงิดขึ้นมา ธวลิตยกมือขึ้นมาบีบไปที่คางเรียวเล็กนั่นของเธอ ราวกับกำลังมองประเมินสินค้าแบรนด์ดังชิ้นหนึ่งพลางขยับคางซ้ายขวาไปมา “ผู้หญิงอย่างเธอนี่มันน่าสนใจดีจริงๆ หลักฐานมัดตัวจนเถียงไม่ออกขนาดนี้แล้วยังจะมาเรียกร้องความบริสุทธิ์ใจที่ตัดสินเองอยู่ฝ่ายเดียวนั่นอีก เธอนี่เป็นผู้เชี่ยวชาญในด้านการโกหกจริงๆสินะ เฮอะ!”เขาสะบัดมือออก ดารุถูกธวลิตผลักจนล้มลง ไปบนเตียงนอนนั้น แคว่ก-- ทันใดนั้นก็ตามมาด้วยเสื้อผ้าบนร่างของเธอที่ถูกกระชากออกเป็นชิ้นๆ และอยู่ในกำมือของปีศาจร้ายอย่างไร้ซึ่งเรี่ยวแรงไม่ต่างจากเธอในตอนนี้เลย! เขาใช้วิธีเดิมนี่อีกแล้ว! ดารุจำประสบการณ์ที่ไม่น่ายินดีเมื่อครั้งก่อนและไม่นานมานี้นั่นได้ “คุณจะทำอะไรน่ะ!”ขณะที่ต่อสู้ขัดขืนอยู่นั้น เสื้อตัวนอกของเธอก็ถูกธวลิตฉีกออกไปเสียแล้ว ตอนนี้เธอสวมใส่ แค่ชุดชั้นในตัวบางอยู่เท่านั้น! แคว่ก-- สิ่งที่ตอบกลับเธอมาคือเสียงของกางเกงที่ถูกกระชากออกจนขาดวิ่น ภายในชั่วพริบตาเดียวเนื้อหนังส่วนใหญ่ของเธอก็โผล่พ้นออกมากลางอากาศนี้ได้แล้ว “เธอจะกลัวอะไรนัก!”ปีศาจร้ายหัวเราะเย็นชาราวกับดังขึ้นมาจากนรกก็ไม่ปาน “มีใครไหนบ้างเล่าที่เสื้อผ้าบนตัวเธอไม่ใช่ฉันที่เป็นคนเปลี่ยนให้น่ะ ฉันเห็นมันมาตั้งกี่ครั้งแล้ว!”นายปีศาจนั่นทิ้งเศษผ้าลงไปบนพื้นอย่างพึงพอใจ พลางใช้มือ อีกข้างกดส่วนที่เปลือยเปล่าของดารุไว้ แรงกดมหาศาลนี้ทำเอาเธอขยับตัวไม่ได้เลย ทำได้แค่เพียงหลับตาลงปี๋อย่างรู้สึกจ็บปวด “คุณธวลิตคะ คุณทายาเลยเถอะค่ะ ทาเสร็จแล้วฉันจะได้ไปล้างออกทันทีทันใดเลย!”มือที่อยู่บนแผ่นหลังนั่น ออกแรงเยอะเกินไป พอกดไปโดนที่บาดแผลปุ๊บ เธอก็ถึงกับเหยียดริมฝีปากขึ้นอย่างปวดร้าว แต่เขาก็ยังไม่ลืมที่จะแกล้งเธออีก! ทุกๆครั้งเขาจะใช้วิธีนี้บีบบังคับเพื่อให้เธอทายา ซึ่งเธอไม่คิดจะยอมให้เขาได้ทามันอีกแล้วแน่ๆ เขาเพิ่มแรงที่กดลงมาบนหลังนั่นขึ้นมาอีกขั้น ดารุรู้สึกราวกับกำลังจะขาดอากาศหายใจ ลมหายใจหนักที่เธอสูดเข้าไป นั้นพ่นลมออกมาได้อย่างไม่สม่ำเสมอ จนมีเสียงดังกระหึ่มจากในลำคอออกมา “ดารุ เธอฟังฉันไว้ให้ดีๆนะ ถ้าเธอกล้าไปล้างยาที่ฉันทาให้ออก ครอบครัวกับชู้รักของเธอจะต้องซวยกันทั้งหมด!”ธวลิตรู้ดีว่าผู้หญิงคนนี้ต่อรองด้วยได้อย่างยากเย็นขนาดไหน เขาเลือกไม่ได้ที่จะต้องใช้วิธีเดิมนี้ พอคิดไปคิดมา ก็มีแต่วิธีนี้เท่านั้นที่พอจะทำให้เธอฟังสิ่งที่เขาพูดสักนิดหนึ่งบ้าง ร่างกายส่วนล่างของเธอนั้นอ่อนแรงลง ดารุไม่ขัดขืนอีกแล้ว พลางล้มตัวลงนอนไปบนเตียงอย่างสงบนิ่ง ธวลิตดึงมือที่กดอยู่นั้นออกอย่างพอใจ พลางตั้งใจทายาให้เธออย่างขะมักเขม้น นิ้วมือพลางสัมผัสลูบไล้ไปบนผิวกายที่แสนจะบอบบาง ผิวพรรณของเธอนั้นช่างไวต่อความรู้สึกเหลือเกิน เพียงแค่เขาถูและคลึงลงไปเบาๆ ก็ปรากฏรอยแดงขึ้นมา ทีละนิดได้เสียแล้ว ส่วนโค้งเว้าบริเวณหลังของเธอนั้นช่างงดงาม ส่วนเอวบางของเธอก็โค้งเว้าเป็นรูปตัว S ที่ดึงดูดคนนั่นได้อย่างเป็นธรรมชาติ เมื่อย้ายฝ่ามือมายังบริเวณส่วนของเอวคอดกิ่วนี่แล้ว มันอ่อนนุ่มบอบบางยิ่งกว่าที่เขาจินตนาการไว้เสียอีก “ทาเสร็จรึยังคะ”มือทั้งสองข้างที่บริเวณหลังนั้นเลื้อยต่ำลงไปเรื่อยๆ จนมาหยุดอยู่ที่เอวของเธอ และเธอก็จำได้ว่าบริเวณนี้ไม่ได้มีบาดแผลแต่อย่างใด “หมุนตัว”ธวลิตหยุดมือลงอย่างเก้อเขิน พลางออกคำสั่งเสียงเย็น ดารุหมุนตัวหันกลับมาอย่างเชื่อฟัง เธอหลับตาปี๋ เลือกที่จะมองข้ามสถานการณ์ที่น่าอึดอัดนี้ไป แรงกดของมือที่กระจายอยู่ทั่วแผ่นหลังอย่างอ่อนโยนนั้นนำมาซึ่งความจักกะจี้ จนเธอต้องบิดตัวหนีอย่างอยู่ไม่สุก บรรยากาศแปลกๆพลันแผ่ซ่าน ออกมาจากข้างในร่าง “อย่าขยับ”เสียงของธวลิตนั้นแข็งกระด้าง และน้ำเสียงของเขาก็ไม่เป็นธรรมชาติเหมือนกับก่อนหน้านี้ด้วย ดารุไม่กล้าขยับตัวอีกเลยสักนิดอย่างวิตกกังวล ทว่ามือของเขากลับมาหยุดอยู่ที่บริเวณโคนต้นขาของเธอเข้าเสียแล้ว “แผลนี่ได้มายังไงน่ะ”ธวลิตค้นพบรอยแผลเป็นเก่าที่อยู่ตรงต้นขาเธอนั่นพลางลูบไล้มันไปมา แล้วจึงเงยหน้าขึ้นมาถาม “หมากัดค่ะ”ร่างของดารุสั่นไหว ความทรงจำอันโหดร้ายโผล่พรวดเข้ามาในความทรงจำ ธวลิตรับรู้ถึงอาการสั่นของเธอนั้นได้อย่างชัดเจน จึงไม่ถามอะไรอีก แผลเป็นนี้กินพื้นที่ไปมากกว่าครึ่งของต้นขาเธอ ทำให้จินตนาการได้เลยว่าตอนที่ได้รับแผลเป็นนี้มานั้นเธอต้องเจ็บปวดมากมายขนาดไหน โชคดีที่ยังอยู่ด้านใน จึงมองเห็นมันได้ ไม่ชัดเจนมากนัก ธวลิตกลับไปเป็นเหมือนปกติแล้ว และการทายาให้กับดารุก็กลายมาเป็นกิจวัตรประจำวันที่สำคัญของเขา เขากลับบ้านตรงเวลาทุกวันได้อย่างน่าประหลาดใจ ราวกับว่าเพียงเพื่อมาดูอาการบาดเจ็บของเธอก็เท่านั้น ดารุไม่ได้ขัดขืนอะไรเขาอีก มีเพียงแต่ใบหน้าเธอที่จะแดงแจ๋ขึ้นมาตลอดทั้งขั้นตอนของการทายานั่น เธอยังคงไม่ชินกับการอยู่อย่างตัวเปลือยเปล่าต่อหน้าผู้ชาย บาดแผลบนร่างกายของเธอนั้นดีขึ้นพอสมควรแล้ว ส่วนรอยแผลเป็นก็จางหายลงจนเหลือแต่เพียงรอยแดงเล็กๆ ที่หากไม่ทันได้สังเกตก็คงจะมองไม่เห็นเลย ทว่าธวลิตยังคงยืนกรานที่จะทายาให้เธอต่อไปอีกสักรอบหนึ่ง “โอเคแล้วค่ะ เดี๋ยวแถวๆนี้ฉันจะเป็นคนทาเอง”ใบหน้าของดารุแดงเถือก เธอเอี้ยวลำคอหนีอย่างเขินอาย พลันนั้นมือของธวลิตที่กำลังทายาอยู่ก็ดันตกลงไปโดนที่หน้าอกเธอเข้า “อ๊ะ”ดารุอายจนถอยตัวหนีห่างจากเขา ใบหน้าเล็กขึ้นสีแดงแจ๋จนลามไปถึงใบหู เธอก้มหน้าลงอย่างเขินอายราวกับดอกท้อที่บานสะพรั่งในช่วงต้นเดือนสาม ภายในน้ำเสียงที่เธออุทานออกมาเบาๆนั้นไม่หลงเหลือความเย็นชาเหมือนแต่ก่อนนี้เลย ทว่ากลับมีความอ่อนโยนไร้เดียงสาของเด็กสาวที่เพิ่มเข้าไปแทน ธวลิตมองใบหน้าเล็กที่แดงแจ๋นี้ด้วยความรู้สึกสนใจอย่างท่วมท้น เมื่อถอดเสื้อคลุมตัวนอกที่ประชดประชันนั่นออกแล้ว ที่แท้เธอก็อ่อนโยนแบบนี้ได้เหมือนกันสินะ ขนตางอนของเธอนั้นยาวและกระเพื่อมไหวไปมาอย่างไม่มีหยุดนิ่ง สะท้อนให้เห็นถึงความลับที่ซุกซ่อนอยู่ภายในใจ ใบหน้าของเธอช่างละเอียดอ่อนเหลือเกิน มันเต็มไปด้วยความนุ่มหยุ่นราวกับผิวของเด็กแรกเกิดจนดึงดูดวิญญาณของเขาเอาไว้ พร้อมๆกับที่สั่นคลอนเชือกเส้นหนึ่งที่อยู่ลึกเข้าไปด้านในสุดของก้นบึ้งหัวใจเขาได้ ธวลิตลูบไล้ไปบนใบหน้าของเธออย่างอดใจไม่ไหว เขาใช้นิ้วมือสัมผัสไปบนผิวหน้าที่อ่อนโยนนั่นของเธอ ดารุเงย ศีรษะขึ้นมาอย่างระแวดระวัง เธอไม่เข้าใจกับการกระทำนี้ของเขานัก ทว่าก็ถูกแววตาที่จริงจังนั่นดึงดูดเธอเอาไว้ ดารุจ้องเขม็งไปที่ดวงตาซึ่งเต็มไปด้วยแรงปรารถนาบางอย่างนั่นด้วยความระมัดระวัง จนลืมปิดริมฝีปากนุ่มของตัวเองที่เผยออกมาอยู่นี้เสียได้ นี่มันเป็นการล่อลวงที่นำไปสู่ความตายชัดๆเลย! ดวงตาที่มองมาอยู่นี้เขยิบเข้าใกล้เธอขึ้นเรื่อยๆ รัศมีภายในแววตาสีดำขลับนั่นกระจ่างชัดมากขึ้นทุกทีๆ ท้ายที่สุดแล้วเธอจึงเหมือนกับถูกแววตาที่ร่ายมนต์สะกดนั้นดูดกลืนหายเข้าไปในแววตาอันลุ่มลึกนั่นของเขา พลันนั้นริมฝีปากนุ่มของเธอ ก็ตามมาด้วยความรู้สึกอุ่นร้อนที่อ่อนโยนทาบทับลงมา มือทั้งสองข้างของเขายึดเอวบางของเธอไว้ เธอจึงตกอยู่ในอ้อมกอด ของนายธวลิตไปแบบนี้ได้ ลิ้นเรียวสอดแทรกเข้ามาอย่างรวดเร็วและบังคับให้เธอเผยอฟันขาวสะอาดนั้นขึ้นมา พลันเกี่ยวกระหวัดกับลิ้นของเธอจนเป็นเนื้อเดียวกัน กว่าที่ดารุจะรู้ตัวว่าเกิดอะไรขึ้นบ้างนั้น ธวลิตก็พรมจูบอันดูดดื่มนั่นลึกลงมาเสียแล้ว เธอเคยจูบกับเขาไปแล้วหนึ่งครั้งในงานแต่ง แต่เมื่อเทียบกับครั้งก่อนที่เกิดขึ้นสั้นๆและตามอำเภอใจนั้น ครั้งนี้เขากลับเต็มไปด้วยความอ่อนโยน แถมยังเพิ่มน้ำหนักของรอยจูบที่กดลงมาอย่างไม่มีหยุดนี่ด้วย ดารุรู้สึกลมหายใจติดขัด เธอเริ่มทุบตีไปที่แผ่นหลังกว้างของธวลิต ธวลิตฉวยโอกาสเข้าใกล้พลางดันเธอให้ลงไปอยู่ใต้ร่าง เขาตะโบมจูบลงมาอย่างไม่มีหยุดพัก ฝ่ามือพลันลูบไล้จากเอวขึ้นไปสำรวจยังด้านบน เขาปลุกเร้าร่างกายของเธอจนเกิดเป็นประกายไฟพุ่งพล่าน ดารุรู้สึกว่าตัวเองกำลังถูกความปรารถนาที่เร่าร้อนของเขาจุดชนวนขึ้นมา ราวกับเธอได้หลอมละลายกลายเป็นโคลนที่อยู่ใต้ร่างของเขา เธอรู้สึกกลัวอยู่บ้าง แต่ที่มากยิ่งกว่าคือเธอรู้สึกกระหายในสิ่งนั้น เธอต้องการให้เขาถลำลึกเข้ามามากขึ้นไปอีก ตะขอชุดชั้นในเธอถูกปลดออกจากด้านหลัง ทำให้เนื้อผ้าชั้นในที่เหลืออยู่เพียงชิ้นเดียวนี้ลื่นไหลลงมา เผยให้เห็นเป็นเต้าปทุมถันนุ่มหยุ่นสีขาวนวล ราวกับเป็นดอกไม้งามสองดอกที่ชูชันแตกหน่อขึ้น มันเพิ่งจะเคยได้สัมผัสกับสายลมที่ลูบไล้ไปมานี้เป็นครั้งแรก จนกระเพื่อมไหวสั่นสะท้านอย่างบางเบา ฝ่ามือของธวลิตดึงกางเกงชั้นในตัวเล็กจิ๋วของเธอนั่นออก พลางเตรียมตัวที่จะสานต่อไปอีกขั้นหนึ่ง เสียงประตูดังขึ้นก๊อกๆ ตามมาด้วยเสียงนุ่มนวลของน้าธารี “ดารุ หลับแล้วรึยังจ๊ะ” “โอ๊ะ”ดารุที่ได้สติกลับมาแล้วพลันผลักธวลิตที่คร่อมอยู่บนตัวเธอนั้นออกไปอย่างรวดเร็ว แล้วเอ่ยอย่างรีบร้อน “รอแปบนึงนะคะ” ใบหน้าของธวลิตเปลี่ยนเป็นสีอมม่วง เรื่องดีๆที่กำลังเข้าด้ายเข้าเข็มแบบนี้นั้น พอถูกคนขัดจังหวะขึ้นมากลางคัน ก็ทำเอาเขาอารมณ์เสียเป็นอย่างมากเลยทีเดียว “คุณดรณ์โทร.มาบอกจ้ะว่าแผลของหนูดีขึ้นเยอะเลย สามารถที่จะอาบน้ำได้แล้ว น้าเลยเอาชุดคลุมอาบน้ำมาให้”เสียงของน้าธารีจากด้านนอกประตูนั่นดังลอดเข้ามา