ตอนที่ 75 อุปสรรคในสระว่ายน้ำ

ต๭นที่ 75 อุปสรรคในสระว่ายน้ำ “ดีจังเลยค่ะพี่ลิต”นภาพรราวกับคว้าอัญมณีได้ก็ไม่ปาน เธอกระโดดโลดเต้นเป็นเด็กน้อยหัวเราะร่า พลางรักษาท่าทีไร้เดียงสาไว้ “ไปกันเถอะ”เขาโอบรอบตัวเธออย่างจงใจ และไม่ลืมที่จะหยิกลงไปบนเนินเนื้อหน้าอกนั่นด้วย “พี่ลิตตาคนบ้า”นภาพรยิ้มอย่างรักใคร่ ทั้งสองคนเดินผ่านด้านข้างดารุไป และนภาพรก็ใช้ไหล่กระแทกไปที่แขนของเธออย่าง เต็มแรง “ชิ!”เสียงเล็กนั่นดังขึ้นอย่างมีชัยชนะเมื่อสายตาเหล่านั้นประชดประชันเธอได้สำเร็จ ธวลิตถอดเสื้อคลุมตัวยาวทิ้ง และพุ่งตัวลงไปในน้ำแหวกว่ายอย่างอิสระ ท่วงท่าของเขางดงามราวกับมังกรทะเลในโลกจินตนาการ นภาพรที่ยืนอยู่ขอบสระนั้นปรบมือโห่ร้องเชียร์เขาอยู่ เสียงเล็กแหลมนั่นฟังดูแล้วแสบแก้วหูชะมัด เวอร์เกินไปแล้ว ในมือของดารุนั้นกำลังถือกระดาษแผ่นหนึ่งที่น้าธารีได้เอามาให้เมื่อวันก่อน “นายน้อยน่ะเป็นห่วงหนูมากเลย ถ้าหากว่ามีปัญหาหรือถูกใครรังแกอีก แค่ไปหาเขาก็ไม่เสียหายอะไรนี่จ๊ะ” “อ้อ”ดารุตอบกลับไปง่ายๆแบบนั้น ทว่าในขณะที่ธารีกำลังหันหลังกลับไป เธอก็โยนระเบิดลูกใหญ่ลงมาอีกรอบ “หนูอย่าทำตัวให้นายน้อยเค้าเข้าหายากเลยนะ เขาก็เป็นคนหยิ่งๆแบบนั้นอยู่แล้ว แต่ก็ยังให้เบอร์มือถือหนูมาได้เลย นั่นก็เพราะเขาต้องการจะขอคืนดีกับหนูยังไงล่ะจ๊ะ เป็นผู้หญิงน่ะก็ควรที่จะเข้าหาชายหนุ่มก่อน ถึงจะลงรอยกันได้”ธารีหาเรื่องมาให้เธอทำได้อย่างไม่มีหยุดหย่อน ด้วยหวังจะช่วยคลายข้อบาดหมางระหว่างคนทั้งคู่ลง ดารุฟังทุกๆคำที่เธอพูดอย่างไม่มีตกหล่น ทว่าในใจกลับตะโกนร้องว่า “ไม่!” ดึกมากกว่าที่น้าธารีจะเก็บข้าวของหยูกยาแล้วกลับออกไปได้ ดารุนอนพลิกตัวไปมาอยู่บนเตียง กระดาษแผ่นนั้นในถังขยะที่สะท้อนแสงสีขาวท่ามกลางความมืดนั่นเหมือนกำลังโบกมือเรียกเธอหยอยๆ เธอหลบอยู่ใต้ผ้าห่มทันทีหวังจะมองข้ามมันไป ทว่าความว้าวุ่นใจมากมายที่มีก็ทำเอาเธออยู่ไม่สุข คงตัองหยิบเบอร์มือถือของเขาขึ้นมาเท่านั้นล่ะเธอถึงจะสงบจิตสงบใจลงได้ ซึ่งนั่นก็ทำให้เธอหลับเสียสนิท และแม้แต่ความเจ็บปวดก็ไม่อาจปลุกเธอให้ตื่นขึ้นมา ราวกับได้ของล้ำค่าที่หายไปนานกลับคืนมาอีกครั้ง ดารุไม่ได้คิดที่จะโทร.ไปหาเขาหรอก เพราะชีวิตของเธอภายในคฤหาสน์หลังนี้ มีแต่คนคอยจับตาดูทุกการกระทำของเธออยู่ตลอด ธวลิตก็เห็นเธอเหมือนกัน แล้วทำไมเธอจะต้องร้องขอก่อนเขาถึงจะยอมช่วยกันเล่า ตั้งแต่เกิดมาเธอไม่เคยก้มหัวให้ใครหน้าไหนทั้งนั้น ครั้งนี้ก็เหมือนกัน! “โหย เรียนว่ายน้ำนี่ยากจังเลยนะคะ พี่ลิตขา โอบหนูหน่อยสิ ว้าย น่ากลัวจังเลยค่ะ!”ที่สระน้ำนั้นมีเสียงของนภาพรดังขึ้นมาอย่างจงใจ เธอแผดเสียงลั่นทั่วทั้งคฤหาสน์ สระนั่นลึกไม่ถึงหนึ่งเมตรครึ่งด้วยซ้ำ แต่เธอทำเหมือนตกลงไปในมหาสมุทรเสียได้ ธวลิตอุ้มนภาพรขึ้นมาที่ขอบสระ ทั้งสองคนโอบกอดกันราวกับเป็นคู่รักก็ไม่ปาน ทว่านัยน์ตาลุ่มลึกของเขากลับไม่มองมาที่นภาเลยสักนิด แต่เป็นดารุที่เขาส่งสายตามองมาอย่างไม่หยุดเสียแทน อากัปกิริยาสงบนิ่งและไม่สนใจของเธอกระตุ้นความกรุ่นโกรธของธวลิตขึ้นมา มือแกร่งกำแน่นขึ้นเรื่อยๆจนนภาพรร้องโอดเสียงหลง แต่เธอก็ยังไม่ลืมที่จะทำเสียงเล็กเสียงแหลมบอกเขาว่าอย่าใจร้อนนักสิคะ ดารุหลับตาลง ตัดสินใจที่จะหายตัวไปให้พ้นจากสายตาเขา เธอหมุนตัวเดินออกไปด้านนอก กระดาษแผ่นเล็กนั่นถูกเธอขยำจนเป็นก้อนกลม และโยนลงถังขยะไปอีกครั้ง “ถอยไปซิ!”ธวลิตผลักนภาพรออกจากอ้อมกอดตนอย่างหยาบคาย ทันทีที่เขาเห็นสีหน้าไม่ทุกข์ร้อนนั่นของดารุ ธวลิตก็ไม่พอใจเป็นอย่างมาก “อ๊ะ พี่ลิต ต่อสิคะพี่ลิต!” นภาพรร้องบอกเสียงหวาน น้ำเสียงที่ใช้ร้องขอเขานั้นแหลมจนแสบแก้วหูและดูร้อนรนใจ ทำให้ดารุเร่งฝีเท้าเร็วขึ้นไปอีก “เธอ มานี่นะ!”ธวลิตกำลังร้องตะโกนอยู่ที่ด้านหลังนั่น นัยน์ตาของเขาวาวโรจน์เจือด้วยเปลวเพลิงสีแดงอ่อน นั่นเป็นสัญญาณแรกของความเกรี้ยวกราดที่จะตามมา พวกเขาก็กำลังเล่นหนัง AV อยู่แล้วมันเกี่ยวอะไรกับเธอด้วยล่ะ ดารุยังคงเดินหน้าต่อ ไม่ได้คิดว่าที่ธวลิตกำลังตะโกนเรียกอยู่นั่นจะเป็นตัวเธอเอง “ดารุ เธอหูหนวกแล้วรึยังไงห่ะ” ที่แท้ก็เรียกเธอเองหรอกหรือ! ดารุหยุดยืนนิ่งอย่างไม่เต็มใจนัก พลางหันหลังที่บอบบางนั่นใส่พวกเขา “มานี่ มาถูหลังให้ฉันเดี๋ยวนี้”” ธวลิตออกคำสั่งเสียงกร้าวอย่างเอาแต่ใจ บนใบหน้าของเขาไม่ได้แสดงอารมณ์ออกมามากนัก ดูไม่ออกเลยว่าเขากำลังรู้สึกอะไรอยู่ “พี่ลิตขา ให้หนูทำให้ดีมั้ยคะ”นภาพรดึงผ้าขนหนูในมือเขามา มือเล็กพลันลูบไล้ไปบนแผ่นหลังกว้าง และหน้าอกหน้าใจของเธอก็แนบชิดติดกับส่วนเอวของเขา “ถอยออกไป!”เขาปัดมือเล็กที่น่ารังเกียจนั่นออกอย่างไม่ไว้หน้า พลางแสดงออกว่ารังเกียจเธออย่างถึงที่สุด จนนภาพรปล่อยโฮออกมาและวิ่งหนีไป อ่อนแอเกินไปหน่อยแล้วมั้ง แค่นี้ก็ถึงกับร้องไห้เสียแล้ว ถ้าลองปฏิบัติกับเธออย่างที่ทำกับดารุบ้าง หญิงสาวไม่ร้องไห้หาพ่อหาแม่ไปเลยรึไงนะ ดารุเหลือบมองไปที่แผ่นหลังของเธอด้วยสายตาดูถูก พลางยืนนิ่งอยู่กับที่ไม่ขยับเขยื้อนตัว “มานี่!”ธวลิตรู้สึกทนไม่ไหวขึ้นมา เมื่อครู่นี้แม้เขาจะแกล้งทำเป็นพลอดรักกับนภาพรอยู่ แต่ก็ไม่ลืมที่จะจับตาดูทุกการกระทำเล็กๆของดารุด้วย กระดาษแผ่นนั้นที่โยนลงใส่ถังขยะคงเป็นเบอร์มือถือของเขาสินะ ที่แท้เธอก็ไม่คิดที่จะพึ่งพาอะไรเขาเลยสักนิดเดียว! และนั่นยิ่งตอกย้ำให้เขารู้สึกโกรธมากขึ้นไปอีก จนใบหน้าถมึงทึงน่ากลัว! ดารุพลิกตัวกลับมา พลางใช้ดวงตาคู่สวยราวกับหมอกนั่นจ้องมาที่เขา บนใบหน้าฉาบไปด้วยรอยยิ้มเย็นเหมือนเคยเหมือนกับกำลังยิ้มเยาะให้กับความเกรี้ยวกราดของเขา ดารุขยับตัวเข้ามาใกล้ด้วยท่วงท่าสบายๆ บนใบหน้าแสยะยิ้มกว้างทว่าดวงตากลับไม่ยิ้มไปด้วย ใบหน้าที่ขาวบริสุทธิ์ราวกับบัวหิมะนั่นงดงามทว่ากลับไม่น่าดึงดูดเลยสักนิด นัยน์ตาของเธอเฉยชาจนทำให้คนมองต้องล่าถอย ความงดงามนั้นของเธอเป็นเหมือนกับหมอกหนาที่มองได้ไม่เห็น และแม้จะยืนอยู่เบื้องหน้า เธอก็ดูเหมือนอยู่ห่างไกลออกไปเป็นพันๆไมล์ “คงต้องขอโทษด้วยค่ะ เพราะฉันไม่ใช่คนใช้” ดารุตอบกลับอย่างเฉยเมยเหมือนกำลังคุยเรื่องลมฟ้าอากาศ คำพูดนั้นของเธอราบเรียบทว่ามั่นคง แต่ในขณะที่ดารุเอ่ยมันออกมาธวลิตกลับไม่อาจรับรู้ได้เลยว่าใจเธอคิดอะไรอยู่ เพียงแต่สัมผัสได้ถึงความเจ็บปวดของเธอที่ปลีกตัวห่างเขาออกไป มีผู้หญิงตั้งกี่คนที่จ้องแต่จะจับเขาไม่ปล่อย มีตั้งกี่คนที่สรรหาวิธีการมาเพียงเพื่อจะได้ขึ้นเตียงด้วย ทว่ามีแค่เธอคนนี้เท่านั้น ที่มองเห็นเขาไม่ต่างจากปีศาจตนหนึ่ง คิดแต่จะหนีเขาลูกเดียว ความรู้สึกพ่ายแพ้นี้ทำให้เขาว้าวุ่นใจนัก แต่ก็ไม่ได้เปิดเผยมันออกมาให้เธอเห็น “เธอเป็นถึงสะใภ้ของบ้านเชียวนะ เพราะฉะนั้นการรับคำสั่งจากสามีตัวเองก็ถือเป็นงานของเธออยู่แล้ว”ธวลิตชิงพุ่งตัวลงไปในน้ำก่อน เขาหันหลังให้เธอพลางพูดด้วยอย่างสบายอารมณ์ “ลงมาสิ!” ธวลิตออกคำสั่ง ดารุยังคงยืนอยู่ที่ขอบสระนั้น เธอมองสายน้ำใสสะอาดที่กระเพื่อมไหวไปมาจนเป็นคลื่นน้อยๆหลังจากที่เขาได้พุ่งตัวลงไป ทั้งยังสะท้อนแสงจ้าสู้สายตา จนนำเอาความรู้สึกวิงเวียนนั้นมาให้ ดารุตั้งไหล่ตรงเผ็งพลางใคร่ครวญอยู่เล็กน้อย ก่อนจะตัดสินใจคุยกับเขาให้รู้เรื่อง “เราสองคนไม่เหมาะสมกันเลย เราหย่ากันเถอะค่ะ แบบนี้จะทำให้…เห้ย…” ยังไม่ทันจะพูดจบ เธอก็ถูกเขาจับเข่าลากลงมาจนร่างเธอจมลงไปในน้ำทั้งอย่างนั้น ดารุได้แต่ตีขาไปมาและกลืนน้ำเข้าไปหลายอึก คนที่ว่ายน้ำไม่เป็นอย่างเธอกว่าจะเหยียดเท้าให้แตะพื้นด้านล่างได้อย่างมั่นคงนั้นช่างยากลำบาก โพรงจมูกของดารุเต็มไปด้วยน้ำ เธอสำลักมันจนน้ำหูน้ำตาไหลพรั่งพรูออกมา เส้นผมที่ยุ่งเหยิงหลุดรุ่ยมาอยู่บนลาดไหล่และมีบางส่วนปรกอยู่ที่ใบหน้า ดูแล้วรกรุงรังน่าสงสาร ธวลิตหัวเราะฮ่าๆออกมาอย่างอารมณ์ดี เขารู้สึกพอใจเป็นอย่างมากที่ตัวเองสร้างสถานการณ์ชุลมุนนี้ขึ้นมา ดารุได้แต่ลูบน้ำออกจากใบหน้าอย่างเงียบเชียบ พลางก้าวขามุ่งหน้าไปที่ขอบสระนั้น ทว่าด้วยแรงต้านมหาศาลของน้ำที่มี ก็ทำให้มือของดารุพายไปได้ไม่ถึงฝั่งจนเธอเริ่มจะจมหายลงไปน้ำอีกรอบ สายน้ำไหลทะลักเข้ามายังทุกส่วนของร่างที่มีรูอยู่ ดารุรู้สึกมึนงงไปเล็กน้อย เธอวาดมือออกไปอย่างสะเปะสะปะเพื่อกวักน้ำ จนสำลักและแทบจะหายไม่ออก เรียวขาของเธอยืนได้อย่างไม่มั่นคงอีกแล้ว พลันนั้นเสาต้นหนึ่งก็ลอยมาหา ดารุคว้าหมับเอาไว้อย่างสุดชีวิตจนกระทั่งเธอทรงตัวและยืนขึ้นได้ ฟองคลื่นน้ำยังคงสาดปะทะมาโดนใบหน้าอยู่สักพักใหญ่ จนกระทั่งเธอสามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจนอีกครั้ง ทว่าสิ่งที่โผล่เข้ามาในสายตาให้ได้เห็นกลับเป็นรอยยิ้มแสยะ แห่งชัยชนะนั่นของธวลิตเสียแทน เขามาอยู่ข้างๆตัวเธอตั้งแต่เมื่อไหร่กัน จนกระทั่งใบหน้าที่แฝงเจตนาร้ายนั่นโน้มต่ำลงมา เธอถึงได้รู้ว่า “ท่อนเสา” เมื่อครู่นี้น่ะ มันเชื่อมต่อกันกับไหล่หนางดงามนั่น มัน มันเป็นแขนของเขานั่นเอง!ฟ ดารุรีบปล่อยมือออกอย่างรวดเร็ว มือเล็กรีบดิ้นให้หลุดจากแขนที่เหมือนคีมเหล็กนั่นของเขา พลันนั้นลมฤดูใบไม้ร่วงก็พัดโชยมาปะทะเข้ากับเรือนร่างด้านในจนหนาวเหน็บ ดารุใช้สองมือโอบกอดตัวเองไว้เพื่อโหยหาความอบอุ่น และเพราะมือเล็กที่รีบผละออกจากเขาไปแบบนั้น ทำให้ใบหน้าของธวลิตบึ้งตึงมากยิ่งขึ้น และความโกรธก็ถีบตัวสูงขึ้นตามไปด้วยเขามองข้ามสภาพที่น่าสงสารนั่นของเธอไปอย่างเจ็บปวด ก่อนจะออกคำสั่งกร้าวอย่างทุกข์ทรมานใจว่า “มาถูหลังให้ฉันเดี๋ยวนี้!” ดารุไม่ได้เอ่ยอะไรอีก เธอยืนนิ่งไม่ไหวติงอยู่อย่างนั้น และใช้ความเงียบประท้วงต่อต้านเขา “ถูหลังให้ฉันเดี๋ยวนี้!”ธวลิตแผดเสียงสูงออกมาจนแทบจะคำราม โทนเสียงที่ใช้เริ่มรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ “ไม่” ดารุตอบง่ายๆไปเพียงหนึ่งคำ สายน้ำในฤดูใบไม้ร่วงเย็นเยือกอย่างไม่มีที่สิ้นสุด เธอหนาวจนตัวสั่นเทา ทว่ายังคงดื้อค้านหัวชนฝา “เธอลองพูดอีกครั้งซิ!”นัยน์ตาของเขาวาวโรจน์ราวกับจะฆ่าคนได้ ดารุตัวสั่นงันงก ไม่รู้เหมือนกันว่าเธอสั่นเพราะความหนาวหรือ กลัวเขาขึ้นมากันแน่ ทว่าเธอก็ยังตอบกลับเขาไปด้วยคำคำเดิม “ไม่!” ซ่า ซ่า ซ่า! เส้นผมของเธอถูกธวลิตจิกเอาไว้แน่น เขากดหัวเธอลงไปในน้ำทันทีจนเธอไม่อาจขัดขืนอะไรได้เลย มือทั้งสองข้างนั้นไม่ยอมปล่อยมันออก น้ำจำนวนมากไหลทะลักเข้ามาในหู ในโพรงจมูกเธออย่างรุนแรง ดารุนึกอยากจะอ้าปากร้อง ทว่าน้ำก็ไหลเข้ามาท่วมในคอหอยทันทีจนขวางเส้นเสียงของเธอเอาไว้ โอ้ เธอกำลังจะตายแล้วสินะ ขณะที่ดารุเริ่มจะหายใจไม่ออก สมองเริ่มมึนงง และรู้สึกกำลังจะขาดอากาศหายใจตาย แรงที่กดหัวเธออยู่นั้นก็ผ่อนเบาลง ตามมาด้วยดารุที่ถูกเขาดึงผมขึ้นมา “ฉัน…จะ…ไม่…”ดารุนึกอยากจะบอกเขา ว่าเธอจะไม่มีทางยอมแพ้เขาเด็ดขาด ทว่าโพล่งออกมาได้ไม่กี่คำ อะไรบางอย่างก็พุ่งขึ้นมาจากภายในคอหอยนั้นอย่างรุนแรง จนเธอต้องกลืนคำที่เหลือลงไปแล้วไปสำลักออกมา ดารุรู้สึกเบาโหวง ตัวเธอลอยพ้นจากผิวน้ำขึ้นมาแล้ว ความเย็นปะทะเข้ามาจนทั่วทั้งร่างสั่นอย่างควบคุมได้ไม่อยู่ ผ้าขนหนูอ่อนนุ่ม ผืนหนึ่งถูกนำมาวางทับบนร่าง ดารุผลุบเข้าไปในผืนผ้าอย่างโหยหาย เพื่อซึมซับความอบอุ่นจากมัน ร่างกายของเธอเหนื่อยล้าไปหมด เปลือกตาเธอหนักอึ้ง เธอมึนหัวชะมัดเลย รู้สึกเพียงแค่ว่าตัวเองกำลังเคลื่อนที่ไป นอกนั้นก็ไม่รู้อะไรมากไปกว่านี้แล้ว จนกระทั่งดารุได้สติกลับมาอีกครั้ง และเผยอเปลือกตาขึ้นได้สำเร็จ นัยน์ตาของเธอก็สบประสานกับสายตาเย็นชาของเขา นี่เธออยู่ในอ้อมกอดของนายธวลิตแล้วหรือนี่! “ปล่อยฉันลงนะ!” ดารุคำราม น้ำเสียงแหบแห้งอ่อนแรง “ออกไป ออกไปสิ!”ดารุดึงผ้าห่มกลับมาแล้วซุกตัวอยู่ข้างในนั้น พลางคำรามใส่เขา ราวกับกำลังเผชิญห้ากับเสือตัวหนึ่งที่กลืนกินเธอเข้าไปได้ทั้งตัว เขามันไม่ใช่คน! ที่หัวเตียงพลันหนักยวบลงไป และหลังจากนั้นผ้าห่มที่เธอกำไว้ในมือก็ถูกเขากระชากออกจนลอยเคว้ง ร่างของเธอที่โป๊เปลือยนั้น หนาวสั่นอยู่ท่ามกลางอากาศภายนอก จนเนื้อตัวดารุแดงเถือกไปหมด