ตอนที่64 คุณก็ยังคู่ควร

ตอนที่64 คุณก็ยังคู่ควร แต่เดิมจรีภรณ์ก็ไม่เห็นเธออยู่ในสายตาอยู่แล้ว แม้มองก็เหมือนกับไม่ได้มอง เธอหยิบทิชชู่ขึ้นมาเช็ดปากตามใจชอบ และเงยหน้าขึ้นมองชนุตต์แล้วพูดว่า “ไปกันเถอะ” ในสายตาของชนุตต์มีแต่จรีภรณ์ ปกติก็ไม่ได้สนใจชญาภาเหมือนกัน “คุณจรีภรณ์ไม่รู้สึกอะไรจริงๆ ทิ้งลูกชายอยู่กับผู้ชายอื่นแบบนี้ หรือไม่คิดว่ารู้สึกผิดบ้างเหรอ?” จิรภาสเห็นชนุตต์และจรีภรณ์จู๋จี๋กันแบบนั้น สีหน้าก็ยิ่งเคร่งเครียดมากขึ้นเรื่อยๆคำที่พูดออกมานั้นก็ดูคมกริบเช่นกัน จรีภรณ์ฟังคำนี้แล้วก็ตะลึงไปทั่วทั้งตัว ความโกรธก็ทะลักออก เขามีสิทธิ์อะไรมาสั่งสอนตัวเอง ในตอนแรกทิ้งลูกทิ้งเมียก็เป็นเขาแท้ๆ ไม่นึกว่าตอนนี้เขายังจะมีหน้ามาถามตัวเอง จรีภรณ์หันกลับไปจ้องมองเยาะเย้ยถากถางจิรภาส “คุณจิรภาสดูเหมือนจะทำผิดแล้ว เรื่องแบบนี้ไม่ใช่ว่า คุณจิรภาสถนัดที่สุดไม่ใช่หรอกเหรอ?” พูดแล้วก็หันไปมองเยาะเย้ยชญาภาอีก “ฉันว่าทางที่ดีคุณชญาภาดูคุณจิรภาสให้ดีๆจะดีกว่านะ ไม่แน่ต่อไปคุณก็อาจจะถูกคนอื่นแฉเหมือนกัน!” เห็นสายตาที่เหน็บแนมของจรีภรณ์ สีหน้าของจิรภาสก็เปลี่ยนไปทันที ถึงอย่างไรเขาก็ยังโทษตัวเองโกรธตัวเองอยู่ ยืนตะลึงอยู่ที่นั่นไม่พูดอะไรอยู่สักพัก แม้แต่ชญาภาก็หน้าซีดมองจรีภรณ์ ดูเหมือนว่าจะคับข้องใจมาก และจับแขนของจิรภาสไว้แน่น “โอ้ ใช่แล้ว คุณชญาภาอย่าลืมล่ะ ยุคสมัยที่เมียน้อยเที่ยวก่อกรรมทำชั่ว ตอนนี้ยังกล้าโอ้อวดอย่างสง่า ผ่าเผย คุณก็ระวังไว้หน่อย ไม่แน่นะ คนแบบนี้ก็อาจจะอยู่ข้างๆคุณ!” พูดเสร็จก็หันหลังเดินออกไปพร้อม ชนุตต์ ชนุตต์ฟังประโยคนี้แล้วก็มองจรีภรณ์อย่างสงสัย คำพูดของเธอวันนี้พูดแบบแปลกๆ เขามักจะรู้สึกว่าไม่ค่อยปกติ “จรีภรณ์ ระหว่างคุณกับชญาภามีเรื่องบาดหมางอะไรกันหรือเปล่า?” สัญชาตญาณของชุตต์คิดว่าจรีภรณ์และชญาภามีเรื่องบาดหมางกัน คิดขึ้นได้ว่าเมื่อก่อนตอนที่เคยพาเธอมางานชุมนุมแบบนี้ครั้งแรก ก็มีเรื่องถกเถียงกันกับชญาภา “บาดหมางกัน?” จรีภรณ์หัวเราะเยาะขึ้นนิดหน่อย “เธอคู่ควรด้วยเหรอ? ลูกสาวของเมียน้อย เกิดออกมาก็ยังเป็นเมียน้อย ไม่มีทางที่จะปีนขึ้นมาได้!” “เมียน้อย?” ชนุตต์ขมวดคิ้วมองจรีภรณ์ จู่ๆก็ดูเหมือนว่าจะเข้าใจ เธอเป็นลูกสาวของตรีภพ งั้นชญาภาก็ใช่ แต่ว่าตอนนี้คุณหญิงของตรีภพกลับเป็นแม่ของชญาภา ซึ่งนั่นก็คือ ตรีภพเคยมีภรรยา และยังนอกลู่นอกทาง อีกทั้งคู่รักที่นอกลู่นอกทางนี้ก็คือแม่ของชญาภา ในทางกลับกันแม่ของชญาภา ก็คือเมียน้อย และพลิกตัวทีเดียวก็เปลี่ยนโฉมเป็นคุณหญิงของตรีภพ! โอ้พระเจ้า ข่าวใหม่นี้ใหญ่มากจริงๆ เมื่อก่อนทำไมผมไม่สนใจล่ะ ชนุตต์ถูกความคิดของตัวเองทำให้ตกใจ เขามองจรีภรณ์อย่างเห็นอกเห็นใจ มิน่าล่ะจรีภรณ์ถึงไม่กลับบ้าน และก็ไม่ยอมรับตรีภพ เดิมทีก็เป็นเพราะพ่อของตัวเองนอกลู่นอกทาง งั้น ที่แม่ของเธอตายหรือว่าเป็นเพราะอุบัติเหตุจริงๆ? ว่าแล้ว ชนุตต์ก็ค่อนข้างที่จะไม่นิ่งเฉย ตามเหตุผลดังกล่าว งั้นการตายของแม่เธอจะต้องไม่ธรรมดาอย่างแน่นอน แต่ว่าเรื่องนี้ไม่รู้ว่าจรีภรณ์จะคิดถึงหรือเปล่า ถ้าหากว่าเธอรู้ล่ะก็ จะต้องแหลกสลายแน่นอน ชนุตต์จ้องมองชนุตต์อย่างปวดใจ จรีภรณ์ดูเหมือนจะรู้สึกถึงแววตาของเขา ก็คิดว่าเป็นเพราะพฤติกรรมที่หุนหันพลันแล่นของตัวเอง แล้วจึงหัวเราะอย่างรู้สึกเสียใจบ้างเล็กน้อย ทันใดนั้นเอง ผู้ชายคนหนึ่งก็ถือแก้วไวน์แดงเดินเข้ามา หัวเราะอย่างสนุกสนานแล้วพูดกับชนุตต์ว่า “คุณชนุตต์ตั้งแต่มีสาวสวยอยู่ในอ้อมกอด ก็ไม่ค่อยได้มาดื่มเหล้ากับพวกเราเลย” “ใช่แล้ว เมื่อก่อนบอกไว้อย่างดีว่าต้องการลิ้มรสสาวสวยของเมืองเกียง แต่ตอนนี้คุณชนุตต์กลับทิ้งไม่สนใจพี่ๆน้องๆ คงจะฝีมือดีมากใช่หรือเปล่า ถึงทำให้ชนุตต์เพลิดเพลินจนลืมกลับน่ะ?” และผู้ชายอีกคนหนึ่งก็โอบผู้หญิงคนหนึ่งเดินเข้ามาพร้อมกับแซวชนุตต์ ฟังคำพูดนี้ ชนุตต์วินาทีแรกก็รีบมองไปที่จรีภรณ์ทันที เมื่อก่อนตอนที่พวกเขาอยู่ด้วยกันคำพูดเรื่อยเปื่อยพวกนี้พวกเขาก็พูดอยู่บ่อยๆ แต่ว่าตอนนี้ ไม่เหมือนกันแล้ว จรีภรณ์กับผู้หญิงเหล่านั้นไม่เหมือนกัน อีกทั้งเขายังต้องการที่จะกุมมือจรีภรณ์ไปตลอดชีวิตจริงๆ และปกติก็ไม่อนุญาตให้คนอื่นมากลั่นแกล้งเธอ แล้วจึงแกล้งทำเป็นโกรธเป็นฟืนเป็นไฟพูดว่า “เด็กคนนี้เบื่อชีวิตแล้วหรือยังไง นี่คือพี่สะใภ้ของนาย!” “พี่สะใภ้? อั้ยหยา พี่สะใภ้ขอโทษนะ พวกเราพี่น้องเหล่านี้อยู่ด้วยกันบ้าจนชินแล้ว ล้อเล่นขึ้นมาเรื่อยเปื่อย คุณอย่าถือสาเลย” เห็นได้ชัดว่าผู้ชายคนนั้นรู้สึกถึงการเปลี่ยนแปลงของชนุตต์ รู้ว่าครั้งนี้เขาจริงจัง อีกทั้งจรีภรณ์ก็ไม่เหมือนผู้หญิงที่อยู่กับชนุตต์แต่ก่อน แล้วจึงรีบกล่าวของโทษขึ้นทันที จรีภรณ์รู้ว่าพวกเขาแค่ล้อเล่น ก็ไม่ได้คิดเล็กคิดน้อย เพียงแต่คำพูดนี้ตอนนี้เธอยังไม่ชิน หน้าก็แดงขึ้นทันที แล้วรีบร้อนพูดขึ้นว่าไม่เป็นไร เห็นพวกเขาพากันหยอกล้อกันอยู่ที่นั่นต่อ จรีภรณ์ก็หัวเราะอย่างอึดอัด บ้างเล็กน้อย แล้วจึงหาข้อแก้ตัวไปเข้าห้องน้ำ ทางด้านจิรภาสที่มองดูเหตุการณ์ทั้งหมด ก็เย็นเฉียบไปทั่วทั้งทรวงอก ทว่าตัวเองก็ยกเหล้าขึ้นดื่มอยู่ที่นั่น ชญาภาก็ไม่กล้าเตือน เพียงแต่มองดูอย่างเงียบๆอยู่ที่นั่น โดยเฉพาะเมื่อทุกครั้งที่เห็นท่าทางที่ราวกับนางฟ้าของจรีภรณ์ ในใจของเธอก็อิจฉาริษยาจนแทบอยากจะบ้า ความจริงแล้วถ้าหากจรีภรณ์และชนุตต์อยู่ด้วยกันล่ะก็ ก็จะไม่มีผลกระทบกับเธออย่างสมบูรณ์ แบบนี้ก็อาจจะทำให้จิรภาสล้มเลิกความตั้งใจ แต่ว่าชญาภาก็ไม่อยากเห็นว่าจรีภรณ์ได้ดี เธออยากให้จรีภรณ์ย่ำแย่จริงๆ อยู่แบบธรรมดาสามัญไปตลอดชีวิตจะดีที่สุด หรือว่าหลังจากที่แต่งงานใหม่กับชายแก่คนอื่น ยิ่งจะออกแรงเหยียบย่ำเธอ แต่ว่าเธอคิดไม่ถึงเลยว่าหลังจากที่จรีภรณ์ไปจากจิรภาสแล้ว ยังสามารถมีผู้ชายแบบชนุตต์มาหลงรักเธอจนหัวปักหัวปำ ถึงแม้ว่าเธอจะยังมีลูก เขาก็ไม่ได้ถือสาหรือว่ารังเกียจที่จะอยู่กับเธอ นี่ทำให้ชญาภาอิจฉาจนเข้าไปถึงกระดูก ทำไมเธอถึงมีผู้ชายมาชอบเยอะขนาดนี้ อีกทั้งยังมีแต่ผู้ชายหล่อๆรวยๆ ส่วนเธอ คิดแผนที่จะอยู่ด้วยกันกับจิรภาส แต่ตอนนี้เขาแม้แต่จะมองก็ยังไม่อยากมองตัวเองเลย นี่ตกลงว่าวิธีของนางจิ้งจอกนั่นฉลาดหรือว่าเธอชญาภาโง่กันแน่ เธอมองใบหน้าที่ยิ้มแย้มสว่างไสวของจรีภรณ์อยู่ที่นั่น สายตาก็เปล่งรังสีอำมหิตออกมา จิรภาสก็จ้องมองชญาภาด้วยสายตาที่พร่ามัวอยู่นิดหน่อย “จิรภาส ฉันไปห้องน้ำนะ” ชญาภาเห็นจรีภรณ์เดินไปทางห้องน้ำคนเดียวใบหน้าก็เปล่งประกายแผน อันชั่วร้ายออกมา “อึม” จิรภาสเงยหน้าขึ้นแล้วก็ดื่มไวน์ต่อ ไม่แม้แต่ที่จะมองเธอเพียงตอบเสียงต่ำแค่คำว่าอึมคำเดียว จรีภรณ์ออกมาจากห้องน้ำก็ปะหน้ากับชญาภา เธอทำราวกับเป็นอากาศยังไงยังงั้นแล้วก็เดินผ่านเธอไป แต่ว่าชญาภากลับดึงเธอไว้แล้วพูดอย่างอ่อนโยนว่า “พี่สาว พี่โกรธฉันแล้วเหรอ?” จรีภรณ์เห็นชญาภาดูอ่อนโยนน่าสงสารแบบนั้นจึงหัวเราะเยาะแล้วแกะมือเธอออก “คุณชญาภาคงจำผิดแล้วล่ะ แม่ของฉันดูเหมือนจะคลอดฉันออกมาแค่คนเดียว คุณคิดว่าคุณเป็นใคร ถึงคู่ควรมาเรียกฉันว่าพี่?” “พี่สาว ไม่ว่าจะยังไง พี่ก็คือพี่ของฉัน พวกเรามีพ่อคนเดียวกัน และยังมี....คนเดียวกัน” ชญาภากัดฟันด้ายความโกรธจรีภรณ์อยู่ตลอด แต่เธอยังแกล้งทำเป็นว่าไม่เป็นพิษไม่เป็นภัยแบบนั้น จงใจจะพูดถึงเรื่องจิรภาส จงใจพูดแค่ครึ่งประโยคและพูดไม่จบ ครึ่งประโยคหลังนี้ปกติจรีภรณ์รู้อยู่แล้วว่าเธอจะสื่อถึงอะไร ความโมโหจึงทะลักออกมา สองแม่ลูกนี้ไม่รู้จักละอายจริงๆ ไม่นึกว่าตอนนี้ยังจะขุดเรื่องนี้ขึ้นมาพูด เห็นเธอเป็นลูกพลับที่อ่อนนุ่มจริงๆหรือยังไง? แล้วจึงพูดเหน็บแนมขึ้นว่า “เหอะๆ ไม่รู้จักละอายเลยจริงๆ ตัวเองเป็นเมียน้อยแท้ๆยังจะกล้าออกมากำเริบเสิบสานอย่างสง่าผ่าเผย คุณนี่เลวทรามเหมือนแม่คุณไม่มีผิด ล้วนแต่ชอบเป็นเมียน้อย หรือไม่รู้จักบาปบุญคุณโทษบ้างเหรอ? หรือว่าไม่รู้จักเรื่องบาปกรรม?” เห็นจรีภรณ์ใกล้จะเกิดอารมณ์ฉุนเฉียว ชญาภาจึงรีบเข้าไปทำเป็นกล้ำกลืนแล้วพูดว่า “จรีภรณ์ ทั้งหมดนี้ฉันเป็นคนผิดเอง แต่ทำไมคุณต้องมาด่าแม่ฉันด้วย เธอและพ่อรักกันจริงๆ ตอนนี้คุณจำเป็นต้องขอโทษ” “ขอโทษ?” จรีภรณ์มองชญาภาอย่างตลก “สมองของคุณมีปัญหาไปแล้วเหรอ ให้ฉันขอโทษพวกคุณ? เป็นเมียน้อยพวกคุณยังมีเหตุผล งั้นคุณและแม่ของคุณคนนั้นก็เหมาะสมเหรอ?” “แม่ไม่ได้ผิด จรีภรณ์คุณขอโทษ” ชญาภาเห็นว่าค่อนข้างจะมีจังหวะแล้ว จู่ๆก็จับแขนของจรีภรณ์ไว้ หลังจากนั้นก็ออกแรงบิด จรีภรณ์เจ็บจึงใช้มือตบไปที่หน้าของชญาภา เห็นด้านนี้มีคนทะเลาะกัน เกิดเรื่องดีขึ้นคนรอบๆจึงมุงหน้าเข้าไปทันที เมื่อมีคนเห็นว่าเป็นบุตรีของตรีภพ จึงซักถามจรีภรณ์ขึ้นมาทันที “ทำไมไร้คุณภาพขนาดนี้ ทำร้ายคนกลางวันแสกๆ” “ใช่แล้ว ทำไมทำร้ายคนล่ะ ผู้หญิงคนนี้ทำไมถึงชอบลงไม้ลงมือล่ะ ดูสิทำร้ายคนน่ะ” “ไม่ว่าจะเกิดเรื่องอะไรขึ้นก็ทำร้ายคนไม่ได้นะ คนๆนี้ทำไมโหดร้ายขนาดนี้!” “เห็นคนเอะอะโวยวายอยู่ที่นั่น จรีภรณ์ก็มองเยาะเย้ยถากถางชญาภา เมื่อก่อนเธอก็ชอบใช้ลูกไม้แบบนี้ หรือว่าไม่เบื่อบ้างเหรอ? หรือว่าเมียน้อยคนนี้เดิมทีก็ไม่มีสมองอยู่แล้ว ใช้วิธีที่เหมือนกันกับคนๆเดียวหรือไม่กลัวว่าตัวเองจะตกหลุมพรางบ้างเหรอ? แต่ไม่เป็นไร วันนี้ฉันก็พูดกับทุกคนดีๆ คนที่พลาดจะเป็นคุณหรือว่าฉัน”