ตอนที่ 70 วางฐานะของคุณให้ชัดเจน

ตอนที่ 70 วางฐานะของคุณให้ชัดเจน “หลังจากนั้น?” นิรมลพูดประโยคที่จรีภรณ์พูดอีกครั้งอย่างตะลึง เมื่อกี้ที่เธอพูดยังไม่เข้าใจอีกเหรอ? เธอเป็นคู่หมั้นของชนุตต์ อีกไม่นานพวกเขาก็จะแต่งงานกันแล้ว แต่ว่าผู้หญิงคนนี้กลับทำเหมือนว่า ไม่ได้ยิน ถึงกับถามออกมาว่าหลังจากนั้นล่ะ หลังจากนั้นเธอไม่ใช่ว่าควรถอยออกไปหรอกเหรอ? น่าเกลียดชังจริงๆ ยังต้องให้เธอพูดชัดขนาดใหนอีก? “ฉันคิดว่าคุณจรีภรณ์คงไม่ใช่คนที่ชอบทำลายครอบครัวคนอื่นหรอกใช่หรือเปล่า แท้ที่จริงแล้ว คุณก็เคยได้รับความวิบัติโดยเมียน้อยหนิความทรมานแบบนี้คุณก็คงเข้าใจดี ดังนั้นฉันก็หวังว่าคุณ จะรู้ตัวเองดี รีบหายไปจากชนุตต์โดยเร็วที่สุด” “โอ้?” จรีภรณ์มองนิรมลแล้วตลก ผู้หญิงคนนี้ฝีปากดีจริงๆนะ ยังไม่ทันไรก็หาว่าเธอเป็นเมียน้อยซะแล้ว “คุณนิรมลคุณนี่ปากดีจริงๆ แต่น่าเสียดายคำพูดแบบนี้คุณควรไปพูดกับชนุตต์ดีกว่านะ ไม่ใช่มาพูดกับฉัน ถ้าหากเขายอมที่จะอยู่ด้วยกันกับคุณล่ะก็ฉันก็ถอยออกมาได้อยู่แล้ว” “จรีภรณ์ ฉันรู้ว่าคุณเคยประสบกับการทรยศการแต่งงาน หรือว่าคุณไม่คิดถึงฉันบ้างซักนิดนึงเลยเหรอ? หรือต่อไปคุณไม่กลัวว่าคนอื่นจะมาชี้หน้าด่าคุณว่าคุณเป็นเมียน้อยหรอกเหรอ?” หน้าของนิรมลหม่นหมองลง เดิมทีเธอก็อยากจะใช้โอกาสในการกล่าวหาว่าเป็นเมียน้อยนี้มาจัดการ กับจรีภรณ์ แต่คาดไม่ถึงว่าจรีภรณ์จะไม่หลงกล ต้องรู้ว่าตอนแรกก่อนที่เธอจะมา ก็ได้ตรวจสอบ จรีภรณ์จนทะลุปรุโปร่ง ตอนแรกเมื่อได้รู้ว่าเธอเคยเป็นอดีตภรรยาของจิรภาส เธอตกใจจนกรามค้าง แทบจะหลุดออกมา แน่นอนว่านี่ยังไม่ใช่สิ่งที่สำคัญที่สุด สิ่งที่สำคัญที่สุดคือเธอเป็นลูกสาวของตรีภพ อีกทั้ง ที่ตกใจก็คือ ตั้งแต่ต้นจนจบจิรภาสล้วนแต่ไม่รู้ประสบการณ์ของเธอเลย ต้องรู้ว่าตอนนี้บุตรีของนายกเทศมนตรีตรีภพนั้นไม่ใช่เธอ และผู้หญิงที่ชื่อว่าชญาภา ที่ตลกคือ ตอนนี้จิรภาสก็คือคู่หมั้นของเธอ ความสัมพันธ์ที่สับสนแบบนี้ทำให้เธอตระหนักได้ทันที เป็นไปได้อย่างมากว่า แม่ของเธอก็เคยถูกทำลายโดยเมียน้อย พูดตามหลักแล้วเธอก็คงจะเกลียดชัง เมียน้อยมาก ไม่งั้นคงจะไม่ตัดสินใจที่จะตัดขาดความสัมพันธ์กับพ่ออย่างเด็ดขาด และยิ่งกล้าได้กล้าเสีย เลือกที่จะเดินออกมาจากบ้าน แต่คำตอบเมื่อกี้ของจรีภรณ์ชัดเจนมากว่าไม่สนใจคำว่าเมียน้อย คนที่ไม่ปฏิบัติตามทำนองคลองธรรมแบบนี้ ทำให้เธอปวดหัวจริงๆ “ฉันคิดว่าคุณนิรมลทำผิดแล้ว ตอนแรกฉันเคยผ่านการถูกทรยศในการแต่งงาน แต่ว่าพวกเราไม่เหมือนกัน” จรีภรณ์ปฏิเสธคำพูดของเธออย่างรวดเร็ว และเอ่ยปากเหน็บแนมขึ้น “ทำไมจะไม่เหมือนกัน?” “ตอนแรกฉันกับจิรภาสเคยจดทะเบียนสมรสเป็นสามีภรรยาถูกต้องตามทำนองคลองธรรม ส่วนคุณ เพียงแค่เหล่าผู้อาวุโสเพื่อผลประโยชน์แล้วจึงคิดจัดขึ้นโดยพลการเท่านั้นเอง พูดตรงๆแล้ว ก็เป็นเพียงเครื่องมือสำหรับการแต่งงานทางธุรกิจเท่านั้น การหมั้นนี้ของคุณ แต่ไหนแต่ไรเขาก็ไม่เคยยอมรับอยู่แล้ว และฉันก็ยิ่งพูดไม่ได้ว่าเป็นเมียน้อยอะไร ถ้าหากจะพูดว่าคุณกับเขามีความสัมพันธ์ อะไรอยู่บ้างล่ะก็ งั้นอย่างมากสุดก็เป็นคนที่แอบรักเขา เขาเจ้าชู้คลุกคลีอยู่ในหมู่ผู้หญิงนานขนาดนั้น คนที่ชอบเขามีเป็นร้อยเป็นพัน เหมือนคุณแบบนี้ก็มีไม่น้อย ฉันว่านะคุณนิรมล คุณควรที่จะพูดคุย ฐานะของคุณให้ชัดเจน ตอนนี้ ฉันเพิ่งจะเป็นแฟนของเขา ส่วนคุณ ก็คืออยากจะเข้าแทรกแต่ว่า บุคคลที่สามยังเข้าแทรกได้ไม่สำเร็จ!” จรีภรณ์มองนิรมลอย่างเยาะเย้ย ในตาแสดงความเหยียดหยามอย่างไม่ต้องสงสัย “คุณ คุณถึงกับพูดว่าฉันเป็นบุคคลที่สามเลยเหรอ?” นิรมลฟังคำพูดของจรีภรณ์แล้วก็โกรธ จนแทบจะกระโดดขึ้นมา ถ้าหากไม่อยู่ในที่สาธารณชนล่ะก็ เธอต้องด่าอย่างสาดเสียเทเสียอย่างแน่นอน “หรือว่าไม่จริงเหรอ? ถ้าหากคุณนิรมลผิดพลาดแล้วรู้จักแก้ไขล่ะก็ ตอนนี้ก็ยังทัน” จรีภรณ์พูดเหน็บแนมต่อ น่าเกลียดชังจริงๆ ไม่นึกว่าเธอจะถึงกับพูดแบบนี้กับตัวเอง นิรมลรู้สึกว่าตัวเองโกรธจนแทบจะบ้า เธอพยายามยับยั้งความหุนหันพลันแล่นที่เกือบจะพ่นไฟของตัวเอง จ้องมองจรีภรณ์อยู่พักใหญ่ จู่ๆเธอก็หัวเราะขึ้นมา เสียงก็เปลี่ยนเป็นอ่อนโยนขึ้น “คุณจรีภรณ์ แม้คุณต้องการอยากที่จะอยู่ด้วยกันกับเขาคุณเคยคิดถึงอนาคตหลังจากนั้นของพวกคุณหรือเปล่า? ชาติกำเนิดของเขา ตัวตนของเขา ทั้งหมดคือคุณไม่สามารถเข้าถึงและก็ไม่อาจเอื้อมถึงได้ มีแค่ฉัน ที่มีทุนเพียงพอที่จะคู่ควรกับเขา ส่วนคุณ คุณจะไม่ได้รับการสนับสนุนจากคนไหนๆในวงศ์ตระกูล ส่วนเขา ก็ต้องเผชิญหน้ากับการเลือกที่สำคัญระหว่างคุณกับคนในครอบครัวของเขา มั่นใจว่า ไม่ว่าผลสุดท้ายเขาเลือกอันไหนท้ายที่สุดคนที่จะเจ็บปวดก็คือเขา คุณทนมองดูเขาเจ็บปวดแบบนี้ได้เหรอ?” “สิ่งนี้ ก็ไม่จำเป็นต้องให้คุณนิรมลกังวล คุณเพียงแค่วางฐานะของตัวเองให้ดีก็พอแล้ว เชื่อว่าชนุตต์ก็ไม่ยอมที่จะเห็นคุณไปปรากฎตัวอยู่ข้างกายเขา” คำพูดของนิรมลไม่มีผลกับจรีภรณ์แม้แต่น้อย เธอเอาคำดูถูกนี้ด่ากลับไป ปัญหาเหล่านี้พวกเขาไม่ใช่ว่าไม่เคยคิด ในทางกลับกัน พวกเขาคิดอยู่หลายรอบมาก และก็เคยคิดวิธีที่แย่ที่สุด แต่ชนุตต์เห็นว่าไม่มีอะไรที่ เจ็บปวดทรมานยิ่งไปกว่าการสูญเสียจรีภรณ์ ดังนั้น ในเมื่อเขาทิ้งอคติไปเพื่อเธอมากมายขนาดนี้แล้ว งั้นทำไมเธอยังต้องไปคำนึงถึงอะไรให้มากมายขนาดนั้น อย่างมากพวกเขาก็แค่จูงมือกันระเหเร่ร่อน ไปสุดหล้าฟ้าเขียว เธอเชื่อว่า เพียงแค่พวกเขาพยายาม ก็จะต้องมีอนาคตของพวกเขาอย่างแน่นอน เห็นจรีภรณ์ไม่สะทกสะท้านอะไรเลยแบบนี้ ความอดทนของนิรมลก็รุมเร้าขึ้นมาอีกครั้ง เธอจ้องมอง จรีภรณ์อย่างโกรธแค้น ความเกลียดชังในดวงตาราวกับจะกลืนกินเธอยังไงยังงั้น “จรีภรณ์ ฉันกับชนุตต์ตั้งแต่เล็กก็ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน ตอนที่ยังเล็กๆฉันก็ถูกคนในตระกูลแจ้งให้ทราบว่า หลังจากที่เธอโตแล้วก็สามารถแต่งงานกับเขาได้ และความปรารถนาของฉันก็คือแต่งงานกับเขา ฉันรักเขา รักมาแล้วตั้งหลายปี เพื่อเขาแล้วฉันเปลี่ยนแปลงไปมาก เขาชอบแบบไหนฉันก็เปลี่ยนเป็นแบบนั้น นอกจากเขา ฉันไม่สามารถอยู่ด้วยกันกับผู้ชายคนไหนๆได้ ฉันจะต้องแต่งงานกับเขา จะต้องแต่ง” “ดูเหมือนคุณนิรมลจะรักได้ลึกซึ้งมาก” จรีภรณ์หัวเราะเยาะอย่างไม่คิดว่าเป็นเรื่องจริง “ดังนั้น จรีภรณ์ ฉันหวังว่าคุณจะไม่กลายมาเป็นศัตรูของฉัน ไม่อย่างนั้น...” “ไม่อย่างนั้นอะไร? คุณนิรมลจะฆ่าฉันเหรอ?” จรีภรณ์ตัดคำพูดของนิรมล แล้วมองเธออย่างครุ่นคิด ในเวลานี้เธอเป็นเหมือนกับสิงโตตัวเมียที่โกรธเป็นฟืนเป็นไฟตัวหนึ่ง ความสง่าผ่าเผยสูงศักดิ์ของเธอ เมื่อกี้หายไปอย่างสิ้นเชิง “จรีภรณ์ คุณอย่าบังคับฉัน” นิรมลกัดฟันขู่ “คุณว่าถ้าหากฉันบอกชนุตต์ว่าอดีตสามีของคุณคือจิรภาสล่ะก็ เขาจะเป็นยังไง เขาคงจะยังไม่รู้ ใช่หรือเปล่า?” “แล้วแต่” จรีภรณ์มองเธออย่างดูถูก “ถ้าหากคุณนิรมลคิดว่าสิ่งนี้จะสามารถขู่ฉันได้ล่ะก็ งั้นคุณก็ไปบอกชนุตต์ตอนนี้เลย” “คุณ...” นิรมลคิดไม่ถึงว่าจรีภรณ์จะไม่สนใจเลยซักนิดแบบนี้ เดิมทีเธอยังอยากจะเอาเรื่องนี้มาขู่ เธอสักหน่อย จรีภรณ์เห็นนิรมล โกรธมากแบบนั้น จึงพูดขึ้นอย่างไม่แยแสว่า “คุณนิรมลฉันยังมีธุระ คุณก็ค่อยๆดื่มกาแฟของคุณไปเถอะ ฉันไม่คอยรับใช้คุณตลอดเวลาหรอก” พูดเสร็จก็รีบลุกขึ้นออกจากร้านกาแฟทันที นิรมลมองเงาข้างหลังของจรีภรณ์จากไปมือก็สั่นเทา ด้วยความโกรธ เดิมทีเธออยากจะข่มขู่เธอ แต่คิดไม่ถึงว่าผู้หญิงคนนี้จะจัดการยากขนาดนี้ และยังเกือบจะสั่งสอนเธออีกด้วยซ้ำไป น่าโมโหให้เธอจริงๆ จรีภรณ์ในเมื่อคุณไม่รู้จักรักดีขนาดนี้ งั้นคุณก็อย่ามาโทษฉันแล้วกัน ฉันจะทำให้คุณต้องตายทั้งเป็นแน่นอน ฉันสาบาน! นิรมลสาปแช่งอย่างชั่วร้ายอยู่ที่นี่ หลังจากที่จรีภรณ์เดินออกไปจากร้านกาแฟ ก็ได้รับสายโทรศัพท์ ของชนุตต์ “ตอนนี้คุณอยู่ที่ไหน?” อีกฝ่ายถามอย่างกระตือรือร้น จรีภรณ์ตกใจขึ้น “ทำไมเหรอ?” “ผมได้ยินว่าหลังจากที่คุณเลิกงานก็ถูกรถคันหนึ่งรับไป อย่าพูดไร้สาระ ตอนนี้คุณอยู่ที่ไหน?” ชนุตต์ถามอย่างรีบร้อน เมื่อตอนที่เขาได้ยินว่าจรีภรณ์ถูกรถคันหนึ่งพาตัวไปเขาก็ตึงเครียดอย่างมาก ตอนที่ไม่กี่วันที่ผ่านมานิรมลก็มาถึงเมืองซูเรียบร้อยแล้ว ด้วนเหตุนี้เธอจึงส่งคนไปเพื่อแจ้งให้เขาทราบ อย่างเป็นพิเศษ แต่ชนุตต์กลับไม่สนใจ เมื่อตั้งแต่เขาแรกเห็นผู้หญิงคนนี้ เขาก็ไม่ชอบเธอ มารยาสาไถ ใจยากแท้หยั่งถึง นี่ไม่ใช่ประเภทที่เขาชอบอย่างแน่นอน ตอนแรกเพื่อที่จะสามารถชักนำเขา ผู้หญิงคนนี้ใช้วิธีการมากมาย ตอนนี้ถ่อมาถึงเมืองซู จะต้องไม่สบายใจอย่างแน่นอนอยู่แล้ว โดยเฉพาะเมื่อรู้ว่าจรีภรณ์ถูกคนรับไปเขาก็รู้ได้โดยสัญชาตญาณว่าเธอเป็นคนทำ เดิมทีเขาก็ต้องการอยากที่จะบอกจรีภรณ์ล่วงหน้าก่อน แต่ไม่รู้ว่าจะพูดอย่างไรดี ผลลัพธ์เรื่องนี้ก็ต้องพักไว้ก่อน นี่ทำให้ชนุตต์สำนึกผิดไปทั่วทั้งลำไส้ ถ้าหากเกิดเรื่องอะไรขึ้นกับจรีภรณ์ จริงๆล่ะก็ เขาสาบานว่าเขาจะต้องไปฆ่าผู้หญิงคนนั้นอย่างแน่นอน “ตอนนี้ฉันอยู่ที่หน้าประตูร้านกาแฟ” จรีภรณ์ตอบอย่างตรงไปตรงมา “ดี ยืนอยู่ที่นั่นอย่าขยับไปที่ไหน ผมจะไปรับคุณ” ชนุตต์ออกคำสั่งทันที หลังจากที่วางสายโทรศัพท์แล้ว เขาก็ถอนหายใจ เมื่อได้ยินเสียงที่ปลอดภัยไร้อาการเจ็บป่วยของจรีภรณ์ หัวใจของเขาถึงสามารถ วางกลับเข้าไปในท้องได้ แล้วจึงรีบขับรถบึ่งไปทันที จรีภรณ์หลังจากที่วางสายโทรศัพท์แล้ว ก็ยืนรออยู่ที่นั่นคนเดียว คิดขึ้นได้ว่าเมื่อกี้ชนุตต์กังวลแบบนั้น เธอก็รู้สึกว่าราวกับได้ดื่มน้ำผึ้งหวานๆ ยังไงยังงั้น จู่ๆทันใดนั้น เธอก็เห็นเงาของคนที่คุ้นเคย นพนาเคยเป็นแม่ของเธอและเป็นเมียน้อยของตรีภพ แม้เธอตายเป็นผีก็ยังจำได้ กลับคิดไม่ถึงว่าจะเจอพวกเธอที่นี่ แม้ว่าจะสวมแว่นกันแดดขนาดใหญ่ แต่ว่าจรีภรณ์ก็ยังจำเธอได้ เธอในเวลานี้กำลังแอบอยู่ด้วยกันกับผู้ชายคนหนึ่ง และผู้ชายคนนั้น เธอดูคุ้นเคยมาก ดูเหมือนว่าจะเคยเจอที่ไหน จรีภรณ์จะยังไงก็คิดไม่ออก แต่ว่าเห็นเขาค่อนข้างจะ เหมือนพวกที่บรรลุเป็นเทวดาแล้วแบบนั้น ใบหน้าที่ยิ้มกว้างของเขาไม่รู้ว่าพูดอะไรอยู่ข้างหูของนพนา นพนาท่าทางแปลกๆและผลักเขาออกเบาๆทันที ท่าทางแบบนั้นราวกับคู่รักมาก จากนั้นพวกเขาก็ขึ้นรถแล้วจากไป จรีภรณ์ยืนงงๆอยู่ที่นั่น ฉากเมื่อกี้สัญชาตญาณทำให้เธอคิดถึงคำๆหนึ่ง นอกลู่นอกทาง นพนาแอบนอกลู่นอกทางตรีภพแล้ว? แม้ว่าพวกเธอ เพิ่งจะเจอกัน พูดกันแค่ไม่กี่ประโยค บางทีอาจจะเป็นแค่เพื่อน แต่ว่า ลางสังหรณ์บอกเธอว่า เรื่องราวไม่ได้ง่ายขนาดนั้น แม้ว่านพนา จะอายุปูนนี้แล้ว แต่ก็มองออกว่าตอนที่เธอเป็นสาวก็ยังเป็นผู้หญิงที่สวย ตอนนี้ยิ่งมีเสน่ห์ ไม่งั้นด้วยท่าทีของเธอแบบนี้ ทำไมถึงอยู่ด้วยกันกับตรีภพได้ เพียงแค่คิดถึงที่นี่ ดวงตาของจรีภรณ์ ก็เปลี่ยนเป็นเย็นยะเยือกขึ้นมา เธอหัวเราะเยาะนิดหน่อย งูกับหนูอยู่ในรังเดียวกันจริงๆ ตอนแรกตรีภรณ์แอบแม่นอกลู่นอกทาง ตอนนี้นพนาก็แอบเขานอกลู่นอกทางแล้ว กรรมตามสนองจริงๆ ไม่รู้ว่าตรีภพรู้แล้วจะรู้สึกอย่างไรอีก นี่เป็นเรื่องที่น่าประหลาดใจอย่างมาก