บทที่18 ไปรายงานตัวที่เผยซื่อ

บ๗ที่18 ไปรายงานตัวที่เผยซื่อ เช้าตรู่วันรุ่งขึ้น ไป๋เสว่เอ๋อร์เปลี่ยนชุดให้เป็นทางการมากยิ่งขึ้น เพื่อที่จะเตรียมความพร้อมไปรายงานตัวกับเผยซื่อ เมื่อวานนี้หลังจากที่เงินถูกโอนมาถึง เธอก็ได้สั่งให้เลขาส้งส่งเงินให้ทุกคนโดยเร็วที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้และในเวลาเดียวกันก็ประกาศการล้มละลายของบริษัท ตอนนี้ทั้งหมดที่เหลือที่เธอต้องทำคือใช้เวลาในจัดการเขียนข้อมูลบริษัท เมื่อคืนที่ผ่านมาทันทีที่บริษัทประกาศล้มละลาย ข่าวทางอินเทอร์เน็ตแพร่สะพัดไปในทันที ตัวเลขการตลาดและสื่อต่างๆไล่ตามฮอตสปอตเป็นครั้งแรกและส่งบทความต่างๆออกมา อะไรกัน “ไป๋ซื่อหยุดที่จะสู้ สุดท้ายยอมแพ้เสียราบคาบ”งั้นเหรอ... พวกหัวข้อบ้าบอที่ทันทีที่เธอเห็นก็ต้องยกมือกุมขมับ จำต้องเลื่อนปิด ไม่พบไม่เห็นไม่ดูอะไรทั้งนั้น จะได้ไม่ต้องคิดมากอะไรอีก เธอรู้ดีว่าการล้มละลายของไป๋ซื่อที่ถูกประกาศเมื่อวานนี้ วันนี้เธอออกไปทำงานและตามข่าว เธอไม่รู้ว่าสื่อและทุกคนจะเขียนยังไง แต่ว่าเธอรอไม่ไหว ตอนนี้เงินเก็บของตระกูลเธอมีไม่มาก เธอไม่สามารถนั่งกินนอนกินรอไปแบบนี้ เมื่อเตรียมทุกอย่างเรียบร้อย ก่อนจะไปเธอก็ไม่ลืมที่จะจัดเตรียมอาหารเช้าไว้ให้คุณแม่ของเธอ ก่อนจะออกจากบ้านมาอย่างสบายใจ เมื่อถึงเผยซื่อ เคาร์เตอร์ต้อนรับเมื่อได้ยินว่าเธอมารายงานตัวก็รีบโทรสายต่อทันที รอไม่นานหญิงนับสามสิบกว่าก็มารับเธอขึ้นไป “ฉันหลัวหงรองผู้จัดการฝ่ายบุคคล คุณสามารถเรียกฉันพี่หง เดี๋ยวฉันพาคุณกรอกข้อมูลเพื่อลงนามในสัญญาแล้วเดี๋ยวจะสอนงานให้จะได้คุ้นเคย” “ขอบคุณค่ะพี่หง” ไป๋เสว่เอ๋อร์น่ะปากหวาน เธอคุยกับหลัวหงอย่างเพลิดเพลินในลิฟต์อย่างไม่มีติดขัด “พี่หงคะ คือฉันขอถามหน่อยว่าฉันทำงานหน้าที่อะไร?” คนข้างบนเป็นคนจัดการให้คุณเป็นเลขานุการส่วนตัวของท่านประธานเผย รับผิดชอบเรื่องการจัดตารางการประชุม งานแต่ละวันและพวกงานเลี้ยงของท่านประธานเผย และก็ต้องติดตามท่านไปตลอดยามที่ท่านออกไปงานข้างนอก สมองและสายตาต้องพร้อมใช้งานตลอดเวลา รู้วิธีจัดการกับเหตุฉุกเฉิน บางครั้งก็จำเป็นต้องรับผิดชอบชีวิตประจำวันของประธาน... " หลัวหงเปล่งเสียงยาวๆไป ไป๋เสว่เอ๋อร์จดบันทึกไปด้วยทั้งยังตั้งคำถามไปด้วย "ติดตามเวลาออกไปทำธุระข้างนอก" และ "รับผิดชอบชีวิตประจำวันของประธาน" ทำไมมันดูลึกลับจัง ... เมื่อหลัวหงเห็นว่าไป๋เสว่เอ๋อร์ดุจะช็อคไปไม่น้อย จึงหยุดพูดชั่วคราว "ไม่ต้องกังวล งานตั้งเยอะขนาดนี้ มั่นใจได้ว่ามีประธานมีเลขามากกว่าหนึ่งคนแน่ เลขาแต่ละคนเรื่องที่ต้องดูก็ไม่เหมือนกัน ถ้าหากถึงตอนนั้นเธอเพียงทำตามบอกก็พอแล้ว" ไป๋เสว่เอ๋อร์ผงกหัว “ขอบคุณมากพี่หงที่ช่วยเตือน ฉันพึ่งจะมาเจอเรื่องเยอะแยะแบบนี้เลยไม่ค่อยเข้าใจมาก หวังว่าพี่หงจะช่วยกรุณา” หลัวหงได้ฟังดังนั้นก็รีบโบกไม้โบกมือ “นี่เรื่องเล็กน้อยน่า เด็กใหม่ก็ต้องไม่รู้เรื่องเป็นธรรมดา หลังจากนั้นก็ค่อยๆศึกษาไปก็ได้” ไป๋เสว่เอ๋อร์พยักหน้าก่อนจะตามอีกคนขึ้นไปต่อ ก่อนที่เธอจะมาเธอคิดว่าคนของเผยซื่อคงจะเข้าหาได้ยาก แต่เธอไม่ได้คาดหวังว่ามันจะเป็นเช่นนั้น ไป๋เสว่เอ๋อร์แอบโล่งใจอย่างลับๆและติดตามหลัวหงไปยังแผนกบุคลากรเพื่อพิจารณาพิธีการ หลังจากเซ็นสัญญาแล้ว หลัวหงก็พาไป๋เสว่เอ๋อร์ไปทำความคุ้นเคยกับแผนกหลักของบริษัท คำถามยังคงหลุดมาอย่างต่อเนื่องจากไป๋เสว่เอ๋อร์ และหลัวหงก็มีความอดทนมากพอที่จะตอบคำถามนั้นเรื่อยๆเช่นกัน “ข้างหน้าเป็นห้องเอกสาร เอกสารข้อมูลทั้งหมดสุดท้ายจะถูกเก็บไว้ในนั้น เอกสารไม่สามารถรั่วไหลไปไหนได้ และพวกเอกสารเก่าจะต้องถูกทำลายโดยเร็วที่สุด” ไป๋เสว่เอ๋อร์โน๊ตจุดสำคัญที่หลัวหงว่าอย่างตั้งใจ ถึงขนาดที่ไม่ได้ให้ความสนใจกับเหตุการณ์ตรงหน้า เผยอี้เดินอย่างรีบเร่งด้านหลังตามมาด้วยชายสองสามคนที่ดูเหมือนลูกน้องกำลังคุยกันถึงสิ่งที่เกิดขึ้นขณะที่เขาเดิน เขาเหลือบไปทางด้านข้างโดยไม่ตั้งใจและจับตามองเมื่อเห็นร่างที่คุ้นเคย ไป๋เสว่เอ๋อร์? เธอมาทำอะไรที่นี่? ทันทีที่เผยอี้เห็นคนที่พาเธอมาอย่างหลัวหง ทุกอย่างก็ชัดเจนทันที ความโกรธเข้าครอบงำ เขารีบเดินเข้าไปทันทีและยื่นมือไปจับข้อมืออีกคนทันที “ไป๋เสว่เอ๋อร์ เธอมาทำอะไรที่นี่?” ไป๋เสว่เอ๋อร์ถูกดึงก่อนจะเห็นว่าเจ้าของมือนั้นคือเผยอี้ ใบหน้าชายหนุ่มเต็มไปด้วยความโกรธแต่ไม่ได้เปิดเผยออกมา หญิงสาวขมวดคิ้ว มือพยายามแกะมือหนาของอีกคนออก ก่อนจะถอยออกมาสองสามก้าว “เผยอี้ รบกวนให้เกียรติกันด้วย!” ความโกรธเข้ามาในสมองและดวงตาของเผยอี้เส้นเลือดในตาขึ้นเสียจนคิดว่าถูกเผา "ให้เกียรติ? อันนี้ฉันว่าน่าจะเป็นฉันที่บอกเธอมาเสียยิ่งกว่า เมื่อวานไป๋ซื่อพึ่งจะประกาศล้มละลาย มาวันนี้ก็รีบเผ่นมาทำงานกับเผยซื่อ เธอยังจะมีหน้าอยู่อีกเหรอ? คำพูดของเผยลี่เชินนั้นไม่น่าพอใจและไม่ได้หลบเลี่ยงใครอื่นนอกจากลูกน้องของหลัวหงและเป่ยยี่พนักงานของ บริษัท ที่ผ่านการตรวจดูด้านข้างและมองดูพวกเขาด้วยการนินทา ไม่ต้องรอให้ไป๋เสว่เอ๋อร์แก้ตัว หลัวหงก็รีบอธิบายทันที “ท่านรองประธานคะ ไป๋เสว่เอ๋อร์ได้ลงนามในสัญญากับบริษัทและเป็นพนักงานอย่างเป็นทางการของบริษัทแล้ว ไม่มีอะไรผิดถ้าจะมาทำงาน” “ฉันบอกให้เธอพูดรึไง!” เผยอี้ไม่แม้แต่จะอดทนฟัง ตะโกนลั่นใส่หลัวหง ก่อนจะหันกลับไปมองไป๋เสว่อเอ๋อร์ “ไป๋เสว่เอ๋อร์ งานนี้เธอได้มายังเธอรู้ดีอยู่แก่ใจดี พวกเราคบกันมาก่อน!ฉันรู้ว่าเธอมันแย่ขนาดไหน!” ไป๋เสว่เอ๋อร์กัดริมฝีปากล่างของเธอโดยไม่พูดอะไรสักคำก่อนที่เธอจะมาทำงาน แน่นอนเธอก็พร้อมที่จะถูกสอบสวน แต่เมื่อเผยอี้พูดกับเธอต่อหน้าผู้คนมากมายเธอกลับรู้สึกว่าถูกตบอยู่หน้าสาธารณชน เธอสูดหายใจเข้าลึก มองไปที่เผยอี้ ท่าทีสงบกว่าและพูดอย่างเงียบ ๆ ว่า "รองประธานเผย ถ้าคุณพูดจบแล้ว งั้นฉันข้อตัวไปทำงานก่อนละกัน" “เธอ...” ไป๋เสว่เอ๋อร์ไม่สนว่าอีกคนจะรู้สึกอย่างไร เธอหันกลับมาสนใจหลัวหงก่อนจะเอ่ยเข้า “พี่หง ไปกันเถอะค่ะ” ทันทีที่พูดจบ เธอก็รีบเดินถอยหลังไป เผยอี้มองดูหญิงสาวที่แสนดื้อรั้นตรงหน้า ในใจยิ่งเหมือนกับโดนเผาไปด้วยเพลิงไป เขามองผู้หญิงคนนี้ต่ำไปเสียจริงๆ? เขาไม่คิดเลยว่าเผยลี่เชินจะทำทุกอย่างเพื่อที่จะช่วยผู้หญิงคนนี้ ถึงขนาดที่รับเธอเข้ามาทำงาน เผยอี้เห็นพนักงานรอบๆมองมา จึงตะโกนว่าลั่นด้วยความโกรธ “มองอะไรกัน! ไสหัวไปทำงานกันให้หมด!” พนักงานกระจายตัวออกทันที อย่างนกที่แตกฝูง แบ่งกลุ่มไปเป็นสองสามกลุ่ม รวมหัวกระซิบกัน ไป๋เสว่เอ๋อร์กับหลัวหง เดินออกมาไกล ทั้งสองไม่ได้พูดอะไรมาก สุดท้าย ไป๋เสว่เอ๋อร์ก็สูดหายใจเข้าให้เต็มปอด มองไปยังหลัวหง ก่อนจะเอ่ยขึ้น “พี่หง ขอโทษเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อกี้ด้วยนะคะ” เธอพูด ก่อนจะก้มลงคำนับ หลัวหงรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยและเธอเคยได้ยินเกี่ยวกับตระกูลไป๋ หญิงสาวผู้ถูกดุด่าว่ากล่าวเธอไม่โกรธ แต่เธอใช้ความคิดริเริ่มขอโทษเธอซึ่งทำให้เธอประหลาดใจจริงๆ เธอเอื้อมมือออกไปอย่างรวดเร็วและจับมือไป๋เสว่เอ๋อร์ไว้ "ไม่เป็นไรรองประธานท่านมักจะฝึกคนในบริษัทแบบนี้แหละ ไม่ต้องกังวลไปหรอก" ไป๋เสว่เอ๋อร์ฟังก็เข้าใจ หลัวหงพูดแบบนี้ทั้งยังพยายามรักษาหน้าของเธอไว้ ทำให้เธอรับรู้ผ่านไปถึงในใจถึงความอบอุ่นที่ได้รับ ก่อนจะอมยิ้มออกมา หลังจากที่หลัวหงพาเธอไปชมบริษัทให้เธอคุ้นเคยมาสักพัก ก็พาตรงไปยังชั้น22 ห้องผู้บริหารและเลขา รวมไปถึงห้องประชุมใหญ่ๆจะอยู่ชั้นนี้หมด เพราะว่าไป๋เสว่เอ๋อร์คือเลขาของเผยลี่เชิน เพราะฉะนั้นถึงมีห้องทำงานเดี่ยวไม่ใหญ่นัก และก็อยู่ใกล้กับห้องท่านประธาน ซึ่งค่อนข้างสะดวก หลังจากหลัวหงพาเธอไปดูห้องตัวเองเป็นที่เรียบร้อย ก็ดูเหมือนงานของอีกคนจะจบลงแล้ว "คุณไป๋ ฉันพาคุณไปดูมาแล้ว สักพักคุณก็ไปห้องประธานรายงานด้วยตัวเองละกันนะ" “โอเคค่ะพี่หง ขอบคุณมาก” หลัวหงยิ้มก่อนจะปล่อยมือเธอ และหันกลับออกไป ไป๋เสว่เอ๋อร์จัดการห้องของเธอเล็กน้อยก่อนจะเดินไปที่ห้องของประธาน เธอยกมือเคาะห้องสามครั้ง เมื่อได้ยินเสียงคนด้านในตอบกลับจึงค่อยเปิดประตูเข้าไป เผยลี่เชินนั่งอยู่หน้าโต๊ะทำงาน ไม่ได้ใส่เสื้อสูท เสื้อเชิ้ตสีฟ้าอ่อนทำให้รู้สึกดูสุขุม แต่มันกลับขับให้ผู้ชายคนนี้ดูน่าค้นหามากยิ่งขึ้น เผยลี่เชินเงยหน้าขึ้นมอง และพูดกับเธอเบาๆ "คุณคุ้นเคยกับขั้นตอนการทำงานหรือยัง?" “เข้าใจเกือบหมดแล้วค่ะ ประธานเผย” คำตอบที่ดูเคร่งขรึม ราวกับเธอเปลี่ยนตำแหน่งเลขไปแล้วจริงๆ ชายหนุ่มเลิกคิ้วขึ้น “มานี่” ไป๋เสว่เอ๋อร์เดินขึ้นไปดีงว่า ก่อนจะหยุดอยู่หน้าโต๊ะทำงาน รอคำสั่ง เผยลี่เชินยกคางตัวเองขึ้น ก่อนจะมองข้างตัว “มาตรงนี้”