บทที่35 ลบคลิปวิดีโอ

บ๗ที่35 ลบคลิปวิดีโอ ไป๋เสว่เอ๋อร์สูดหายใจลึก แสร้งทำใจสงบแล้วก้าวขาอย่างเชื่องช้า รอจนเผยลี่เชินเข้ามาใกล้ เอ่ยเสียงเบา "สวัสดีค่ะประธานเผย"  เธอพูดจบ เงยหน้ามองฝ่ายชาย กลับพบว่าฝ่ายชายหยุดฝีเท้าจ้องตรงมายังเธอ เธอเพิ่งจะร้องไห้มาหยก ๆ ขอบตาสองข้างบวมแดงอย่างเห็นได้ชัด เผยลี่เชินมองออก เขาลังเลอยู่ชั่วครู่ เอ่ยเสียงเรียบเฉย "ร้องไห้ไปก็แก้ไขอะไรไม่ได้ เรื่องพ่อของเธอฉันจะช่วยจัดการให้ สิ่งสำคัญที่สุดของเธอตอนนี้คือการเตรียมโปรเจกต์ไปหนานไห่ หากเธอทำออกมาได้ดีฉันจะให้คนพาเธอไปพบไป๋เจิ้งตง  ไป๋เสว่เอ๋อร์ได้ยินแล้วกระตือรือร้นขึ้นมา ยื่นมือไปจับชายเสื้อฝ่ายชายไว้ "จริงหรือคะ? " เผยลี่เชินพยักหน้าเบา ๆ "อืม"  ทันใดนั้นไป๋เสว่เอ๋อร์รู้สึกเหมือนก้อนหินที่กดทับอยู่ภายในใจเบาตัวขึ้นมาก" ขอบคุณค่ะ ฉันจะพยายามทำโปรเจกต์หนานไห่อย่างเต็มที่!"  เผยลี่เชินมองหญิงสาวแก้มแดงตาแดง ทำเอาหวั่นไหวในใจอย่างบอกไม่ถูก เขารู้สึกชายเสื้อ​เลื่อนต่ำลง เมื่อก้มมองถึงได้เห็นมือเล็ก ๆ ของหญิงสาวจับชายเสื้อเขาเอาไว้ ไป๋เสว่เอ๋อร์สังเกตเห็นสายตาของเผยลี่เชิน จึงออกอาการอย่างรุนแรง เธอลนลานดึงมือกลับ รู้สึกเขินอายต่อรอยยิ้มของเผยลี่เชิน "ฉันไปทำงานก่อนล่ะค่ะ ประธานเผย"  เธอพูดจบก็รีบร้อนสาวเท้าเดินจากไป ใบหน้าร้อนผ่าวจากการกระทำอันน่าละอายเมื่อครู่ ……  ชั่วพริบตา เวลาเลิกงานก็มาถึงโดยไม่ทันตั้งตัว ไป๋เสว่เอ๋อร์จัดการงานเสร็จสรรพก็นึกขึ้นได้ว่ายังมีอีกเรื่องที่ต้องทำ นั่นคือหลังเลิกงานต้องไปห้องทำงานของเผยอี้เพื่อเจอตัวเขา ให้เขาลบคลิปวิดีโอนั่นซะ ไป๋เสว่เอ๋อร์มองนาฬิกาซ้ำ ๆ เพิ่งเลิกงานยังไม่ถึง 10 นาที ตอนนี้พนักงานยังไม่กลับบ้าน หากไปห้องทำงานเผยอี้ตอนนี้ต้องมีพนักงานพบเห็นไม่น้อย ถึงตอนนั้นจะต้องซุบซิบนินทาเรื่องของเธอกับเผยอี้อย่างแน่นอน…  …  คิดไปคิดมา เธอตัดสินใจรอสักยี่สิบนาทีก่อนค่อยไป  ไป๋เสว่เอ๋อร์ใช้ช่วงเวลานี้พลิกดูเอกสารโปรเจกต์หนานไห่ซ้ำหลายรอบ ไม่นานก็มีคนเปิดประตูเข้ามา เธอเงยหน้าขึ้น พบเผยลี่เชินยืนอยู่หน้าประตู เธอรีบร้อนลุกขึ้น "ประธานเผย มีคำสั่งอะไรคะ?"  เผยลี่เชินกวาดตามองเอกสารบนโต๊ะเธอ "ยังไม่เลิกงานเหรอ?"  "ฉัน…" ไป๋เสว่เอ๋อร์ลังเลชั่วครู่ เหลือบตามองเอกสารที่อยู่บนโต๊ะแล้วรีบหาข้ออ้างอย่างว่องไว "ฉันตัดสินใจว่าจะตรวจดูเอกสาร​โปรเจกต์​หนาน​ไห่​ก่อน​สักพักค่อยกลับค่ะ"  " อืม" เผยลี่เชินมีสีหน้าเหมือนทุกที ทั้งไม่​เอ่ย​อะไรมาก เมื่อได้ยินว่าไป๋เสว่เอ๋อร์กำลังจะเลิกงานจึงหันร่างจากไป เอื้อมมือคว้าจับประตูห้อง ไป๋เสว่เอ๋อร์ถอนหายใจโล่งอก แอบนึกดีใจที่วันนี้เผยลี่เชินเลิกงานไว ไม่งั้นหากเผยลี่เชินพบเธอไปหาเผยอี้ เธอคงสับสนน้ำท่วมปากอธิบายไม่ถูก ผ่านเวลาเลิกงานมา 20 นาที ไป๋เสว่เอ๋อร์เก็บของเสร็จเรียบร้อย คว้ากระเป๋าตรงดิ่งไปยังห้องทำงานของเผยอี้ ห้องทำงานของเผยอี้กับฟางหรงเทียนอยู่ชั้นเดียวกัน ก่อนหน้านี้ไป๋เสว่เอ๋อร์บังเอิญเห็นเข้าตอนที่เดินผ่าน ดังนั้นเธอจึงรู้ดีว่ามันอยู่ตรงไหน ไฟในห้องทำงานยังสว่าง เห็นได้ชัดว่าภายในมีคนอยู่ ไป๋เสว่เอ๋อร์สาวเท้าไปข้างหน้ายังทางเข้า เอื้อมมือเคาะประตูเบา ๆ หลังจากได้ยินเสียงตอบรับด้านในแล้วจึงผลักประตูเข้าไป เผยอี้กำลังนั่งอยู่บนเก้าอี้ทำงาน ถือแก้ววิสกี้ มองทิวทัศน์นอกหน้าต่างอย่างสบายอารมณ์ เขาได้ยินเสียงประตูเปิด หมุนเก้าอี้มา เมื่อเห็นไป๋เสว่เอ๋อร์ยืนอยู่ตรงประตู สีหน้าก็เย็นเยียบลง "ฉันรอเธอตั้ง 20 นาที" ไป๋เสว่เอ๋อร์จงใจเปิดประตูค้างไว้ เธอก้าวเท้ามาข้างหน้า ราวกับไม่ได้ยินคำพูดใด ๆ ของเผยอี้ "เผยอี้ ช่วยลบคลิปวิดีโอทิ้งด้วย"  เผยอี้เหลือบตามองสีหน้าเคร่งขรึมของไป๋เสว่เอ๋อร์ มุมปากเผยรอยยิ้มเล็กน้อย "ไป๋เสว่เอ๋อร์ จะขอร้องใครก็ต้องมีท่าทางในการขอ เธอคิดว่าทำหน้าตาแบบนี้แล้วฉันจะยอมลบออกหรือไง? " ไป๋เสว่เอ๋อร์ลอบกำหมัดแน่น "เผยอี้ นายต้องการอะไรกันแน่?" เธอกับเผยอี้แค่เคยมีความสัมพันธ์ที่จบไม่สวยนักอยู่ช่วงเวลาหนึ่ง ไม่มีความจำเป็นจะต้องฉุดรั้งต่างฝ่ายให้ลำบากใจ แต่เขากลับไม่ยอมปล่อยเธอไปสักที…  เผยอี้เขย่าแก้ววิสกี้ไปมา จิบลงคออึกหนึ่ง แล้วเงยหน้ามอง “ไป๋เสว่เอ๋อร์ ยิ้มให้ฉันสักครั้งสิ” ยิ้มให้เขา? เขาเห็นเธอเป็นอะไรกัน! ไป๋เสว่เอ๋อร์กัดริมฝีปากแน่น หมุนตัวสาวเท้า ก้าวเดินตรงออกไป ตอนนี้เธอไม่เหลืออะไรอีกแล้ว แต่ก็ยังไม่ต่ำต้อยถึงขั้นต้องแย้มยิ้มเพื่อขอความเห็นใจจากใครต่อใคร! “ไป๋เสว่เอ๋อร์!” เผยอี้กระแทกแก้ววิสกี้ลง ผุดลุกขึ้น “ถ้าเธอกล้าก้าวเท้าออกไปจากห้องนี้้แม้เพียงครึ่งก้าว ฉันจะส่งคลิปวิดีโอให้กับบริษัทสื่อยักษ์ใหญ่ไห่เฉิง ให้พรุ่งนี้มีพาดหัวข่าวว่า “นางฟ้าตกสวรรค์ไป๋เสว่เอ๋อร์ลดตัวก้มหัวขออภัย!” ไป๋เสว่เอ๋อร์หยุดฝีเท้าอย่างแรง เธอหันหน้ากลับไป สองตาแดงก่ำ “เผยอี้ นายคิดจะทำอะไรกันแน่ คิดว่าทุกวันนี้ฉันยังตกต่ำไม่พออีกเหรอ!” ไม่ว่าอย่างไร เขาก็เคยเป็นคนรักเก่าของเธอ เธอนึกว่าเขาจะพิเศษกว่าใคร จะเข้าใจเธอบ้างสักหน่อย แต่ไม่นึกเลยว่าเขากลับชิงชังเธอยิ่งกว่าคนอื่น ๆ! เผยอี้มองไป๋เสว่เอ๋อร์น้ำตาคลอเบ้า พลันรู้สึกขมขื่นขึ้นมา “เพียงแค่เธอลาออกจากเผยซื่อ ไปจากเผยลี่เชิน ฉันจะลบคลิปนี้ทันที” “ไม่มีทาง!” ไป๋เสว่เอ๋อร์พูดโพล่งออกมาโดยไม่คิดซ้ำสอง ความสัมพันธ์ของเธอกับเผยลี่เชินใช่ว่าเมื่อออกจากเผยซื่อแล้วจะสามารถตัดได้เด็ดขาด นับตั้งแต่วันนั้นที่เธอมอบตัวเองให้กับเขา เธอก็ตัดจากเผยลี่เชินไม่ขาดแล้ว ยิ่งในสถานการณ์เช่นนี้ เธอยังคาดหวังว่าเผยลี่เชินจะช่วยเหลือเธอเรื่องพ่อ...ที่ทุกสิ่งทุกอย่างในตอนนี้ไม่ได้ย่ำแย่กว่าที่เป็น ก็เพราะเผยลี่เชิน เผยอี้โกรธจัด พลันส่งเสียงดังขึ้นกว่าเดิมหลายเท่า “ไป๋เสว่เอ๋อร์ เธอไม่รู้จักเผยลี่เชินเลยสักนิด! หากอยู่กับเขา สักวันหนึ่งจะต้องบอบช้ำทั้งตัวและหัวใจ!” ไป๋เสว่เอ๋อร์ยิ้มเย็น “บอบช้ำทั้งตัวและหัวใจ? อย่างน้อยตอนนี้เขาก็ปกป้องฉันได้ทุกเรื่อง ต่อให้ต้องบอบช้ำทั้งตัวและหัวใจฉันก็ยอม!” เธอก้าวไปข้างหน้า แววตาจ้องตรงยังเผยอี้ พูดชัดถ้อยชัดคำ “เผยอี้ ฉันไม่รู้ว่านายมีเป้าหมายอะไร แต่ข้อเรียกร้องนี้ ฉันตอบรับไม่ได้ หากนายยืนยันจะเผยแพร่คลิปออกไปล่ะก็ ฉันคงรั้งไว้ไม่อยู่! แต่นับจากวันนี้เป็นต้นไป ฉันกับนายคือคนแปลกหน้า อย่าได้ติดต่อกันอีกเลย!” ไป๋เสว่เอ๋อร์พูดจบ ก็สาวเท้าตรงดิ่งออกจากห้องทำงาน เผยอี้ได้ยินคำว่า “คนแปลกหน้า” สามคำ รู้สึกหัวใจบีบคั้นอย่างรุนแรง ความอึดอัดขุ่นข้องถาโถมเข้ามาใส่ เขาสาวเท้าตามไปโดยไม่ฟังเสียง ไป๋เสว่เอ๋อร์เพิ่งจะเดินเข้าไปในลิฟท์ กดปุ่ม ทันใดเผยอี้ก็ก้าวเข้ามาอย่างรวดเร็ว อ้าแขนขวางประตูลิฟท์ที่กำลังจะปิด ประตูลิฟท์กระตุกเปิดออกทันควัน เผยอี้ก้าวเท้าเข้ามาภายในลิฟท์ จ้องมองไป๋เสว่เอ๋อร์ ข่มกลั้นความขุ่นเคืองในใจเอาไว้ “ไป๋เสว่เอ๋อร์ ฉันจะลบคลิปก็ได้!” เขาพูดพลางหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาจากชุดสูท เปิดอัลบั้มรูปเพื่อหาคลิปวิดีโอนั้น แล้วลบมันต่อหน้าไป๋เสว่เอ๋อร์ เมื่อไป๋เสว่เอ๋อร์เห็นการกระทำทั้งหมดของเขา ก็ลอบถอนหายใจโล่งอก วินาทีต่อมา เผยอี้พลันเคลื่อนที่มาด้านหน้า ตรงเข้าใกล้เธอ “แต่วันนี้เธอต้องไปกินข้าวกับฉัน!”