ตอนที่72 รีบกลับไปที่เมืองไห่เฉิง

ต๭นที่72 รีบกลับไปที่เมืองไห่เฉิง เผยลี่เชินสูดหายใจเข้าลึก ก้มมองใบหน้าของผู้หญิง เงียบไปสักพัก แล้วก็พูดขึ้นมา “ได้ งั้นเธอช่วยฉันหาร้านอาหาร เอาที่บรรยากาศเหมาะกับการออกเดท คืนพรุ่งนี้ฉันจะดินเนอร์ด้วยกันกับลู่อี้หลิง” เขาพูดด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึมดุดัน เดินตรงออกไปที่ประตู ใจของเขาเหมือนโดนไฟลุกลามไปทั้งหมด ยิ่งเผายิ่งไหม้ ออกมาจากห้องของไป๋เสว่เอ๋อ เขาโกรธจนตัวร้อนเป็นไฟ ในเมื่อเธอคิดว่าเขาเหมาะสมกับลู่อี้หลิง งั้นก็ต้องสนองความปรารถนาของเธอ! ไป๋เสว่เอ๋อมองดูเผยลี่เชินจากไป หัวของเธอคิดยุ่งเหยิงไปหมด เมื่อกี๊เป็นเพราะเธอพูดไปด้วยอารมณ์ไม่ได้ยั้งคิดอะไร คิดไม่ถึงเลยว่าเผยลี่เชินจะคิดว่าเป็นเรื่องจริงขึ้นมาจริงๆ.... เธอกัดปากแน่น ล้มตัวลงบนเตียง ใจของเธอหดหู่จนถึงขั้นสุด แต่สำหรับพวกเขาทั้งสอง ไม่มีใครคาดคิดเลยว่า เรื่องจะเปลี่ยนได้อย่างรวดเร็วขนาดนี้ เช้ามืดวันรุ่งขึ้น เผยลี่เชินเพิ่งตื่นได้ไม่นาน ก็ได้รับโทรศัพท์จากคุณท่านเผย เมื่อเผยลี่เชินเห็นหน้าจอโทรศัพท์แสดงแบบนั้น สีหน้าของเขาเคร่งเครียดขึ้นมาทันที รีบกดปุ่มรับสาย “พ่อ มีอะไรครับ?” “ลี่เชิน ได้ที่แล้วยัง?” คุณเผยพูดด้วยน้ำเสียงที่ดุดันผ่านเข้ามา เสียงของเผยลี่เชินปกติ พลางยื่นมือไปเปิดตู้เสื้อผ้า สายตามองหาเสื้อที่ต้องใส่วันนี้ “เมื่อวานเพิ่งเซ็นสัญญา” “งั้นลูกกลับมาวันไหน? ลูกรู้ไหมว่าช่วงนี้เผยอี้ไปก่อเรื่องอะไรมาบ้าง?!” เสียงของพ่อทุ้มต่ำ เต็มไปด้วยความโกรธ เผยลี่เชินหยุดชะงักไป ถามขึ้นมา “เกิดอะไรขึ้นหรอ?” “ลูกไม่อยู่ช่วงสองสามวันนี้เขาอนุมัติเปิดโครงการเต็มไปหมด พ่อเพิ่งจะมารู้วันนี้ มันไปเซ็นสัญญาตรงที่ทางตะวันที่มีปัญหาอยู่! และยังมีโครงการอื่นที่ไม่ได้เรื่องอีก พ่อว่ามันคิดจะพังบริษัทแล้ว!” เผยลี่เชินกระตุกคิ้ว ค่อยๆเอ่ยปากพูด “ก่อนที่เขาจะเซ็นก็ไม่ได้บอกผมก่อน ผมไม่รู้” ปกติตอนอยู่ที่ออฟฟิศ ประธานเผยอี้ถูกเขากดขี่มาตลอด น่าจะเป็นเพราะไม่พอใจเขามานาน วันนี้เขาไปธุระต่างเมือง เผยอี้ได้จังหวะ จึงฉวยโอกาสตอนมีอำนาจลงมือทำเรื่องแบบนี้ พูดตามหลัก ถ้าตอนนี้เขาเป็นผู้บริหารหลักของบริษัท โปรเจคใหญ่บางอันก็ต้องแจ้งเขาให้ทราบล่วงหน้า แต่เขาก็ทำตัวบ้าอำนาจแบบนี้ ทุกคนหน้าไหนก็รู้นิสัยเขากันหมด ยังเดือดร้อนไปถึงหูของคุณท่านเผยอีก แต่นี่ก็เป็นผลงานที่เผยลี่เชินรอคอยมานานที่สุด ตลอดเวลาที่ผ่านมา ไม่ว่าโปรเจคจะสำเร็จหรือไม่ ก็ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับเขาเลย คนที่เซ็นสัญญาคือเผยอี้ แต่เมื่อมีปัญหาอะไรเกิดขึ้นคนที่รับผิดชอบคือเขาทั้งหมด คุณท่านเผยทั้งโกรธทั้งโมโห “ไอ้ลูกไม่รักดี! ช่างน่าโมโหซะจริง! นอกจากจะทำธุรกิจล้มเหลวแล้วยังจะทำอะไรได้อีก!” “ลี่เชิน ในเมื่อธุระที่หนานไห่เสร็จเรียบร้อยแล้ว ลูกรีบกลับมาด่วนเลย! พ่อไม่อยากเห็นธุรกิจเครือเผยซื่อต้องพังทลายไปด้วยฝีมือของเขา!” เผยลี่เชินลังเลสักพัก ตอบกลับ “ครับ ผมจะรีบกลับไปครับ” ตอนแรกเขาวางแผนจะอยู่ที่เมืองหนานไห่สักสองสามวัน ให้เผยอี้ทำตามอารมณ์ให้พอใจก่อนแล้วค่อยกลับ แต่ตอนนี้สิ่งที่เค้าคาดหวังไว้ก็สำเร็จแล้ว ก็ไม่จำเป็นที่จะต้องอยู่ต่อหลายวันแล้ว แม้ว่าเขาจะเป็นผู้สืบทอดธุรกิจโดยตรง แต่เผยอี้ก็เป็นลูกในสายเลือดของท่านเผยเช่นกัน ถ้ำหนึ่งถ้ำไม่สามารถมีเสืออยู่ได้สองตัว ธุรกิจหนึ่งธุรกิจก็มีประธานบริษัทสองคนไม่ได้เช่นกัน เขารู้ดีว่า แม้ว่าเขาจะไม่แย่งตำแหน่งกับเผยอี้ เผยอี้ก็จะแก่งแย่งอย่างเอาเป็นเอาตายแน่นอน ยังมีแม่เลี้ยงของเขาที่มีคิดไม่ซื่อ คงมีสักวันที่จะเอาบริษัทเครือเผยซื่อมาเป็นของตัวเอง เขาไม่สามารถทนเห็นเผยซื่อไปอยู่ในกำมือของคนนอก แน่นอนว่าต้องใช้ความสามารถของตัวเองพิสูจน์ให้พ่อได้เห็น เขาจึงจะเป็นผู้นำที่เหมาะสมที่สุดของเผยซื่อได้ เผยลี่เชินเก็บมือถือ เดินออกไปจากห้อง และเดินตรงไปเคาะประตูห้องของไป๋เสว่เอ๋อ ด้วยความรวดเร็ว ประตูถูกเปิดออก ไป๋เสว่เอ๋อใส่ชุดนอน มองเห็นผู้ชายตรงประตู ตกใจตะลึงไปครู่หนึ่ง สักพักก็รวบรวมสติกลับมาได้ รีบเอ่ยปากอธิบาย “ประธานเผย ฉันเพิ่งตื่น ฉันต้องรีบติดต่อคุณลู่เพื่อเตรียมการเดทในวันนี้....” เธอยังพูดไม่ทันจบ ก็รู้สึกว่าปวดไหล่ขึ้นมา เธอหันกลับไปมอง เห็นเผยลี่เชินใช่มือกดทับไหล่ของเธอไว้ เธอเงยหน้าขึ้น สายตาเผชิญกับนัยน์ตาที่คลุมเครือของเขา ฝ่ายชายเผยอปากขึ้นพูด “ไม่ต้องเตรียมอะไรแล้ว พวกเรากลับเมืองไฮ่เฉิงวันนี้” “กลับไป?” ไป๋เสว่เอ๋อตกตะลึง ยังไม่ได้สติกลับมา เผยลี่เชินรีบหลบสายตา พูดคำสั่งต่อ “แจ้งเจิงหงให้ทราบ จากนั้นจองตั๋วเครื่องบินช่วงบ่าย” “รับทราบค่ะ” ไป๋เสว่เอ๋อพยักหน้าตอบรับ สายตาของเผยลี่เชินหันมามองบนตัวเธอครู่หนึ่ง พร้อมพูดต่อด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา “ผมไม่ได้รู้สึกอะไรกับลู่อี้หลินเลยสักนิด และไม่ได้คิดอยากจะไปออกเดทกับเธอเลย” เมื่อพูดจบ หันหลังกลับ เดินไปยังห้องของตนที่อยู่ด้านข้าง ไป๋เสว่เอ๋อหยุดยืนอยู่ที่เดิม สับสนมึนงงไปหมด เขาหมายความว่ายังไงกัน? กำลังอธิบายงั้นเหรอ? …… หลังจากนั้นไม่กี่ชั่วโมง เผยลี่เซิยและไปเสว่เอ๋อเดินทางมาถึงเมืองไห่เฉิง อากาศกำลังดี แสงอาทิตย์แจดจ้า เมืองหนานไห่อยู่ไม่ห่างจากเมืองไห่เฉิงนัก การเดินทางค่อนข้างสั้น ทำให้ไม่ค่อยเหนื่อยเท่าไหร่ เมื่อพวกเขาลงจากเครื่องบิน ก็รีบตรงไปที่บริษัททันที ถึงห้องประธานบริษัท เผยลี่เชินเปลี่ยนทีท่าเคร่งขรึมขึ้นมา สวี่เยว่หรูไม่รู้ว่าไปทราบข่าวมาจากไหน มารออยู่ที่หน้าประตูออฟฟิศนานแล้ว เมื่อเห็นเผยลี่เชิน สายตาของเธอเปล่งเป็นประกายขึ้นมาทันที เธอรีบเดินไปต้อนรับ เก็บความตื่นเต้นดีใจไว้ภายใน ทักทายเผยลี่เชิน “ประธานเผยเหนื่อยหน่อยนะคะ!” เผยลี่เชินแทบไม่แสดงสีหน้าอะไร สายตากวาดมองไปที่ตัวเธอรอบหนึ่ง พูดสั่งลอยๆขึ้นมา “คุณไปบอกให้รองประธานเผยมาที่บริษัทผมหน่อย” สวี๋เยว่รีบขานรับทันที พอเงยหน้าขึ้นมา เจอกับไป๋เสว่เอ๋อ รอยยิ้มบนใบหน้าเธอกลับเจื่อนทันที ไป๋เสว่เอ๋อยิ้มให้สวี๋เยว่ก่อน แต่คิดไม่ถึงเลยว่าสวี๋เยว่จะไม่สนใจใยดีเธอสักนิด มองเธอด้วยสายตาอันเย่อหยิ่งแล้วรีบเดินออกไป เมื่อถึงหน้าประตูออฟฟิศ เผยลี่เชินหนุดเดิน หันหลังมาสั่งไป๋เสว่เอ๋อที่อยู่ด้านข้าง “เธอเอาสัญญาที่เซ็นที่หนานไห่ไปจัดระเบียบสักหน่อย ทำสำเนาไว้ เก็บให้ผมหนึ่งฉบับ จากนั้นนำใส่ซองปิดผนึกไปส่งที่ห้องระเบียน” “รับทราบค่ะ” ไป๋เสว่เอ้อตอบรับ ไม่รีรออะไร รีบไปดำเนินการทันที เมื่อกลับมาที่เมืองไห่เฉิง การใช้ชีวิตของพวกเขาทั้งสองกลับมาสู่วงจรปกติ เคร่งครัดเครียดขรึม รักษาระยะห่างอย่างชัดเจน ไป๋เสว่เอ๋อสูดหายใจเข้าลึก สงบสติอารมณ์ตัวเอง รีบกลับไปที่ห้องทำงานเคลียร์งานทั้งหมดที่ได้รับคำสั่งมา หลังจากที่ทำเอกสารสำเนาเสร็จ ไป๋เสว่เอ๋อไม่รอช้า รีบนำเอกสารส่งไปที่ห้องทำงานของเผยลี่เชิน เพิ่งจะวางเอกสารลง กำลังจะออกไปจากห้อง ทันใดนั้นมีคนมาเคาะประตู ประตูเปิดออกกว้าง เผยอี้ยืนอยู่ที่ประตู ยื่นมือออกมาเคาะประตู สายตาเย็นชามองไปยังพวกเขา ไป๋เสว่เอ๋อหลบตา มองไปที่เผยลี่เชิน พูดเบาๆ “ประธานเผย เอกสารวางตรงนี้นะคะ ฉันขอตัวไปทำงานก่อนนะคะ” เผยลี่เชินออกคำสั่งอย่างไม่สบอารมณ์ “คุณอย่าเพิ่งไป อยู่ตรงนี้ก่อน” ไป๋เสว่เอ๋อได้ยินดังนั้น ไม่ได้พูดอะไร ยืนอยู่ที่เดิมไม่กระดุกกระดิกไปไหน เธอรู้ดีว่าทุกอย่างเป็นเจตนาของเผยลี่เชิน ตอนนี้พวกเขาได้ที่ดินที่เมืองหนานไห่กลับมาแล้ว แต่เผยอี้ไม่เพียงแต่แพ้พนัน และยังกดอนุมัติโครงการมั่วๆ สองเรื่องรวมกันเงินมหาศาลแน่นอน เผยลี่เชินให้เธอนยืนอยู่ที่นี่ เพราะอยากจะให้เผยอี้ได้ละอายใจ “พี่ชาย ผมได้ยินมาว่าได้ที่ดินที่หนานไห่มาแล้วนี่” เผยอี้เดินก้าวเข้ามา เปิดปากพูดก่อน เผยลี่เชินกระแอมขึ้นมา เงยหน้ามองตรงไปที่เขา พูดด้วยความเยาะเย้ย “ว่าไปแล้วข่าวนายก็เร็วเหมือนกันนะเนี่ย” สีหน้าของเผยอี้เริ่มซีด เริ่มพูดติดๆขัดๆ ถามต่อ “พี่เรียกผมมา มีเรื่องอะไรหรอ?” เผยลี่เชินสังเกตมองดูเขา นัยน์ตาเย็นชาเป็นอย่างมาก “เรื่องทั้งหมดที่นายก่อไว้ นายยังไม่เข้าใจชัดเจนพอหรอ?”