ตอนที่78 ยิงปืนหนึ่งนัดได้นกสองตัว

ต๭นที่78 ยิงปืนหนึ่งนัดได้นกสองตัว เรื่องมาถึงขนาดนี้แล้ว เธอก็มาถึงที่นี่แล้ว ไม่มีเหตุผลอะไรที่จะหลบหนีต่อไป ไป๋เสว่เอ๋อสูดลมหายใจเข้าลึก ก้าวเดินตามเขาไป เมื่อครู่ที่เธอมองจากประตูหลัง แค่เห็นวาคนเยอะมาก แต่เมื่อเข้าไปจากประตูด้านหน้า กลับรู้สึกคนละแบบกันเลย ราวกับช่วงเวลาขณะนั้น สายตาของทุกคนมองมาทางประตู แววตาของพวกเขาจดจ้องมาที่เธอกับเผยลี่เชินเพียงที่เดียว ทุกอย่างหยุดชะงัก เสียงที่ดังโหวกเวหกเมื่อครู่สงบลงทันที มีพนักงานที่รับผิดชอบบนเวทีเตรียมไมโครโฟนไว้เรียบร้อยแล้ว เขารีบเดินขึ้นไปข้างหน้ายื่นไมค์ให้เผยลี่เชิน เผยลี่เชินยื่นมือรับมา หันมาด้านข้างมองไปที่ไป๋เสว่เอ๋อ พูดขึ้น “คุณไปหาที่นั่งแถวแรกนั่งก่อน” “รับทราบค่ะ” ไป๋เสว่เอ๋อตอบกลับ อดทนกับสายตาต่างๆนานาของคนรอบข้างที่มองมา หาที่นั่งใกล้ประตูและนั่งลง พนักงานคนหนึ่งอยู่บนเวทีคอยจัดการคิว เมื่อเห็นเผยลี่เชินขึ้นมาอยู่บนเวทีแล้ว รีบเอ่ยปากพูด “เอาล่ะครับ ทุกคนโปรดอยู่ในความสงบสักครู่ ขอเรียนเชิญประธานเผยของพวกเราขึ้นเวทีให้โอวาท” งานเลี้ยงนี้จัดขึ้นในเวลาที่ค่อนข้างกระชั้น ไม่ได้มีการเตรียมล่วงหน้า เผ่ยลี่เชินออกคำสั่งให้คนไปแจ้งข่าวให้ทราบทั่วกัน ให้พนักงานในแต่ละแผนกหยุดการทำงานเพื่อมาเข้าร่วมการเลี้ยงฉลองที่จะจัดภายในเวลาไม่เกินสามสิบนาที พิธีกรลงมาจากเวที เผยลี่เชินจับไมค์แน่น ก้าวเดินจากบันไดขึ้นไปบนเวที มุมที่นั่งของไป๋เสว่เอ๋อ สามารถมองเห็นด้านข้างของฝ่ายชายได้อย่างชัดเจนพอดี ขาที่เหยียดตรง และใบหน้าด้านข้างที่ดูเรียวเท่ห์ คนบุคลิกแบบนี้ ใครจะอดใจไม่หันไปมองไหวกันล่ะ? เมื่อเผยลี่เชินขึ้นไปบนเวที คนข้างล่างสงบลงอย่างทันที เขาเดินอย่างมีสติไม่ตื่นตระหนกไปกลางเวที มองดูพนักงานที่อยู่ด้านล่างรอบๆ หยุดไปครู่หนึ่ง หยิบไมค์ขึ้นมา เอ่ยปากพูด “งานเลี้ยงวันนี้ ถูกจัดขึ้นมาค่อนข้างกะทันหัน อาจจะกระทบกับงานของทุกคนบ้าง แต่ผมคิดว่ามีคำพูดบางคำที่จำเป็นต้องพูดกับทุกคน” “บริษัทเผยซื่อของพวกเรา ให้ความสำคัญต่อการสื่อสารระหว่างหัวหน้ากับลูกน้องมาโดยตลอด พวกเราไม่ได้ถือความสัมพันธ์แบบชั้นสูงชั้นต่ำ แต่เป็นความสัมพันธ์แบบพันธมิตร ดังนั้น ไม่ว่าจะมีเรื่องอะไร ผมจะใช้วิธีที่เหมาะสมที่สุดประกาศให้ทุกคนได้ทราบ” ท่าทางที่ฝ่ายชายพูดบนเวทีดูมีเสน่ห์แพรวพราวเหลือนเกิน ราวกับดวงดาวหนึ่งดวง ในห้วงเวลานั้น ทำให้ผู้คนมิอาจละสายตาไปไหนได้ ไป๋เสว่เอ๋อจ้องมองเผยลี่เชินที่อยู่บนเวที รู้สึกสบายใจขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก ความกังวลและความกลัวเมื่อครู่ ก็หายไปในพริบตาเช่นกัน “ทุกคนคงทราบกันดี ผมเพิ่งกลับมาจากการทำงานที่หนานไห่ ได้มาซึ่งที่ดินที่บริษัทเผยซื่อของเรารอคอยมานาน ความสำเร็จนี้ ไม่ได้เป็นผลจากความพยายามของผมเพียงผู้เดียว แต่เป็นผลสำเร็จของความขยันและทุ่มเทของทุกคนเช่นกัน ดังนั้นความปิติยินดีในครั้งนี้ ผมอยากจะขอแบ่งปันกับทุกท่านในที่นี้” เมื่อเผยลี่เชินพูดจบ ด้านล่างของเวทีกึกก้องไปด้วยเสียงปรบมือ ผู้นำที่ดีคนหนึ่ง ก็ควรที่จะทำให้ทุกคนไม่ลังเลหรือกังวลที่จะคอยสนับสนุนและให้ความเชื่อมัน และสิ่งเหล่านี้นั้น เผยลี่เชินสามารถทำสำเร็จแล้ว เขาเข้าใจดีว่าพนักงานในบริษัทต้องการอะไร และเข้าใจดีว่าต้องพูดยังไงจึงจะเติมเต็มความรู้สึกและความสัมพันธ์ขึ้นได้ เผยลี่เชินหยุดไปสักพัก จากนั้นเริ่มพูดต่อ”สิ่งที่ตามมากับข่าวดีนี้ มีข่าวโคมลอยพูดต่อกันมากมายในบริษัท เลขาไป๋เสว่เอ๋อที่ไปทำงานกับผมครั้งนี้ เธอแสดงความสามารถได้ดีเยี่ยม แต่กลับมีบางคนเจตนาปล่อยข่าวใส่ร้ายเธอ” ผู้คนที่อยู่ใต้เวทีต่างพากันเงียบ รวมทั้งไป๋เสว่เอ๋อที่นั่งอยู่แถวแรก ไม่มีใครคิดว่าเผยลี่เชินจะพูดเรื่องนี้บนเวที เธอรู้สึกประหลาดใจ มองไปที่เผยลี่เชิน ทำให้เลือดเนื้อทุกส่วนในร่างกายตื่นตัวปะทุขึ้นมาอย่างไม่รู้ตัว ใบหน้าของเธอแดงก่ำ จิตใจสับสนวุ่นวาย เธอเข้าใจดีว่าในบริษัทไม่มีข่าวคราวไหนที่ปิดบังเป็นความลับไว้ได้ เรื่องที่เกิดขึ้นตอนเช้าในที่ประชุมถูกนำไปพูดส่งต่อกันปากต่อปากอย่างรวดเร็ว แต่เมื่อเผยลี่เชินนำเรื่องนี้มาพูดต่อหน้าทุกคนจริงๆ เธอกลับยังรู้สึกละอายใจและเป็นทุกข์ “บริษัทเผยซื่อของพวกเรา ไม่ยินยอมที่จะให้เกิดเรื่องเช่นนี้ขึ้น ดังนั้นผมมีความรู้สึกว่าผมต้องชำระล้างมลทินคืนความยุติธรรมให้แก่ไป๋เสว่เอ๋อ” น้ำเสียงของเผยลี่เชินหนักแน่นและเคร่งขรึม เมื่อเขาพูดจบ หน้าจอด้านหลังเขาปรากฏภาพภาพหนึ่งขึ้น เป็นรูปจากกล้องวงจรปิดจากร้านอาหารที่ไป๋เสว่เอ๋อไปทานข้าวร่วมกับหม่าจวิ้นหมิง “นี่คือภาพจากกล้องวงจรปิดร้านอาหารที่ไป๋เสว่เอ๋อไปทานข้าวร่วมกับหม่าจวิ้นหมิง ทั้งสองเจอกันเพื่อเลี้ยงฉลองกันอย่างปกติ” ต่อมา มีการเปลี่ยนภาพเป็นอีกภาพหนึ่ง เป็นรูปจากกล้องวงจรปิดตอนที่ไป๋เสว่เอ๋อกลับไปถึงโรงแรม วันที่เวลาถูกต้องตามจริง เธอกลับโรงแรมตามลำพังเพียงคนเดียว เผยลี่เชินมองดูผู้คนใต้เวที พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “นี่เป็นรูปจากกล้องวงจรปิดในคืนเดียวกันที่เธอกลับไปที่โรงแรมเพียงคนเดียว” เมื่อเขาพูดจบ เสียงพูดคุยถกเถียงกันด้านล่างของเวทีดังขึ้น ตอนนี้ เมื่อรูปทั้งสองปรากฏออกมา มันสามารถพิสูจน์เรื่องราวได้ทั้งหมด และประโยคที่พูดต่อกันว่า “หนึ่งคืนแห่งความสุขแลกกับที่ดิน” เห็นได้ชัดว่าถูกใส่ร้ายป้ายสี “ดังนั้น ผมไม่อยากให้ทุกคนฟังความข้างเดียว ถูกข่าวคราวที่ถูกแต่งขึ้นหลอกลวงให้หลงเชื่อ หลายครั้ง เรื่องหลายเรื่องที่พวกเราประสบพบเจออาจจะไม่มีอยู่จริงก็ได้ เพียงแต่เป็นแค่ความคิดของเราเองที่บิดเบือนความจริงนั้นไป” เสียงของเผยลี่เชินนุ่มนวลขึ้นมาเยอะขึ้น “หวังว่าทุกคนพอจะเข้าใจและรับรู้ว่าความเชื่อใจมันน่ากลัวและผมขอยืนยัน ณ ที่แห่งนี้ บริษัทเผยซื่อจะไม่ใส่ร้ายหรือทำให้เกิดเรื่องเข้าใจผิดต่อพนักงานท่านใด หากใครมีเรื่องไม่สบายใจ พวกเรายินดีที่จะประกาศความจริงให้ความเป็นธรรมกับคุณ” ทั้งห้องประชุมต่างพากันเงียบสงบ ไม่ถึงสองวินาที เสียงปรบมือดังขึ้นกึกกิ้งรอบกับเสียงกระแสน้ำไหล ตอนเช้า เผยลี่เชินคิดได้ว่า เขาห้ามข้อมูลไม่ให้รั่วไหลไม่ได้ แม้ว่าเขาจะสั่งห้ามแต่คงห้ามปากของทุกคนไว้ไม่ได้ และวิธีที่ดีที่สุดก็คือการประชุมใหญ่ ในเวลาเดียวกัน ไม่เพียงแต่ชำระมลทินให้ไป๋เสว่เอ๋อได้ แต่ยังสามารถเพิ่มความเชื่อมันของบริษัทเผยซื่อต่อพนักงานบริษัทไม่ว่าจะระดับสูงหรือล่างก็ตาม ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว นี่จึงเป็นตัวเลือกที่ดีที่สุด ผู้ชายที่ยืนอยู่ตรงกลางของเวที มองดูผู้คนปรบมือดีใจด้านล่าง สายตาไม่อาจมองข้ามผ่านไป๋เสว่เอ๋อที่นั่งอยู่แถวแรกได้เลย ทั้งสองห่างกันพอสมควร แต่เขายังสามารถเห็นแววตาของเธอที่เปล่งประกายได้อย่างชัดเจน ราวกับดวงดาวที่ส่องประกายระยิบระยับ ไม่นานนักสาบตาทั้งสองก็บรรจบพบกัน ผ่านไปครู่นึง เขาเบี่ยงสายตาออกไปมองทุกคน “ส่วนเรื่องของการพัฒนาโครงการ ทุกคนต้องช่วยกันทุ่มเทพยายาม ผ่านไตรมาสนี้ไป ทุกคนจะได้รับโบนัส” ทุกคนต่างพากันโห่ร้องดีใจ การเฉลิมฉลองในระยะเวลาอันสั้นก็ต้องมีจุดจบ เผยลี่เชินลงจากเวที ยื่นไมค์ให้กับคนรับผิดชอบ มองไปที่ไป๋เสว่เอ๋อ ไป๋เสว่เอ๋อรีบลุกขึ้น ใจเต้นรัว เธอรีบก้าวเดิน ทำใจนิ่งเดินตรงไปที่เขา สายตาของเผยลี่เชินหยุดมองไปที่เธอครู่หนึ่ง เห็นนัยน์ตาของเธอแดง จึงเบี่ยงสายตาออกไปทันที น้ำเสียงนิ่งขึ้นมา “คุณกลับไปก่อน ผมยังมีธุระต้องจัดการ” “รับทราบค่ะ” ไป๋เสว่เอ๋อตอบกลับเบาๆ สุดท้ายไม่ได้พูดคำ“ขอบคุณ”ที่ติดอยู่ในลำคอออกมา เมื่อเห็นฝ่ายหญิงเดินออกไปแล้ว เผยลี่เชินหันหลังกลับมา เห็นเผยอี้ที่อยู่ไม่ไกลจากเขา บังเอิญกับที่เผยอี้หันมาสบสาบตากับเขาพอดี หลังจากนั้นสองวินาที เผยอี้ลุกขึ้น ทำท่าทางหัวเราะเยาะเดินตรงมาหาเผยลี่เชิน เขาคิดไม่ถึงเลยว่า เผยลี่เชินจะจัดงานเลี้ยงฉลองขึ้นมาอย่างกะทันหัน เพื่อที่จะพิสูจน์ความบริสุทธิ์ให้กับไป๋เสว่เอ๋อ คนอื่นมองไม่ออก ทำไมเขาจะมองไม่ออกกัน ฉลองการได้ที่ดินหนานไห่มาครอบครองมันก็เป็นแค่เรื่องจัดฉาก จุดประสงค์ที่แท้จริงกลับเป็นการช่วยเหลือลบล้างความผิดให้ไป๋เสว่เอ๋อต่างหาก เขากำลังจะเอ่ยปากพูด ก็เห็นเผยลี่เชินเดินขึ้นมาประชิด สีหน้าท่าทางนิ่งไร้อารมณ์จ้องมาที่เขา เผยอี้ถูกมองจนเสียวสันหลังวาบ เสแสร้งถามอย่างไม่ละอาย “มีอะไรเหรอ?” เผยลี่เชินแสดงสีหน้าเยือกเย็นราวกับน้ำแข็ง หยิ่งทะนงทำให้คนอดไม่ได้ที่จะมอง “แกตามฉันมา”