ตอนที่84 ยังมีความสัมพันธ์ขั้นนี้ด้วยเหรอ

ต๭นที่84 ยังมีความสัมพันธ์ขั้นนี้ด้วยเหรอ “ฉันไม่ได้เป็นใครทั้งนั้น แต่ก็ไม่ได้เป็นคนที่จะถูกรังแกไปตลอด” ไป๋เสว่เอ๋อมองเข้าไปในตาของสวี่เยว่หรู หลังจากนั้นไม่นาน หล่อนรีบหันหลังเดินจากไปทันที จากคุณหนูพันล้านแห่งตระกูลไป๋มาเป็นเลขาชั้นผู้น้อยของตระกูลเผย หล่อนหัดเรียนรู้ที่จะอดทนและถ่อมตัว แต่ก็ไม่ยอมที่จะให้ใครมาดูถูกรังแก เพียงแค่มาแตะต้องหรือท้าทายสติปัญญาความรู้ของหล่อน หล่อนไม่มีทางไว้หน้าอย่างแน่นอน เมื่อไป๋เสว่เอ๋อกลับไปถึงห้องทำงาน สังเกตเห็นว่ามีสายที่ไม่ได้รับแสดงขึ้นอยู่บนโทรศัพท์ตั้งโต๊ะหลายสาย ไป๋เสว่เอ๋อหยุดมองดูครู่หนึ่ง รีบกดโทรกลับไป ปกติถ้ามีบริษัทร่วมงานโทรเข้ามา หากไม่มีใครรับ โทรครั้งสองครั้งก็หยุดแล้วเปลี่ยนเวลาติดต่อเข้ามาใหม่ แต่เบอร์นี้โทรมาติดกันห้าครั้งในเวลาไม่กี่นาที อาจจะมีเรื่องด่วนก็เป็นได้ เสียงรอสายดังไม่กี่ครั้ง ฝ่ายตรงข้ามก็มีคนรับทันที ไป๋เสว่เอ๋อเป็นฝ่ายเริ่มพูดขึ้นก่อน “สวัสดีค่ะ ออฟฟิศประธานเผยเครือตระกูลเผยค่ะ” “สวัสดีค่ะ ฉันเป็นผู้ช่วยประธานหลิวของบริษัทเฟิงเฉิง อาทิตย์ที่แล้วประธานหลิวนัดพบกับประธานเผย มีการเจรจาร่วมงานกันอย่างดี แต่ยังไม่มีการตกลงอะไรกันอย่างเป็นทางการ ได้ยินมาว่าประธานเผยเพิ่งกลับจากทำงานต่างเมือง ประธานหลิวจึงอยากจะขอนัดหมายเวลาพูดคุยกับประธานเผย” ไป๋เสว่เอ๋อสไลด์เปิดแทบเล็ตขึ้น ดูตารางเวลางาน จากนั้นพูดขึ้น “ฉันขอสอบถามประธานเผยก่อนแล้วจะแจ้งให้คุณทราบนะคะ” หล่อนเพิ่งจะพูดจบ คู่สายก็พูดกลับมาทันที “ประธานเผยรู้อยู่แล้ว! รองประธานเผยพูดอยู่เสมอว่าเขามีการพูดคุยส่วนตัวกับประธานเผย งั้นนัดเจอกันที่บริษัทตระกูลเผย” ไป๋เสว่เอ๋อลังเลอยู่สักพัก บังเอิญมองไปเห็นช่วงบ่ายวันพรุ่งนี้มีเวลาว่างพอดี จึงเพิ่มตารางงานเข้าไป “รับทราบค่ะ งั้นขอจัดตารางประชุมให้เป็นวันพรุ่งนี้เวลาบ่ายสามโมงถึงสี่โมงที่บริษัทตระกูลเผยนะคะ” “โอเค ขอบคุณค่ะ” เมื่อวางสายลง ไป๋เสว่เอ๋อจัดตารางต่อ รอให้เผยลี่เชินกลับมาแล้วจะส่งให้เขาตรวจดูสักหน่อย ผ่านไปครู่เดียวก็ถึงเวลาทำงานช่วงบ่าย ไป๋เสว่เอ๋อนำเอกสารที่แต่ละแผนกส่งมาให้อนุมัติรวมกับตารางงานส่งไปที่ห้องทำงานด้านข้าง เผยลี่เชินกลับมาถึงแล้ว เมื่อเห็นไป๋เสว่เอ๋อเข้ามา เขาสาดสายตามองไปที่เรือนร่างของหล่อนครู่หนึ่ง สีหน้ายังคงนิ่งขรึม คิดในใจ เขาคงโมโหกับเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อตอนเช้าอยู่แน่นอน ไป๋เสว่เอ๋อจิตใจกระวนกระวายใจ หล่อนนำเอกสารวางบนโต๊ะด้วยความระมัดระวัง ลองเอ่ยปากถาม “ประธานเผยคะ นี่คือเอกสารที่รอการอนุมัตินะคะ ประธานอู๋เขา....” หล่อนยังพูดไม่ทันจบ เผยลี่เชินก็หยิบแก้วกาแฟด้านข้างขึ้นมาวางลงบนโต๊ะ “เอากาแฟมาให้ผม” ไป๋เสว่เอ๋อกัดฟัน รู้ดีว่าฝ่ายชายไม่พอใจที่จะฟังหล่อนพูดเรื่องนี้ จึงทำแบบนี้เพื่อขัดจังหวะ หยิบแก้วกาแฟขึ้นมาเดินออกไปจากห้องทำงาน หล่อนไม่เข้าใจว่าบริษัทการเงินฝู้ฉัยกับเครือบริษัทเผยจะมีการร่วมงานกันแบบไหน แต่ดูจากปฏิกิริยาของเผยลี่เชินแล้ว เรื่องนี้ดูร้ายแรงมาก เมื่อหล่อนชงกาแฟเสร็จ กลับมาที่ห้องทำงาน เห็นสวี่เยว่หรูอยู่ด้วย และในมือของหล่อนยังถือแทบเล็ตของไป๋เสว่หรูไว๋ ไป๋เสว่เอ๋อรู้สึกไม่สบายใจ เดินก้าวเข้าไป ค่อยๆวางกาแฟลง มองไปที่สวี่เยว่หรู เอ่ยปากถาม “เลขาสวี่ ตารางงานที่ฉันจัดไว้มีอะไรไม่เรียบร้อยรึเปล่าคะ?” สวี่เยว่หรูสบตามองหล่อน ทำท่าทีราวกับไม่อยากตอบสิ่งที่ไป๋เสว่เอ๋อถาม หันไปมองที่เผยลี่เชิน พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา “ประธานเผยคะ ฉันว่าเลขาไป๋จัดตารางที่ดูซับซ้อนเกินไป หลายคนที่ไม่มีความจำเป็นต้องเข้าพบก็จัดตารางมาให้ หล่อนยังจัดตารางให้วันพรุ่งนี้ตอนบ่ายเพื่อนัดเจอกับประธานจ้าวจากบริษัทเฟิงเฉิง บริษัทเฟิงเฉิงเป็นบริษัทร่วมทุนที่รองประธานเผยรับผิดชอบ นี่หล่อนจัดตารางมั่วขนาดนี้ได้ยังไงกัน?” ไป๋เสว่เอ๋อก้มหน้าลง สีหน้าเคร่งเครียด มองไปที่เผยลี่เชิน กำลังจะพูดอธิบาย ใครจะไปรู้ฝ่ายชายยื่นมือออกมาก่อน หยิบแทบเล็ตในมือของสวี่เยว่หรูออกมา เขามองดูตาราง สายตาเต็มไปด้วยความเย็นชา จากนั้นวางแทบเล็ตลงไปด้านข้าง ยกมือขึ้นมากุมขมับ เห็นท่าทีของเขาแล้ว ไป๋เสว่เอ๋อยิ่งรู้สึกไม่สบายใจ หรือหล่อนทำผิดอีกแล้วงั้นหรือ? หล่อนรวบรวมความกล้า ถามขึ้น “ประธานเผยคะ มีตรงไหนไม่ถูกต้องรึเปล่าคะ?” เผยลี่เชินมองไปที่สวี่เยว่หรู “คุณบอกซิ” สวี่เยว่หรูหันมามองที่ไป๋เสว่เอ๋อ สายตาบ่งบอกถึงความสะใจเยาะเย้ย “ประธานบริหารระดับสูงของบริษัท มีทั้งประธานเผย รองประธานเผย อีกทั้งรองประธานฟาง พวกเขารับผิดชอบโครงการที่แตกต่างกัน ไม่มีการส่งมอบโครงการระหว่างกันอย่างชัดเจน โดยปกติต่างฝ่ายจะไม่มีการเข้าไปยุ่งหรือข้องเกี่ยวกับโครงการอีกฝ่าย เธอจัดตารางการประชุมพบกันระหว่างรองประธานเผยกับบริษัทร่วมในโครงการที่รองประธานเผยรับผิดชอบ ถ้าตอนนั้นเกิดปัญหาขึ้นมา ใครจะรับผิดชอบ” ประธานเผย รองประธานเผย หรือเธอ? ไป๋เสว่เอ๋อกำมือแน่น ฝืนทำสีหน้าให้เป็นปกติ “ผู้ช่วยประธานหลิวของบริษัทเฟิงเฉิงบอกฉันว่ารองประธานเผยมีการพูดคุยส่วนตัวกับประธานเผยเรียบร้อยแล้ว ดังนั้นฉันจึง....” สวี่เยว่หรูพูดขัดหล่อนอย่างไม่เกรงใจ “เลขาไป๋ เธอทำงานให้กับบริษัทเฟิงเฉิง หรือบริษัทตระกูลเผย? ยังไม่ถามความเห็นประธานเผย เธอก็จัดตารางให้เรียบร้อย ใครอนุญาตให้เธอทำแบบนี้กัน เธอมีสิทธิ์อะไร?” มือทั้งสองไป๋เสว่เอ๋อกำขึ้นแน่น เหงื่อออกเต็มไปทั้งฝ่ามือ หล่อนเงยหน้ามองไปที่เผยลี่เชิน สีหน้าของเขาดูปกติ และดูเหมือนไม่มีท่าทีจะพูดจาอะไร หล่อนสูดหายใจเข้า เดินไปข้างหน้า ค่อยๆก้มตัวโค้งคำนับให้เผยลี่เชิน “ขออภัยค่ะประธานเผย เป็นเพราะฉันไม่ได้คิดให้รอบคอบ” หล่อนไม่ได้ตั้งใจจะตัดสินใจโดยพลการ แต่เป็นเพราะหล่อนยังไม่ได้ทันได้ถามความเห็นของเผยลี่เชิน ใครจะไปรู้กันว่าจะถูกสวี่เยว่หรูเห็นเข้าเสียก่อน หล่อนเพิ่งลุกขึ้นยืน สวี่เยว่หรูที่อยู่ด้านข้างหัวเราะขึ้น “กฎระเบียบพื้นฐานแค่นี้ก็ไม่รู้ ว่าไปแล้วเลขาไป๋คงไม่ได้ตั้งใจอ่านคู่มือข้อบังคับกฎระเบียบของบริษัทที่ฉันเอาไปให้สินะ” คู่มือกฎระเบียบบริษัท? สวี่เยว่หรูให้คู่มือกฎระเบียบบริษัทเมื่อไหร่กัน? “เลขาสวี่เคยให้ฉันเหรอ? ทำไมฉันถึงไม่คุ้นเลย?” สายตาของสวี่เยว่หรูเต็มไปด้วยความดูถูกเยาะเย้ย “ฉันวางไว้บนโต๊ะเธอ แต่ฉันเกรงว่าเธอคงไม่เคยสังเกตเห็นเลยล่ะสิ?” ไป๋เสว่เอ๋อยังอยากถามเพิ่มเติม แต่เผยลี่เชินที่อยู่ด้านข้างก็พูดขึ้นทันที “พอแล้ว คุณกลับไปก่อน” ไป๋เสว่เอ๋อชะงักไปครู่หนึ่ง มองไปที่ฝ่ายชาย บังเอิญไปสบตาเข้ากับเขาพอดี หล่อนรู้สึกชาไปทั้งตัว และเพิ่งตระหนักได้ว่า สิ่งที่เขาพูดถึงกำลังหมายถึงหล่อน “รับทราบค่ะ” ไป๋เสว่เอ๋อเม้มปากแน่น ก้าวถอยหลัง และหันหลังเดินออกไปทางประตู กำลังจะยื่นมือออกไปเปิดประตู หล่อนเดินออกไป ยังไม่ทันได้ปิดประตู ก็ได้ยินเสียงพูดอันอ่อนหวานเล็ดลอดออกมา “รุ่นพี่คะ อาทิตย์นี้เป็นวันเกิดของอาจารย์ฉิน เพื่อนของฉันนัดกันจะไปเยี่ยมเขา รุ่นพี่ไปด้วยกันไหมคะ?” ประตูปิดดัง “ปั้ง” บดบังถ้อยคำของเสียงที่ยังพูดไม่จบ ไป๋เสว่เอ๋อไม่ได้ยินคำตอบของเผยลี่เชิน หล่อนรู้สึกบีบหัวใจ ความคิดสับสนวุ่นวาย และรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย คิดไม่ถึงเลยว่า สวี่เยว่หรูกับเผยลี่เชินยังมีความสัมพันธ์แบบนี้กันด้วย หล่อนเดินไปที่โต๊ะทำงาน คิดถึงคำพูดที่สวี่เยว่หรูพูดต่อหน้าเผยลี่เชิน หล่อนรีบก้มหน้าลง หาคู่มือกฎข้อบังคับบริษัทบนโต๊ะ พลิกหาอยู่พักใหญ่ ในที่สุดหล่อนก็เจอแฟ้มเอกสารพลาสติกสีฟ้าใต้กองเอกสารตรงมุมโต๊ะด้านซ้าย บนปกแฟ้มมีตัวหนังสือเขียนว่า “กฎข้อบังคับบริษัท” หล่อนไม่รู้เลยว่าสวี่เยว่หรูมาวางไว้ตรงนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ เพียงแค่ไม่รู้ว่าตั้งใจหรือยังไง เอกสารนี้ถูกวางอยู่ตรงมุมอับขนาดนี้ ราวกับจะกลัวหล่อนหาเจอ แต่ไม่ว่าจะยังไง ครั้งนี้เป็นเพราะหล่อนสะเพร่าเอง ความผิดเกิดขึ้นจากตัวเอง หล่อนพูดอะไรไม่ออก แต่ทำผิดสองเรื่องภายในวันเดียว ไม่รู้จะพูดยังไงเลยจริงๆ หล่อนเปิดอ่านคู่มือกฎข้อบังคับบริษัท เริ่มอ่านตั้งแต่ข้อแรก ในเมื่อหล่อนผิดด้วยเหตุนี้ ครั้งหน้าก็ห้ามทำผิดเพราะเรื่องนี้แบบนี้ซ้ำอีก หล่อนจะไม่สะดุดล้มเพราะหินก้อนเดิมอีกต่อไป