ตอนที่ 17 ความเห็นไม่ตรงกัน
1/
ตอนที่ 17 ความเห็นไม่ตรงกัน
พิษรักองค์ชายโฉมงาม
(
)
已经是第一章了
ตอนที่ 17 ความเห็นไม่ตรงกัน
ตนที่ 17 ความเห็นไม่ตรงกัน ฮองเฮารู้สึกชาไปทั้งหน้า ดวงตาร้อนราวกับโดนไฟเผาทำให้คนไม่กล้าสบตา นางมองไปที่หมอหลวงแล้วพูดขึ้นมาว่า “ข้าไม่สนว่าเจ้าจะใช้วิธีไหนแต่ต้องช่วยอ๋องเหลียงให้ได้” “ขอรับ” หมอหลวงตกใจรีบหมุนตัวหันกลับไปให้คนไปตามหมอหลวงที่สำนักหมอหลวง หมอหลวงทั้งหมดถึงแล้วขนาดใต้เท้าหย้วนพ่านยังรีบมา ในตำหนักวุ่นวายไปหมดฮองเฮานั่งอยู่บนเก้าอี้ถ้ายซือ ฮองเฮาที่สูงศักดิ์ถูกความกลัวเข้ามาครอบงำในมือของนางถือลูกประคำ ปากท่องสวดมนต์ไม่หยุด แต่ในใจกลับไม่ได้รู้สึกสงบเลย ดวงตาคู่นั้นมองไปที่เตียงอย่างไม่กะพริบตา องค์ราชทายาทเองก็ทรงเฝ้าดูอยู่ข้างๆสีหน้านิ่งเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นเมื่อเทียบกับความวุ่นวายในห้องตอนนี้ ราวกับว่าคนที่นอนอยู่บนเตียงพร้อมจะตายได้ทุกเมื่อนั้นไม่ใช่พี่ชายของตน หย้วนพ่านทำสีหน้าสงสัยเขาป้อนยาลงไปแล้วทำให้อ๋องเหลียงเหมือนจะหยุดหายใจ จนเขาไม่กล้าที่จะให้ยาอีก สถานการณ์แบบนี้หากไม่รีบแก้ไขให้อ๋องเหลียงสามารถหายใจได้สะดวกเกรงว่าชีวิตของเขาคงจะยื้อไว้ไม่ได้แน่ และใช้เข็มคือวิธีที่เร็วที่สุด สามารถฝังเข็มแล้วเปิดเส้นลมปราณ ถึงจะบอกไม่ได้ว่าสามารถช่วยชีวิตอ๋องเหลียงได้ แต่อย่างน้อยก็สามารถช่วยให้เขาหายใจได้สะดวกและพ้นขีดอันตราย อีกอย่างไม่สามารถใช้ยาได้ในตอนนี้ วิธีเดียวที่ช่วยได้คือใช้เข็ม แต่ในสำนักหมอหลวงเหมือนว่าจะไม่มีใครที่ชำนาญการฝังเข็มเลย มีเพียงใต้เท้าหย้วนพ่านคนเดียวที่เคยศึกษามา และอำนาจตัดสินใจในการรักษาก็อยู่ที่ใต้เท้าหย้วนพ่าน ใต้เท้าหย้วนพ่านมองไปทางฮองเฮาที่กำลังจับลูกประคำอยู่ เขาคุกเข่าลง “ทูลฮองเฮาวิธีเดียวที่จะช่วยอ๋องเหลียงในวันนี้คือฟังเข็มพะยะค่ะ” “ฝังเข็ม” ฮองเฮากระดกคิ้วขึ้นแล้วนึกถึงคำพูดของเสี้ยหลีโม่ นางรีบวางลูกประคำลง แล้วมองดูหย้วนพ่าน “ฝังเข็มเจ้ามั่นใจแน่ไหน” สีหน้าของหย้วนพ่านดูครุ่นคิด “ข้าน้อยก็ไม่ค่อยมั่นใจ แต่นี่คือวิธีเดียวในตอนนี้” ฮองเฮาถามขึ้นอย่างมีหวังว่า “วันนั้นข้าถามเจ้าเกี่ยวกับเรื่องฝังเข็มนี้ เจ้าบอกว่ามันไม่ควร ถ้าเจ้าฝังเข็มแล้วเกิดมีอะไรผิดพลาดขึ้นมา จะทำอย่างไร” หย้วนพ่านพูดขึ้นว่า “หากฝังเข็มมั่วๆ แน่นอนว่าอันตราย แต่หากเป็นคนที่ชำนาญการฝังเข็มก็จะสามารถช่วยอ๋องเหลียงได้ ที่ฮองเฮาถามกระหม่อมในวันนั้น กระหม่อมจะตอบแบบนี้ นั่นก็เพราะจนถึงทุกวันนี้ยังไม่เคยพบเจอหมอคนไหนที่ชำนาญการฝังเข็มเลย ทฤษฎีการดูดเลือดออกสามารถใช้ได้แต่ที่น่าเสียดายคือจะไปหาหมอเทวดาแบบนี้จากที่ไหนมา” เขาเงยหน้าขึ้น “ฮองเฮาคนที่พูดเรื่องการใช้เข็มแทงแล้วดูดเลือดออกคือใคร ถึงแม้เขาจะไม่รู้เรื่องการฝังเข็มแต่เขาอาจจะรู้จักผู้ที่มีฝีมือสูงส่งก็ได้นะพ่ะย่ะค่ะ” ฮองเฮานึกถึงเสี้ยหลีโม่ขึ้นมาทันที นึกคิดนางเป็นแค่สาวน้อยจะไปเข้าใจอะไรการฝังเข็ม แต่นางก็พูดออกมาได้เป็นเรื่องๆหรือนางจะรู้จักกับผู้มีฝีมือ ไม่ ไม่ใช่แน่นอน เสี้ยหลีโม่และหลี่ซื่ออยู่ในจวนตลอดเวลาไม่เคยพบเจอกับโลกภายนอก เฉิงเสี้ยงเสี้ยเองก็คงไม่ปล่อยให้นางออกไปพบผู้คน นางจะไปรู้จักผู้มีฝีมือได้อย่างไรกัน หมอหลวงคนหนึ่งได้ยินหย้วนพ่านพูดออกมาแบบนั้นเขาจึงได้พูดขึ้นว่า “ทูลฮองเฮาเสี้ยหลีโม่ไม่มีทางที่จะไปรู้จักกับคนที่มีฝีมือสูงส่งแน่ ผู้หญิงคนหนึ่งจะไปเข้าใจอะไรเกี่ยวกับการแพทย์ รู้หนังสือเพียงไม่กี่ตัว เคยเห็นในหนังสือประวัติศาสตร์หรือในหนังสือสานหลิวของหมอล้วนพูดกันว่าหมอที่เก่งที่สุดในใต้หล้าล้วนอยู่ในวังหลวงหมดแล้ว” หมอหลวงคนนี้แซ่หลิว เขาคือหมอหลวงที่มาช่วงอ๋องเหลียงเอาไว้ในวันนั้น ตอนนี้เขาได้เลื่อนมาเป็นใต้เท้ารองหย้วนพ่านแล้ว วันนั้นที่หลีโม่พูดถึงเรื่องการฝังเข็มเขาก็รู้สึกไม่ชอบนางขึ้นมา เป็นเพียงหญิงสาวคนหนึ่งแต่กล้าพูดแสดงความคิดเห็นต่อหน้าหมอหลวงมันช่างไม่รู้จักที่ต่ำที่สูงเอาเสียเลย ฮองเฮามองมาทางท่านหมอหลวงหลิว และคิดว่าเขาพูดฟังดูมีเหตุผล และกำลังจะพูดขึ้น องค์ราชทายาทที่ฟังอยู่ข้างๆก็ถามขึ้นด้วยความสนใจว่า “หมอหลวงหลิวเจ้าบอกว่าเสี้ยหลีโม่เป็นคนพูดถึงการแทงเข็มดูดเลือดงั้นหรือ” หมอหลวงหลิวพูดตอบว่า “องค์ราชทายาทเสี้ยหลีโม่คนนี้ไม่รู้เกี่ยวกับการแพทย์ ถึงจะพูดฟังดูว่านางทำได้แต่พอทำเข้าจริงๆนางอาจจะทำไม่ได้และอาจทำให้ถึงแก่ชีวิต คำพูดพวกนี้ไม่ควรเชื่อนะพ่ะย่ะค่ะ” องค์รายทายาทมองดูหย้วนพ่านแล้วพูดขึ้นว่า “เมื่อกี้เจ้าพูดว่าฝังเข็มคือวิธีเดียวไม่ใช่หรือ” หย้วนพ่านตอบด้วยความเป็นจริงว่า “ทูลองค์ราชทายาท มีของเข้าไปอุดหลอดลมของอ๋องเหลียงเอาไว้ทำให้หายใจลำบาก บวกกับไม่สามารถให้เขากินยาได้อีกทำให้ในตอนนี้วิธีเดียวที่สามารถช่วยเขาได้คือฝังเข็มพ่ะย่ะค่ะ” องค์ราชทายาทตอบอืมแล้วมองไปทางฮองเฮาจากนั้นพูดขึ้นว่า “เสด็จแม่สถานการณ์ของเสด็จพี่ในตอนนี้ไม่มีทางเลือกอื่นแล้วนอกจากฝังเข็ม ถึงจะบอกว่าฝังเข็มอาจมีอันตรายแต่หากไม่ใช้วิธีนี้ก็คงทำได้แค่นั่งมองรอให้เสด็จพี่ตายไป สู้เรียนเสี้ยหลีโม่เข้าวังมาหากนางรู้วิชาแพทย์ก็ดีไป หากไม่รู้ก็สามารถถามนางได้ว่าคำพูดพวกนั้นที่นางพูดมาใครเป็นคนพูดให้นางฟัง และไปเชิญผู้มีฝีมือสูงส่งนั้นเข้าวังมารักษาเสด็จพี่” ฮองเฮาคิดไม่ถึงว่าเขาจะพูดคำพูดนี้ออกมาได้ ดูแล้วถึงจะทะเลาะกันทุกวันแต่สุดท้ายก็ยังคงมีความเป็นพี่น้องกัน และแสดงออกมาในเวลาชี้เป็นชี้ตายแบบนี้ นางน้ำตาคลอแล้วพูดขึ้นว่า “เย่เอ๋อร์ เจ้าพูดแบบนี้ออกมาได้ ข้าชื่นชมในตัวเจ้านักที่เห็นเจ้าเป็นห่วงเสด็จพี่ของเจ้า” สีหน้าขององค์ราชทายาทดูเศร้า “เสด็จแม่ที่เสด็จพี่พิการเช่นนี้ก็เพราะข้าเองหากในตอนนั้นไม่ใช่เพราะเสด็จพี่ช่วยข้าเอาไว้เขาก็คงไม่ต้องมาพิการแบบนี้ ข้ารู้สึกขอบคุณเสด็จพี่มาโดยตลอด เพียงแต่ว่าข้ารู้สึกละอายใจเกินไปไม่กล้าเผชิญหน้า จนในใจเกิดความรู้สึกไม่ดี พอวันนี้หวนนึกถึงข้าเองก็รู้สึกเสียใจไม่น้อย ตอนนี้เสด็จพ่อก็นอนป่วยไม่ฟื้นอยู่บนเตียง เสด็จพี่ก็ยังมาเป็นแบบนี้อีก หากข้ายังไม่รู้หน้าที่อีกวันหน้าผู้คนในใต้หล้าจะพึ่งพาใครกัน” ฮองเฮากุมมือของเขาเอาไว้ ในใจทั้งดีใจและเสียใจ ดีใจที่สองพี่น้องนี้กลับมาดีกันแล้ว เสียใจคือเฮ่าเอ๋อร์ยังคงนอนอยู่บนเตียง ไม่รู้จะเป็นหรือจะตายยังไง นางไม่อาจไม่ระวังเพราะนี่เกี่ยวข้องกับชีวิตของเฮ่าเอ๋อร์ นางเงียบอยู่ครู่หนึ่ง นางต้องตัดสินใจแล้ว “ไปเรียกอ๋องซื่อเจิ้งเข้าวังมาก่อน” ฮอ่งเต้ป่วยหนัก และไม่อนุญาตให้ใครเข้าเฝ้า แต่ก่อนหน้านี้เคยพูดเอาไว้ว่า หวกวันหน้ามีเรื่องอะไรเกิดขึ้นให้ถามอ๋องซื่อเจิ้งซือถูเย้นก่อน ดังนั้น ฮองเฮาจึงไม่พอใจที่จะต้องไปเจอน้องชายคนนี้ แต่ก็ต้องส่งคนไปเชิญเขาเข้ามาเพื่อถามความเห็น คนในวังวุ่นกับการไปเชิญอ๋องซื่อเจิ้งมา หย้วนพ่านพูดขึ้นด้วยความลังเลว่า “ฮองเฮาตอนนี้อ๋องเหลียงอาการสาหัส ถ้าหากไปเชิญอ๋องเจิ้งซื่อมากลัวว่าอาการจะยิ่งแย่ลง” ฮองเฮาหรี่ตาขึ้น “ถ้าเช่นนั้นเจ้ามีความคิดเห็นว่าอย่างไร ฝังเข็มพวกเจ้าก็ไม่ชำนาญยังไงก็ต้องมีคนมาตัดสินใจ” ท่านหมอหลวงหลิวคุกเข่าลงแล้วพูดว่า “ทูลฮองเฮากระหม่อมเคยเรียนฝังเข็มมาถึงแม้ว่าจะไม่เก่งนัก แต่คิดว่าคงสามารถช่วยอ๋องเหลียงได้พ่ะย่ะค่ะ” หย้วนพ่านได้ยินดังนั้นเลยรีบพูดขึ้นว่า “ไต้เท้าหลิวนี่ไม่ใช่เรื่องล้อเล่นนะเกี่ยวข้องถึงชีวิตของอ๋องเหลียงเจ้ายังไม่ชำนาญการฝังเข็มอย่าได้ลองผิดลองถูกเลย” หลังจากที่หมอหลวงหลิวได้เลื่อนขั้นเป็นไต้เท้ารองหย้วนพ่านแล้วเขาก็คิดที่จะเตะไต้เท้าหย้วนพ่านออก ถึงแม้วันนั้นเขาจะไม่เห็นด้วยกับเสี้ยหลีโม่แต่หลังจากวันนั้นเขาก็กลับไปคิดๆดู แล้วเปิดหนังสือการแพทย์ดูและพบว่าที่นางพูดมามีเหตุผล ถึงแม้เขาจะไม่ค่อยมั่นในใจฝีมือการฝังเข็มของตนเอง ไม่สามารถทำถึงขั้นฝังเข็มแล้วดูดเลือดออกได้แต่ก็สามารถช่วยให้กลับมาหายใจสะดวกได้
已经是最新一章了
加载中
下载 LoveNovel
海量小说享免费阅读
立即下載
需支付:
0.00
ตอนที่ 17 ความเห็นไม่ตรงกัน
去登录
APP免费观看
自动购买下一章
余额:
0
充值
0
领星星
取消
发布
A
A
A
A
A