已经是第一章了
ตอนที่ 100 ก่อนทำสังคราม
ตนที่ 100 ก่อนทำสังคราม
ฮองเฮาโมโหกับเรื่องนี้อย่างมาก“ตาเฒ่าเจ้าเล่ห์ ไปกินหัวใจหมีใหญ่มาหรือถึงได้ใจกล้ายิ่งนัก？แล้วยังกล้าข่มขู่ข้าอย่างนั้นหรือ？เสี้ยหลี่โม่นางเป็นอะไรได้？ข้าไม่สามารถที่จะให้ตำแหน่งชายาองค์รัชทายาทกับนางได้”
เหลียงไถ้ฝู้เห็นใบหน้าที่ฉุนเฉียวของนางจึงพูดขึ้น：“เจ้าจะโวยวายไปทำไม？เสี้ยห้วยจุนที่เป็นฮูหยินเจ้าก็ต้องได้รั้งนางเอาไว้ ชายาจะเป็นใครก็ดีทั้งนั้น ไม่ได้ต่างอะไรกันเลย สิง่ที่สำคัญคือสามารถที่จะช่วยหนุนองค์รัชทายาทได้ ”
“ท่านพ่อไม่รู้ว่าแม่ของเสี้ยโลว่เยว่นางเป็นคนยังไง”พอนางนึกถึงหน้าของหลิงหลงฮูหยินนางก็รู้สึกรังเกียจแล้ว แล้วยังต้องให้ลูกชายแต่งงานกับลูกของนางแบบนี้ ยังไงนางก็ไม่มีทางยินยอม
เหลียงไถ้ฝู้พูดตำหนิเบาๆ：“ฮองเฮามองแคบแบบนี้จะสามารถทำการใหญ่ได้อย่างไร？”
ที่จริงนางเองก็รู้ดีว่าตอนนี้การสนับสนุนจากเสี้ยเฉิงเสี้ยงนั้นก็ไม่น้อยเลย แต่นางก็เพียงแค่โมโห กับเสี้ยห้วยจุนหญิงผู้นี้เท่านั้นเอง
นางดื่มชาลงไปเลยทำให้ใจเย็นลงบ้าง ถ้าตอนนี้ไม่รั้งเสี้ยเฉิงเสี้ยงมาอยู่ด้วย แล้วองค์หนานหวยลงมือก่อน พอถึงตอนนั้น ถึงจะได้การสนับสนุนจากเสี้ยเฉิงเสี้ยงยังไง แต่อ๋องหนานหวยก็มีสิทธิ์์จะชนะมากกว่านาง
นางพยายามสงบอารมณ์โกรธแล้วพูดขึ้น：“ท่านพ่อ ไปบอกเสี้ยห้วยจุน ข้าจะให้เขาออกรับสั่งให้พระราชทานการหมั้นหมาย”
“เพียงแต่ถ้าพูดอย่างเดียวจะไม่ได้ นางไม่น่าจะเชื่อ”เหลียงไถ้ฝู้พูดขึ้น
“ท่านทำแค่ไปคุยกับเขา คำพูดของข้าไม่มีวันกลับคำ ถ้าเขาไม่เชื่องั้นก็ไม่เป็นไร”ฮองเฮามองเหลียงไถ้ฝู้“บางครั้งการรับมือกับคนพวกนี้ ไม่ต้องทำอะไรมากก็ได้ แค่เอาฐานะคอยกดพวกเขาเอาไว้ก็พอ”
เหลียงไถ้ฝู้ถอนหายใจออกมาทีนึง“ลูกรัก แผนการยึดอำนาจนี้ ไม่ใช่จะบอกว่าสามารถใช้ฐานะของเจ้ามากดดันก็ได้นะ ถ้าไม่มีผลประโยชน์ ใครจะไปช่วยเหลือเจ้า？เจ้าต้องรู้ถ้าครั้งนี้เราแพ้พ่าย ก็หมายถึงชีวิตของเราทั้งตระกูลต้องมาจบลง เขาก็แค่ต้องการตำแหน่งชายาก็เท่านั้น ให้เขาไปก็แค่นั้น ถ้าไม่ยอมให้อะไรเขา จะสามารถดึงคนที่มีอำนาจมากอย่างเขามาร่วมได้อย่างไร？เจ้าคิดว่าตลอดเวลาหลายปีมานี้ข้าเอาแต่ใช้ตำแหน่งองค์รัชทายาทคอยกดขี่พวกขุนนางเอาไว้อย่างนั้นหรือ？เจ้าเข้าใจผิดแล้ว เจ้าไม่รู้ว่าพ่อต้องเสียไปเท่าไหร่ในการซื้อใจพวกเขา”
ฮองเฮาพูดขึ้นมาอย่างซาบซึ้ง：“ท่านพ่อ ข้ารู้ว่าเพื่อรัชทายาทนั้นท่านต้องยอมเสียอะไรไปบ้าง ท่านทุกข์ใจจนแก่ตัว ตลอดหลายปีมานี้ท่านต้องใช้ความพยายามอย่างมาก กว่าเขาจะสามารถมาได้ ถ้าหากว่าไม่มีท่าน เกรงว่าเขาก็คงถูกขุนนางพวกนั้นใช้งานอย่างหนักไปแล้ว”
เหลียงไถ้ฝู้มองหน้านางด้วยดวงตาอึมครึม“เจ้าสามารถรับรู้ความลำบากของข้าก็ดีแล้ว รับสั่งนี้เจ้าคิดว่าจะทำอย่างไรเถอะ”
ฮองเฮาพูดขึ้น：“ไม่ต้องแล้ว ตราหงส์อยู่กับข้าที่นี่ เรื่องพิธีหมั้นหมายข้าจะทำเองตอนนี้ ออกรับสั่งเสร็จเรียบร้อยแล้วข้าจะไปกราบทูลนาง นางไม่น่าจะไม่อนุญาต ยังไงก็ต้องแบกหน้าฮองเฮาไปคุยกับนาง”
เรื่องพิธีหมั้นหมายได้รับสั่งออกมาเรียบร้อย หลิงหลงฮูหยินกับเสี้ยโลว่เยว่ดีใจอย่างมาก
เสี้ยโลว่เยว่ที่นั่งพิงหลิงหลงฮูหยินอยู่ก็พลันพูดขึ้น：“ถึงแม้ว่าเรื่องนี้ช้าเร็วก็ต้องเกิด แต่ว่าได้ฮองเฮาเป็นคนรับสั่งด้วยตัวเองแบบนี้ แสดงว่านางก็น่าจะสนใจข้าอยู่แน่นอน”
หลิงหลงฮูหยินทำเสียงออกมาเบาๆ“ถ้าหากเป็นฮองไทเฮาเป็นคนรับสั่งเอง ถึงจะหมายถึงว่าให้ความสำคัญกับเจ้า แต่ว่าอย่างที่เจ้าพูดมานั้น เจ้ากับองค์รัชทายาทก็ไปถึงขนาดนั้นแล้ว ถ้าหากว่ายังไม่มีรับสั่งเรื่องการหมั้นหมายออกมา เจ้าคงจะเสียหายแน่นอน คนข้างนอกที่เขาพูดกันคงไม่น่าฟังอย่างแน่นอน”
เสี้ยโลว่เยว่จึงพูดขึ้นอย่างไม่พอใจ：“ใครกล้าพูดให้ข้า ข้าจะฉีกปากให้หมด”
ที่จริงหลิงหลงฮูหยินเองก็ดีใจอย่างมาก ในที่สุดนางก็จะได้เป็นครอบครัวเดียวกันกับเชื้อพระวงศ์แล้ว หลังจากนี้ถ้ามีใครกล้าพูดอะไรให้นางแค่คำเดียว？รอหลังจากนี้ให้ได้อภิเสกสมรสเสร็จแล้ว ข้าจะขอให้องค์รัชทายาทแต่งตั้งให้เป็นแม่ยายของฮ่องเต้ หลังจากนั้นนางก็ไม่ต้องกลัวคนในตำหนักอีกต่อ รวมถึงนายหญิงใหญ่
แล้วก็จัดการกับหลี่ซื่อให้พ้นทาง นางก็จะเป็นฮูหยินของเฉิงเสี้ยงอย่างเปิดเผย ใครจะกล้าทำอะไรนางอีก？
“ท่านพ่อละ？”เสี้ยโลว่เยว่ถามขึ้น
“อยู่กับนายหญิงใหญ่ ไม่รู้ว่ากำลังคุยอะไรกันอยู่”หลิงหลงฮูหยินพูดออกมาอย่างไม่พอใจ“เรื่องน่ายินดีแบบนี้ เข้ากลับไม่มาฉลองกับเรา แต่กลับไปกกตัวอยู่ที่นั่น”
“นายหญิงใหญ่มีแผนการแนบเนียน ท่านพ่อไปฟังหน่อยก็ถือว่าดีแล้ว ท่านแม่อย่าใจน้อยไปหน่อยเลยนะ”เสี้ยโลว่เยว่อดที่จะแสดงความดีใจออกมาไม่ได้ แล้วก็พลันพูดออกมาด้วยท่าทางที่เหมือนกับเป็นชายาแล้ว
หลิงหลงฮูหยินกอดนางเอาไว้“ช่างดีจริงๆ หว่านเอ๋อเจ้ามีอนาคตแล้วก็เหมือนกับแม่มีอนาคต แม่รอวันนี้มานานมากแล้ว”
เสี้ยโลว่เยว่ยิ้มออกมาอย่างพอใจ แต่อยู่ดีๆกลับหุบยิ้มลงพลันพูดขึ้น“ข้ายังหวังว่าเสี้ยหลี่โม่จะยังมีชีวิตอยู่ ให้นางมาเห็นข้าที่ได้เป็นชายาอย่างเชิดหน้าชูตา”
หลิงหลงฮูหยินพูดขึ้น：“พูดได้ดี นางแพศยาคนนี้ไปไหนแล้ว？คนข้างนอกต่างบอกว่านางเป็นคนเอาร่างของอ๋องซื่อเจิ้งไป เรื่องนี้เป็นไปไม่ได้”
“ใช่นางเอาไปที่ไหนกันละ？น่าจะเป็นเซียวโธ่ที่เป็นคนเอาไป นางอาจจะโดนกุ้ยไท้เฟยจัดการฆ่าปิดปากไปแล้ว”เสี้ยโลว่เยว่พูดขึ้น
“เจ้าไปเอาข่าวนี้มาจากไหน？”หลิงหลงฮูหยินถามขึ้น
“จากรัชทายาท”เสี้ยโลว่เยว่ยิ้มออกมาพลันพูดขึ้น“แต่ไม่รู้ว่านางสามารถรักษาคนอื่นได้ตั้งแต่เมื่อไหร่？จนนางบังเอิญรักษาอ๋องเหลียงจนหายเป็นปกติได้ หลังจากนั้นนางก็บังอาจจะไปรักษาอาการของอ๋องซื่อเจิ้ง จนสุดท้ายนางก็ทำเขาตาย กุ้ยไท้ฟยก็เลยกำจัดนางทันที”
เสี้ยโลว่เยว่พูดไป ก็พลันยิ้มออกมาอย่างพอใจ“พวกเราพยายามคิดหาวิธีกำจัดนาง นางกลับสามารถหนีรอดมาได้ คิดไม่ถึงว่านางกลับหาทางฆ่าตัวเอง แต่ก็ดีไม่เปลืองแรงเรา”
หลิงหลงฮูหยินตอบรับครั้งนึง“ใช่ ตอนแรกได้ยินว่านางจะได้แต่งงานกับอ๋องซื่อเจิ้ง จนแม่กังวลอยู่พักใหญ่”
เปรียบเทียบกับความตื้นตันของแม่ลูกคู่นี้แล้ว ทางฝั่งของเสี้ยเฉิงเสี้ยงกับนายหญิงใหญ่นั้นกลับไม่ได้รู้สึกดีใจอะไรมากขนาดนั้น
ข่าวที่เสี้ยโลว่เยว่เล่าให้แม่ของนางฟังนั้น นายหญิงใหญ่กับเสี้ยเฉิงเสี้ยงก็พอจะได้ยินมาเหมือนกัน แต่ว่านายหญิงใหญ่พูดออกมาตรงๆ：“ถึงอ๋องซื่อเจิ้งจะตายไปแล้วจริงๆ ก็ยังทำให้คนต่างพากันตกใจอย่างมาก พวกเขาจะเปิดโปงคนที่ฆ่าซือถูเย้นหรือไม่？เป็นไปไม่ได้ที่พวกเขาจะปล่อยเหลียงไถ้ฝู้ไปอย่างง่ายๆ แต่ว่า ตอนนี้ที่เห็นนอกจากคนของอ๋องหนานหวยที่รอลงมือ ก็ไม่เห็นความเคลื่อนไหวของอ๋องซื่อเจิ้งเลย อีกอย่างทั้งเซียวโธ่และซูชิงต่างไม่มีใครอยู่ในเมืองหลวง แล้วก็ไม่มีใครเห็นพวกเขาสองคนเลย รวมถึงหลี่โม่ที่บอกว่ามีความสามารถรักษาคนได้ก็ยังไม่เห็นเลย ท่านคิดว่าเรื่องนี้มีเงื่อนงำอะไรมั้ย？”
เสี้ยเฉิงเสี้ยงพูดขึ้น：“ท่านแม่ สมมุติว่าอ๋องซื่อเจิ้งยังไม่ตาย แล้วเสี้ยหลี่โม่ก็มีความสามารถในการแพทย์ แต่ว่านางคงไม่มีทางเก่งกว่าหมอหลวงอย่างแน่นอนไม่ใช่หรือ？เรื่องนี้เป็นไปไม่ได้อยู่แล้วใช่มั้ย？ถ้ามองผิวเผินเรื่องการหายตัวไปของอ๋องซื่อเจิ้งกับเสี้ยหลี่โม่ถึงจะเกี่ยวข้องกัน แต่ว่าเป็นใครที่เห็นว่าเสี้ยหลี่โม่เอาตัวอ๋องซื่อเจิ้งไปกันล่ะ？แน่นอนว่าที่ท่านพูดขึ้นมานั้นก็อาจเป็นไปได้ และถ้ายิ่งความเป็นไปได้นี้สูงมาก แต่ว่าจะเป็นไปได้อีกมั้ยว่า？เป็นเซียวโธ่ที่เอาตัวเขาไป หลังจากนั้นก็รู้ข่าวว่ากุ้ยไท้เฟยได้ฆ่าหลี่โม่แล้ว ก็เลยปล่อยข่าวแบบนี้ออกมา ว่านางได้หายไปพร้อมกับอ๋องซื่อเจิ้ง แล้วก็ให้คนอื่นพากันเดาไปเอง แล้วพวกเขาสองคนก็ไม่ปรากฏตัวออกมา แล้วก็ใช้แผนนี้แทน”
“ที่เจ้าพูดมานั้นก็ดูมีเหตุผล แต่ว่าตามที่ได้ยินข่าวจากทางรองสนมซุนแล้ว รองสนมซุนก็ได้กลับไปร้องไห้ที่ตำหนักแล้ว นางบอกว่ากุ้ยไท้เฟยก็เสียใจอย่างมาก ร้องไห้เสียใจทุกวัน แล้วก็บอกว่านางเห็นอ๋องซื่อเจิ้งได้ตายไปต่อหน้าต่อตา”
“แล้วท่านคิดว่ากุ้ยไท้เฟยเป็นยังไง คิดว่าตอนนี้อ๋องซื่อเจิ้งตายไปแล้วจริงๆมั้ย？”เสี้ยเฉิงเสี้ยงถามขึ้น
“พูดยาก แต่ว่าคงเจ็บหนักพอสมควร ข้าเพียงแต่คิดว่า เสี้ยหลี่โม่ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับเรื่องนี้ นางน่าจะตายไปแล้ว ตายในเงื้อมมือของกุ้ยไท้เฟย และรอดูไปก่อน ถ้าหากว่าข้าเดาไม่ผิดละก็ พรุ่งนี้ขุนนางจะเข้าไปในวัง แล้วจะเริ่มเกิดความชุลมุนกันขึ้น”
เสี้ยเฉิงเสี้ยงก็คิดไว้อย่างนั้น พรุ่งนี้ขุนนางต้องพากันเข้าวัง แล้วทุกคนก็จะใช้โอกาสนี้แย่งตำแหน่งนี้กัน
已经是最新一章了
加载中
