ตอนที่ 158 ประหารตัดศีรษะทั้งตระกูล

ต๭นที่ 158 ประหารตัดศีรษะทั้งตระกูล “ฝ่าบาท กระหม่อมถูกใส่ร้ายฝ่าบาท กระหม่อมถูกใส่ร้ายอ่า!” แต่ตอนนี้เขาร้องขอความยุติธรรมอีกมากเท่าไรก็ไร้ประโยชน์หมดแล้ว เพราะมีองครักษ์หลวงสองนายเข้ามาคุมตัวเขาออกไป ส่วนคนอื่นๆแน่นอนก็ไปล้างบางตระกูลที่ตำหนักเฉินกั๋วกงโดยตรง “องค์ชายสาม เจ้าไอ้คนถ่อยสารเลวคนนี้ เจ้าถึงเป็นฆาตกรฆ่าคน กลับยังกล้าตลบหลังข้าได้” “องค์ชายสาม เจ้าต้องได้รับกรรมตามสนองแน่ ต่อให้ข้าตายแล้ว เป็นผีก็ไม่ปล่อยเจ้าไปด้วย!” เสียงของเฉินกั๋วกงจากเสียงแข็งกร้าวก็ค่อยๆ จางหายไป หลังจากนั้นก็ไม่ได้ยินอีกแล้ว ฮ่องเต้ทรงตรัสอย่างพิโรธแค้นเคืองว่า “ฮ่า...ความตายมาเยือนถึงศีรษะยังไม่สำนึก พวกเขากลับกล้าฆ่าโอรสสุดที่รักของเจิ้น เจิ้นก็ให้พวกเขาทั้งตระกูลถูกฝังร่วมด้วย เจิ้นต้องให้ซากศพของเจ้าถูกสับฉีกเป็นหมื่นๆ ชิ้น” หลังจากนั้นพระองค์ก็ทรงสะบัดแขนเสื้อด้วยพระพิโรธแค้นเคืองเดินจากไป ตอนนี้แน่นอนพระองค์ต้องรีบเสด็จกลับพระราชวังทันที เพื่อรวบรวมหลักฐานอื่นๆ ในการทุจริตและการกินสินบนเล่นพรรคเล่นพวกของเขา เฉินกั๋วกง พวกเขากล้าวางแผนฆ่าองค์รัชทายาท เมื่อใดก็ตามที่เขาได้คิดถึงวาจาเหล่านั้นที่เฉินกั๋วกงได้กล่าวไปก็อดที่จะสั่นเทิ้มไปทั้งตัวด้วยพระพิโรธแค้นเคืองมิได้ พระองค์ต้องใช้วิธีล้างบางตระกูลเฉินที่น่าสังเวชที่สุดน่าอัปยศที่สุดอย่างแน่นอน “กระหม่อมผู้เป็นบุตรขอน้อมส่งเสด็จพ่อกลับพระราชวัง เสด็จพ่อทรงพระเจริญหมื่นปีหมื่นปีหมื่นๆ ปีพ่ะย่ะค่ะ!” เป่ยจื่อห้าวทูลเชิญพร้อมทำท่าประสานมืออย่างน้อมเคารพ แต่เมื่อรอจนเงาหลังของฮ่องเต้หายไปจากคลองจักษุของเขา บนใบหน้าเขาจึงมีรอยยิ้มเจตนาแผนชั่วร้ายได้บรรลุผลกระแสหนึ่งออกมา ถึงแม้ว่าแผนการในครั้งนี้ไม่ได้กำจัดองค์ชายสองรวมถึงเสียนเฟยซูเฟยคนเหล่านั้นไปโดยราบรื่น แต่ตามสภาพตรงหน้าที่ดูไปแล้ว เขายังหาเงินได้มาก องค์รัชทายาทสวรรคตแล้ว ถ้าเช่นนั้นต่อจากนี้ก็คือพยายามเอาชัยให้ได้รับความไว้วางใจจากฝ่าบาทฮ่องเต้แล้ว ถึงแม้ว่าความตายขององค์รัชทายาทไม่ได้เกี่ยวข้องกับองค์ชายสอง แต่ก็ยังมีการพูดอีกลักษณะหนึ่งเรียกว่า “การย้ายความโกรธ” ในเมื่อฮ่องเต้ได้ระบุว่าเฉินซูเสียนและเฉินกั๋วกงเป็นฆาตกรที่วางยาพิษต่อองค์รัชทายาท ก็ควรจะคิดถึงความเชื่อมโยงในแรงจูงใจของพวกเขาที่ลงมือ แรงจูงใจที่ว่าเป็นเพียงเพราะองค์ชายสองได้รักชอบหลิงจือ จนหมิ่นทำลายความรักที่ลึกซึ้งของเฉินซูเสียน ดังนั้นจึงเป็นเหตุให้นางเพราะรักจนเกิดเป็นเคียดแค้นชิงชัง กระทั่งทุ่มเททุกสิ่งอย่างไม่เสียดายวางยาพิษทำร้ายองค์รัชทายาทแล้วใส่ร้ายป้ายสีองค์ชายสอง เพื่อบรรลุเป้าหมายในการแก้แค้น ดังนั้นแม้ว่าทุกอย่างจะไม่เกี่ยวข้องกับองค์ชายสอง แต่เมื่อเรื่องถึงฮ่องเต้ ก็จะรู้สึกว่าเป็นองค์ชายสองที่ทำร้ายองค์รัชทายาทน่ะ แม้ว่าโอรสองค์นี้ของพระองค์จะยอดเยี่ยมเพียงไร มีความเกรียงไกรยิ่งใหญ่ในราชสำนักขนาดไหน แต่หลังจากผ่านเรื่องนี้แล้ว เสด็จพ่อยังจะทรงสามารถรักชอบโปรดปรานเขาอีกไหม? นี่จึงเป็นลูกคิดดั่งใจที่เป่ยจื่อห้าวได้ดีดคิดไว้ แม้ว่าจะไม่มีวิธีโค่นล้มองค์ชายสองลงได้โดยตรง แต่ทำให้เขาสูญเสียความโปรดปรานโดยตรงนั้นก็ไม่ใช่ความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่เรื่องหนึ่งหรอกหรือ? ... ข้อกล่าวหาในเรื่องเฉินกั๋วกงพ่อลูกวางยาพิษทำร้ายองค์รัชทายาท ละโมบโลภรับสินบน เล่นพรรคเล่นพวกก่อตั้งค่ายส่วนตัว ก่อกวนรากฐานของประเทศ นานัปการก็ได้ออกมาเป็นราชโองการ ติดไว้ตามถนนหนทางทุกแห่งหน เป็นที่สนใจของเหล่าราษฎรทั้งหลายล้อมวงเข้ามาดู หลังจากนั้นสามวันทุกคนในตำหนักเฉินกั๋วกงก็ถูกตัดศีรษะประหารชีวิตจนหมดสิ้น ทรัพย์สินทั้งหมดถูกยึดเข้าหลวง บรรดาผู้ที่เกี่ยวข้องหรือเข้าเป็นพรรคเป็นพวกกับพวกเขาก็ถูกเหวี่ยงร่างแหทำลายสิ้น คราวนี้ ราชสำนักวุ่นวายอย่างใหญ่หลวงโดยสมบูรณ์จริงแล้ว ทุกคนต่างถอนหายใจร้องไห้เสียน้ำตา ไม่รู้ว่ามีขุนนางมากน้อยเพียงไรต้องถูกพาดพิง นี่เป็นเรื่องสำหรับหลายคน ต้องเผชิญกับภัยพิบัติที่เลวร้ายที่สุด แต่สำหรับบางคนเป็นสิ่งที่ดีสะใจคนเรื่องใหญ่เรื่องหนึ่ง กำจัดพวกหัวมังกุท้ายมังกรที่เป็นอุปสรรคให้สิ้นไป เวลานี้ ตำหนักไท่ซือ คึกคักมากจริงๆ จางไท่ซือสั่งให้คนเตรียมอาหารสุราโต๊ะหนึ่ง เชิญคนสนิทรู้ใจหลายคนดื่มมาร่วมดื่มฉลองด้วยกัน แน่นอนหนึ่งในนั้นย่อมไม่ขาดหันยี่ฉีหลานเขยของเขา รวมทั้งพ่อลูกตระกูลหลินด้วย ทันทีที่หลินหงเข้ามา เขาก็พาหลิงจือคุกเข่าลงต่อหน้าจางยวี่โหร่วโดยตรง “นี่เจ้ากำลังทำอะไร ลุกขึ้นเร็วเข้า ลุกขึ้นเร็วเข้า!” จางยวี่โหร่วไม่ได้คาดหวังว่าเขาจะทำเช่นนี้ รีบก้าวมาข้างหน้าคิดจะพยุงพวกเขาขึ้น พวกเขาคนหนึ่งเป็นขุนนางสำคัญของราชสำนักในปัจจุบัน คนหนึ่งเป็นว่าที่พระชายาองค์ชายสอง กล่าวไปโดยส่วนตัวแล้ว พวกเขาคนหนึ่งเป็นผู้อาวุโส คนหนึ่งเป็นน้องสาวที่ดีของนาง นางรับการเคารพที่ใหญ่เช่นนี้ไม่ไหวโดยเด็ดขาด แต่นางเชิญอย่างไร พวกเขาต่างไม่ลุกขึ้น หลินหงกล่าวอย่างซาบซึ้งใจมากกว่า “คุณหนูจาง ท่านมีพระคุณต่อตระกูลหลินของพวกเราอย่างใหญ่หลวง หลินหงจดจำสลักไว้ในใจ แม้เป็นวัวเป็นม้าก็ยังมิอาจตอบแทนพระคุณของท่านได้” “ท่านลุงหลิน นี่ท่านพูดจาอะไรกัน ความจริงข้าไม่ได้ทำอะไรเลย รีบลุกขึ้นมาเถอะ!” หลิงจือมองดูนาง รอบดวงตาได้เปลี่ยนเป็นสีแดงไปหมดแล้ว “ยวี่โหร่ว ข้าไม่รู้จะพูดอะไรดีจริงๆ เจ้าทำเพื่อข้ามากๆๆ เกินไปแล้วจริงๆถ้าเริ่มแรกไม่ใช่เพราะเจ้า ข้าก็จะใช้ผ้าไหมขาวผืนหนึ่งจบชีวิตของตัวเองในวัดปรักหักพังนั้นโดยตรง เป็นเจ้าช่วยชีวิตข้า จึงได้ให้ข้าสามารถค้นพบความสุขที่เป็นของตัวเอง ข้าถูกองค์รัชทายาทและเฉินซูเสียนข่มเหงทำความอัปยศ ไม่มีใครกล้าเป็นปฏิปักษ์กับฮ่องเต้และองค์รัชทายาทเพื่อข้า แต่เจ้ากลับแก้แค้นให้ข้าอีกครั้ง ยวี่โหร่วเจ้าดีกับข้ามากเกินไปแล้วจริงๆ!” ความจริงเรื่องที่ทำให้พ่อแม่ตระกูลหลินซาบซึ้งตกใจมากที่สุดก็คือเรื่ององค์รัชทายาทนี้ ในใจของพวกเขาแทบจะยึดถือจางยวี่โหร่วเป็นเทพเจ้า พวกเขาทำอย่างไรก็มิอาจจินตนาการได้ว่าที่แท้นางใช้วิธีใดจึงสามารถกระตุ้นความขัดแย้งของทุกคนขึ้นมาได้ ท้ายสุดยังสามารถถอนตัวถอยออกมาได้ ได้ยินว่าแม้เฉินกั๋วกงจะถูกตัดสินประหารชีวิตแล้ว แต่เขาก็ยังร้องขอยุติธรรมมาตลอด กล่าวตลอดเวลาว่าองค์ชายสามจึงเป็นฆาตกรที่วางยาพิษทำร้ายองค์รัชทายาทตัวจริง องค์ชายสามคิดวางแผนแย่งชิงราชบัลลังก์ แต่ฮ่องเต้ได้ตัดสินว่าเขาเป็นฆาตกร เพียงเข้าใจว่าเขานี่กำลังอาศัยอำนาจส่วนรวมแก้แค้นส่วนตัว ดังนั้นไม่น่าจะสนใจเขาแล้ว จางยวี่โหร่วพยุงพวกเขาขึ้นมา หลังจากนั้นกล่าวอย่างจริงจังว่า “น้องหลิน เมื่อแรกเจ้าข้าแต่งงานในวันเดียวกัน ข้าก็ได้พูดมาก่อนว่าเราเป็นพี่น้องมีวาสนาต่อกัน แม้จะบอกว่าข้าช่วยเจ้าแล้ว แต่เจ้าก็ได้ช่วยให้ข้าสำเร็จสมบูรณ์ เพราะเจ้าช่วยให้ข้าหลุดพ้นจากชะตากรรมของการอภิเษกสมรสเข้าพระตำหนักอ๋องสาม นอกจากนี้ยังได้พบสามีที่ในชีวิตข้าได้กำหนดไว้แล้ว ถ้าเจ้ายังเกรงอกเกรงใจเช่นนี้อีก ยังได้ถือว่าข้าเป็นพี่น้องที่ดีแล้วไหม?” แต่ต่อให้เช่นนี้ หลิงจือก็มิอาจแสดงความขอบคุณในใจของตนเองอ่า ไม่ว่าพวกนางจะเป็นใครที่ช่วยให้ใครสำเร็จได้ นางแค่รู้ว่าถ้าไม่มีจางยวี่โหร่ว ก็จะไม่มีหลิงจือในวันนี้แล้ว จางไท่ซืออยู่ด้านข้างหัวเราะฮ่าๆ กล่าวว่า “ดีแล้ว ดีแล้ว ล้วนเป็นครอบครัวเดียวกันก็ไม่พูดจาเป็นสองครอบครัวแล้ว รีบเข้ามาเร็วๆ อาหารสุราต่างพร้อมแล้ว อย่าให้พวกเขารอแล้ว” พวกเขาทั้งหมดก็เข้าประตูมาด้วยกัน จูงมือกันเข้าร่วมที่โต๊ะ ... ความจริงไม่เพียงแต่พ่อลูกตระกูลหลิน แม้แต่คนของตระกูลจางก็ยังมีที่ไม่สามารถเข้าใจได้อยู่มากมาย ถึงแม้ว่าตำหนักเฉินกั๋วกงไม่ได้มีสถานะที่หยั่งรากลึกเช่นตระกูลจาง แต่ยังคงมีบทบาทสำคัญในราชสำนัก แม้แต่จางไท่ซือก็ไม่สามารถจินตนาการได้ด้วย คาดไม่ถึงมีวันหนึ่งกำจัดพวกเขาได้อย่างง่ายดายเช่นนี้ ถึงกับสามารถบอกได้ว่าไม่ได้เปลืองทหารสักคน บ่าวทาสสักคนเลย  ง่ายเหมือนเป่าฝุ่นทั้งสิ้น  เขาเพียงทำตามคำขอของหลานสาวทำสิ่งเล็กๆ นิดเดียวเท่านั้น แต่ผลของการตรวจสอบขั้นสุดท้ายกลับมหาศาลมาก ตำหนักเฉินกั๋วกงล่มสลาย ถ้าเช่นนั้นสถานะของตระกูลจางในราชสำนักยิ่งมีเสถียรภาพมากขึ้น เป็นไปไม่ได้ที่จะถูกเขย่าให้สั่นคลอนได้โดยสิ้นเชิงแล้ว ถ้าเช่นนั้นจางยวี่โหร่ว ที่แท้นางได้ทำอะไรลงไปแล้วน่ะ?เชื่อว่านี่เป็นสิ่งที่ทุกคนต่างคิดต้องการที่จะรู้!