ตอนที่ 42 ไฟแห่งความหึงหวง

ต๭นที่ 42 ไฟแห่งความหึงหวง แต่ตุลยาไม่ได้คิดแบบนี้ เป็นการแสดงออกของจิดาภาที่ทำเพื่อยั่วยุอารมณ์ของพันเดช ทำให้เธอรู้สึกกระวนกระวายใจมาก คิดอย่างนี้ตุลยาก็ตัดสินใจอย่างเงียบๆ ทางจิดาภาและเปรมศักดิ์นั้น หลังจากพันเดชไปกับตุลยาไปแล้ว ทั้งสองคนก็รู้สึกผ่อนคลายขึ้น “พี่ใหญ่ พี่พูดแบบนี้จะทำให้พันเดชเข้าใจผิดนะคะ” จิดาภามองเปรมศักดิ์พูด ฟังคำพูดของจิดาภา เปรมศักดิ์ก็มองเธอแล้วพูดว่า “คุณกลัวเขาจะเข้าใจผิดเหรอ” “ไม่ใช่แบบนั้น....ฉันคิดว่าที่พันเดชพูดเหมือนจะทำอะไรสักอย่าง มันคงจะไม่ง่ายขนาดนั้นหรอกค่ะ” จิดาภาพูด พันเดชในตอนนี้ดูลึกลับกว่าแต่ก่อนเยอะเลย ไม่ใช่คนขี้โวยวายคนนั้นอีกแล้ว “ที่พี่ใหญ่พูดก็เพื่อจะปกป้องน้อง” เปรมศักดิ์พูดด้วยความมั่นใจ ฟังถึงตรงนี้ จิดาภาก็กะพริบตาด้วยความสงสัย แล้วถามว่า “หมายความว่าอะไรคะ” “ไม่มีอะไรหรอกน่า” เปรมศักดิ์ตอบจบบทสนทนา หลังจากนั้นก็มองที่จิดาภา “อย่างนี้นะจิดาภา น้องจำไว้นะว่าหลังจากนี้ไปพี่ใหญ่จะเป็นคนปกป้องน้องเอง เหมือนกับเรื่องเมื่อสองปีก่อน มันจะไม่เกิดขึ้นอีก” จิดาภามองเปรมศักดิ์ที่สัญญากับเธอ ไม่ว่าจะพูดยังไง การปกป้องและการดูแลญาติที่เรารักก็เป็นเรื่องที่มีความสุขใจและเต็มใจทำมากๆ จิดาภายิ้มแล้วพยักหน้า ไม่ได้พูดอะไรออกมาอีก เวลาเมื่อสองปีก่อน ที่ต่างประเทศเธอก็อยู่อย่างอิสระมาก คิดอะไรก็เพียงแค่เก็บไว้ในใจ เวลานี้ เปรมศักดิ์ที่กำลังมองจิดาภา พูดว่า “จิดาภา ฟังพี่นะ ลาออกเถอะ มาทำที่บริษัทของเรา ช่วยพี่เป็นไง น้องไปอยู่บริษัท CA อีกไม่นานเขาก็รู้ว่าน้องเป็นใคร” อีกอย่างนะจิดาภา ตอนนี้กับเมื่อก่อนมันไม่เหมือนกันอีกแล้ว เขาสามารถรู้สึกได้ สายตาที่พันเดชมองเธอมันไม่เหมือนเดิมแล้ว “ตอนนี้ฉันมีงานต้องทำ ไม่สามารถมาบอกให้ฉันออกฉันก็ออกได้” จิดาภาพูด “แต่ว่าถ้าหากพันเดชรู้ เขาจะไม่ปล่อยน้องไปแน่นอน” เปรมศักดิ์พูดด้วยความกังวล ฟังแบบนี้แล้วจิดาภาก็ยิ้ม “ฉันหย่ากับเขาแล้ว นี่คือเรื่องจริง ถ้ารู้แล้ว แล้วมันจะเป็นยังไงเหรอ” คำพูดของจิดาภาทำให้เปรมศักดิ์ไม่รู้จะพูดอะไรต่อไปดี ถ้าเรื่องมันง่ายแบบนี้ก็ดีน่ะสิ ถ้าสิ่งที่เห็นไม่ใช่สายตาของพันเดชที่มองจิดาภา เขาก็จะไม่กังวลใจแบบนี้ ตอนนี้มุมที่มีผู้ชายยืนอยู่ เขาก็เห็น พันเดชมีความรู้สึกสนใจในตัวจิดาภามาก แต่ตุลยาคนนั้นคงจะไม่ใช่คนที่ใจดีแน่ๆ จิดาภาจิตใจดีอย่างนี้ ไปเจอคู่แข่งของเขาได้ยังไง แต่ตั้งแต่เล็กจนโตจิดาภาจะมีความคิดและความสนใจเป็นของตัวเอง เขาไม่สามารถไปบังคับเธอได้ เพียงแค่พยักหน้า “ดีแล้ว ไม่ว่าจะเป็นอย่างไร มีเรื่องอะไร ต้องรีบบอกพี่คนอรกเลยนะ” “ค่ะ” จันวิภาพยักหน้า “พี่ใหญ่ พี่วางใจได้ รอฉันทำเรื่องต่างๆให้เสร็จก่อน ฉันจะกลับไปแน่นอนค่ะ” จิดาภาพูด “อืม” เปรมศักดิ์ก็พยักหน้า ดังนั้นต่อมาเขาสองคนก็ไม่คุยกันเรื่องนี้อีก สุดท้ายแล้วพันเดชก็ยังอยู่ที่นี่ ถ้าพูดให้จบคงจะไม่สะดวกเท่าไหร่ ตอนที่ทานข้าวกัน จานที่จิดาภาทานหอมมาก อีกทั้งพูดเรื่องของที่บ้านทำให้จันวิภามีความสุขและผ่อนคลายมาก เวลานี้เปรมศักดิ์เห็นมุมปากเธอ ก็หัวเราะขึ้นมา ยื่นมือออกไป “น้องโตแล้วนะ กินยังไงไม่ระวังเลย” พูดอยู่เขาก็ยื่นมือออกไปช่วยหยิบข้าวที่ติดมุมปากเธอออก จิดาภายิ้มแล้วทานต่อ การกระทำนี้มองดูแล้วดูสนิทกันมากๆ แม้ว่าจะไม่ได้ยินว่าพวกเขาคุยอะไรกัน แต่การกระทำนั้นกลับทำให้บางคนที่เห็นรู้สึกหึงมาก