ตอนที่ 44 สายที่วุ่นวาย

ต๭นที่ 44 สายที่วุ่นวาย ได้ยินเช่นนี้ จิดาภาถึงกับยิ้มออกมา “พอแล้ว ไม่คุยกับเธอแล้ว ฉันยังมีงานต้องทำต่อ แค่นี้ก่อนนะ!” “ดึกดื่นแบบนี้ ยังมีงานอะไรหรอ?” “สัญญาก็เซ็นเสร็จไปแล้ว การดำเนินงานที่เหลือก็เป็นหน้าที่ของฉันหมด นี่พันเดชยังให้ฉันส่งแผนงานให้พรุ่งนี้เช้าอีก!” จิดาภานั่งลง พลางเปิดดูหนังสือสัญญา “ไอ้บ้า เขาตั้งใจ!” เสียงฝั่งนั้นสบถออกมา “เธอรู้ได้อย่างไร?!” ไปรยา “......” “เขาเลวมากจริงๆ!” “จริง!” ไปรยา “...” หลังจากโวยวายกันเสร็จ ระงับคำสบถได้ จึงเริ่มเอ่ย “โทษทีนะจิดาภา ฉันทำให้เธอต้องลำบากแล้ว!” คำพูดไปรยาดังมาจากอีกฝั่งของสาย ถ้าไม่ใช่จิดาภา เกรงว่าเธอคงจะว่ายาวกว่านี้แล้ว แม้ว่าพันเดชจงใจจะกลั่นแกล้งเธอ แต่ก็เป็นเธอเองที่ทำให้จิดาภาต้องมาลำบากไปด้วย “พอแล้ว พอแล้ว ไม่ต้องทำมาเป็นเห็นใจเลย วันหลังเดี๋ยวพาไปเลี้ยงข้าว ฉันจะทำงานแล้ว !” “ฮ่า ฮ่า ฮ่า ได้ งั้นแค่นี้ก่อนนะ!” “อืม!” ในที่สุด สายก็ถูกวางไป หลังจากที่โยนมือถือลงบนโต๊ะ จิดาภามองหนังสือสัญญาที่อยู่ตรงหน้า มองอยู่ครู่หนึ่ง คิดว่าจะไปล้างหน้าล้างตา ล้างเครื่องสำอางออกก่อน ค่อยจะมาจัดการ คิดได้เช่นนั้น จิดาภา จึงลุกขึ้นเดินไปยังห้องน้ำ ครึ่งชั่วโมงต่อมา หลังจากที่เธอล้างหน้าแปรงฟัน เปลี่ยนใส่ชุดนอนเสร็จ เทไวน์มาแก้วหนึ่ง นั่งอยู่บนเก้าอี้พรม ตัดสินใจเริ่มลงมือ ผมถูกบางสิ่งรวบมัดไว้ข้างหลัง สวมแว่นตาสีดำไว้บนใบหน้า ดูไปแล้วเหมือนสบายๆ จิดาภาในลุกนี้ ช่างงดงามจริงๆ แม้ว่าสีหน้าจะหน้าสด แต่ใบหน้าขาวนวลรูปไข่นั้น ยังคงงดงามเสมอ ปกคลุมด้วยขนตาที่งอนยาว ดูไปแล้ว ตอนที่จิดาภาทำงานก็มีเสน่ห์ไปอีกแบบที่บอกไม่ถูก การใช้ชีวิตของเธอทันสมัยมากๆ ทำตามต้องการ ตามนิสัย ตามใจตัวเอง ทั้งหมดนี้ก็นับว่าเป็นอุปนิสัยของจิดาภาที่มีในสองปีมานี้ หลังจากออกมาจากบ้าน ชีวิตของเธอก็มีความเป็นอยู่ที่ดีมากขึ้น เหมือนพึ่งจะเริ่มทำงาน เวลาก็ผ่านไปสองชั่วโมงแล้ว ขณะนั้นเอง โทรศัพท์มือถือของเธอก็ดังขึ้น ปกติในเวลาดึกแบบนี้ น้อยนักที่จะมีสายเข้า นอกจาก ไปรยา เธอจึงหยิบมือถือขึ้นมา เป็นเบอร์แปลก ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง จึงตัดสินใจรับสายไป “ฮัลโหลว สวัสดีค่ะ!” จิดาภาเอ่ยรับ โทรศัพท์อีกฝ่าย “....” เมื่อเห็นว่าไม่มีเสียงตอบรับ คิ้วของเธอจึงขมวดเข้าหากัน “ฮัลโหลว สวัสดีค่ะ ใครค่ะ?!” “ฉันเอง!” ขณะที่เสียงของพันเดชดังขึ้นมา จิดาภาอยากจะทำเป็นฟังไม่ออก แต่เสียงนี้กลับเป็นดังกับเสียงของมารที่อยู่รายล้อมเขาอยู่ “ทำไมคุณถึงมีเบอร์มือถือของฉัน!?” นี่คือปฏิกิริยาแรกของจิดาภา “ฉันเป็นเจ้านาย มีเบอร์ของพนักงานตัวเอง มันเป็นเรื่องที่แปลกมากเลยหรอ?” พันเดชตอบกลับมา จิดาภา “...” แท้จริงแล้ว จิดาภาไม่ได้ใส่ใจตรงนี้ เธอเอ่ยขึ้น “ดึกขนาดนี้ คุณมีธุระอะไรหรอคะ?” “ไม่มีอะไร ก็แค่มาดูว่าเธอทำงานเป็นไงบ้าง ไปถึงไหนแล้ว!” “กำลังทำ!” “ทำเองหรอ?” “ก็ใช่นะสิ!” จิดาภาแทบจะเอ่ยตอบมาติดๆ จากนั้นจึงถามกลับ “มีเรื่องอะไรไหม?” ได้ยินแบบนี้ พันเดชชะงักไปครู่หนึ่ง อารมณ์ดีขึ้นมามาก “ไม่มีอะไร งั้นเธอทำต่อเถอะ ถ้าเกิดว่าวันนี้ทำไม่เสร็จ พรุ่งนี้ค่อยทำต่อ!” “ไม่ใช่คุณจะเอาพรุ่งนี้เช้าหรอ?” จิดาภาเลิกคิ้วสูงเอ่ยถาม “เมื่อสักครู่นี้บริษัทโซดิโทรศัพท์มา สามารถขยายเวลาออกไปได้อีกสองสามวัน ดังนั้นเธอยังมีเวลาอยู่!” พันเดชเอ่ย จิดาภา “....” เธอต้องขอบคุณไหม? ทำไมเธอถึงมีความรู้สึกว่า พันเดชตั้งใจแกล้งเธอล่ะ?