ตอนที่ 56 ไปกินข้าวกับผมหน่อย

ต๭นที่ 56 ไปกินข้าวกับผมหน่อย พอได้ยินแบบนี้ จิดาภาก็เงยหน้าขึ้นมามองแล้วยิ้มออกมา “งั้นก็ขอบคุณคุณพันเดชมากๆนะ！” “ไม่เป็นไร！” “ ยังไงซะคุณพันเดช ของดีๆแบบนี้เอาออกมาใช้ยังดีกว่า เก็บไว้ก็ไม่มีประโยชน์อะไรเปล่าๆ จะได้ช่วยพัฒนาฝ่ายออกแบบด้วย！” จิดาภาพูดแบบยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ แต่ทำไมพันเดชถึงคิดว่ารอยยิ้มของเธอ มันดูไม่จริงใจเลย “ที่คุณพูดก็ถูก ยอมรับคำแนะนำ！” พันเดชพูด จิดาภายิ้มตอบแต่ไม่ได้พูดอะไร แล้วก็ก้มลงอ่านนิตยสารต่อ “กินข้าวรึยัง” พันเดชถามไปงั้นๆ “คุณพันเดชให้ทำงานล่วงเวลา จะมีเวลากินข้าวได้ยังไงล่ะ！” จิดาภาพูด เธอกำลังโทษคนอื่นใช่ไหม “ผมให้คุณทำงานล่วงเวลา ไม่ได้ไม่ให้คุณกินข้าว！” พันเดชพูดแย้งมา จิดาภาคิดแล้วคิดอีก แล้วก็พูดแบบไม่ได้เงยหน้าขึ้นมาว่า “ลืมไป！” “ปะไปกัน เดี๋ยวผมเลี้ยงข้าวเอง！” พันเดชพูดออกมา จิดาภาไม่ได้ฟังผิดใช่ไหม จะเลี้ยงข้าวเธอหรอ จิดาภาคิดว่าเธอยังไม่กล้าขนาดนั้น “ฉันจะทำงานต่อ！” เธอปฏิเสธกลับมาอย่างเย็นชา พันเดชก้มมองนาฬิกาเกือบจะสามทุ่มแล้ว “ที่ผมให้ทำงานล่วงเวลาหมดเวลาแล้ว！” พันเดชพูดเน้นทีละคำ “ไปกินข้าวกับผมเดี๋ยวนี้！” 。 เจ้านายเป็นใหญ่ บอกให้ทำงานล่วงเวลาก็ต้องทำ บอกให้พอก็ต้องพอ “ข้อสรุปก็ออกมาแล้ว ถ้ายังงั้นฉันกลับแล้วนะ！” จิดาภาพูด หมายถึงไม่อยากไปกินข้าวกับพันเดช ได้ยินเธอปฏิเสธมาหลายครั้งแล้ว จนพันเดชเริ่มรู้สึกหงุดหงิด “จิดาภา คุณจะปฏิเสธไปถึงไหน ไปกินข้าวกับผม ห้ามปฏิเสธเด็ดขาด！” “นี่คุณเป็นฟาสซิสต์ใช่ไหม” “ใช่！” จิดาภา “......” “ให้ตัวเลือกสองข้อ ข้อแรกผมกับคุณกลับไปกินข้าวที่บ้านแต่คุณต้องทำให้ผมกินนะ ข้อสองออกไปกินข้าวกับผม！” “งั้นเลือกข้อสองละกัน！” พันเดช “......” พันเดชสบตามองจิดาภาแวบนึงแล้วจึงเดินออกไปก่อน พอเห็นเขาท่าทางดูบึ้งตึง จิดาภาก็จำใจเก็บเอกสารนั้น แล้วเดินตามเขาออกไป พันเดชยืนรอจิดาภาอยู่ในลิฟท์ รอให้จิดาภาเดินเข้ามา พอจิดาภาเดินเข้ามา พันเดชถึงจะกดปิด ลิฟท์ค่อยๆเคลื่อนตัว ภายในลิฟท์มีจิดาภากับพันเดชอยู่สองคน ทำให้รู้สึกได้ถึงบรรยากาศแปลกๆไม่รู้จะทำตัวยังไง เลยทำได้แค่ยืนอยู่เฉยๆ ไม่มีใครพูดอะไรทั้งนั้น พันเดชเองก็ยื่นนิ่งไม่ได้พูดอะไรเหมือนกัน ในที่สุดความยากลำบากนี้ได้ผ่านพ้นไป พอประตูเปิดพันเดชก็เดินออกไปก่อน จิดาภาถึงเดินตามออกมา ตอนกำลังขึ้นรถ พันเดชก็สั่งมาว่า “นั่งข้างหน้า！” มือของจิดาภาที่ตอนแรกกำลังจะเปิดประตูหลังก็หยุดชะงัก แล้วจำใจเปิดประตูหน้าและเข้าไปนั่ง พันเดชคาดเข็มขัดแล้วพูดว่า “อยากกินอะไรล่ะ” “ฉันมากินเป็นเพื่อนเฉยๆ คุณพันเดชตัดสินใจได้เลย” จิดาภาพูดอย่างเย็นชา “มากินเป็นเพื่อนหรอ” ตอนได้ยินคำนี้น้ำเสียงนี้พร้อมกับเห็นพันเดชขมวดคิ้ว จิดาภาก็รู้เลยว่าเขาคิดไม่ซื่อแล้ว จากคำพูดที่ออกมาจากปาก “พันเดชเป็นคนที่จริงใจแบบนี้ ยังไงก็ไม่คิดเยอะอยู่แล้วเนอะ” “ใครบอกว่าผมจริงใจกัน” พันเดชหันหน้ากลับไปย้อนคำถามของเธอ “มันดูออก！” “เดี๋ยวผมจะบอกอะไรให้นะ ผมน่ะไม่ใช่คนจริงใจเลย” พันเดชพูดกับเธอด้วยน้ำเสียงข่มขู่ จิดาภาไม่ได้เป็นผู้หญิงที่ตกใจง่ายแบบนั้น คงจะทำให้ตกใจได้ไม่ง่ายหรอก “คุณพันเดช คุณคิดว่านั้นเป็นการยอมรับแล้วสินะ เมื่อกี้เพิ่งจะเป็นแค่การพูดประจบคุณเอง ” จิดาภาพูดแบบอมยิ้ม พันเดช “......”