ตอน 105 โดนหลอกอีกครั้ง(2)

ต๭น 105 โดนหลอกอีกครั้ง(2) “จิดาภา!!!” พันเดชมองไปที่เธอ ตอนนี้กล้าใหญ่แล้ว คิดไม่ถึงว่าจะกล้ากัดเขา! “พันเดช พวกเราหย่ากันแล้ว นี่คือความจริง คุณทำแบบนี้ เท่ากับเป็นการข่มขืนนะ! ” จิดาภาพูดแล้วมองไปที่เขา เป็นการเตือนสติ พันเดชเป็นคนฉลาด ทำไมจะไม่รู้ถึงเรื่องส่วนได้ส่วนเสีย แต่ตัวพันเดชตอนนี้มียังสติสัมปชัญญะที่ไหนล่ะ แทบอยากจะลงโทษผู้หญิงคนนี้อย่างสาสมซะเดี๋ยวนี้เลย อย่างแรงกล้า ต้องการเธอ! “ถ้าอย่างนั้นก็ให้พวกเขามาจับฉันซะเลยสิ!” พูดจบ พันเดชโน้มตัวลง จูบเธออีกครั้งหนึ่ง จิดาภาคิดอยากจะกัดเขาอีกรอบ แต่เขากลับหลบอย่างง่ายดาย แม้แต่ ลิ้นของเขาก็ยังสอดไหลเข้ามาในปากเธอ กลิ่นคาวเลือดตลบฟุ้ง เขางับปลายลิ้นเธอไว้อย่างแรง จิดาภาไม่มีทางกัดเขาได้อีก สองมือถูกเขารวบเอาไว้ จิดาภาจึงไม่มีทางต้านเขา จริงๆน่ะหรือ มันต้องเป็นไปแบบนี้จริงๆใช่ไหม ไม่! สองปีที่แล้วเธอหลบเลี่ยงเขาไม่ได้ไปแล้ว จิดาภาหาหนทางในสมองอย่างรวดเร็ว แต่พันเดชเล่นลีลาลวดลายอยู่บนตัวเธอ รบกวนความคิด เธอจะบ้าตายแล้วจริงๆ! “พันเดช คุณปล่อยฉันไปเถอะนะ คุณบ้าไปแล้วหรอ! ?” จิดาภาขยับตัว ดิ้นรนขัดขืน แต่คำพูดของเธอ อากัปกิริยาของเธอจากสายตาของพันเดช ทุกอย่างล้วนไม่ใช่ “ใช่ ฉันบ้าไปแล้ว ก็เพราะถูกเธอบีบให้ฉันต้องบ้าไง!” #ฉากกำบัง# จิดาภาก็อยากจะบ้าเหมือนกัน! “พันเดช ปล่อยฉัน!” จิดาภาแผดเสียง ตะโกนด่า แต่จากที่พันเดชได้พูดมา เหมือนไม่ได้ฟังอะไรทั้งนั้น กลับกัน ยิ่งเธอด่าเขา ก็ยิ่งทำให้เขาฮึกเหิม แต่ทว่า ตอนที่เขาคิดจะใช้มือดึงซิปที่ชุดของจิดาภาออก มือสัมผัสไปที่แผ่นหลังของเธอ ราวกับฟ้าผ่าเปรี้ยงลงมาที่จิดาภา ชั่วขณะนั้น หัวสมองของเธอก็พลันคิดวิธีการขึ้นมาได้ เลิกขัดขืน และเลิกตะโกนแผดเสียง เอนกายอยู่ตรงนั้น ประโยคเดียวก็ไม่พูด พันเดชที่กำลังฮึกเหิม พอรับรู้ได้ถึงความนิ่งโดยฉับพลันของจิดาภา เงยหน้าขึ้นมาด้วยความประหลาดใจ มองไปที่เธอ เวลานี้ จิดาภาเอนกายอยู่ตรงนั้น ขมวดคิ้วเล็กน้อย “ทำไม ไม่ขัดขืนแล้วหรือไง?” พันเดชเอ่ยปากถาม จากนั้นโน้มตัวลงมาบนกายเธอ แล้วจูบเธอ แต่ทว่า ยิ่งรู้สึกผิดปกติ จิดาภาทอดกายอยู่ตรงนั้น ร่างสั่นเล็กน้อย พันเดชขมวดคิ้ว ยกตัวขึ้นถามเธอ “เธอเป็นอะไรไป?” จิดาภาทอดกายอยู่ตรงนั้น มือจับไปที่หน้าท้อง ย่นคิ้ว ท่าทีดูเหมือนเจ็บปวดมาก “ปวด….” ปวด？ พันเดชเลิกคิ้ว มองไปยังจิดาภา “ปวดตรงไหน?” “ปวดท้อง พันเดช ฉันปวดท้อง!” จิดาภาทอดกายอยู่ตรงนั้น บ่นพึมพำ เห็นอาการเจ็บปวดของเธอเช่นนี้ พันเดชตื่นตระหนกนิดหน่อย ยกตัวขึ้นมา พลันคิดอะไรขึ้นมาได้ หันหน้าไปมองเธอ “จิดาภา เธอไม่ได้หลอกฉันอีกใช่ไหม?” จิดาภาทอดกายอยู่ตรงนั้น เอามือกุมท้อง “หลอกคุณ? พันเดช ดีร้ายยังไงพวกเราก็แต่งงานกันมาปีนึง คุณไม่รู้บ้างเลยหรือว่าฉันปวดท้องเป็นนิสัย” จิดาภาทนปวดถาม พันเดช “…………..” แม้แต่ตัวเธอเขายังจำไม่ได้ แล้วจะรู้ได้อยางไรว่าเธอปวดท้องเป็นนิสัย ครั้นเห็นท่าทีพันเดชเหมือนยังไม่เชื่อเช่นนั้นแล้ว จิดาภาขมวดคิ้ว “ถ้าไม่เชื่อ คุณถามป้าแม่มดูได้ ป้าแกไม่หลอกคุณหรอก!” จิดาภาพูด พันเดชยืนอยู่ตรงนั้น ฟังคำพูดของจิดาภา กำลังพิจารณาว่าเธอพูดจริงหรือหลอก “อูยย” จิดาภาส่งเสียงเจ็บปวด พันเดชรีบโน้มตัวออกไปด้วยความเป็นห่วง “เธออยู่นิ่งๆ สักประเดี๋ยว ฉันจะรีบโทรตามหมอ!” จิดาภาพยักหน้า