ตอนที่ 28 หนีไปหนีมา

ต๭นที่ 28 หนีไปหนีมา ปาลีใจกระตุกวูบ วันนี้ทั้งวัน เธอจงใจปิดโทรศัพท์มือถือ เพราะว่ากลัวจะต้องรับโทรศัพท์จากเขา ไม่คิดว่าเช้าวันนี้เขาไม่ได้มารับเธอ ตอนเย็นก็จะเข้ามาที่บริษัทที่เธอทำงานอยู่เสียอย่างนั้น “ปิยะ พวกเราออกทางข้างหลังเถอะ!” ปาลีรีบดึงปิยะเข้ามาหลบข้างหลังเสา ปิยะรู้สึกสงสัย“ทำไมต้องออกทางประตูหลังล่ะ? ธวัฒน์ยังรอพวกเราอยู่ที่ข้างนอกนะ” “ธวัฒน์จะมาที่นี่ทำไม?” คราวนี้ปาลีเป็นฝ่ายงงบ้าง เมื่อกี้ใจของเธอมัวแต่จดใจอยู่กับดนุพล ไม่ทันสังเกตว่าข้างนอกมีหานฟิงอยู่ “ฉันนัดเขามาเองแหละ......” ปิยะก้มหน้าตอบ เดิมทีเธอวางแผนว่าจะเลิกกับธวัฒน์ ดังนั้นที่นัดธวัฒน์มาที่นี่ เพราะอยากจะถามว่าเธอกับเขายังกลับไปเป็นเหมือนเดิมได้ไหม ตอนนี้เธอกับนิทัศน์ดีกันแล้ว แต่ธวัฒน์ก็ดันมาที่นี่จริงๆ เป็นแบบนี้แล้ว เธอก็ไม่รู้ว่าควรจะทำอย่างไร ปาลีมองปิยะที่เป็นแบบนี้ ก็คิดว่าเธอนี่ช่างไม่คิดอะไรเสียเลย อดไม่ได้ที่จะพูดออกไปว่า“ปิยะ ไหนๆ เธอก็เลือกนิทัศน์แล้ว ก็อย่าทำอะไรไม่ชัดเจนกับธวัฒน์เลยนะ เขาเป็นผู้ชายที่ดีคนนึง เธออย่าไปทำร้ายเขาอีกเลย” พอปิยะได้ยินแบบนั้นก็เริ่มหงุดหงิดขึ้นมาเล็กน้อย“ฉันทำร้ายเขางั้นเหรอ? ฮะ ฮะ คนที่ทำร้ายเขาจริงๆ แล้วน่าจะไม่ใช่ฉันหรอกนะ” ในใจของธวัฒน์คนที่เขาชอบมากที่สุดคือปาลี เกรงว่าคนที่ทำให้หัวใจของเขาเจ็บปวดไปตลอดกาลก็คือปาลีต่างหาก ตอนนี้ใจของปาลีสับสนวุ่นวายไปหมด จะไปมีอารมณ์ไหนมาทายว่าที่ปิยะพูดหมายถึงอะไร เธอนิ่งไปครู่หนึ่งแล้วพูดต่อ “งั้นเธอก็กลับทางประตูใหญ่เถอะ ฉันจะไปทางประตูหลัง” พูดจบ ก็เดินไปทางประตูหลังของบริษัทอย่างรีบร้อน ปิยะคิดว่าปาลีต้องการจะหลบหน้ารฐา จึงไม่ได้หยุดปาลีไว้ เธอหมุนตัวแล้วเดินออกไปทางประตูหน้า เรื่องที่รฐาออกนอกลู่นอกทางนั้น ปาลีเคยเล่าให้เธอฟังแล้ว แน่นอนว่าเธอไม่รู้ว่าคนที่รฐานอกใจไปมีความสัมพันธ์ด้วยคือขวัญชีวีผู้เป็นน้องสาวของปาลี พอออกมา ก็เห็นธวัฒน์ยืนรออยู่ข้างนอก เขาก็ยังดูหล่อเหลาเหมือนเคย น่าดึงดูดเสียจนเหล่าสาวๆ พนักงานออฟฟิศที่เพิ่งเลิกงานต้องเหลียวหลังกลับมามอง “ปิยะ เธอเรียกฉันมามีเรื่องอะไรหรือเปล่า?” ธวัฒน์เอ่ยทักทายปิยะ แต่สายตาของเขากลับมองผ่านหลังของปิยะไปหาบางอย่าง “ไม่มีอะไรก็เรียกเธอมาไม่ได้หรือไง ไม่ใช่ว่าเราตกลงกันแล้วเหรอ ว่าหลังเลิกกันแล้วก็จะยังเป็นเพื่อนกันอยู่น่ะ” ปิยะยิ้มเจ้าเล่ห์ เธอพูดต่อ“เธอมองไปทั่วแบบนั้นกำลังหาอะไรอยู่งั้นเหรอ?” ธวัฒน์ยิ้มอายๆ“ปิยะ เธออย่ามาล้อฉันแบบนี้สิ เธอก็รู้อยู่แล้วนี่............” พูดตามตรง ที่เขายอมมาตามนัดของปิยะ ก็เพื่อที่จะมาเจอปาลีเท่านั้นเอง น่าเสียดายที่วันนี้ปาลีไม่ได้เลิกงานกลับบ้านพร้อมกันกับปิยะ เขาอดไม่ได้ที่จะผิดหวังอย่างมาก มองดูธวัฒน์ที่ทำหน้าผิดหวัง ในใจของปิยะก็พลันนึกอะไรออก เธอใจเต้นแรง เดินเข้าไปใกล้กับธวัฒน์ “จริงๆ แล้วที่วันนี้ฉันเรียกนายมาเพราะมีเรื่องสำคัญจะมาบอก ปาลีกับรฐากำลังจะเลิกกัน” พอธวัฒน์ได้ยินเช่นนั้น ก็ตกใจใหญ่“ทำไมล่ะ?” “เพราะว่าดนุพลนอกใจน่ะสิ” ปิยะพูดความจริงออกไป “อะไรนะ ตั้งแต่สมัยเรียนไม่คิดว่าไอ้หมอนี่จะเป็นคนแบบนี้ ปาลีเป็นคนดีขนาดนั้นแท้ๆ หมอนั่นยังจะออกไปหาผู้หญิงอื่นอีก คอยดูเถอะฉันจะจัดการไอ้หมอนี่เอง!” ธวัฒน์ยิ่งพูดยิ่งโมโห เขาม้วนแขนเสื้อขึ้นอย่างหัวเสีย หวังจะเข้าไปในบริษัทโจวกรุ๊ป เพราะเขารู้ว่ารฐาเองก็ทำงานที่บริษัทโจวกรุ๊ป แล้วตำแหน่งก็ไม่ต่ำต้อยเลยด้วย เป็นถึงผู้จัดการธุรกิจ “ธวัฒน์ ใจเย็นก่อนเถอะ” ปิยะรีบรั้งเขาไว้“ทำไมนายยังไม่เข้าใจอีก ที่ฉันบอกเธอเรื่องนี้ก็เพราะจะให้โอกาสกับเธอนะ เมื่อกี้เพราะว่าจะหลบหน้ารฐา ปาลีก็เลยออกไปทางประตูหลังของบริษัทคนเดียว นายรีบไปตามหาเธอเถอะ ตอนนี้แหละเป็นโอกาสดีที่เธอต้องคว้าเอาไว้นะ” ถึงแม้ว่าคนที่ในใจธวัฒน์รู้สึกชอบมาตลอดหลายปีจะไม่ใช่เธอ แต่เขาก็ดีกับเธอมาตลอด นอกจากนั้นก็เป็นเธอที่นอกใจเขาไปหานิทัศน์ก่อน เพราะฉะนั้นในใจเธอจึงรู้สึกผิดกับธวัฒน์มาตลอด วันนี้ก็ถือว่าเธอชดใช้ให้เขา แน่นอนว่าพอธวัฒน์ได้ยินก็ค่อยๆ หายโกรธ เปลี่ยนมายินดีแทน เขารอมาตั้งหลายปีในที่สุดก็มีโอกาสสักที เขากุมมือปิยะแน่นด้วยความซึ้งใจ ตอบกลับด้วยความซาบซึ้ง “ขอใจนะปิยะ ถ้าสำเร็จล่ะก็ ฉันจะต้องขอบคุณเธออย่างดีแน่” พูดจบ ก็รีบวิ่งไปทางประตูหลังของบริษัทโจวกรุ๊ป ตัดภาพมาที่ปาลีซึ่งหลังแยกกันกับปิยะแล้วก็เดินไปทางประตูหลังของบริษัท ใครจะไปรู้ว่า ตอนที่เธอเปิดประตูออกไป พอเงยหน้าขึ้น ก็เห็นดนุพลที่ดูสง่างามในชุดไปรเวท ยืนพิงขอบประตูอยู่ข้างนอก ดวงตาสองคู่สบตากัน หัวใจของปาลีหล่นวูบ ใบหน้ามองไปอย่างไม่อยากจะเชื่อสายตาว่าจู่ๆ จะเห็นดนุพลปรากฏตัวอยู่ข้างหลังประตู