ตอนที่ 29 สองชายแย่งหญิงสาว

ต๭นที่ 29 สองชายแย่งหญิงสาว “เธอ.....เธอมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง?” เมื่อกี้เธอเห็นรถของเขาจอดอยู่ข้างหน้าชัดๆ เลยนะ ทำไมเขาถึงได้มาอยู่ที่ประตูหลังได้ล่ะ? ดวงตาสีดำสนิทของดนุพลจ้องมาที่ปาลีอย่างจริงจัง เขาเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงเจ็บปวด “เธอหลบหน้าฉัน ทำไมกันล่ะ? ไม่ใช่ว่าเมื่อคืนเราสองคนยังดีกันอยู่เลยเหรอ?” ตั้งแต่เมื่อเช้าปาลีก็ไม่ยอมลงมาข้างล่างให้เขารับไปทำงาน แล้วทั้งวันยังจะปิดโทรศัพท์อีก เขารู้ดีว่า เป็นเพราะปาลีจงใจหลบหน้าเขา ดังนั้น พอถึงเวลาเลิกงาน เขาจึงจงใจจอดรถไว้ที่ประตูหน้า ส่วนตัวเขาเองก็มาดักรออยู่ที่ประตูหลังแทน ถ้าปาลีออกมาทางประตูหลังจริงๆ นั่นก็หมายความว่าเธอหลบหน้าเขาจริงๆ เผชิญหน้ากับดนุพลที่ถามคำถามอย่างเจ็บปวดแบบนี้ โดยเฉพาะที่เขาพูดถึงเมื่อคืน เธอก็อดไม่ได้ที่จะนึกย้อนไปถึงสิ่งที่รฐาทำกับเธอไว้เมื่อคืนนี้ หัวใจของปาลีก็เหมือนกับถูกฉีกเป็นชิ้นๆ อย่างไรอย่างนั้น เธอเจ็บปวดจนแทบหายใจไม่ออก เธอพยายามทำสีหน้าเย็นชา แล้วพูดกับเขาว่า “เมื่อคืนก็เมื่อคืน วันนี้คือวันนี้ เมื่อคืนฉันไม่รู้ว่าเธอน่ะเป็นถึงท่านนายกเทศมนตรี นายกเทศมนตรีผู้สูงส่ง เลิกเล่นได้แล้ว พนักงานกินเงินเดือนอย่างฉันเล่นด้วยไม่ไหวหรอก อยากเล่นก็ไปหาคนอื่นมาเล่นด้วยเถอะ!” พูดจบ เธอก็ผลักประตูเปิดออก แล้วเดินตรงออกไป “ไม่ ฉันไม่ได้เล่นนะ ฉันจริงจัง” ดนุพลเดินไม่กี่ก้าวก็ตามทัน เขาสวมกอดปาลีจากด้านหลัง รีบอธิบายอย่างร้อนใจ “ที่ฉันไม่ได้บอกเธอว่าเป็นใคร ก็เพราะว่ากลัวเธอจะรู้สึกกดดัน ฉันรักเธอ ฉันรักเธอจริงๆ นะ!” แต่ไม่รู้ว่าประโยค “ฉันรักเธอ” ที่เขาพูดออกไปนั้น หูของปาลีที่ได้ฟังจะเจ็บปวดมากขนาดไหน “ไม่ต้องมาบอกรักฉัน พวกเราน่ะไม่มีทางมีอนาคตร่วมกันหรอก เราสองคน.......เลิกกันเถอะ หลังจากนี้ไม่ต้องมาเจอกันแล้ว” ปาลีหลับตาลงแน่น น้ำตาสองสายหลั่งรินลงมาอย่างเงียบงัน เขาเป็นแบบนี้แหละดีแล้ว เธอคิดว่ายังไงก็ไม่อาจคู่กับเขาได้ ทำได้แค่เพียงเลิกรากัน หลังจากนี้ไม่ต้องเจอกันอีก “ไม่เอานะ ฉันรักเธอ ฉันมีอนาคตให้เธอได้นะ เธอต้องเชื่อฉันสิ” ดนุพลโดนคำพูดของปาลีทำร้ายเอาเสียจนหัวใจแทบแหลกสลาย เขาจับปาลีให้หันมา เขากดจูบลงไปพร้อมกับความรู้สึกอันลึกซึ้ง “อือ...... ไม่เอานะ........ ปล่อยฉัน........” จิตใจของปาลีล่องลอย พลันรีบดิ้นรน เพราะเธอกลัวว่าถ้าไม่ขัดขืนล่ะก็ เธอต้องจมดิ่งลงไปกับจูบอันเร่าร้อนของเขาแน่นอน “ไอ้สารเลว ปล่อยปิยะเดี๋ยวนี้!” ในตอนนั้นเอง ข้างหลังก็พลันมีเสียงตะโกนอย่างโมโหของชายคนหนึ่งดังขึ้นมา ตัวคนยังมาไม่ถึงแต่ก็ส่งหมัดมาก่อนแล้ว ดนุพลที่โดนหมัดเขาอย่างไม่ทันตั้งตัวก็ถอยไปสี่ห้าก้าวจึงจะทรงตัวขึ้นาได้ เลือด สองสายไหลลงมาจากจมูกของเขา “กรี๊ด!” ปาลีกรีดร้องด้วยความตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น พอเงยหน้าขึ้นมามอง ก็พบว่าคนที่ลงมือคือธวัฒน์ ก่อนหน้านี้ธวัฒน์ได้ฟังคำพูดของปิยะ ก็รีบมาที่ประตูหลังด้วยความยินดีสุดๆ แต่ไม่คิดว่า จะบังเอิญมาเห็นปาลีถูกชายแปลกหน้า “จูบอย่างหนักหน่วง” กล้าดียังไง! ไม่พูดอะไรแล้ว เขาก็ชิงส่งหมัดออกไปก่อน พอเห็นว่าดนุพลยังยืนอยู่ได้ ความโกรธในใจจะหมดไปได้อย่างไร “ไอ้สารเลวนี่ กล้าดียังไงมาล่วงเกินปาลี คอยดูเถอะ ฉันจะอัดแกให้เละเลย!” ในตอนนั้น ชายหนุ่มทั้งสองเข้าชกต่อยกันอย่างรุนแรง ดนุพลเป็นถึงนายกเทศมนตรี เขาเคยเป็นทหารมาก่อน จึงมีฝีมืออยู่พอตัว แต่ธวัฒน์สมัยเรียนมหาวิทยาลัยก็เป็นถึงนักเทควัน โดระดับสูงที่มีชื่อเสียงในมหาวิทยาลัย ทั้งสองคนสู้กันมือเปล่า ก็ยากที่จะเข้าไปแยกออกจากกัน แต่เห็นได้ชัดว่า ฝีมือของดนุพลสู้ธวัฒน์ไม่ได้ ครู่เดียวก็ตกอยู่ในสถานะเสียเปรียบ ร่างกายถูกชกเข้าไปหลายหมัด “อย่าสู้กัน..... อย่าสู้กันเลยนะ” ปาลีเห็นดนุพลบาดเจ็บ ได้แต่กรีดร้องอยู่ข้างๆ อย่างเจ็บปวดหัวใจ แต่ชายหนุ่มทั้งสองก็อัดกันจนเละไปเรียบร้อยแล้ว ธวัฒน์โกรธที่ดนุพลฉวยโอกาสกับปาลี ในใจของดนุพลเองก็โกรธที่ธวัฒน์เข้ามายุ่งเรื่องของคนอื่น แล้วพอมองดูสภาพแบบนี้ของธวัฒน์ เดาได้เลยว่าเขาต้องหลงรักปาลีแน่ๆ พอคิดเช่นนั้น ก็ยิ่งใช้หมัดหนักขึ้นเรื่อยๆ “อย่าสู้กันเลยนะ ทั้งสองหยุดหยุดเถอะ..... อ๊า........” ปาลีเห็นว่าทั้งสองคนไม่ฟังคำพูดของเธอ ก็กัดฟันแน่น วิ่งเข้าไปห้าม กลายเป็นว่ายังไม่ทันได้เข้าใกล้ก็โดนถีบเข้าที่หน้าท้อง ไม่รู้ว่าเป็นฝีมือของใคร แรงถีบนั้นเยอะมากจนทำเอาร่างของเธอปลิวไปสามสี่เมตร สุดท้ายก็ลงมากระแทกกับพื้นอย่างแรง ปาลีกรีดร้องออกมา ดวงตาทั้งสองปิดสนิท เจ็บปวดจนสลบไป “ปาลี......” “ที่รัก........” ธวัฒน์กับดนุพลแทบจะตะโกนออกมาพร้อมกัน พวกเขาหยุดต่อสู้กัน คนหนึ่งทางซ้ายอีกคนทางขวา รีบวิ่งเข้าไปหาปาลีที่สลบอยู่ตรงพื้น ชายหนุ่มทั้งสองยื่นมือออกไปพร้อมกัน หวังจะอุ้มปาลีขึ้นมา สุดท้ายก็ปัดมือกันและกันออกอีก ไม่มีใครยอมใคร ดวงตาแดงก่ำของดนุพลจ้องธวัฒน์เขม็ง“ปล่อยมือ!”