ตอนที่ 34 โกหกครั้งที่หนึ่ง

ต๭นที่ 34 โกหกครั้งที่หนึ่ง ดนุพลเองก็ไม่ขัดขืน เพียงแค่พยักหน้าพลางส่งยิ้มบาง “ก็ได้ ฉันรอเธอในรถนะ” ”อืม ฉันจะรีบลงมานะ” ปาลีอดถอนหายใจอย่างผ่อนคลายไม่ได้ เธอโบกมือให้ดนุพลแล้วรีบหมุนตัวเดินขึ้นชั้นบนไป แต่เธอไม่รู้ว่า รฐา สวงโทที่เธอคิดว่าตอนนี้ควรจะอยู่ที่บริษัท ในตอนนี้ เขายืนหลบอยู่ใต้เงาที่ตรงขอบหน้าต่าง มองเห็นดนุพล ที่มาส่งเธออยู่ข้างล่างได้อย่างชัดเจน ปาลีเดินขึ้นชั้นบน ธอเปิดประตูออก แม่ของเธอกำลังนั่งดูโทรทัศน์อยู่ที่โซฟา โดยมีรฐา สวงโทนั่งทำสีหน้าเย็นชาอยู่ข้างๆ พอปาลีมองเห็นรฐา สวงโทที่ไม่ได้ไปทำงานเหมือนกัน สีหน้าก็เปลี่ยนไปทันที เธอฝืนยิ้มขึ้นมาพูดกับแม่ของตน “แม่คะ หนูกลับมาแล้ว” พอแม่ของปาลีเห็นเธอกลับมาแล้ว ก็ทำหน้าเคร่งเครียดพลางเอ่ยขึ้นมา “เมื่อคืนนี้ลูกหายไปไหน ลูกรู้หรือเปล่าว่าพ่อแม่แล้วก็รฐาน่ะเป็นห่วงลูกขนาดไหน โดยเฉพาะรฐา เด็กคนนี้เมื่อวานจนวันนี้ก็เอาแต่ตามหาลูกไปทั่ว ไม่เป็นอันจะไปทำงาน ลูกรีบอธิบายให้แม่ฟังเลยนะ” ปาลียืนห่างออกไปอยู่หน้าประตู รักษาระยะห่างที่ปลอดภัยจากรฐา สวงโทเอาไว้ เตรียมเอาข้ออ้างที่เธอคิดเอาไว้ตอนอยู่บน รถของดนุพลมาพูด “แม่คะ เมื่อวานตอนเย็นช่วงใกล้จะเลิกงาน ท่านประธานให้หนูออกไปนอกเมืองเป็นตัวแทนเขาเพื่อคุยเรื่องแผนงาน ดังนั้น หนูก็เลยกลับมาไม่ทันจริงๆ พอไปถึงนอกเมืองที่ตรงนั้นก็ยังไม่พัฒนาดี เป็นพื้นที่รกร้าง สัญญาณก็เลยไม่ค่อยดี หนูก็เลยไม่ได้โทรหาแม่ เพราะอย่างนั้นพอกลับมาในเมืองหนูก็เลยรีบกลับมาบ้าน เพราะว่ากลัวพ่อแม่จะเป็นห่วง” แม่ของเธอรู้สึกเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง “พูดจริงเหรอ?” “แน่นอนสิ แม่ก็รู้ว่าหนูไม่เคยโกหก” ปาลีเตรียมใจมาอย่างดี เธอพยักหน้าอย่างจริงจัง นี่เป็นครั้งแรกที่เธอพูดโกหกกับพ่อแม่ของตัวเอง คิดไม่ถึงว่าจะพูดออกไปได้ไหลลื่นขนาดนี้ ปาลีก็เริ่มนึกชมตนเองขึ้นมา พอรฐา สวงโทได้ฟัง คิ้วที่ขมวดอยู่แล้วก็ยิ่งขมวดเข้าหากันมากขึ้นอีก ข้ออ้างของปาลีเขาเองก็แยกไม่ออกว่าเรื่องจริงหรือเรื่องโกหกกันแน่ ถึงแม่ว่าเขาจะเป็นถึงผู้จัดการฝ่ายธุรกิจของบริษัทโจวกรุ๊ป แต่เรื่องเกี่ยวกับแผนการพัฒนาหรือเรื่องที่สำคัญยิ่งกว่านั้น นิทัศน์แต่ไหนแต่ไรก็ลงมือทำด้วยน้ำพักน้ำแรงของตน ดังนั้นเขาจึงไม่มั่นใจนัก แต่เมื่อกี้ที่ตรงริมหน้าต่างเขาเพิ่งจะเห็นผู้ชายคนเดียวกับคืนนั้นอย่างชัดเจน ต่อให้ปาลีออกไปนอกเมืองจริงๆ ก็เกรงว่าคนแรกที่เธอกลับมาเจอคงไม่ใช่เขาและแม่ของเธอ แต่เป็นผู้ชายที่อยู่ชั้นล่างคนนั้น พอคิดถึงเรื่องนี้ สีหน้าของรฐา สวงโทก็ยิ่งดูไม่ได้ขึ้นไปอีก น่าเสียดายที่ปาลีไม่สนใจเขาเลยแม้แต่น้อย ไม่แม้แต่จะมองเขา เธอพูดกับแม่ต่อ “แม่ แผนการพัฒนาครั้งนี้สำคัญมากกับบริษัทของพวกเรา ท่านประธานเขาให้ความสำคัญมาก หนูมีฐานะเป็นหัวหน้าเลขาของเขา แน่นอนว่าเรื่องที่ต้องรับผิดชอบก็ต้องสำคัญ ท่านประธานต้องการจะให้หนูช่วยงานเขาได้อย่างสมบูรณ์แบบ ดังนั้นก็เลยเช่าห้องใกล้ๆ กับบริษัทให้หนูอยู่ห้องหนึ่ง จะได้ให้หนูตั้งใจทำงาน จัดการโปรเจ็คนี้ให้ดี เพราะอย่างนั้น บ่ายวันนี้หนูก็เลยคิดว่าจะย้ายไปที่นั่น” “ทำไมกระทันหันจัง?” แม่ของเธอลุกขึ้นด้วยความตกใจ สีหน้าของรฐา สวงโทหลังจากฟังที่ปาลีพูดจนจบก็ถึงกับหน้าถอดสี พูดด้วยน้ำเสียงเย็นยะเยือก “โปรเจ็คอะไรจะสำคัญขนาดนั้น ถึงกับต้องให้เธอย้ายออกไปอยู่ที่อื่น ไม่ได้ ฉันไม่ยอม ฉันไม่ให้เธอย้ายออกไป” ไม่เกี่ยวว่าปาลีจะย้ายออกไปเพราะงานจริงหรือเปล่า รฐา สวงโทไม่อนุญาตทั้งนั้น เพราะเขารู้ว่า เพียงแค่ปาลีเดินออกจากประตูไปในวันนี้ เธอจะไม่มีทางกลับมาอีก ถึงตอนนั้น การหาผลประโยชน์จากการเป็นคนใกล้ชิดของเขาก็จะยิ่งยากลำบากขึ้นไปอีก ปาลียกยิ้มเย็นตอบกลับ “ไม่ว่าเธอจะเห็นด้วยหรือไม่ ฉันก็ต้องย้ายไปอยู่ดี” “เธอกล้าเหรอ?” รฐา สวงโทโกรธจนลุกขึ้นมาตบโต๊ะ ปาลียังคงสงวนท่าทีเรียบร้อย แต่ไหนแต่ไรเธอก็ไม่เคยปฏิเสธเขาอย่างแข็งขันขนาดนี้มาก่อน ดูเหมือนว่าในคืนนั้นเขาจะทำรุนแรงกับเธอจนทำให้เธอหัวใจสลายไปแล้ว คิดเช่นนั้น เขาจึงใช้เสียงที่อ่อนลงคุยกับเธอ “นิรัตว์ เธอเป็นผู้หญิงคนนึงนะ เธอควรจะให้ความสำคัญกับครอบครัวเป็นที่หนึ่งนะ เธอไม่ต้องใส่ใจกับงานมากอะไรขนาดนั้นหรอก สุดท้ายแล้วผู้หญิงก็ต้องกลับมาดูแลครอบครัว อีกอย่างฉันเองก็เลี้ยงเธอไหวอยู่แล้ว เอาแบบนี้ดีกว่า พรุ่งนี้เธอก็ลาออกจากงานซะ หลังจากนั้นก็มาอยู่บ้านกับพ่อแม่ ให้ฉันดูแลพวกเธอเอง” แม่ของเธอได้ยินแบบนั้น ก็พลันโล่งอกขึ้นมา แววตาที่มองดูรฐา สวงโทก็ยิ่งเต็มไปด้วยความพึงพอใจมากขึ้น แต่พอปาลีได้ยินคำพูดของเขา ได้แต่นึกเสียดสี นึกเยาะเย้ยเป็นที่สุด มาจนถึงตอนนี้แล้ว เขายังคิดจะพรากงานและความเป็นอิสระของเธอไปอีก จะให้เธอมาอุดอู้อยู่บ้านทุกวัน แบบนี้มันเห็นแก่ตัวเป็นที่สุด พอเธอเริ่มเหนื่อยหน่ายที่จะให้ความสนใจกับรฐา สวงโท ปาลีก็เพียงแต่พูดคุยกับแม่ของเธอ “คุณพ่อล่ะคะ?” ตั้งแต่เพิ่งจะเข้าห้องมาก็ไม่เห็นพ่อของเธอเลย “พ่อเขาทำกับข้าวอยู่ในครัวน่ะ!” แม่ของเธอตอบกลับ “หนูไปคุยกับคุณพ่อก่อนนะคะ” ปาลีเดินเข้าไปในครัว จริงๆ แล้วเธอไม่อยากจะอยู่ในที่ที่มีรฐา สวงโทอยู่เลยแม้แต่ชั่วครู่เดียว ยังไงวันนี้เธอก็จะย้ายออกไปให้ได้