ตอนที่ 37 ไม่ยอมปล่อยไป

ต๭นที่ 37 ไม่ยอมปล่อยไป ”นังสารเลว เธอกำลังโกหกจริงๆ ด้วย พูดมาได้ว่าท่านประธานเช่าห้องให้เธออยู่ใกล้บริษัท ที่จริงก็แค่ข้ออ้าง อยากจะรีบย้ายออกไปอยู่กับผู้ชายอื่นอะไรขนาดนี้ เธอยังจะมาหน้าไม่อายแบบนี้ เธอทำให้ฉันโมโห มากเลย!” รฐา สวงโทโมโหจนดวงตาทั้งสองเบิกกว้าง อยากจะใช้สายตาของเขาฆ่าปาลีซะ นิ้วที่สามสอดใส่เข้าไปอย่างรุนแรง ”อ๊า........” ในที่สุดปาลีก็ทนไม่ไหว เจ็บจนต้องร้องออกมา ร่างกายอันแสนพิเศษของเธอ คับแน่นมาตลอด ตอนนี้โดนรฐา สวงโทใช้นิ้วทั้งสามทะลวงเข้าไป ก็เจ็บราวกับท่อนล่างของเธอจะฉีกขาดออกจากกัน เหงื่อเย็นไหลลงบนหน้าผาก น้ำตาไหลพรั่งพรูออกมา ”ที่รัก เป็นอะไรไปน่ะ” ดนุพลที่ถือสายอยู่หัวใจแทบหยุดเต้น เขารีบกระโดดลงจากรถ ”ไม่.... ไม่มีอะไร แต่เผลอไปเตะโดนของน่ะ.....” ปาลีกัดริมฝีปากพยายามอดทนต่อไป ”แล้วเจ็บมากหรือเปล่า เธออย่าขยับสุ่มสี่สุ่มห้านะ ฉันจะรีบขึ้นไปรับเดี๋ยวนี้แหละ” ใจของดนุพลร้อนรนเสียจนอยากจะพุ่งเข้าไปในอาคารอยู่อาศัยนั้น ”อย่า.....” คราวนี้ไม่ต้องให้รฐา สวงโทสั่ง ปาลีก็รีบปฏิเสธเสียเอง ถ้าหากดนุพลมาเห็นที่รฐา สวงโทกดเธอไว้กับกำแพงล่ะก็ เธอไม่กล้าคิดเลยว่าจะเกิดอะไรขึ้นภายหลัง “ไม่ได้เจ็บอะไร เธอไม่ต้องขึ้นมาหรอก พ่อแม่ฉันยังไม่อยากเจอเธอน่ะ..... ดนุพล เธอกลับไปก่อนเถอะ ถือว่าฉันขอนะ” เธอพูดยาวเกินไป เสียงสะอื้นที่ปาลีพยายามอดทนเก็บไว้ก็พรั่งพรูออกมา แต่ในตอนนี้ ดนุพลก็ยังคิดว่าเป็นเพราะพ่อแม่ของเธอไม่เห็นด้วยที่พวกเขาคบกัน ดังนั้นเธอจึงสะอื้นไห้ด้วยความเศร้า เขาก็พลันรีบตอบกลับด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน “โอเคโอเคโอเค ฉันไปแล้ว ฉันจะไปแล้วนะ วันหลังพวกเราค่อยหาเวลาดีๆ เลือกของขวัญมาสวัสดีพ่อแม่ของเธอแบบเป็นทางการหน่อย ดีไหม?” ”............ได้สิ” ปาลีตอบกลับเสียงสั่น ”งั้นฉันวางสายนะ” พูดจบ ก็ส่งสายตาขอร้องให้รฐา สวงโทช่วยกดวางสายโทรศัพท์ให้เธอ ในที่สุดรฐา สวงโทก็ได้ดั่งใจหวัง มุมปากยกรอยยิ้มที่ชั่วร้ายกว่าเดิม นิ้วทั้งสามที่สอดอยู่ในร่างของปาลีขยับเข้าออกหลายรอบ แต่ก็ยังไม่ยอมเอาออกไป จากนั้นก็โยนโทรศัพท์ที่อยู่ตรงอกของปาลีลงพื้น พลันเสียง “เพล้ง” ดังขึ้นมา โทรศัพท์เครื่องนั้นก็ร่วงลงแตกละเอียด ปาลีกลัวจนร่างกายสั่นเครือ “ฉันทำตามที่เธอบอกทุกอย่างแล้ว เขาก็กลับไปแล้วด้วย เธอปล่อยฉันไปเถอะ” ”ปล่อยเธอไปเหรอ? เธอพูดออกมาจากใจจริงหรือเปล่า เธอดูนิ้วของฉันสิ” รฐา สวงโทดึงนิ้วมือทั้งสามของตนออกมาแล้วชูขึ้นตรงหน้าปาลี บนนิ้วมือเคลือบไปด้วยคราบเลือด แต่ที่มีมากกว่านั้นคือของเหลวใส “ปากเธอบอกว่าไม่เอา แต่จริงๆ แล้วร่างกายเธอบอกอีกอย่าง นังร่าน ก่อนหน้านี้ทำไมไม่รู้นะว่าเธอแฉะขนาดนี้ เธอกับขวัญชีวีเหมือนกันจริงๆ อยากซะจนลึกเข้าไปในกระดูก สมกับเป็นพี่น้องกันจริงๆ!” พูดถึงขวัญชีวี รฐา สวงโทอดกัดฟันกรอดไม่ได้ เมื่อวานที่ไม่กลับมาบ้านไม่ได้มีแค่ปาลี เพราะขวัญชีวีเองก็ไม่กลับมาเหมือนกัน ก่อนหน้านี้ ทุกครั้งที่เลิกเรียน ขวัญชีวีก็จะรีบกลับบ้าน อาบน้ำให้สะอาด สวมใส่พวกชุดชั้นในเซ็กซี่หลายแบบนอนรอเขาอยู่บนเตียง แต่เมื่อคืนเธอไม่กลับบ้านเป็นครั้งแรก รฐา สวงโทรู้ดีว่าคืนวันก่อนนั้นเขาทำรุนแรงกับเธอเสียจนทำให้เธอหวาดกลัวไปแล้ว ไม่ว่าผู้หญิงคนไหนที่โดนผู้ชายทำรุนแรงใส่ รุนแรงเสียจนมีเลือดไหลออกมา ทำจนอีกฝ่ายสลบไป ในจิตใต้สำนึกก็คงจะเกิดความหวาดกลัวผู้ชายคนนั้นขึ้นมาแล้ว ในหนึ่งคืน ที่ห้องขาดผู้หญิงสองคนที่เขาสามารถรังแกได้ เมื่อคืนพูดได้เลยว่ารฐา สวงโทกระสับกระส่ายจนแทบทนไม่ไหว! ”เธอ.... ไอ้เลว...... ปล่อยฉันนะ......” ปาลีได้ฟังที่เขาพูดก็พยายามหันหน้าหนีสุดชีวิต ไม่ใช่ เธอไม่เหมือนกับขวัญชีวี ร่างกายของเธอมีให้ผู้ชายที่เธอรักเท่านั้น แต่ตั้งแต่เธอคบกับดนุพล ร่างกายของเธอก็กลายเป็นอ่อนไหวง่ายมากขึ้น ไม่ต้องพูดถึงตอนโดนรฐา สวงโทเล่นเร้าขนาดนี้ แค่ให้เธอดูรูปภาพที่ส่อไปทางลามกหรืออ่านนิยาย เธอก็แทบจะควบคุมตัวเองไม่ให้หน้าแดงขึ้นมาไม่ได้ ความรู้สึกเอ่อล้นเสียจนเลยเถิด ”ครั้งนั้นเมื่อคืนวันก่อนเวลาที่ทำมันสั้นไปนะ เธอคงจะยังไม่ได้ลองความดุเดือดของฉันเท่าไหร่เลยนะ ตอนนี้ ฉันจะทำให้เธอเข้าใจแจ่มแจ้งเลย” รฐา สวงโทไม่สนใจสายตาไม่สมยอมและสายตาขอร้องของปาลี เสียง “ฟึ่บ” เดียวก็รูดซิปกางเกงของตนลง ปลดปล่อยส่วนความต้องการของเขาที่แทบจะปะทุออกมา ”อ๊ะ ไม่เอานะ.......” พอปาลีเห็นการกระทำของรฐา สวงโท พลันกลัวจนกรีดร้องเสียงสูงออกมา ร่างกายที่ถูกล็อกเอาไว้นานจนแทบไม่ขัดขืนก็รวบรวมแรงทั้งหมดที่มีแล้วปลดปล่อยออกไป แล้วรฐา สวงโทที่ไม่ทันคาดคิดว่าปาลีจะเป็นจุดเปลี่ยนสำคัญที่เขาจะได้พบ สองมือของปาลีหนีรอดจากมือซ้ายของเขา