ตอนที่ 39 ให้ฉันดูหน่อย

ต๭นที่ 39 ให้ฉันดูหน่อย ”งั้น......... ไปบ้านฉันแล้วกัน!” ธวัฒน์รวบรวมความกล้าพูดออกมา เขาไม่ได้ถามเหตุผลจากปาลีอีก เมื่อว่าปิยะบอกเขาว่ารฐา สวงโทนอกใจ ปาลีกับรฐา สวงโทใกล้จะเลิกกัน คิดดูแล้ว ที่นิรัตว์ไม่อยากกลับไปที่บ้านก็ต้องเป็นเพราะไม่อยากพบหน้ารฐา สวงโทอีก ดังนั้น จากนี้ไป เขาก็คงจะปล่อยให้เธอไปอยู่ในอ้อมแขนของชายอื่นไม่ได้อีกแล้ว ปาลีที่พยักหน้าอย่างไม่รู้ตัว จู่ๆ ก็รีบส่ายหน้า เธอตอบด้วยสีหน้าหวาดหวั่น “ฉันไม่ไป ไม่ไป..... พาฉันไปบ้านปิยะเถอะ” เพราะการที่ถูกรฐา สวงโทล่วงละเมิด เธอในตอนนี้นอกจากดนุพลแล้ว แค่คิดว่าจะต้องอยู่ตามลำพังกับชายอื่น ก็จะรู้สึกหวาดกลัวขึ้นมาในใจทันที ถึงแม้ว่าธวัฒน์ไม่เคยทำอะไรนอกลู่นอกทางกับเธอเลยสักครั้ง คิดแบบนี้ก็ไม่แฟร์กับธวัฒน์นัก แต่เธอก็ไม่สามารถควบคุมความหวาดกลัวในจิตใจได้ แต่เธอที่ก่อนหน้านี้เอาแต่บอกดนุพลทางโทรศัพท์ว่าให้กลับไป ทำไมตอนนี้ถึงได้อยากจะตามหาเขากันนะ คิดไปคิดมา จึงได้แต่ไปหาปิยะเพื่อนรักของเธอที่บ้าน ธวัฒน์ไม่รู้เลยว่าในใจของปาลีเป็นอย่างไร จึงคิดเพียงว่าปาลีคงมองว่าผู้ชายโสดอยู่กับผู้หญิงตามลำพังไม่ใช่เรื่องที่ดีนัก จึงยอมถอยให้ พยักหน้าและยิ้มตอบ “ได้สิ งั้นก็ไปหาปิยะ” ผ่านไปชั่วโมงครึ่ง ธวัฒน์พาปาลีมาส่งที่บ้านของปิยะ ปิยะที่อยู่ชั้นล่างเพิ่งจะกลับมาจากงาน พอปิยะเห็นเท้าทั้งสองของปาลีมีของคล้ายๆ ผ้าพันแผลพันอยู่ ก็อดไม่ได้ที่จะถามไปอย่างร้อนใจ “ปาลี เกิดอะไรขึ้นกับเท้าเธอน่ะ?” พอสบตาเข้ากับปิยะที่ดูเป็นห่วงและร้อนใจ น้ำตาปาลีก็พรั่งพรูออกมาอีกครั้ง เธอที่ยังคงอยู่ในอ้อมแขนของธวัฒน์ ก็ไม่สนใจรีบพุ่งตัวออกไปซบไหล่ของปิยะแล้วร้องไห้โฮออกมา ทำเอาธวัฒน์กับปิยะไม่รู้จะทำยังไงไปพักหนึ่ง สุดท้ายธวัฒน์ก็อุ้มปาลีเข้าไปในห้องนอนของปิยะ จากนั้นก็ปิดประตู ตัวเขาอยู่ในห้องนั่งเล่น ให้สาวๆ ทั้งสองได้เปิดอกพูดคุยกัน ปาลีกัดริมฝีปาก เล่าเรื่องที่รฐา สวงโทล่วงละเมิดเธอให้ปิยะฟัง แต่เธอไม่กล้าพอที่จะเล่ารายละเอียดออกไป จึงเล่าเพียงแค่คร่าวๆ เท่านั้น แต่ถึงจะเป็นแบบนี้ หลังจากที่ปิยะฟังแล้วก็ยังอดโมโหไม่ได้ เธอตบโต๊ะทีหนึ่ง อยากจะไปล้างแค้นกับรฐา สวงโท ”ปิยะ เธออย่าไปเลยนะ” ปาลีรีบหยุดเธอไว้ แต่พอเธอยืดแขนไปแล้วออกแรงทีหนึ่ง ก็พลันเจ็บที่หน้าอกทั้งสองขึ้นมา เจ็บจนเธออดไม่ได้ที่จะถอนหายใจออกมา ก่อนหน้านี้รฐา สวงโทใช้แรงกดเธอไว้มากจริงๆ จนตอนนี้เธอก็ยังเจ็บอยู่เลย ”ทำไมไม่ให้ไปล่ะ ไอ้สารเลวอย่างรฐา สวงโทมันทำร้ายเธอนะ ฉันต้องได้ตีหมอนั่นสักที ต้องได้ระบายความแค้นให้เธอ ให้ดีต้องตีที่ขาของหมอนั่น เอาให้มันลงจากเตียงไม่ได้สักครึ่งเดือน” ปิยะพูดอย่างหัวเสีย ”เธอสู้เขาไม่ได้หรอก.....” ปาลีร้อนใจขึ้นมา ที่เธอบอกปิยะไม่ใช่เพราะจะให้ปิยะไปแก้แค้นให้ เธอเพียงแค่รู้สึกลำบากใจ อยากจะเล่าทุกอย่างให้ใครสักคนฟัง แต่คนคนนั้นเป็นปิยะเท่านั้นเอง “แน่นอนว่าฉันทำอะไรเขาไม่ได้ แต่ธวัฒน์ทำได้อยู่แล้ว ตอนสมัยเรียนเขาก็เป็นถึงนักเทควันโดระดับสูงของมหาวิทยาลัยเรา ตอนนี้เขาก็เป็นถึงครูสอนเทควันโดของโรงฝึกที่ใหญ่ที่สุดในเมืองAของเรา ฉันไม่เชื่อหรอกว่ารฐา สวงโทจะสู้ธวัฒน์ได้” ปิยะกัดฟันกรอด ปาลีส่ายหน้า “ช่างมันเถอะ ฉันไม่อยากทำให้เป็นเรื่องใหญ่.....” ถ้าเป็นเรื่องใหญ่ต้องรู้ไปถึงดนุพลแน่ เธอไม่อยากให้ดนุพลรู้เรื่องนี้ เธอกลัวว่าเขาจะรู้ ปิยะพลันมองปาลีด้วยสายตาไม่พอใจ “เธอนี่นะ อ่อนแอเกินไปแล้ว เจอเรื่องอะไรก็เอาแต่ถอยออกมา เพราะงี้ไงรฐา สวงโทถึงได้กล้าใช้กำลังล่วงเกินเธอแบบนี้ เธอไม่เข้าใจเหรอ เธอทำแบบนี้สักวันจะต้องเสียใจมากแน่ๆ” ปาลีรู้ดีว่าปิยะหวังดีกับเธอ เธอกุมมือของปิยะไว้อย่างซาบซึ้ง “ปิยะ ฉันรู้แล้วล่ะ หลังจากนี้ฉันต้องระวังมากกว่าเดิมสองเท่า แล้วก็ ฉันวางแผนว่าจะย้ายออกไป หลังจากนั้นรฐา สวงโทก็จะไม่มีโอกาสมาทำร้ายฉันได้อีก ดังนั้น เธออย่าโมโหไปเลยนะ แล้วก็..... ฉันเจ็บมากเลย” พอปิยะได้ยิน ก็ลืมเรื่องที่คิดจะไปแก้แค้นรฐา สวงโททันที เธอรีบถามอย่างเป็นห่วง “เจ็บตรงไหนเหรอ? เจ็บที่ขาหรือเปล่า?” ปาลีส่ายหน้าอย่างเขินอาย จากนั้นจึงชี้ไปที่หน้าอกของตน “เจ็บตรงนี้น่ะ” หา?” ปิยะงงไปครู่หนึ่ง จากนั้นก็ตบโต๊ะอย่างหงุดหงิด เธอมีประสบการณ์ เพียงคิดนิดหน่อยก็เข้าใจแล้วว่าเป็นอาการบาดเจ็บที่มาจากรฐา สวงโทล่วงเกินเธอ แต่ปาลียังไม่ยอมให้เธอไปมีเรื่องกับรฐา สวงโท เธอจึงทำได้แค่เก็บงำความโกรธเอาไว้ “ถอดเสื้อผ้าออกซะ ให้ฉันดูหน่อยว่าบาดเจ็บตรงไหนหรือเปล่า” พอพูดไป ก็ยื่นมือมาจับคอเสื้อของปาลีดูตรงอกของเธอ ”ไม่ต้องหรอกน่า” ปาลีดึงเสื้อผ้าของตนกลับมาอย่างเขินอาย ปิยะถลึงตาใส่ปาลีอย่างไม่พอใจ แกล้งทำน้ำเสียงหงุดหงิดใส่ “ต่อหน้าฉันเธอยังมีอะไรต้องปิดบังอีกเหรอ ตอนอยู่มหาลัยเราอยู่หอด้วยกันก็อาบน้ำด้วยกันบ่อยๆ ไม่ใช่หรือไง ร่างกายของเธอฉันเห็นมาจะแปดร้อยครั้งแล้ว เธอยังจะมาอายอีก ให้ฉันดูหน่อยเถอะ ถ้าบาดเจ็บจริงๆ ก็ต้องไปโรงพยาบาลนะ!”