ตอนที่ 45 ถึงตายก็จะปกป้องร่างกาย

ต๭นที่ 45 ถึงตายก็จะปกป้องร่างกาย ปาลีกำลังหลับตาแกล้งทำเป็นนอน ไม่รู้เลยแม้แต่น้อยว่านิทัศน์เข้ามาใกล้ ตอนที่เธอกำลังจะรู้สึกตัวขึ้นมา มือของนิทัศน์ก็เคลื่อนเข้าไปในกระโปรงทำงานเอวสูงของเธอราวกับอสรพิษ ที่ติดมือมาคือของเหลวเหนียวสายหนึ่ง “อ๊ะ!” ปาลีร้องอย่างตกใจ เธอกลัวจนเด้งตัวขึ้นมา หัวไปชนเข้ากับเพดานรถ แล้วร่างกายก็ร่างลงที่เบาะนั่ง แล้วที่เธอทั้งร้องทั้งเด้งตัวทั้งหัวโขกจนร่วง ก็พลันทำเอาคนขับที่อยู่ซ้ายมือตกใจ “มองอะไร ขับรถไปสิ” ในใจนิทัศน์ตอนแรกก็โมโหอยู่แล้ว คราวนี้มีคนให้ก่นด่า ก็พุ่งเหมือนเข้าปากสิงโต “ครบ ท่านประธาน!” คนขับกลัวจนตัวสั่น รีบมองไปข้างหน้า นั่งตัวตรงนิ่ง ไม่กล้าหันมามองอีก นิทัศน์กดร่างของปาลีลงกับเบาะจากด้านหลัง แล้วยื่นคอเข้าไปกระซิบข้างหูของปาลี “ฉันนึกว่าเธอหลับไปจริงๆ ซะอีกนะ ที่แท้ก็แกล้งหลับนี่เอง ไม่ใช่แค่แกล้งหลับ ข้างล่างก็แฉะหมดแล้ว โชว์วันนี้ฟังแล้วพอใจหรือเปล่านะ? เธอเองก็อยากเหมือนกันใช่ไหมล่ะ หืม?” “ท่านประธาน ช่วยควบคุมตัวเองหน่อย ปล่อยฉันเถอะค่ะ” ปาลีอยากจะดิ้นหนี จะทำไงได้เมื่อมือทั้งสองของนิทัศน์ที่กดหัวไหล่เธอไว้เหมือนกับห่วงเหล็ก กดเธอเอาไว้แน่นกับเบาะที่นั่ง ยิ่งเธอดิ้นหนีนิทัศน์ก็ยิ่งจะกดแรงขึ้นกลับมา “พวกผู้หญิงปกติแล้วจะปากไม่ตรงกับใจ เมื่อกี้ปิยะเองก็เหมือนกัน ปากบอกไม่เอา แต่ร่างกายอยากซะจนทนไม่ไหว เธอดูสิฉันเพิ่งจะทำเธอเสียวขนาดนั้นเลยนะ ปาลี เธอก็แค่ปล่อยวางความกล้านั่นซักครั้งเถอะ บอกกับฉันว่าเธออยาก แค่เธอพูดออกมา ฉันก็จะทำให้ความว่างเปล่าข้างล่างของเธอได้เติมเต็มทันทีเลย ทำให้ร่างกายและจิตใจของเธอทุกส่วนมีความสุขและรู้สึกดีไงล่ะ” นิทัศน์ยังคงกระซิบถ้อยคำเย้ายวนที่ข้างหูปาลีต่อไป ถึงแม้จะมาถึงตอนนี้ เขาก็ยังคงไม่อยากใช้กำลังกับปาลี ทำให้ผู้หญิงสมยอม ยอมรับคำเชิญชวนเหล่านั้น เป็นกฎในเกมรักของนิทัศน์ที่ใช้มาหลายปี “ไม่ ฉันไม่อยาก!” ปาลีส่ายหน้าปฏิเสธแบบไม่ต้องคิด ในตอนนั้น ปาลีอยากจะขอความช่วยเหลือจากปิยะ แต่ว่าปิยะนอนตัวอ่อนยวบเสื้อผ้ากระเซอะกระเซิงอยู่ที่เบาะหลัง น่าจะหลับไปแล้ว พูดให้ดีคงเป็นถูกนิทัศน์ทำจนสลบไปแล้ว ที่นิทัศน์ตวาดเสียงดังใส่คนขับรถเมื่อกี้ก็ไม่ทำให้เธอตื่นขึ้นมา คาดว่าร้องเรียกเธอจนคอพังก็ไม่น่าจะปลุกเธอได้ “ยัยแมวน้อย ถ้าวันนี้นิทัศน์คนนี้ไม่กำราบเธอ ฉันจะยอมแพ้เลย!” พอนิทัศน์ได้ยินปาลีปฏิเสธเขาตรงๆ ความโกรธในใจก็พลันลุกโชน ใช้นิ้วทั้งสิบ กดลงบนหัวไหล่ของปาลี คิดจะดึงร่างของปาลีจากเบาะหน้ากลับมาหาเขาที่เบาะหลัง ตอนนั้น เขาก็ทำตามใจของตัวเอง “อ๊ะ ไม่นะ!” ตอนที่วิกฤตใกล้เข้ามา ปาลีกรีดร้อง ยื่นมือไปจับที่เปิดประตู เปิดประตูรถออกเสียงแก๊ก แล้วพลิกตัว กระโดดลงจากรถ โดยไม่สนใจว่าในตอนนี้ รถยังแล่นไปด้วยความเร็วสูง กระโดดออกไปแบบนี้ ถึงไม่ตายก็เจ็บหนัก “แม่งเอ๊ย!” นิทัศน์ที่เห็นปาลีทำอะไรไม่สมเป็นเธอแบบนี้ก็หน้าซีดเผือด มือที่กดไหล่ปาลีเอาไว้ก็เกือบจะหลุดออก ยังดีที่เขาตอบสนองรวดเร็ว คว้าแขนของปาลีเอาไว้ จึงสามารถป้องกันเรื่องร้ายแรงไว้ได้ ขณะเดียวกัน ขาทั้งสองของปาลีก็ยื่นออกไปนอกรถแล้ว ถ้าไม่ใช่นิทัศน์ดึงท่อนบนของเธอไว้ ในตอนนั้น เธอกระโดดลงไปจริงๆ บางทีอาจจะไปอยู่ใต้ล้อรถที่ยังแล่นอยู่ “ยัยผู้หญิงคนนี้ เธอบ้าไปแล้วจริงๆ ไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้วหรือไง” นิทัศน์ดึงปาลีกลับเข้ามาในรถ ลุกขึ้นปิดประตูรถเสียงดังปัง “คุณโชคดีหรอกนะ ลองทำแบบนั้นกับฉันอีกครั้งสิ เดี๋ยวฉันจะตายให้ดูเลย” กลับมาจากความเป็นความตายครั้งหนึ่ง ปาลีเองก็กลัว ขาทั้งสองอดไม่ได้ที่จะสั่นเครืออ่อนยวบไปหมด แต่เธอรู้ว่า ตอนนี้เธอจะอ่อนแอไม่ได้ ไม่อย่างนั้น วันนี้เธอต้องโดนขืนใจอย่างเลี่ยงไม่ได้แน่ คืนนั้นถูกรฐาทำร้ายอย่างป่าเถื่อนไปครั้งหนึ่ง เธอรู้สึกผิดกับรฐามาก ครั้งนี้ ไม่ว่ายังไงก็ต้องปกป้องตัวเอง ทำให้ตัวเองยังเป็นคนสะอาดบริสุทธ์ของดนุพล มองดูสายตาของปาลีที่ทั้งเย็นชาและรังเกียจ นิทัศน์ก็พลันหลับตาลงแน่น คิดว่านิทัศน์คนนี้ผ่านผู้หญิงมานับไม่ถ้วน ใครจะไม่รักเขาอย่างหัวปักหัวปำ มีแค่ผู้หญิงตรงหน้านี้ที่ทำเหมือนเขาเป็นเศษหญ้า ไม่อยู่ในสายตา เพื่อที่จะไม่ให้เขาทำ ก็ไม่กลัวที่จะต้องตาย ในตอนนั้น ความภาคภูมิใจทั้งหมดของนิทัศน์ก็ถูกทำให้กลายเป็นฝุ่น ในตอนนั้น นิทัศน์อดไม่ได้ที่จะสงสัย บางทีปาลีอาจจะลงมาจากสวรรค์เพื่อลงโทษเขา หรือบางทีอาจจะเป็นผลของการที่เขาชอบเอาผู้หญิงมาเป็นของเล่น พอเขาได้มาพบกับผู้หญิงที่ทำให้ใจเต้นก็ดันไม่สามารถแตะต้องเธอได้ ลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง ในแววตาก็ดูเยือกเย็น นิทัศน์มองไปที่ปาลีอย่างเย็นชา น้ำเสียงเปลี่ยนกลับไปเป็นห่างเหินเหมือนก่อนหน้านี้ “ก็ได้ ฉันจะไม่บังคับเธออีกแล้ว เว้นแต่ว่า เธอจะยินยอมพร้อมใจเอง”