ตอนที่ 48 จิตใจสับสน

ต๭นที่ 48 จิตใจสับสน จนกระทั่งตอนที่ปิยะนั่งลงคิดจะถอดรองเท้าเปื้อนเลือดออกให้ปาลี เขาถึงได้รู้ว่าปาลีบาดเจ็บ รีบยื่นมือเข้าไปห้ามการกระทำของปิยะ พูดด้วยน้ำเสียงร้อนรน “ไม่ได้นะพี่สาว พี่ถอดรองเท้าออกตรงๆ แบบนี้ จะทำให้พี่สาวคนนี้เจ็บมากๆ แล้วก็อาจจะทำให้ปากแผลข้างในเปิดออกด้วย” พอปิยะได้ยินก็รีบหยุดมือ เงยหน้าขึ้นมองภูผา พูดด้วยสีหน้าตกใจ “เธอมีความรู้เรื่องการแพทย์ด้วยเหรอ?” แต่ไม่รู้ว่า ในตอนนั้นที่เธอก้มตัวลง เพราะว่าความร้อนตอนเดินทาง เสื้อเชิ้ตสีขาวตรงช่วงอกจึงถูกปลดกระดุมออกไปสามเม็ด ถ้าหากยืนอยู่ ก็ไม่มีทางเปิดออกให้ใครเห็น แต่ท่วงท่าของเธอในตอนนี้ เสื้อเชิ้ตตรงช่วงอกก็เปิดออกกว้าง ในตอนนั้นภูผาที่ยืนอยู่ข้างเธอ ก็พลันมองเห็นหน้าอกอวบอิ่มข้างในนั้นพอดี นี่เป็นครั้งแรกที่ภูผาเห็นหน้าอกของหญิงสาว แล้วยังเป็นสาวในเมืองที่เดินทางมาไกล ทั้งขาวทั้งนุ่มนิ่มทั้งอมชมพู เห็นเพียงครั้งเดียว ภูผาก็จุกในลำคอ ท่อนล่างก็พลันตั้งชันขึ้นมา ชุดคลุมตัวยาวสบายของเขาก็มีรอยนูนขึ้นมา ภูผารีบหันตัวหลบ รีบเอาส่วนตั้งชูชันซ่อนไว้ใต้เข็มขัด ผูกรัดเอาไว้ แต่หัวใจของเด็กหนุ่มเต้นแรงกว่าเดิม เขาไม่รู้ว่าตนเองเป็นอะไรไป ถึงภูผาจะหมุนตัวหนีอย่างรวดเร็ว แต่ปิยะก็จ้องมองเขามาตลอด ดังนั้นท่อนล่างของภูผาที่ตั้งชันขึ้นมาก็ถูกเธอเห็นเข้าพอดี ถึงเธอที่เคยมีประสบการณ์แล้วก็อดหน้าแดงไม่ได้ พอลองก้มดู หน้าอกของตนก็โชว์หราอยู่ ถึงได้เข้าใจ ที่จริงก็เพราะตนเองไม่ระวังถึงได้ทำจิตใจของหนุ่มน้อยสับสนแบบนี้ เธอรีบติดกระดุมกลับให้เรียบร้อย ปิยะเอ่ยถามอีกที “ภูผา เรื่องที่เธอพูดมาเมื่อกี้นี้ เธอรู้เรื่องการแพทย์จริงๆ หรือเปล่า ถ้ารู้ล่ะก็ รีบมาดูให้เพื่อนฉันหน่อย” ในตอนนั้น ภูผาก็จัดการผูกมัดปกปิดส่วนเจ้าปัญหานั้นเรียบร้อย เขาหันกลับมาตอบ “ผมไม่ได้มีความรู้การแพทย์อะไร แต่ผมรู้เกี่ยวกับสมุนไพรนิดหน่อย เพราะว่าตลอดทั้งปีคุณย่าร่างกายไม่แข็งแรง ผมเลยได้ทำยาให้คุณย่าบ่อยๆ ผ่านไปเรื่อยๆ เลยพอรู้ขึ้นมาบ้าง พวกพี่อย่าขยับก่อน ผมจะไปทำยามาให้” พูดจบ ก็รีบวิ่งออกจากห้องไป ยุ่งอยู่ที่สวนนอกบ้านพักหนึ่ง ครู่เดียว เขาก็กลับมาพร้อมกับอ่างน้ำที่มีน้ำสมุนไพรสีดำ “พี่สาว เอาเท้าแช่น้ำสมุนไพรไว้นะ แช่ไว้สักสามนาที ผมจะช่วยถอดรองเท้าให้” ภูผาพูดด้วยสีหน้าจริงจัง “นี่คือ.....” ปาลีเห็นยาสมุนไพรสีดำราวกับน้ำหมึกนี้ ก็อดลังเลไม่ได้ ปิยะไม่สนว่าเป็นอะไรก็จับเท้าทั้งสองของเธอลงแช่น้ำทันที แล้วยังบ่นพึมพำอย่างไม่พอใจ “คนเขาอุตส่าห์ทำยามาให้เธอ เธอก็น่าจะยอมทำตามหน่อย ดูก็รู้ว่านี่เป็นตำรับยาถู่ เธอไม่เคยได้ยินเหรอ บางครั้งตำรับยาถู่น่ะดีกว่าพวกยาตะวันตกแพงๆ อีกนะ” “อ๊ะ!” ปาลีร้องตกใจกับการกระทำในทันทีของปิยะ ยังดีที่ พอเท้าทั้งสองแช่ลงในน้ำสมุนไพรก็ไม่เจ็บเลยแม้แต่น้อย แล้วยังรู้สึกสบายขึ้นมาอีก ผ่านไปสามนาที ภูผานั่งลงข้างหน้าปาลี ถึงเขาจะดูเหมือนกับเด็กหนุ่มแรงเยอะ แต่แรงที่ใช้กลับอ่อนโยน พอเขาถอดรองเท้าทั้งสองออกแล้ว ปาลีก็ไม่ได้รู้สึกเจ็บ คิดว่าในน้ำยาสมุนไพรนั่นน่าจะมีของที่คุณสมบัติเป็นยาชาหรือเปล่านะ หลังจากนั้น ภูผาก็จัดการพันผ้าให้เท้าทั้งสองของปาลีอย่างคล่องแคล่ว จากนั้นก็บอกกับปาลีในเรื่องที่ต้องระวัง ท่าทางเอาจริงเอาจังนั้นดูเหมือนกับเป็นหมอ ปิยะก็อดไม่ได้จึงพูดแซวเขาอีกนิดหน่อย ทำเอาใบหน้าที่ยังมีเบบี้แฟตของภูผาแดงเรื่อขึ้นมา ระหว่างนั้น ปาลีนึกอยากยืมโทรศัพท์ของปิยะมาโทรอีกที แต่ว่า เป็นอย่างที่เธอคิดไว้ ที่นี่อยู่ห่างไกลเกินไป โทรศัพท์จึงไม่มีสัญญาณ ปาลีนึกร้อนใจขึ้นมา ดนุพลหาเธอไม่เจอก็ต้องร้อนใจมากเหมือนครั้งที่แล้วแน่ๆ แต่คิดดูอีกที เพราะครั้งที่แล้วดนุพลสามารถหาข้อมูลส่วนตัวของเธอจากในบริษัทของนิทัศน์ได้ ถ้างั้นน่าจะพูดได้ว่าในบริษัทโจวกรุ๊ปมีคนของเขาอยู่ งั้นขอแค่เขาไปถามมาจากคนในคนนั้น ก็น่าจะรู้ว่า เธอตามท่านประธานมาที่หมู่บ้านซาลาแห่งนี้ พอคิดแบบนั้น ใจของปาลีถึงได้โล่งอกขึ้นมา แต่สิ่งที่ปาลีไม่ได้คิดถึงคือ ในช่วงเย็นนั้น หมู่บ้านซาลาก็ได้ต้อนรับแขกผู้มาเยือนจากในเมืองอีกคน ชายหนุ่มคนนั้นสบายกระเป๋าท่องเที่ยวใบใหญ่ เดินทางตัวคนเดียว ตอนที่ผู้มีรอยลักยิ้มราวกับดอกไม้บานยืนอยู่หน้าตนเองนั้น ปาลีก็เหม่อลอยไปพักหนึ่ง ปิยะเงยหน้ามองชายคนนั้น ใบหน้าก็เผยรอยยิ้มกว้าง ดีจังเลย เขาตามมาจริงๆ ด้วย คราวนี้ ไม่ว่านิทัศน์จะคิดอะไรกับปาลีอย่างน้อยในช่วงที่อยู่ในหมู่บ้านซาลานี้ เขาก็จะไม่มีโอกาสได้ลงมือแล้ว......