ตอนที่ 60 การควบคุมตนเอง

ต๭นที่ 60 การควบคุมตนเอง ต่างฝ่ายต่างไม่ยอมถอยให้กัน จนถึงมืด หมาป่าก็ยังไม่ถอยออกไป ลมหนาวที่พัดเบาในภูเขา ฝนเริ่มตกปรอยๆ จนสุดท้ายฝนเริ่มตกแรงขึ้น กลายเป็นฝนห่าใหญ่ ฝนเริ่มค่อยๆเพิ่มน้ำในลำธาร จนน้ำไหลเชี่ยวมาก หมาป่าที่ดูเหมือนจะรู้สึกบางอย่างก่อนที่จะร้องออกมาไม่กี่ครั้ง สุดท้ายแล้วก็หันกลับไป เมื่อธวัฒน์เห็นก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจออกมา แต่ว่าเมื่อมองลงไปในแม่น้ำนั้น มันเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ มันยากที่จะวางใจ ปาลีก็เห็นว่าแม่น้ำสายเล็กๆนั้นเริ่มเปลี่ยนเป็นแม่น้ำสายใหญ่ไหลเชียว สีหน้าก็เปลี่ยน “คุณพระ ถ้าหากมันเพิ่มขึ้นแบบนี้ต่อไป ไม่นานน้ำต้องเข้ามาในถ้ำแน่ๆ เข้ามาจนเต็มถ้ำ พวกเราจะทำอย่างไร เรากระโดนลงไปในน้ำก่อนที่มันจะเพิ่มสูงกว่านี้ไหม” ธวัฒน์ส่ายหน้าอย่างหนัก “ไม่ทันแล้ว ตอนนี้แม่น้ำไหลเชี่ยวมาก ใต้น้ำนั้นจะยิ่งเชี่ยว เมื่อปาลีได้ฟังแล้วก็คิดว่ามีเหตุผล นั่งบนหินก้อนใหญ่ในถ้ำ ถามอย่างกังวล “ตอนนี้เราได้แต่ภาวนาว่าน้ำจะไม่ท่วมสูงขึ้น” ไม่อย่างนั้นเธอและธวัฒน์ก็ต้องตายอยู่ที่นี่ ทั้งสองรอคอยอย่างหวาดกลัว ในเขานั้นยิ่งดึกยิ่งหนาว ด้วยความหนาวนั้นปาลีกอดขาทั้งสองแน่น ธวัฒน์จึงรีบถอดเสื้อคลุมให้ปาลี ปาลีเงยหน้าขึ้น รีบพูด “ถ้าคุณเอาเสื้อให้ฉัน คุณก็จะหนาวนะ” ธวัฒน์หัวเราะและส่ายหัว “ผมไม่เหมือนคุณ ผมเป็นผู้ชายตัวใหญ่ ผมไม่กลัวหนาว” พูดอยู่เขาก็เริ่มอบอุ่นร่างกายอยู่ในถ้ำ ปาลียิ้มให้เขาอย่างขอบคุณ ไม่ได้พูดอะไรอีก กลับไปคิดถึงตอนที่วิ่งหนิอย่างสุดชีวิต ธวัฒน์พูดว่า “ความรักความซื่อสัตย์ “จนถึงตอนนี้ยังทำให้ใจของเธอนั้นยังไม่มีทางสงบได้ ตอนนี้เธอมั่นใจแล้วว่า ธวัฒน์นั้นชอบเธอ แต่บางครั้งยิ่งชัดเจนยิ่งอึดอัด ค่อยๆดึกขึ้นเรื่อยๆ ฝนก็ค่อยๆหยุดลง น้ำในแม่น้ำไม่ไหลเข้ามาในถ้ำ ระดับน้ำมันห่างจากปากถ้ำครึ่งเมตร แม้ว่าธวัฒน์และปาลีนั้นจะไม่ตกอยู่ในอันตราย แต่ก็ยังติดอยู่ในถ้ำ ออกไปไม่ได้ ในถ้ำนั้นทั้งหนาวและชื้น ปาลีหนาวจนตัวสั่น ในที่สุดก็เริ่มรู้สึกเวียนศีรษะ “หนาวมา หนาวมาก” ปาลีหลับตาลงด้วยเสียงกระซิบที่คลุมเครือไม่ชัดเจน ธวัฒน์ไม่สนใจว่าชายและหญิงนั้นจะแตกต่างกัน เขานำปาลีนั้นมาอยู่ในอ้อมกอด เพื่อนำความร้อนจากตัวเขานั้นทำให้ปาลีอุ่นขึ้น เวลานี้ สติของปาลีนั้นไม่ชัดเจนแล้วเพราะหนาวมาก เปลือกตานั้นหนักมากและไม่สามารถเปิดได้ ทันทีที่เธอสัมผัสกับอ้อมกอดอันอบอุ่นของธวัฒน์ เธอก็แนบมันไว้กับเธอตัวเธออย่างแน่น เหมือนลูกแมวที่เบียดกายเข้ามาหาธวัฒน์ “อย่าขยับ” เสียงของธวัฒน์กดต่ำ ตอนแรกก็รู้สึกหนาว ทันทีที่มีการเคลื่อนไหวของปาลีทำให้ทั้งกายอุ่นขึ้น ลมหายใจร้อนขึ้น ในเวลานี้ ปาลี ยังคงได้ยินคำพูดของเขา มือเล็กๆที่เย็นราวกับน้ำแข็งเริ่มจับสำรวจอยู่บนหลังของเขา ความโลภที่จะดูดซับความร้อนและความอบอุ่นจากผิวนั้น ใบหน้าเล็ก ๆ ก็ถูกับหน้าอกกว้างของเขาเบา ๆ ธวัฒน์รู้สึกว่าคอของเขาเริ่มแห้ง เลือดที่ผสมกันก็เริ่มเดือดขึ้นเรื่อยๆการขยายตัวอย่างหนักที่ควบคุมไม่ได้ของร่างกายส่วนล่าง ยันอยู่ระหว่างกลีบหิมะของปาลี ในเวลานี้ปาลีก็รู้สึกสับสน พร่ามัว รู้สึกถึงความแข็งแกร่งตรงสะโพกร้อน โดยที่ไม่ได้มีความรู้สึกใดๆว่าเป็นอันตราย ยังคงหาความอบอุ่นจากอกของธวัฒน์ต่อไป “ปาลี” ธวัฒน์ทุกข์ทรมานจากแรงกระตุ้นของหัวใจ กอดปาลีแน่น พยายามต้านทานไม่ให้มีการเคลื่อนไหวใด ๆ เพิ่มเติม ใช่แล้ว ธวัฒน์นั้นเขาเป็นสุภาพบุรุษจริง ๆ เป็นสุภาพบุรุษที่แท้จริง แต่บางครั้ง เรื่องระหว่างชายหญิงนั้น ยิ่งเป็นสุภาพบุรุษที่อ่อนโยนมากเท่าไหร่เ ขาก็ยิ่งแพ้มากเท่านั้น คืนนี้ ธวัฒน์จึงกอดปาลีไว้ในอ้อมแขนของเขาจนกว่าจะเช้า เมื่อดวงอาทิตย์ยามเช้าส่องแสงผ่านเข้ามาปากถ้ำ ปาลีก็ตื่นขึ้นมา เห็นตัวเองขดตัวในอ้อมแขนของธวัฒน์ ซึ่งเปลือยท่อนบน แก้มของเธอร้อนและเธอก็ลุกขึ้นและกระโดดห่างออกไปอย่างรวดเร็ว ธวัฒน์ที่ถูกทรมานด้วยไปในร่างกายตั้งแต่กลางดึกจนถึงรุ่งเช้าก็ลุกขึ้นมา ทันใดนั้นเขาก็ตื่นขึ้นมาด้วยการปลุกของปาลีกดใบหน้าของเขา เขายิ้มเล็กน้อย “คุณตื่นแล้ว รู้สึกไม่สบายตรงไหนไหม” เมื่อคืนปาลีถูกแช่แข็งอยู่แบบนั้น เขากังวลว่าปาลีจะเป็นไข้ ปาลีรีบส่ายหัว จัดการผมที่ยุ่งเหยิงอย่างอายๆ “ฉันไม่เป็นอะไร เรื่องเมื่อคืนนั้น ฉันขอบคุณมาก” ขอบคุณที่ดูแลเธอ และขอบคุณที่ไม่ฉวยโอกาส