ตอนที่ 63 ผู้ชายต้องดุดัน

ต๭นที่ 63 ผู้ชายต้องดุดัน "ที่รัก เอาเถอะน่า!" ดนุพลจะเชื่อฟังเสียที่ไหน มือทั้งสองข้างลูบไล้บนหน้าอกของปาลี "ไม่อนุญาตให้คุณเตะต้อง" ปาลีเปิดอวัยวะเพศของเขาออกมาอย่างไม่เขินอาย "ที่รัก คุณลองจับมันดูสิ ทั้งใหญ่ทั้งแข็ง ผมอดใจไม่ไหวแล้ว ผมอยากได้คุณจนใจจะขาดแล้ว" ดนุพลไม่ยอมแพ้ จับมือของปาลีให้มาจับตรงเป้ากางเกงของเขา "อย่าค่ะ ตอนนี้ยังตอนเช้าอยู่ ถึงแม้จะเป็นรุ่งเช้า แต่ข้างนอกมีชาวบ้านมากมาย..." ปาลีถูกเขาดื้อจนเริ่มรู้สึกหวั่นไหว อีกอย่างเมื่อกี้ก็ยังไม่เสร็จสิ้น เธอเองก็รู้สึกไม่พอใจ อันที่จริงเธอไม่ได้โกรธเคืองดนุพลอย่างจริงจัง เพราะเรื่องเหล่านั้นไม่มีความเกี่ยวข้องกับดนุพลเลย อีกอย่างวันนี้ดนุพลสามารถบินมาช่วยเธอได้ เธอเองก็รู้สึกประทับใจ เมื่อดนุพลเห็นปาลีเอ่ยปากพูดก็ยิ้มแย้ม "ไม่ต้องกลัว พวกเราก็ทำกันเงียบๆหน่อย พวกเขาไม่ได้ยินหรอก" ขณะที่พูดก็เริ่มจุดความร้อนตามเรือนร่างของปาลี "ดนุพล..." ปาลีถูกเขากระทำจนร่างกายร้อนวูบวามไปทั้งตัว แม้แต่จะพูดปฏิเสธออกมายังไม่มีเรี่ยวแรง ขณะที่ทั้งสองเชื่อมต่อกัน ปาลีก็งอตัวลง และนิ้วทั้งสิบนิ้วก็จิกบนแผ่นหลังของดนุพล ดนุพลทำตามคำพูดที่ได้กล่าวไว้ เขาค่อยๆเคลื่อนตัวอย่างช้าๆ เพราะเขารักปาลีจากใจจริง เขาไม่ต้องการชาวบ้านดูถูกปาลีเพราะเรื่องนี้ ทันใดนั้นด้านนอกประตูก็มีร่างเงาการกระทำของคนสองคนขึ้น หนึ่งคือจักรกฤษถอดชุดเครื่องแบบทหาร อีกอันหนึ่งคือนัฐพงษ์ที่ถูกจักรกฤษผลักออก เมื่อได้ยินเสียงออดอ้อนเบาๆของผู้หญิงในห้อง และเสียงหายใจของผู้ชาย เบื้องหน้าของนัฐพงษ์ก็เกิดภาพฉากตอนที่เขาใช้นิ้วกลางกดบนหน้าท้องของปาลีเบาๆเพื่อทำการตรวจสอบการบาดเจ็บในตอนนั้น เมื่อหวนนึกถึงเขาก็ยกสองนิ้วที่เคยสัมผัสผิวของปาลีขึ้นมาดูดในปากสักครู่ ส่วนจักรกฤษที่กำลังพยายามแอบมองในห้องจากประตูที่มีรอยร้าวก็รู้สึกเสียดาย ถึงแม้รอยร้าวบนประตูจะใหญ่ แต่ในห้องกลับมีมุ้งปิดบังไว้ ทำให้เขามองเห็นเพียงสองร่างเงาบนเตียงเพียงเท่านั้น เมื่อจักรกฤษมองไม่เห็นอะไรแล้วก็ล้มเลิกความพยายาม และรีบลุกขึ้นและทำปากปุ้ยพร้อมพูดกับนัฐพงษ์ที่อยู่ด้านข้างว่า : "ที่แท้พี่ดนุพลเป็นคนอ่อนโยนกับเรื่องแบบนี้ หากฉันเป็นผู้หญิงคงไม่ชอบแน่ เรื่องแบบนี้ต้องยิ่งดุดันถึงจะยิ่งมัน ดูเหมือนว่าต่อไปพวกเราต้องหาเวลาสอนพี่ดนุพลแล้วล่ะ ผู้ชายจะอ่อนโยนได้ยังไง เพราะผู้ชายต้องดุดันเท่านั้น! นัฐพงษ์ที่กำลังตกอยู่ในห่วงความเพ้อฝันก็ตกใจ เมื่อได้ยิน’คำวิจารณ์’ของจักรกฤษ ใบหน้าที่ขาวซีดก็มืดครึ้มทันที และชำเลืองมองจักรกฤษอย่างเย็นชาแวบหนึ่ง ก่อนจะพูดว่า : "ความคิดตื้นๆ!" พูดจบก็หันหลังเดินตรงไปที่เครื่องบินอย่างเคืองโกรธ "เว้ย นัฐพงษ์ หยุดเดี่ยวนี้เลย เมื่อกี้คุณพูดว่าอะไรนะ คุณพูดว่าใครมีความคิดตื้นๆ ข้าเจอผู้หญิงมามาก และไม่เคยพ่ายแพ้ด้วย ทำไหมแกถึงกล้าบอกว่าฉันมีความคิดตื้นๆ หรือว่าแกก็ชอบทำแบบดนุพลช้าๆเบาๆแบบนั้นหรอ? พระเจ้า หรือว่ายุคสมัยนี้เขานิยมสไตล์แบบนี้แล้ว?" จักรกฤษเดินไล่ตามนัฐพงษ์มาถึงเครื่องบิน ขณะเดียวกันก็แหกปากตะโกนร้อง นัฐพงษ์ฟังจนรู้สึกรำคาญ เลยดึงประตูเปิดอย่างเต็มกำลัง และพูดอย่างเย็นชาว่า : "คุณผู้ชาย หากผมจำไม่ผิด เครื่องบินลำนี้ของคุณยืมมาจากพ่อของคุณไม่ใช่หรอ และดูเหมือนพ่อของคุณอนุญาตให้ใช้เพียงสามชั่วโมง แล้วเวลาตอนนี้เหมือนใกล้จะครบสามชั่วโมงแล้ว" เมื่อจักรกฤษได้ยินแบบนี้ก็ตบหัวตัวเองเต็มแรงหนึ่งที "โธ่เอ่ย ลืมเรื่องนี้ไปได้ยังไง นั่งดีๆนะ ผมจะบินแล้ว!" ขณะที่พูดก็สตาร์ทเครื่องบินด้วย จนลืมเลยว่าเขายังไม่ได้ไปช่วยธวัฒน์ออกมาจากถ้ำ นัฐพงษ์พูดอืมแล้วนั่งลง และยกมือลูบรอยประทับแว่นตาบนจมูก ขณะเดียวกันก็ชำเลืองมองบ้านที่ปาลีกับดนุพลพลอดรักกันแวบหนึ่งผ่านหน้าต่างเครื่องบิน และร่างของดนุพลที่อยู่ภายในดวงตาก็หายไป หลังจากผ่านไปครึ่งชั่วโมง ดนุพลก็เดินผ่านปาลีออกจากห้อง เมื่อเห็นจักรกฤษและนัฐพงษ์ไปแล้ว ในใจก็บ่นพึมพำว่าจะไปก็ไม่รอเขากับปาลีด้วย แต่ทิ้งเขาไว้ที่นี้ก็ดี เขาเติบโตมาจากเมืองใหญ่ คิดไม่ถึงว่าพื้นที่ภูเขาลึกแบบนี้จะบรรยากาศดี หากสามารถพักอยู่ที่นี้อีกไม่กี่วัน คงจะดีมากแน่ๆ ส่วนปาลีถูกดนุพลทรมานจนเหนื่อยและนอนหลับไปแล้ว และด้วยเมื่อคืนนอนในถ้ำไม่ค่อยสบายด้วย เมื่อทำกิจเสร็จ เลยนอนหลับลึกไปเลย เขาแทบไม่รู้เลยว่าจักรกฤษไม่ได้ไปช่วยธวัฒน์ เมื่อถึงตอนบ่าย ปาลีก็ตื่นขึ้นมาด้วยความหิวโหย หลังจากที่ดนุพลให้ปาลีดื่มซุปเนื้อ และกินอาหารเสร็จ ปาลีที่ถูกเขาสกัดกั้นอยู่ข้างนอกก็เข้าห้องได้ หลังจากที่พี่น้องผู้หญิงรอดชีวิตออกมาได้ก็อยู่ด้วยกัน โชคดีที่ไม่มีใครได้รับบาดเจ็บ "ปาลี ทำไหมธวัฒน์ถึงยังไม่กลับมา ไม่ใช่ว่าเขาอยู่ด้วยกันกับเธอมาตลอดหรอ?" เมื่อปาลีนึกถึงภาพสถานการณ์ที่ถูกฝูงหมาปากว่าร้อยตัวล้อมรอบ สีหน้าก็เริ่มขาวซีด เมื่อปาลีได้ยินแบบนั้นก็ตกใจ และรีบหันหน้ามองดนุพลที่อยู่ด้านข้าง เขาตอบรับเธอว่าจะไปช่วยธวัฒน์