ตอนที่ 67 เกือบตายเพราะความเจ้าชู้

ต๭นที่ 67 เกือบตายเพราะความเจ้าชู้ เขาต้องการกระตุ้นให้ปิยะเคืองโกรธ แต่กลับไม่รู้ว่าสำหรับผู้หญิงแล้ว คุณจะเอาเรื่องอะไรมากระตุ้นทำให้เธอโกรธอะไรก็ได้ ยกเว้นเอาผู้หญิงคนอื่นมากระตุ้นเธอ เพราะตัวอย่างเมื่อก่อนจำนวนมากเป็นหลักฐานบอกว่าจะมีผลลัพธ์ว่ามักจะได้ผลลัพธ์ต่างจากสิ่งที่คาดหวัง ตอนนี้เป็นเวลากลางคืนแล้ว หลังจากที่ปิยะกลับถึงห้อง กลับได้ยินเสียงร้องเพลงของวารี และยิ่งได้ยินชัดเจนมากขึ้น ปิยะเข้าหัวมุดเข้าไปในผ้าห่ม แต่น่าเสียดาย เพราะตอนกลางคืนบนภูเขาเงียบมาก เสียงเลยยังคงดังและชัดเจน ชาวบ้านในหมู่บ้านชาลาคนอื่นก็ได้ยินชัดเจนเหมือนกัน แต่ไม่มีใครเอ่ยปากโต้เถียง ไม่มีใครกล้าออกหน้าเอ่ยปากพูด เพราะบนภูเขามีหญิงสาวหน้าด้านหน้าไม่อายแบบนี้ พวกเขาก็อับอายเหมือนกัน ไม่มีใครรู้ว่าบนต้นไม้ใหญ่หลังหมู่บ้าน มีดินปืนสีดำกระบอกหนึ่งกำลังเล็งเป้าใส่นิทัศน์ที่สามห้าวทำเรื่องแบบนี้ตรงหน้าต่าง ส่วนคนที่ถือปืน คือต้นน้ำ ตอนแรกนั้นเขายังคงไม่มีโอกาสลงมือ คิดไม่ถึงว่านิทัศน์จะเปิดหน้าต่างเอง และยังยืนทำตรงหน้าต่างนานมากด้วย ต้นน้ำหรี่ตาลงหนึ่งข้าง ส่วนอีกข้างก็มองผ่านกระจกเล็งเป้าเล็งตรงหน้าอกที่ขึ้นลงของนิทัศน์ นิ้วชี้เริ่มขดงอ ขณะที่ต้นน้ำกำลังเตรียมตัวลั่นปืน ปาลีที่นั่งบนหน้าต่าง จู่ๆก็ถูกนิทัศน์จับหน้าอกยืดร่างกายขึ้น และปรับเปลี่ยนท่วงท่า เมื่อเป็นเช่นนี้ วารีก็ปกคลุมร่างกายของนิทัศน์ไว้ ส่วนต้นน้ำที่เล็งตรงหน้าอกของนิทัศน์ก็ถูกแทนที่ด้วยหน้าอกของวารี ต้นน้ำรีบเอานิ้วชี้ออกมา จากนั้นทั่วร่างกายก็มีเหงื่อผุดขึ้น หากเขาลั่นปืนเร็วอีกวินาทีเดียว คนที่ถูกยิงตายคงไม่ใช่นิทัศน์แน่ แต่เป็นวารี ความตกใจเมื่อสักครู่ทำให้คนรู้สึกเลือดพลุ่งพล่าน ต้นน้ำยกปืนขึ้นอีกครั้ง เมื่อเริ่มเล็งเป้าผ่านกระจกเล็งก็เห็นหน้าอกขนาดใหญ่ของวารีถูกฝ่ามือของนิทัศน์กุมจับไว้อย่างแน่น ต้นน้ำกัดฟันด้วยความขุนเคือง จนเส้นเลือดเขียวบนหน้าแทบระเบิด ภายใจก็ฉุดคิดว่าเพราะวารีทำตัวง่าย สมน้ำหน้าเลยถูกคนอื่นทำแบบนี้ สุดท้าย ต้นน้ำก็คิดไตร่ตรอง และเก็บปืนไว้ ผู้ใหญ่บ้านนิชบาดเจ็บแบบนี้ คงต้องนอนพิงอยู่บนเตียงสองเดือนแน่ และช่วงเวลานี้เขาก็สามารถควบคุมการเพาะเลี้ยงปลาซาลาแมนดายักษ์ขนาดใหญ่จากในมือของนิทัศน์ได้ เมื่อถึงเวลานั้นหากเขามาเงินคงกลุ้มใจเพราะไม่มีผู้หญิงอีกหรอ? ถ้าหากฆ่านิทัศน์ตอนนี้ ในตอนนั้นคงไม่ได้เงินสักแดงเดียวแน่ อีกอย่างก็ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงเรื่องที่เกิดขึ้นกับวารีแล้วด้วย เมื่อคิดถึงตรงนี้แล้ว ต้นน้ำก็เอากระสุนปืนออกจากปืน และเริ่มใช้กระจกเล็งเป้ามองภาพเหตุการณ์บนหน้าต่าง จากนั้นก็เผยภาพลามกในหัวสมองขึ้น โดยเปลี่ยนจากผู้ชายข้างหลังวารีเป็นตัวเอง ทันใดนั้นเขาก็เคลิบเคลิ้ม นิทัศน์แทบไม่รู้เลยว่าขณะที่ตัวเองเพิ่งกลับมาจากประตูผีนั้น ต้นน้ำนึกว่าตัวเองสอดใส่ในร่างกายของวารี ในที่สุดปิยะก็ทนไม่ไหว อยากออกไปหาปาลี แต่ตอนนี้ปาลีคงถูกดนุพลกระทำป่าเถื่อนอยู่แน่เลย หากเธอไปหาคงถูกมองเป็นก้างขวางคอแน่ แต่ถ้าหากให้เธอฟังอยู่ในห้อง เธอคงเป็นบ้าแน่ "อ่า!" ปิยะกรี๊ดร้องอย่างสุดเสียง ขณะที่หัวยังคงปกคลุมด้วยผ้าคลุม เธอเปิดประตูห้องออก และอยากจะออกไปฆ่าผู้หญิงร้ายผู้ชายเลว หลังจากฆ่าพวกเขาเสร็จค่อยฆ่าตัวตายตาม หากเธอไม่อยากอยู่แล้ว พวกเขาก็ไม่สมควรอยู่เหมือนกัน แต่เธอไม่ทันคิด เมื่อเปิดประตูห้องออก กลับเห็นภูผายืนอยู่หน้าประตูของเธอเหมือนกับหุ่น เพราะไม่ได้ขยับเขยื้อนอะไรเลย "ภูผา...คุณทำอะไรตรงนี้?" ปิยะสะดุ้งตกใจ หลังจากที่พลอดรักกับภูผาในป่าครั้งนั้น ปิยะก็พยายามหลบหน้าภูผามาโดยตลอด ถึงแม้ว่าจะขึ้นเขาเก็บสมุนไพรกับภูผา ดนุพล และปาลี แต่เธอก็พยายามชักชวนให้ปาลีไปที่อื่น ไม่ใช่เพราะเธอรังเกียจภูผา แต่เพราะ...เธอไม่อยากทำร้ายจิตใจอันบริสุทธิ์ของชายหนุ่มบนดอยเขา เพราะเธอสัมผัสได้ถึงความรักที่จริงใจจากชายหนุ่มมอบให้ แต่เพราะแบบนี้ เธอเลยต้องการอยู่ห่างจากเขา เพราะเธอให้ในสิ่งที่เขาต้องได้ เธอกับเขาเหมือนกันอยู่กันคนละโลก "ผม..." เมื่อภูผาเห็นปิยะเปิดประตูกะทันหันจนไม่ทันคาดคิด อันที่จริงเขามายืนอยู่หน้าประตูของห้องปิยะทุกคืน แต่เขาไม่กล้าเคาะประตู เพราะเขากลัวจะรบกวนเธอ และกลัวล่วงเกินเธอ และกลัวยิ่งกว่าคือกลัวเธอรังเกียจเขา ทันใดนั้นเขาก็ยกมือลูบผมและพูดว่า : "พี่สาว คุณอยากออกไปเดินเล่นข้างนอกหรอ เดี่ยวผมไปเป็นเพื่อน" ครั้งที่แล้ว เพราะปิยะเห็นภาพพลอดรักของวารีกับนิทัศน์เลยออกไปพร้อมกับเขา จนสุดท้ายเกิดเรื่องขึ้น ส่วนครั้งนี้นิทัศน์พลอดรักกับวารีอีก และยังบังอาจมากกว่าครั้งที่แล้ว ดังนั้นภูผาเลยนึกว่าปิยะต้องการหลบหนีจากความจริง