ตอนที่ 68 ความคลุมคลั่งบนหลังม้า 1

ต๭นที่ 68 ความคลุมคลั่งบนหลังม้า 1 เมื่อปิยะถูกซักถามแบบนี้ก็นิ่งอึ้ง และหน้าก็เริ่มแดงระเรื่อ เธอรู้ดีว่าสิ่งที่ภูผาพูดคือเรื่องของครั้งที่แล้ว เมื่อจ้องมองดวงที่แฝงด้วยแววตาไร้เดียงสาและความหวังของภูผา ความขุนเคืองและความวู่วามภายในใจของปิยะก็สงบนิ่งลง สุดท้ายก็พยักหน้าเล็กน้อย พร้อมพูดว่า : "ตกลง พวกเราออกไปกันเถอะ" เมื่อภูผาได้ยินก็รีบพยักหน้าอย่างแรงด้วยความดีใจ จาดนั้นก็จูงมืออันเรียวเล็กของปิยะเดินออกไปทางหลังบ้าน มือของปิยะไม่ได้สลัดออก และไม่ได้ขัดขืนด้วย แต่ปล่อยให้มืออันหนาใหญ่ของภูผาจับมืออันเนียนนุ่มของเธอ และพูดด้วยเสียงแผ่วเบาว่า : "คุณจะพาฉันไปไหน?" "พี่สาวมาจากเมืองใหญ่ น่าจะไม่เคยขี่ม้ามาก่อนแน่เลย ที่บ้านของผมเลี้ยงม้าตัวหนึ่ง เดี่ยวผมสอนพี่สาวขี่ม้าให้ ดีไหม?" ขณะที่พูด ภูผาก็จูงปิยะมาถึงหลังบ้านแล้ว และเห็นม้าสีดำตัวมีรูปร่างใหญ่สูงแข็งแรงตัวหนึ่งผูกอยู่ "ม้าตัวนี้สูงมาก ฉันลูบมันได้ไหม?" ปิยะไม่เคยขี่ม้ามาก่อน และนี่เป็นครั้งแรกที่เห็นม้าตัวจริงด้วย ทันใดนั้นเธอก็เกิดความสงสัย "ได้สิ มันมีนิสัยเชื่อฟัง คุณไม่เพียงว่ามารถลูบได้ นั่งบนมันได้ด้วยนะ" ภูผายกขาของปิยะเหยียบบนอานม้า จากนั้นก็ประคองเอวของปิยะ เมื่อออกแรงยกขึ้น ปิยะก็ได้นั่งบนหลังม้าน้อยสีดำแล้ว จากนั้นก็พลิกตัวเองนั่งลงบนหลังม้า เพราะอานม้าไม่ได้กว้างมาก ภูผาเลยต้องแนบชิดใกล้กับปิยะ กล้ามหน้าอกอันแน่นแนบชิดแผ่นหลังของปิยะ ปิยะหัวใจสั่นหวิว และรีบขยับไปข้างหน้า เพราะไม่กล้าอยู่ใกล้ภูผามากเกินไป ภูผาไม่ได้คิดมาก เขาแค่อยากพาปิยะขี่ม้าเล่น เพราะอยากให้เธอลืมความกังวลในตอนนี้ลง "พี่สาว นั่งดีๆ ไป!" แสงพระจันทร์สว่างไสว ม้าวิ่งร่อน ลมพัดเสียงดังกระหึ่ม ผมยาวของปิยะถูกลมพัดพริ้วกลางอากาศ และกระทบบนใบหน้าของภูผาด้วย จนทำให้หน้ารู้สึกชา "ฮ่าฮ่า เร็วมาก สามารถเพิ่มความเร็วกว่านี้ได้ไหม!" ครั้งแรกในการขี่ม้า ทำให้ปิยะรู้สึกตื่นเต้นเป็นพิเศษ จนอดไม่ไหวที่จะหัวเราะด้วยความดีใจออกมา คนที่ไม่เคยขี่ม้าจริงๆมาก่อน จะไม่สามารถสัมผัสถึงความรู้สึกโลดแล่นกลางอากาศ และคงไม่เข้าใจถึงความรู้สึกปลดปล่อยอันแท้จริง "แน่นอนว่าสามารถเร็วกว่านี้ แต่คุณเพิ่งขี่ม้าครั้งแรก ผมกลัวว่าถ้าเกินไปคุณจะเจ็บสะโพก" ภูผาร้องตะโกนจากข้างหลังปิยะ เพราะลมแรง เลยต้องพูดเสียงดัง "ฉันไม่กลัว เร็วกว่านี้หน่อยนะ!" ปิยะจะเชื่อฟังเสียที่ไหนล่ะ เพราะความรู้สึกขี่ม้าช่างสนุกสนานมากเกินไปแล้ว ภูผาจำใจทำตาม เลยตีท้องม้าหนึ่งที เกิดเสียงดังสูงขึ้น จากนั้นม้าก็เพิ่มความเร็วมากขึ้น ลมแรงกระหน่ำพัดเสื้อของเขากับปิยะอย่างแรง ขณะเดียวกันก็เกิดเสียงดังแสบแก้วหูขึ้น "โห้! เร็วมากเลย!" ปิยะหลับตาลงชั่วขณะ และไม่ได้สนใจระยะห่างระหว่างตัวเองกับภูผา ทันใดนั้นเธอก็แนบชิดในอ้อมอกของภูผา เธอไม่รู้ว่าท่วงท่านี้ หากภูผากำลังก้มหน้าลงสามารถจ้องมองหน้าอกของเธอ วันนี้ปิยะสวมชุดออกกำลังกาย คอเสื้อไม่ถือว่าต่ำมาก แต่เนื่องจากสั่นสะเทือนตั้งแรกม้าเริ่มวิ่งร่อน และด้วยหน้าอกของเธอขนาดสามสิบหก/D จึงทำให้หน้าอกของเธอสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง เมื่อภูผาที่อยู่ข้างหลังเห็นก็สะดุ้ง และรีบเคลื่อนย้ายสายตาไปทางอื่น เพราะไม่กล้าจ้องมอง แต่ร่างกายของเขามีการเปลี่ยนแปลงแล้ว บริเวณที่แข็งและยืดตรงที่พุ่งกระทบกับปิยะที่อยู่เบื้องหน้าแล้ว ปิยะเป็นคนที่เคยมีประสบการณ์มาก่อน เลยทราบทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น ทันใดนั้นก็ยิ่งหลับตาลงไม่กล้าลืมตามองดู เมื่อม้าวิ่งร่อนไปสักพัก ภูผาก็เริ่มสั่งให้ม้าลดความเร็วของฝีเท้าลง สุดท้ายก็ให้เดินอย่างช้าๆ ภายใต้แสงดวงจันทร์ "ทำไหมไม่วิ่งแล้วล่ะ?" ปิยะค่อยๆลืมตา และเงยหน้าเล็กน้อย แล้วมองภูผาที่อยู่ข้างหลัง "พี่สาว ผม..." ภูผาจ้องมองปิยะด้วยใบหน้าแดงระเรื่อ เขานิ่งเงียบสักพัก ก่อนพูดว่า : "ผมสามารถ...จูบพี่เหมือนครั้งที่แล้ว ได้ไหม?" ปิยะนิ่งอึ้ง และหัวใจก็เริ่มเต้นตูมตามเร็วมากขึ้น คิดไม่ถึงเธอจะพยักหน้าโดยไม่ลังเล "พี่สาว!" เมื่อภูผาเห็นปิยะยินยอม ก็รีบก้มหน้าลงจูบริมฝีปากอันอวบอิ่มของปิยะ และมืออันหนาใหญ่ข้างหนึ่งก็มาจับหน้าอกอันอุดมสมบูรณ์ของปิยะจากข้างหลังด้วย ความอ่อนนุ่มและความร้อนอุ่นทำให้ภูผายิ่งรู้สึกเร้าร้อน "ภูผา..." ปิยะตกใจกับการกระทำของภูผา เมื่อกี้บอกว่าแค่จูบ บางเรื่องผู้ชายไม่ต้องเรียนรู้ก็สามารถเข้าใจด้วยตัวเองได้ "พี่สาว พวกเราทำเหมือนวันนั้น ได้ไหม?" ภูผาจูบตั้งแต่ริมฝีปากจนมาถึงไห้ปลาร้าของปิยะ สุดท้ายก็ถอดเสื้อผ้าของปิยะออก จากนั้นก็กัดดอกท้อสีชมพูเข้าปาก "เอิ่ม..." ปิยะทนไม่ไหวจนต้องส่งเสียงร้องออดอ้อนออกมา เหมือนกับยินยอม รู้อยู่แก่ใจว่าในเวลาตอนนี้ควรปฏิเสธภูผา แต่เธอทำไม่ได้ วินาทีนี้เธออยากให้ภูผาปกป้องเธอ โดยไม่เกี่ยวกับเหตุผลเมื่อครั้งก่อน