ตอนที่ 70 ถูกพบเห็นแล้ว 1

ต๭นที่ 70 ถูกพบเห็นแล้ว 1 ในเมื่อปาลีตัดสินใจไม่ไปทำงานที่บริษัทโจวกรุ๊ปจำกัด ดังนั้นเลยไม่ต้องกลับตามนิทัศน์จากหมู่บ้านชาลา และด้วยเพราะดนุพลยังอยากอยู่เล่นที่หมู่บ้านชาลาอีกสองวัน ดังนั้นทั้งสองคนเลยจูงมือมาเก็บเห็ดที่ภูเขาหลังหมู่บ้าน วันนี้ปาลีสวมชุดปาดไหล่สีเหลืองเปลือกไข่ ส่วนข้างล่างสวมกระโปรงลายดอกไม้สีชมพู เลยดูสวยสดใส เมื่อเดินในป่าเหมือนกับเป็นผีเสื้อโดดเด่นตัวหนึ่งบินพริ้วไหว โดยเฉพาะเรือนร่างของเธอ ตอนที่เก็บเห็ดนั้น เมื่อเธอก้มลงก็จะเผยสะโพกอันโดดเด่นขึ้น จนทำให้ดนุพลที่มองอยู่ข้างหลังเลือดพลุ่งพล่านหมดแล้ว "ที่รัก ทำยังไงดี ยิ่งผมมองดูที่รักก็ยิ่งรู้สึกว่าที่รักเป็นผู้หญิงที่สวยงดงามที่สุดในโลก!" ฉวยโอกาสตอนที่ปาลีไม่ทันตั้งตัว ดนุพลอ้าแขนออกมากอดปาลีจากข้างหลัง จากนั้นก็กัดหูอันน่ารักของปาลี พร้อมพ่นลมร้อนอุ่นออกมา "อ่า คุณร้ายมากเลย ทำซะจนฉันตกใจหมด" ขณะที่ปาลีกำลังเก็บเห็ดบนพื้นดินอย่างจริงจังอยู่นั้น จู่ๆดนุพลก็มากอดจากข้างหลังจนทำให้เธอตกใจ เมื่อหันกลับมาก็กระทบกับหน้าอกของดนุพล ขณะเดียวกันในใจก็รู้สึกดีใจต่อคำชื่นชมของดนุพล เมื่อเห็นปาลีแก้มแดงระเรื่อ ดนุพลก็รู้สึกเบิกบานใจ จากนั้นมือทั้งสองข้างที่กอดก็เริ่มซุกซน "อย่า!" ปาลีรีบผลักเขาออกไป และจ้องมองด้วยความขุนเคือง พร้อมพูดว่า : "ไม่ดูเลยว่าที่ไหน คุณนี่ นับวันยิ่งหน้าไม่อาย" ดนุพลไม่ถือสา "ผมคิดว่าที่นี้ก็ออกจะดี รอบบริเวณล้วนเป็นต้นไม้ คนสักคนก็ยังไม่มีเลย" พูดจบก็กอดปาลีอีกครั้ง และพูดประจบและแจงว่า : "ที่รัก พวกเราสองคนมาลองเปลี่ยนบรรยากาศที่นี้ดูไหม วันๆเอาแต่ทรมานขังอยู่ในห้อง ลองดูไหม" ขณะที่พูด มือข้างขวาก็ลูบคล้ำบนหน้าอกของปาลีแล้ว "อย่า ไม่เอา!" ในตอนนี้ปาลีทั้งเขินอายและรีบร้อน หากจะให้เธอลองทำเรื่องแบบนั้นบนภูเขา เธอคงทำใจไม่ได้ แต่ดนุพลกอดเธอไม่ยอมปล่อย และยังดันเอวของเธอแนบชิดกับบริเวณอันแข็งและยืดตรงของเขา ปาลีพยายามหลีกแต่ก็หลีกไม่พ้น สุดท้ายเธอเลยกัดบนแขนของดนุพลหนึ่งที "โอ๊ย!" ดนุพลรู้สึกเจ็บปวด มือที่กอดปาลีก็คลายออกอัตโนมัติทันที ปาลีรีบฉวยโอกาสเวลานี้หนีออกจากอ้อมอกของเขา จากนั้นก็จับกระโปรงขึ้น พร้อมวิ่งตรงไปข้างหน้า "นี่ คุณเดินช้าๆหน่อย ระวังสะดุดก้อนหิน" เมื่อดนุพลเห็นปาลีวิ่งอย่างรีบร้อนก็กลัวเธอจะหกล้มได้รับบาดเจ็บ เมื่อปาลีได้ยิน ก็รีบหันหลังและทำหน้าผีซุกซนให้ดนุพลดู พร้อมหัวเราะคิกคัก จากนั้นก็วิ่งตรงไปข้างหน้า ดนุพลรีบวิ่งตามไป เขาเป็นผู้ชาย ดังนั้นฝีเท้าเลยกว้าง บวกกับประการณ์ผ่านการเข้าร่วมทหาร เมื่อวิ่งไล่ตามแล้ว ปาลีจะเป็นคู่แข่งเขาได้ยังไงกัน ไม่ถึงสองนาที เธอก็ถูกเขาจับไว้ในอ้อมอก ขณะที่ทั้งสองคนกอดหยอกล้อเล่นกันนั่น จู่ๆก็ได้ยินเสียงฝีเท้าม้า เมื่อทั้งสองคนเงยหน้ามองก็เห็นปิยะกับภูผานั่งแนบชิดติดกัน พวกเขาขี่ม้าตามถนนขนาดเล็กขึ้นมาจากภูเขาผ่านมา "เอ๋ ปิยะกับภูผา" ปาลีจ้องมองและโบกมือด้วยความตื่นเต้น เพื่อทักทายภูผาและปิยะที่กำลังขี่ม้ามาตรงสถานที่ที่พวกเขาอยู่ ดนุพลรีบเอามือปิดปากเธอไว้ และเผยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ขึ้น พร้อมพูดว่า : "ไม่เห็นหรอว่าทั้งสองคนกำลังทำเรื่องดีกันอยู่ คุณรบกวนพวกเขาเวลานี้ ช่างไร้มารยาทมากเลย" เมื่อปาลีได้ยินเขาพูดแบบนั้นก็แปลกใจ "ทำเรื่องดีอะไรหรอ?" พวกเขาสองคนก็แค่ขี่ม้าเล่นเท่านั้น เห็นได้ชัดว่าภูผากำลังสอนปิยะขี่ม้าอยู่ "คุณนี่โง่เขลาจริงๆ!" ดนุพลอดใจไม่ไหวที่จะใช้นิ้วกดจมูกของปาลี จากนั้นก็ชี้นิ้วไปที่ภูผากับปิยะที่กำลังเข้ามาใกล้ และพูดว่า : "คุณดูท่านั่งของพวกเขาสองคนสิ นั่งแนบชิดติดกันขนาดนั้น เห็นได้ชัดว่าเป็นท่าพลอดรักกันอยู่" เมื่อปาลีได้ยินก็สะดุ้งตกใจ และขมวดคิ้วขึ้น จากนั้นก็ตบหน้าดนุพลหนึ่งที และด่าทอว่า : "ดนุพล คุณพูดถึงปิยะแบบนี้ได้ยังไง คนที่เธอชอบคือนิทัศน์ เธอจะมีอะไรกับภูผาคนนั้นได้ยังไง ฉันไม่อนุญาตให้คุณพูดถึงปิยะแบบนี้" ดนุพลพูดอีกว่า : "ถ้าหากคุณไม่เชื่อก็มองดูสีหน้าของปิยะสิ ใบหน้าแดงระเรื่อ ดวงตาหรี่ลงเล็กน้อย พร้อมเผยใบหน้าเสวยสุข อีกอย่างถ้าหากไม่มีอะไร ทำไหมพวกเขาถึงเอาเสื้อคลุมมาห่อตัวเองแบบนั้นด้วย โดยไม่ปล่อยให้ลมพัดผ่านไป ที่รัก คุณต้องเชื่อความฉลาดของผม การคาดเดาของผมไม่ผิดพลาดแน่นอน" ปาลีส่ายหน้าด้วยสีหน้าไม่อยากจะเชื่อ : "เป็นไปไม่ได้ ปิยะคนที่ปิยะชอบคือนิทัศน์ เธอจะไป...มีอะไรกับภูผาคนนั้นได้ยังไง..." น้ำเสียงของเธอยิ่งเบาลง เพราะสิ่งที่ดนุพลพูดมา ปาลีเริ่มหวั่นไหวแล้ว "คุณไม่เชื่อใช่ไหม ได้ เดี่ยวผมเรียกพวกเขาให้ แค่ถามก็รู้แล้วว่าสิ่งที่ผมพูด ตกลงเป็นความจริงหรือเปล่า?" เมื่อดนุพลเห็นปาลีไม่ยอมเชื่อก็โกรธเคือง ไม่รอให้ปาลีมีปฏิกิริยาตอบสนอง ก็รีบยกมือขึ้นโบกเรียกปิยะกับภูผาที่ขี่ม้าตามถนนเล็กขึ้นบนเขา พร้อมตะโกนพูดว่า : "เฮ้ย ปิยะ ภูผา พวกคุณทำอะไรกันอยู่?"