ตอนที่ 71 จับได้คาหนังคาเขา 2

ต๭นที่ 71 จับได้คาหนังคาเขา 2 ปาลีจะห้ามก็ไม่ทันการณ์เสียแล้ว เสียงเรียกของดนุพลดังขึ้นมา ปิยะและภูผาที่กำลังสนุกสนานกันอย่างเต็ม พอได้ยินคนเรียกชื่อตัวเอง ต่างก็หยุดชะงัก สีหน้าเปลี่ยนไปในทันที ค่อยๆหันไปมองยังต้นเสียง ก็เห็นปาลีและดนุพลยืนอยู่บนเขา “ภูผา ทำไงดี รีบเอาออกมาเร็วๆสิ” สีหน้าของปิยะขาวซีด บิดขยับตัวเพื่อให้ภูผาเอาบางสิ่งออกจากร่างกายของเธอ ภูผาจับเอวของปิยะไว้แน่น หน้าแดงจนถึงกกหู “พี่สาว ไม่ทันแล้วครับ อย่าขยับ ถ้าพี่ขยับพวกเขาก็จะเห็นหมดเลยนะ พี่ทำเป็นไม่มีอะไรเกิดขึ้นสิ” ทันใดนั้น เจ้าม้าก็พยศก็ค่อยๆเพิ่มความเร็วขึ้น ขณะเดียวกันก็ตะโกนไปยังบนเขาบอกดนุพลและปาลีว่า “ผมกำลังสอนพี่ปิยะขี่ม้าอยู่ ม้ามันวิ่งเร็วมาก หยุดไม่ได้จริงๆ พวกเราขอตัวกลับก่อนนะ” ไม่ทันพูดจบ ทั้งคนทั้งม้าก็วิ่งผ่านดนุพลและปาลีไปอย่างรวดเร็ว ปิยะก้มหน้าลงไม่กล้าสบตามองปาลี ตอนที่ม้าวิ่งผ่านทั้งสองคน หน้าของปิยะแดงกล่ำจนแทบจะมีเลือดไหลออกมา ขี่ม้าในลักษณะท่าทางแบบนี้ต่อหน้าเพื่อนสนิทของเธอ เป็นอะไรที่น่าอับอายที่สุดจนแทบจะฆ่าตัวตายให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย “ที่รัก เธอเป็นอะไรหรือเปล่า ทำไมคุณโกรธผมล่ะ” ดนุพลโดนปาลีมองจนรู้สึกกล้าๆกลัวๆ รีบวิ่งตามเธออย่างรวดเร็ว ปาลีหยุดฝีเท้าแล้วพูดด้วยความโกรธว่า “ ดนุพล จะให้ฉันพูดกับนายอย่างไรดี ถึงแม้ว่าปิยะกับภูผาเขาสองคนจะมีอะไรกัน นายก็ไม่สมควรตั้งใจจะมาขัดขวางพวกเขาแบบนี้ นายทำแบบนี้ทำให้ปิยะรู้สึกอับอายแค่ไหน นายรู้ไหม เธอเป็นเพื่อนของฉัน เธอเสียหน้าก็เท่ากับฉันเสียหน้าด้วย นายทำแบบนี้ดูถูกปิยะ ก็เท่ากับดูถูกฉันด้วย ตอนนี้ฉันเกลียด...นายมาก” พอดนุพลได้ยินเข้า ก็รู้เลยว่าเรื่องนี้ค่อนข้างร้ายแรง รีบโอบกอดและปลอบปาลีว่า “ ที่รัก ที่รัก ไม่ใช่แบบนั้นนะ ผมแค่ล้อเล่นสนุกๆเอง” “ใครเขาล้อเล่นแบบนี้กันล่ะ นายทำอะไรทำไมไม่คิดถึงความรู้สึกคนอื่นบ้าง ฉันไม่ต้องการให้นายกอด ปล่อยฉันนะ” ครั้งนี้ปาลีโกรธจริงจัง ดนุพลไม่เคยเห็นมาก่อนว่าคนที่นิสัยอ่อนหวานเรียบร้อยอย่างปาลี จะโกรธเป็นฟืนเป็นไฟได้ขนาดนี้ เมื่อก่อนแค่เขากอดและปลอบเธอไม่กี่คำก็หายงอน อ้อนเขาเหมือนแมวตัวน้อยๆในอ้อมกอดเขา แต่ครั้งนี้ หรือว่าตัวเองจะเล่นแรงเกินไปจริงๆ “ที่รัก กำลังโกรธปิยะอยู่ใช่ไหม” ดนุพลลองคิดดู คิดว่านี่น่าจะเป็นไปได้มากที่สุด “ ฉัน.....” ปาลีอ้าปากจะปฏิเสธ แต่พูดได้แค่ครึ่งหนึ่งก็กลืนคำพูดเข้าไป ใช่สิ ดนุพลเองเขาก็ไม่ได้ทำอะไรผิดมากมาย ฉันจะโกรธอะไรเขาหนักหนา ที่แท้ คนที่เธอโกรธจริงๆแล้วคือ ปิยะต่างหาก เมื่อนึกถึงภาพที่ปิยะและภูผาขี่ม้าด้วยท่าทางที่สนิทแนบชิดกันฉากนั้น ปาลีก็หมดเรี่ยวแรงที่จะถกเกียงกับดนุพล บ่นออกมาด้วยสีหน้าเคร่งเครียดว่า “ปิยะ ทำไมเธอถึงเปลี่ยนไปขนาดนี้ เมื่อก่อนเธอไม่ได้เป็นแบบนี้ เมื่อก่อนตอนเรียนมหาลัย เธอกับธวัฒน์เหมาะสมกันมาก แต่สุดท้ายเธอกลับตกหลุมรักกับนิทัศน์ พอมาวันนี้กลับคบกับภูผา เธอ..... ดนุพลค่อยๆลูบหลังปาลี ปลอบเบาๆว่า “สังคมทุกวันนี้มันวุ่นวาย สกปรก ซับซ้อนมากกว่าที่เธอจะจินตนาการ ตลอดชีวิตบางคนไม่มีสิ่งใดมาเปรอะเปื้อน แต่ชีวิตบางคนกลับมืดดำหม่นหมอง ปิยะเธอไม่ใช่ผู้หญิงไม่ดี แต่แค่โชคร้ายพบเจอแต่คนเลวๆ เธอบอกว่าปิยะเหมาสมกับธวัฒน์ ผมมองว่าเป็นแค่ภายนอกต่างหาก คนที่ธวัฒน์รักจริงๆไม่ใช่ปิยะ ส่วนนิทัศน์เจ้าคนสารเลวนั่นคิดว่าตัวเองร่ำรวยมีเงินทองเห็นผู้หญิงเป็นของเล่น ถ้าปิยะร่วมชีวิตกับเขาก็เหมือนตกนรกทั้งเป็น ตอนนี้ ปิยะคบกับภูผา ผมกลับคิดว่าก็ไม่เลวนะ ภูผาถึงแม้จะเป็นแค่เด็กหนุ่มบ้านๆ แต่เขาเป็นคนซื่อตรง จิตใจบริสุทธิ์ น่าเชื่อถือกว่าผู้ชายในเมืองตั้งเยอะ อีกอย่างหน้าตาก็ดูดี ดังนั้น ถ้าเธออยากทำเพื่อปิยะ ก็แนะนำให้ปิยะคบกากับภูผาสิ แบบนี้ปิยะก็จะพบเจอความรักและความสุขที่แท้จริง ปาลีพอได้ฟังคำพูดของดนุพล แหงนหน้ามองดนุพล คิดไปคิดมา คำพูดของดนุพลก็มีเหตุผล พร้อมกับสะบัดหน้าพูดว่า “ เป็นไปไม่ได้ที่จะให้ปิยะคบหากับภูผา เป็นไปไม่ได้ ปิยะเป็นสาวมั่นมีสไตล์ขนาดนั้น จะให้เธอมาใช้ชีวิตอยู่ในป่าในเขากับหนุ่มบ้านป่าอย่างภูผาได้อย่างไร ” ดนุพลได้แต่ยักไหล่แล้วพูดว่า “ชีวิตคนเราไม่แน่นอน มีเรื่องราวมากมายที่มันสามารถเกิดขึ้นและเปลี่ยนแปลงได้ตลอดเวลา ไม่แน่วันดีคืนดี ปิยะเธอคงคิดเองได้ ที่รัก พอแล้วนะ เราไม่พูดถึงเธอแล้วดีไหม ชีวิตของเขาก็คือของเรา เราจะไปวางแผนหรือบังคับชีวิตเขาไม่ได้หรอกนะ คุณไม่ใช่อยากเก็บเห็ดหรอ เรามาเก็บกันต่อเถอะ！” ปาลีโดนดนุพลเตือนสติ คิดขึ้นได้ว่าตัวเองมาทำอะไร ขมวดคิ้วและพยักหน้า แล้วเริ่มเดินเก็บเห็ดทันที ดนุพลเดินตามหลัง ในใจยังครุ่นคิดถึงภาพปิยะและภูผาที่ขี่ม้าด้วยท่าทางแบบนั้น ไฟฮึกเหิมในใจก็ค่อยๆเพิ่มขึ้นเขาเองก็อยากเล่นฉากหวาดเสียวแบบนั้นกับปาลีด้วยกันสักครั้ง น่าเสียดาย ปาลีเป็นคนรักนวลสงวนตัวเหลือเกิน ไม่ง่ายเลยที่จะเปลี่ยนความคิดแบบนั้นเธอได้